Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Opening Lustwarande ’11 Raw op 25 juni 2011
Fundament organiseert LUSTWARANDE 2011
25 juni tm 25 september 2011 – Tilburg, park De Oude Warande
Barok bos De Oude Warande bleek in 2000 uiterst geschikt voor de presentatie van hedendaagse sculptuur. Sindsdien transformeert Fundament dit park iedere drie tot vier jaar tot podium voor Lustwarande. Deze internationale expositie, die een stand van zaken toont van de ontwikkelingen in de sculptuur, is gratis toegankelijk en trekt een groeiend aantal bezoekers, met een record van meer dan 100.000 in 2008.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 30 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo en 28 andere werken, waaronder sculpturen, performances en actions. Van deze 28 werken zijn er 20 nieuw.
Deelnemende kunstenaars
(*deelname onder voorbehoud)
Michaël Aerts (B), Huma Bhabha (PK), Peter Buggenhout (B), Aaron Curry (USA), Lara Favaretto (I), Urs Fischer (CH), Thomas Houseago (GB), Takahiro Iwasaki (J), David Jablonowski (D), Jitish Kallat , (IND), Idris Khan (GB), Sandra Kranich (D), Jim Lambie (GB), Mark Manders (NL), John McCracken (USA) *, Christian Philipp Müller (CH), Rupert Norfolk (GB), Navid Nuur (IR/NL), Anselm Reyle (D), Sterling Ruby (USA), Sandro Setola (NL), Conrad Shawcross (GB), Camila Sposati (BR), Moniek Toebosch (NL) *, Tatiana Trouvé (F), Vibskov & Emenius (DK/S), Banks Violette (USA), Rebecca Warren (GB), Sofi Zezmer (PL/D), Callum Morton (AUS) – Grotto (2009)
Curator: Chris Driessen, artistiek leider Fundament Foundation
OPENING: 25 JUNI OM 15.00 UUR
Park De Oude Warande Tilburg
www.fundamentfoundation.nl
www.lw11.nl
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Callum Morton
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Callum Morton
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Marsel Loermans
Courtesy the artist and Fundament Foundation
fleursdumal.nl magazine
More in: Dutch Landscapes, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
OPENING INTERNATIONALE EXPOSITIE
LUSTWARANDE 2011
op 25 juni in Tilburg
Op 25 juni as. om 15.00 uur opent de vierde editie van de internationale expositie Lustwarande, Lustwarande ’11 – Raw, in Barok park De Oude Warande in Tilburg. De performance Erasing and Recovering on a Saturyday Afternoon van Moniek Toebosch, waarbij de kunstenaar, gezeten op een heuse olifant, de geometrische paden van het Barokke bos egt, luidt het openingsprogramma in. Het kunstvuurwerk Moment Monument, Firework 25.6.2011 van de pyrotechnische kunstenaar Sandra Kranich sluit het programma om 21.30 uur af.
Lustwarande ’11 – Raw toont een stand van zaken van de internationale ontwikkelingen in de sculptuur, met een duidelijke terugkeer naar de autonomie van de beeldende kunst; Raw is puur en verwijst alleen naar zichzelf.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 26 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo (in museum De Pont) en 24 andere werken. Raw is samengesteld door Chris Driessen, artistiek leider van Fundament Foundation.
OPENING: 25 JUNI OM 15.00 UUR
Programma
15.00 – 15.30: opening door Chris Driessen en Martijn Sanders, artistiek leider 2018Brabant
15.30 – 17.00: Moniek Toebosch – Erasing and Recovering on a Saturday Afternoon
15.45 – 16.00: Camila Sposati – Soul Blues (rookwerk)
16.45 – 17.00: busvervoer naar Museum De Pont: Peter Buggenhout -Ongewerveld
18.30 – 18.45: busvervoer naar De Oude Warande
19.00 – 20.30: maaltijd (tegen betaling, reserveren verplicht: www.lw11.nl)
21.00 – 21.15: Camila Sposati – Soul Blues (rookwerk)
21.30 – 22.00: Sandra Kranich -Moment Monument, Firework 25.6.2011 (vuurwerk)
Park De Oude Warande, Tilburg
Open: 25 juni – 25 september, dagelijks van 11.00 tot 17.00 uur
Toegang gratis.
Programmagids met plattegrond: 10 €
Ingang: Warandelaan (parkeerplaats Auberge du Bonheur)
www.lw11.nl of www.fundamentfoundation.nl
info@fundamentfoundation.nl / 013 5457573
Over de 3e editie in 2008 schreef de pers:
Two sculpture exhibitions in Dutch parks last summer translated their intellectual programs into compelling visual encounters, providing interest for the eyes and provocation for the mind. Sonsbeek 2008, in Arnhem…. while Lustwarande ‘08, in Tilburg, focused on two current interests in sculpture: the grotesque and the ephemeral. Both were broadly appealing without reduction to superficiality. Art in America
Dankzij een uitstekend internationaal netwerk, grote bevlogenheid en het geloof in de kunstenaars slaagt Fundament er keer op keer in om belangwekkende namen te trekken voor een openluchttentoonstelling die tot de beste van Nederland behoort. NRC Handelsblad
Mysterie met een haast bovennatuurlijk aura, waar je niet anders dan naartoe getrokken wordt. En dat geldt vrijwel voor alle beelden. Curator Chris Driessen pikt trends in de hedendaagse beeldhouwkunst mooi op om er een eigen draai aan te geven. Het Financieele Dagblad
Lustwarande is een uitzondering. De Volkskrant
De Oude Warande
De Oude Warande werd in 1712 aangelegd door de Duitse prins Wilhelm Von Hessen-Kassel (Wilhelm VIII), die op dat moment heer van de heerlijkheid Tilburg en Goirle was. Hij liet De Oude Warande aanleggen volgens de laatste tuinmode, de Barok. Warande is afgeleid van het Franse varenne, wat jacht-of lustbos betekent. Het hoofdontwerp is een sterrenbos, terwijl de paden van de vier kwadranten aangelegd zijn in verschillende geometrische vormen, waardoor het padenstelsel een doolhof vormt. Dergelijke parken werden gewoonlijk verlevendigd met sculpturen, grotten en vijvers. In De Oude Warande zijn geen overblijfselen van beelden gevonden. Wilhelm VIII werd kort na de voltooiing van het bos gouverneur van Maastricht. Gedurende de 19e eeuw wisselde de Warande enkele malen van eigenaar. In 1952 werd de gemeente Tilburg eigenaar van De Oude Warande. Sinds 1989 wordt het originele ontwerp gerestaureerd. Deze restauratie zal rond 2020 gereed zijn.
Lustwarande 2000 -2008
Kunstenaars die participeerden in de eerste drie edities waren onder anderen David Altmejd, David Bade, Miroslaw Balka Rob Birza, Louise Bourgeois, Cai Guo Qiang, Tom Claassen, Berlinde De Bruyckere, Wim Delvoye, Do-Ho Suh, Elmgreen & Dragset, Jan Fabre, Luciano Fabro, Fortuyn/O’Brien, Guido Geelen, Jeppe Hein, Ugo Rondinone, Anish Kapoor, Lee Bul, Paul McCarthy, Jonathan Meese, Ernesto Neto, Michelangelo Pistoletto en Franz West.
Grotto en Stardust
In 2007 verleende Fundament de Australische kunstenaar Callum Morton de opdracht om een paviljoen voor het middelpunt van De Oude Warande te ontwerpen. Dit paviljoen, Grotto, werd in 2009 opgeleverd, ter gelegenheid waarvan de expositie Stardust plaatsvond, waaraan onder anderen Jedediah Caesar, Björn Dahlem, Dan Graham, Job Koelewijn, Terence Koh, Germaine Kruip, Rona Pondick en Maria Roosen deelnamen.
De 4e editie: Lustwarande ‘11 – Raw
De eerste editie van Lustwarande, Lustwarande/Pleasure-Garden (2000) werd opgezet als een refurbishment, een hedendaagse voltooiing van het 18e eeuwse Barokke lustbos De Oude Warande, dat nooit voorzien werd van Barokke beelden, fonteinen, een grotto of bedriegertjes. In feite echter waren de eigentijdse beeldtoevoegingen luizen in de pels van het Barokke parkontwerp. Het waren vlekken op het patroon van het oude kleed. Lustwarande ‘11 – Raw stelt deze displacement expliciet voorop door recente kunst te tonen die niet in relatie staat tot het natuurlijke karakter van De Oude Warande. Raw is puur en verwijst alleen naar zichzelf.
Het hervatten, het herbezien, de retrospectie en het herijken, mag momenteel de meest opmerkelijke karakteristiek in de hedendaagse kunst genoemd worden. De vraag over authenticiteit is passé. Enkele decennia geleden nog relatief onderkende kunstvormen als video, fotografie en digitale kunst zijn al geruime tijd established. Relational Esthetics vormde bijna tien jaar lang het nieuwe toverwoord, maar intussen is ook deze expliciet sociaal geëngageerde kunst gearriveerd. Schilder-en tekenkunst, op doek en expanded, de sculptuur in de ruimste zin van het woord, inclusief installaties, de relatie met architectuur en herbezinningen op het begrip monument, en de performance hebben opnieuw voor het voetlicht gestaan of staan dat nog steeds. Post-Modernisme is voorbij en heeft plaats gemaakt voor een bewustwording van de mondiale beeldende kunstpraktijk, waarin identiteit, globalisering en de Noord-Zuid verhoudingen de belangrijkste thema’s zijn. Maar na het eerste decennium in de 21ste eeuw is deze thematiek ook beslist niet nieuw meer. Naast tendentieuze verkenningen van het Aziatische, met name Chinese en Indiase, en Afrikaanse beeldende kunstfront, staan Minimal Art en Conceptual Art, als ook de rol van woman artists en de Zuid-Amerikaanse avant-garde met zijn hedendaagse representanten, sinds enkele jaren in retrospectieve belangstelling en bepalen mede het veelzijdige aanzien van de hedendaagse kunst. Intussen herijkt de kunstgeschiedenis haar (Westerse) canons.
Lustwarande ‘11 -Raw vat deze tijdsgeest van pluriformiteit in de beeldende kunst op, kijkt naar het heden en terug en laat hedendaagse sculptuur in al zijn puurheid zien. Veelzijdigheid, met duidelijk herkenbare tendensen uit de 20e eeuw in werken van navolgers, en ook toevoeging van time based vormen van kunst zullen de grondtoon vormen van Raw. Deze kunst verwijst naar niets anders dan naar zichzelf en naar haar voorgangers en is daarom zowel autonoom als referentieel (RAW: referential autonomous work). Naast schijnbaar ruwe montage, rauwe materialen en rauwe figuratie, hedendaagse inspiraties van assemblage, Existentialistische Figuratie en Arte Povera, toont Raw strak geometrische en meer gepolijste werken die vooral voortvloeien uit de verworvenheden van Constructivisme en Minimal Art.
Aan Lustwarande ‘11 – Raw nemen 26 beeldend kunstenaars deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Evenals tijdens voorgaande edities zal Museum De Pont fungeren als extra locatie, waar een solo van de Belgische kunstenaar Peter Buggenhout getoond wordt. Naast deze solo zal ook paviljoen Grotto van Callum Morton (2009), ontworpen voor het hart van De Oude Warande, een prominente rol innemen. Van de overige 24 werken zijn er 20 nieuw, merendeels door Fundament Foundation geproduceerd. In enkele gevallen betreft het internationale co-producties.
De kwaliteit en het belang van Lustwarande in het algemeen en de editie van 2011 in het bijzonder wordt erkend door de Britse Henry Moore Foundation, die Lustwarande ‘11 op voorhand honoreerde vanwege de rol die Fundament Foundation speelt in de internationale ontwikkelingen binnen de hedendaagse sculptuur. Een dergelijke bijdrage wordt zelden aan buitenlandse instellingen toegekend. Deze honorering geldt als een internationaal keurmerk.
Deelnemende kunstenaars
Michaël Aerts (B)
Huma Bhabha (PK)
Peter Buggenhout (B)
Aaron Curry (USA)
Lara Favaretto (I)
Urs Fischer (CH)
Thomas Houseago (GB)
Takahiro Iwasaki (J)
David Jablonowski (D)
Idris Khan (GB)
Sandra Kranich (D)
Jim Lambie (GB)
Mark Manders (NL)
Callum Morton (AUS)
Rupert Norfolk (GB)
Navid Nuur (IR/NL)
Anselm Reyle (D)
Sterling Ruby (USA)
Sandro Setola (NL)
Conrad Shawcross (GB)
Camila Sposati (BR)
Moniek Toebosch (NL)
Tatiana Trouvé (F)
Banks Violette (USA)
Rebecca Warren (GB)
Sofi Zezmer (PL/D)
Curator: Chris Driessen (artistiek leider Fundament Foundation)
fleursdumal.nl magazine
More in: Dutch Landscapes, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
Amsterdam, Artzuid 2011
In Amsterdam South, Apollo and Minervalaan, a 10 minutes walk from the Museum-square, a compelling open-air sculpture exhibition is on view until August 28. The exhibition is curated by Jan Cremer and includes works by Jan Fabre, Jean Tinguely, Karel Appel, Riyas Komu, Ugo Rondinone, Thomas Houseago, Silvie Fleury and many others. Here is a LINK to the website and pictures.
ARTZUID 2011 vindt plaats van 27 mei tot en met 28 augustus 2011. In samenwerking met Amsterdamse instellingen, zoals het Stedelijk Museum en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten presenteert vooraanstaand schrijver en kunstenaar Jan Cremer zijn sculpturale – THE WORLD AROUND, EQUALITY IN DIVERSITY. Wederom vormen de monumentale lanen van Plan-Zuid van architect H.P. Berlage en de in de jaren negentig ontworpen plantsoenen van landschapsarchitect Michael van Gessel het unieke podium voor 50 beelden van internationaal gerenommeerde kunstenaars. De sculpturen worden getoond in het decor van de bijzondere architectuur van de Amsterdamse School. De route wordt verlengd naar de Zuidas.
Jan Cremer confronteert de Europese beeldhouwkunst met werken van kunstenaars uit onder andere de Verenigde Staten, Brazilië, Suriname, India, China, Zuid-Afrika, Indonesië en Japan. Cremer toont lef en maakt van Amsterdam tijdelijk een echte ’GLOBAL CITY of SCULPTURES’ met onder meer kunstwerken van Anthony Caro, Yayoi Kusama, Auguste Rodin, Jean Tinguely, Niki de Saint Phalle, Jean Arp, Antony Gormley, Salvador Dali en Subodh Gupta. Westerse en niet-Westerse kunst wordt op een gelijkwaardige wijze tentoongesteld.
De beeldenroute is gratis toegankelijk. De route is gelegen op 5 minuten lopen van het Museumplein. Bij de infodesk voor het Hilton Hotel is een routekaart beschikbaar. Een wandeling langs alle beelden duurt circa 2,5 uur. Een speciale iPhone audiotour is ontwikkeld, die vanaf 26 mei te downloaden in de Apple App Store. Ook is deze App bij de infopost op de route te downloaden.
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, FDM Art Gallery, Jan Cremer, Jan Cremer, Sculpture
ART BRUSSELS 2011
Every year in April, Art Brussels welcomes 30.000 professionals, collectors and art lovers from all over the world. Art Brussels is the European platform for upcoming talents in the field of contemporary art and focuses as well on strong established galleries representing a selection of their highest-quality paintings, sculptures, photography, video and installations.
Art Brussels 2011
Photos: Anton K.
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, FDM Art Gallery, Sculpture
Fundament organiseert
LUSTWARANDE 2011
25 juni tm 25 september 2011
Tilburg, De Oude Warande
Barok bos De Oude Warande bleek in 2000 uiterst geschikt voor de presentatie van hedendaagse sculptuur. Sindsdien transformeert Fundament dit park iedere drie tot vier jaar tot podium voor Lustwarande. Deze internationale expositie, die een stand van zaken toont van de ontwikkelingen in de sculptuur, is gratis toegankelijk en trekt een groeiend aantal bezoekers, met een record van meer dan 100.000 in 2008.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 30 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo en 28 andere werken, waaronder sculpturen, performances en actions. Van deze 28 werken zijn er 20 nieuw.
Over de 3e editie in 2008 schreef de pers:
Two sculpture exhibitions in Dutch parks last summer translated their intellectual programs into compelling visual encounters, providing interest for the eyes and provocation for the mind. Sonsbeek 2008, in Arnhem…. while Lustwarande ‘08, in Tilburg, focused on two current interests in sculpture: the grotesque and the ephemeral. Both were broadly appealing without reduction to superficiality. Art in America
Dankzij een uitstekend internationaal netwerk, grote bevlogenheid en het geloof in de kunstenaars slaagt Fundament er keer op keer in om belangwekkende namen te trekken voor een openluchttentoonstelling die tot de beste van Nederland behoort. NRC Handelsblad
Mysterie met een haast bovennatuurlijk aura, waar je niet anders dan naartoe getrokken wordt. En dat geldt vrijwel voor alle beelden. Curator Chris Driessen pikt trends in de hedendaagse beeldhouwkunst mooi op om er een eigen draai aan te geven. Het Financieele Dagblad
Lustwarande is een uitzondering. De Volkskrant
De Oude Warande
De Oude Warande werd in 1712 aangelegd door de Duitse prins Wilhelm Von Hessen-Kassel (Wilhelm VIII), die op dat moment heer van de heerlijkheid Tilburg en Goirle was. Hij liet De Oude Warande aanleggen volgens de laatste tuinmode, de Barok. Warande is afgeleid van het Franse varenne, wat jacht- of lustbos betekent. Het hoofdontwerp is een sterrenbos, terwijl de paden van de vier kwadranten aangelegd zijn in verschillende geometrische vormen, waardoor het padenstelsel een doolhof vormt. Dergelijke parken werden gewoonlijk verlevendigd met sculpturen, grotten en vijvers. In De Oude Warande zijn geen overblijfselen van beelden gevonden. Wilhelm VIII werd kort na de voltooiing van het bos gouverneur van Maastricht. Gedurende de 19e eeuw wisselde de Warande enkele malen van eigenaar. In 1952 werd de gemeente Tilburg eigenaar van De Oude Warande. Sinds 1989 wordt het originele ontwerp gerestaureerd. Deze restauratie zal rond 2020 gereed zijn.
Lustwarande 2000 – 2008
Kunstenaars die participeerden in de eerste drie edities waren onder anderen David Altmejd, David Bade, Miroslaw Balka Rob Birza, Louise Bourgeois, Cai Guo Qiang, Tom Claassen, Berlinde De Bruyckere, Wim Delvoye, Do-Ho Suh, Elmgreen & Dragset, Jan Fabre, Luciano Fabro, Fortuyn/O’Brien, Guido Geelen, Jeppe Hein, Ugo Rondinone, Anish Kapoor, Lee Bul, Paul McCarthy, Jonathan Meese, Ernesto Neto, Michelangelo Pistoletto, Maria Roosen en Franz West.
Grotto en Stardust
In 2007 verleende Fundament Callum Morton de opdracht om een paviljoen voor De Oude Warande te ontwerpen. Dit paviljoen, Grotto, werd in 2009 opgeleverd, ter gelegenheid waarvan de expositie Stardust plaatsvond, waaraan onder anderen Jedediah Caesar, Björn Dahlem, Dan Graham, Job Koelewijn, Terence Koh, Germaine Kruip, Rona Pondick en Maria Roosen deelnamen.
De 4e editie: Lustwarande ‘11 – Raw
De eerste editie van Lustwarande, Lustwarande/Pleasure-Garden (2000) werd opgezet als een refurbishment, een hedendaagse voltooiing van het 18e eeuwse Barokke lustbos De Oude Warande, dat nooit voorzien werd van Barokke beelden, fonteinen, een grotto of bedriegertjes. In feite echter waren de eigentijdse beeldtoevoegingen luizen in de pels van het Barokke parkontwerp, hedendaagse interpretaties van Barokke noties, die door het verloop van de geschiedenis niet konden zijn wat ze, binnen de thematiek van de expositie, voorstonden. Het waren vlekken op het patroon van het oude kleed. Lustwarande ‘11 – Raw stelt deze displacement expliciet voorop door recente kunst te tonen die niet in relatie staat tot het natuurlijke karakter van De Oude Warande. Raw is puur en verwijst alleen naar zichzelf.
Het hervatten, het herbezien, de retrospectie en het herijken, mag momenteel de meest opmerkelijke karakteristiek in de hedendaagse kunst genoemd worden. De vraag over authenticiteit is passé. Enkele decennia geleden nog relatief onderkende kunstvormen als video, fotografie en digitale kunst zijn al geruime tijd established. Relational Esthetics vormde bijna tien jaar lang het nieuwe toverwoord, maar intussen is ook deze expliciet sociaal geëngageerde kunst gearriveerd. Schilder- en tekenkunst, op doek en expanded, de sculptuur in de ruimste zin van het woord, inclusief installaties, de relatie met architectuur en herbezinningen op het begrip monument, en de performance hebben opnieuw voor het voetlicht gestaan of staan dat nog steeds.
Post-Modernisme is voorbij en heeft plaats gemaakt voor een bewustwording van de mondiale beeldende kunstpraktijk, waarin identiteit, globalisering en de Noord-Zuid verhoudingen de belangrijkste thema’s zijn. Maar na het eerste decennium in de 21ste eeuw is deze thematiek ook beslist niet nieuw meer. Naast tendentieuze verkenningen van het Aziatische, met name Chinese en Indiase, en Afrikaanse beeldende kunstfront, staan Minimal Art en Conceptual Art, als ook de rol van woman artists en de Zuid-Amerikaanse avant-garde met zijn hedendaagse representanten, sinds enkele jaren in retrospectieve belangstelling en bepalen mede het veelzijdige aanzien van de hedendaagse kunst. Intussen herijkt de kunstgeschiedenis haar (Westerse) canons.
Lustwarande ‘11 – Raw vat deze tijdsgeest van pluriformiteit in de beeldende kunst op, kijkt naar het heden en terug en laat hedendaagse sculptuur in al zijn puurheid zien. Veelzijdigheid, met duidelijk herkenbare tendensen uit de 20e eeuw in werken van navolgers, en ook toevoeging van time based vormen van kunst zullen de grondtoon vormen van Raw. Deze kunst verwijst naar niets anders dan naar zichzelf en naar haar voorgangers en is daarom zowel autonoom als referentieel (referential autonomous work). Naast schijnbaar ruwe montage, rauwe materialen en rauwe figuratie, hedendaagse inspiraties van assemblage, Existentialistische Figuratie en Arte Povera, toont Raw strak geometrische en meer gepolijste werken die vooral voortvloeien uit de verworvenheden van Constructivisme en Minimal Art.
De Oude Warande met zijn Barokke padenpatroon vormt het podium voor recente kunst die echo’s oproept uit de vorige eeuw, met kunst ook die in weinig opzicht meer doet denken aan de tijd waarin het Barokke kleed geweven werd, maar die er doorheen de tijd onlosmakelijk mee verbonden is.
Aan Lustwarande ‘11 – Raw nemen dertig beeldend kunstenaars deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Evenals in 2004 en 2008 zal Museum De Pont fungeren als extra locatie, waar, tegelijk met een solo van Anish Kapoor, werk van de Belgische kunstenaar Peter Buggenhout getoond wordt. Naast deze solo zal ook paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) een prominente rol innemen. Van de overige 28 werken (sculpturen, performances en actions) zijn er 20 nieuw, merendeels door Fundament geproduceerd.
De kwaliteit en het belang van Lustwarande in het algemeen en de editie van 2011 in het bijzonder wordt erkend door de Britse Henry Moore Foundation, die Lustwarande ‘11 op voorhand honoreerde vanwege de rol die Fundament speelt in de internationale ontwikkelingen binnen de hedendaagse sculptuur. Een dergelijke bijdrage wordt zelden aan buitenlandse instellingen toegekend. Deze honorering geldt als een internationaal keurmerk.
Lustwarande ’11 – Raw wordt financieel ondersteund door o.a. de Mondriaan Stichting, Provincie Noord-Brabant, gemeente Tilburg, Tilburg Textiles, Prins Bernhard Cultuurfonds, SNS Reaal Fonds, VSB Fonds, Henry Moore Foundation, BKKC, Ministerie van de Vlaamsche Gemeenschap, Pro Helvetia en Institut Français des Pays-Bas.
Deelnemende kunstenaars
(*deelname onder voorbehoud)
Michaël Aerts (B)
Huma Bhabha (PK)
Peter Buggenhout (B)
Aaron Curry (USA)
Lara Favaretto (I)
Urs Fischer (CH)
Thomas Houseago (GB)
Takahiro Iwasaki (J)
David Jablonowski (D)
Jitish Kallat (IND)
Idris Khan (GB)
Sandra Kranich (D)
Jim Lambie (GB)
Mark Manders (NL)
John McCracken (USA) *
Christian Philipp Müller (CH)
Rupert Norfolk (GB)
Navid Nuur (IR/NL)
Anselm Reyle (D)
Sterling Ruby (USA)
Sandro Setola (NL)
Conrad Shawcross (GB)
Camila Sposati (BR)
Moniek Toebosch (NL) *
Tatiana Trouvé (F)
Vibskov & Emenius (DK/S)
Banks Violette (USA)
Rebecca Warren (GB)
Sofi Zezmer (PL/D)
Callum Morton (AUS) – Grotto (2009)
Curator: Chris Driessen, artistiek leider Fundament Foundation
OPENING: 25 JUNI 2011 OM 15.00 UUR
Park De Oude Warande Tilburg
www.fundamentfoundation.nl
www.lw11.nl
fleursdumal.nl magazine
photos fdm magazine 2008
More in: Dutch Landscapes, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
.jpg)
Lawrence Weiner – Liam Gillick , Een syntaxis van afhankelijkheid:, 2011 courtesy of the artists,
Galerie Micheline Szwajcer, Antwerp and Galleri Susanne Ottesen, Copenhagen
MUHKA ANTWERPEN
LIAM GILLICK EN LAWRENCE WEINER
tm 22 mei 2011
Een syntaxis van afhankelijkheid
Lawrence Weiner: ‘Jij en ik kennen elkaar vrij goed. En jij en ik hebben al talloze malen het plan opgevat om iets samen te doen – en toch is het er nooit van gekomen…’ Liam Gillick: ‘Dat vind ik nu net interessant.’ Liam Gillick / Lawrence Weiner: Between Artists, 2006
Reeds meer dan twintig jaar zijn de in New York gevestigde kunstenaars Liam Gillick (°1964) en Lawrence Weiner (°1942), die elk sterk uiteenlopende aspecten van de conceptuele, postconceptuele en neo-conceptuele tradities binnen de hedendaagse kunst vertegenwoordigen, met elkaar in een intense intellectuele en artistieke dialoog verwikkeld. In één van de vele gesprekken tussen beide kunstenaars die de afgelopen jaren zijn gepubliceerd, merken ze echter op hoe die dialoog tot dusver nog steeds geen concrete artistieke resultaten heeft opgeleverd – een veelzeggend ‘falen’ dat op zijn beurt interessant kan worden genoemd.
Precies deze nonchalant opmerking over een lange geschiedenis van niet gerealizeerde projecten noopte het M HKA er toe beide kunstenaars uit te nodigen om deze dialoog ditmaal wel te laten materialiseren in de vorm van een gezamenlijk geconcipieerd tentoonstellingsproject – een proces dat uiteindelijk zelfs tot een gezamenlijk geconcipieerd ‘kunstwerk’ heeft geleid. Hun gedeelde enthousiasme voor de vele mogelijkheden en opportuniteiten van een werkelijk dialogisch artistiek model manifesteert zich al meteen in de exemplarische titel van het project, een bekentenis bijna – Een syntaxis van afhankelijkheid: (Let op de ogenschijnlijke orthografische anomalie van een titel die met een dubbele punt eindigt: geen enkele dialoog bereikt ooit een ultiem eindpunt; alle dialoog is van nature open en onbeslisbaar.)
Het hieruit voortvloeiende kunstwerk, dat zelf veel weg heeft van een reflectie over de mogelijkheden en beperkingen van artistieke samenwerking als dusdanig, reageert direct op MUHKA’s immense open tentoonstellingsruimte (ca. 1600 vierkante meter), en het feit dat het museum dit project dergelijke ademruimte geeft, drukt op zijn beurt weer MUHKA’s enthousiasme voor het voornoemde dialogische model uit – voor de dialoog tussen generaties, tussen verschillende artistieke paradigma’s en opvattingen over kunst en kunstenaarschap, tussen artistieke autonomie en culturele heteronomie.
Concreet is het project gebaseerd op een ‘syntactische’ synthese van Gillicks typische modernistische vormentaal en gevoel voor een esthetiek van ‘toepassing’ enerzijds en Weiners welbekende voorliefde voor taal als sculpturaal medium anderzijds, met een nieuwsoortige variatie op wat we het ‘materialisme van de betekenaar’ zouden kunnen noemen tot gevolg. De unieke ruimtelijke kwaliteiten van Gillick en Weiners Een syntaxis van afhankelijkheid: stelt de horizontaliteit van dialogisch denken resoluut boven de verticaliteit van hiërarchisch denken, en geeft zo bijna letterlijk gestalte aan onze hedendaagse opvatting van de culturele arena als een ‘level playing field’.
Liam Gillick en Lawrence Weiner, A Syntax of Dependency:, 2011, photos anton k.
Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen
Leuvenstraat 32, 2000 Antwerpen, België
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery
.jpg)
‘CONTENT’ t/m 31 maart 2011
tentoonstelling met bibliofiele uitgaves en kunstenaarsboeken
in resy muijsers contemporary art tilburg
Graag nodigen we u uit voor een bezoek aan de tentoonstelling ‘CONTENT’ met bibliofiele uitgaves, edities, kunstenaarsboeken en sculpturen, tekeningen met relatie tot het boek /bibliotheek o.m. van: Cees Andriessen, Dan Asher, Jan de Bie, Enzo Cucchi, Denmark, Piet Dieleman, Ad Gerritsen, Anna Kubach-Wilmsen, Richard-Paul Lohse, Piero Manzoni, Wolfgang Schmitz, Ian Tyson, Timm Ulrich, Jan Voss, herman de vries en vele andere kunstenaars.
Rondom gelardeerd met schilderijen, sculpturen en fotowerken uit stock Arie Berkulin, Koen Delaere, Tomoko Kawachi, Hans Ebeling Koning, Kubach & Kropp, Pablo Zuleta Zahr e.a.
Jan de Bie, Bibliotheek, houtsnede, 50 x 65cm
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, FDM Art Gallery
.jpg)
Maartje Korstanje
Zeeuws Museum Middelburg
Soort van steen
t/m 3 april 2011
In de tentoonstelling ‘Soort van steen’ zijn fossiele botten uit de collectie van het Zeeuws Genootschap te zien. Er worden onder meer botten getoond van mammoeten, zeezoogdieren, neushoorns en vele andere diersoorten die zowel voor als in de grote ijstijden in Zeeland leefden.
‘Soort van steen’ toont versteende restanten van het leven dat zich hier een paar miljoen jaar geleden heeft afgespeeld. Hoewel we nog lang niet alles weten over de prehistorie, is de wetenschappelijke kennis van fossiele botten de laatste decennia enorm gegroeid. Deze kennis was echter niet altijd voorhanden. Vanaf het moment dat deze immense botten lang geleden opgevist werden, ontstonden er volksfantasieën, legendes en mythologische verhalen over hun herkomst. Fabelachtige monsters, draken en reuzen verschenen voor het geestesoog en bleken een inspiratiebron voor fantasierijke sagen. Behalve vanuit een wetenschappelijke of mythologische benadering, zijn de botten ook te bekijken als abstracte kunstwerken. Juist omdat deze fossielen dateren van ver voor het ontstaan van de mens, onttrekken ze zich aan iedere menselijk invloed en prikkelen ze de fantasie.
Maartje Korstanje
Onderdeel van de tentoonstelling is het werk van Maartje Korstanje uit Amsterdam. De van oorsprong Zeeuwse beeldend kunstenaar maakt ruimtelijke werken van onder meer karton en purschuim, die refereren aan prehistorische dieren en mythische wezens. Net zoals de fossiele botten spreken haar werken tot de verbeelding. Door het weglaten van details en het schetsmatige karakter van haar werk, maakt de kunstenaar gebruik van ons vermogen de werken tot leven te wekken.
Maartje Korstanje
Geboren / Born in 1982, Goes, NL
Leeft en werkt/ Lives and works in Amsterdam, NL
Educatie / Education
2005-2007 Sandberg Institute, Fine Arts, Amsterdam, N
2001-2005 Akademie voor kunst en vormgeving St. Joost, Breda, NL,
Prijzen & Stipendia / Prizes & Stipendia
2010 Startstipendium, Fonds BKVB (The Netherlands Foundation for Visual Arts, Design and Architecture), Amsterdam, NL
2008 Startstipendium, Fonds BKVB (The Netherlands Foundation for Visual Arts, Design and Architecture), Amsterdam, NL
2007 Prix de Rome (Basic Prize), Amsterdam, NL
.jpg)
Solo-exposities / Solo exhibitions (selection)
2010 Zeeuws Museum, Middelburg, NL, ‘Soort van steen’
2010 De Bewaerschole, Burgh Haamstede, NL.
2010 Upstream Gallery, Amsterdam, NL, ‘What if…’
2010 ART Rotterdam, Artfair with Upstream Gallery.
2009 StichtingIK, Vlissingen, NL
2008 Upstream Gallery, Amsterdam, NL
2008 Instituto Buena Bista, Curacao Centre for Contemporary Art, Curacao, N.A.
2007 De Vleeshal, Middelburg, NL,
Groepsexposities / Group exhibitions: (selection)
2011 Art Rotterdam, Artfair with Upstream Gallery.
2010 Nieuw Dakota, Amsterdam, NL, ‘Nieuw Dakota, We Like Art en Trendbeheer stunten tegen de btw verhoging’
2010 Fabriekshal de Overkant, Amsterdam, NL, ‘Beeld Hal Werk’
2010 Stichting Beeldende Kunst Manifestatie Heemskerk, NL, ‘Schone Schijn’.
2010 Beeldentuin Anningahof Zwolle, NL, ‘Beelden 2010’
2010 Kabinetten van de Vleeshal, Middelburg, NL, ‘Uit de collecties van de Vleeshal en Muhka’
2009 Museum CODA, Apeldoorn, NL, ‘De aard van het beest’.
2009 Hudson Valley Center for Contemporary Art, Peekskill, New York, ‘Double Dutch’.
2009 KW14, ‘s – Hertogenbosch, NL, ‘StressedSpaces’
2009 Kunsthal KAdE, Amersfoort, NL, ‘Wonderland, through the looking glass’
2009 Hofstede Hongersdijk, Wilhelminadorp, NL, ‘Land, art in de Zeeuwse Wilhelminapolder’
(initiated by SKOR, CBK Zeeland & KMWP (Koninklijke Maatschap Wilhelminapolder).
2009 Art Brussels, Belgium, with Upstream Gallery
2009 Corrosia, Almere, NL, ‘Zòó!’
2008 De Service Garage, Amsterdam, NL, ‘Uit de Tijd’
2008 SAFE, Dalfsen, NL, ‘SUBWAY #3 a parallel world called art’
2008 Fundament, Park de Oude Warande, Tilburg, NL, ‘Lustwarande Wanderland 08’
2008 Belmonte Arboretum, Wageningen, NL, ‘Beelden op de Berg, Exoten’
2008 Art Rotterdam, Rotterdam, NL, with Upstream Gallery.
2007 Kunsthuis SYB, Beetsterzwaag, NL, ‘de Raffinaderij’ with Katharina Galland & Bianca Runge.
2007 W139, Amsterdam, NL, ‘Somewhere else / Ergens anders’ with Lucia Luptakova & Maaike van der Linden
2007 De Appel, Amsterdam, NL, ‘PRIXDEROME.NL 2007 Beeldende Kunst’
2007 VERBEKE FOUNDATION, Kemzeke, Belgium, ‘VIT<A>RTI’.
2007 Mart House, Amsterdam, NL, ‘HOT and NEW’.
2007 Art Amsterdam, Amsterdam, NL, with MartHouse.
2006 Kunstvlaai 6, Amsterdam, NL.
2006 CBK Zeeland, Middelburg, NL, ‘Zeeuwse Lichting #05′.
2005 Akademie voor kunst en vormgeving St.Joost, Breda, NL, ‘Eindexamententoonstelling’.
Maartje Korstanje:
Zeeuws Museum Middelburg – Soort van steen – t/m 3 april 2011
fleursdumal.nl magazine
photos jefvankempen
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Maartje Korstanje
MSK EN SMAK GENT
Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst
nog tot en met 27 februari 2011
Het Museum voor Schone Kunsten Gent en S.M.A.K. slaan de handen in elkaar en programmeren samen Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst. De tentoonstelling kadert in een reeks evenementen in binnen- en buitenland die de 150ste verjaardag van de geboorte van James Ensor (1860-1949) vieren en onderscheidt zich daarin door het oeuvre van Ensor te associëren met werk van hedendaagse kunstenaars.
James Ensor kan zonder twijfel beschouwd worden als een van de meest baanbrekende kunstenaars van de late negentiende en vroege twintigste eeuw. Recente retrospectieve tentoonstellingen in New York en Parijs bevestigen zijn internationale erkenning, doch deze is geenszins nieuw. Ensor werd al tijdens zijn leven erkend als pionier van de moderne kunst door de internationale avant-garde, getuige de atelierbezoeken van ondermeer Wassily Kandinsky en Emil Nolde in Oostende.
In Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst wordt een nieuwe stap gezet in de benadering van het oeuvre van James Ensor. Uit de tentoonstelling blijkt dat Ensors kunst ook in de huidige artistieke scène zijn actualiteit heeft behouden. De kunstenaar wordt uit zijn historische context gehaald en resoluut benaderd als een tijdloze kunstenaar, wiens thematiek en techniek onlosmakelijk zijn verbonden met de praktijk van tal van hedendaagse kunstenaars. Ensors onderwerpen en gezichtspunten blijven ook bij het begin van de 21ste eeuw brandend actueel. Thema’s als het masker en het groteske, sociale kritiek, het zelfportret, de identificatie met Christus, de massa, de satire en de dood hebben in de hedendaagse beeldende kunst immers niet aan relevantie ingeboet. De tentoonstelling legt onvermoede verbanden en toont aan dat Ensor in zijn visionaire oeuvre een doel nastreefde dat hem met tal van hedendaagse kunstenaars verbindt.
De titel van de tentoonstelling is ontleend aan Ensors schilderij Squelettes se disputant un hareng saur (Skeletten die vechten om een gerookte haring). De titel is een voorbeeld van de unieke woordspelletjes van Ensor (‘hareng saur’ = ‘art Ensor’), illustreert de zeer persoonlijke humor van de kunstenaar en toont tegelijk de gelaagdheid van zijn werk aan.
In de titel zit nog een ander facet verborgen,namelijk dat Ensors werk tijdens zijn leven bij critici voor controverse zorgde. Bij het begin van de eenentwintigste eeuw geeft zijn oeuvre onverminderd aanleiding tot discussie over de betekenis en de invloed ervan. Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst draagt bij tot een beter begrip van zijn plaats in de ontwikkeling van de actuele kunst door zijn werk naast dat van andere kunstenaars in een open, heldere en overzichtelijke tentoonstelling te plaatsen.
Naast een uitgebreide selectie van Ensors werk (schilderijen, tekeningen en grafiek) bevat de tentoonstelling hedendaagse gelijkgestemden en tegenhangers in schilderijen, beeldhouwwerken, video’s, installaties, performances, tekeningen … Op die manier wordt de beeldende wereld van Ensor verbonden met deze van onder meer Eija-Liisa Ahtila, Francis Alÿs, Huma Bhabha, Jake & Dinos Chapman, George Condo, Thierry De Cordier, Marlene Dumas, Thomas Hirschhorn, Tomasz Kowalski, Jonathan Meese, Bruce Nauman, Ugo Rondinone, Dana Schutz, Cindy Sherman, Raymond Pettibon, Thomas Schütte en Thomas Zipp.
Elk van deze werken wordt getoond in een context waarbij telkens een beperkt aantal werken van Ensor als uitgangspunt geldt. Op deze manier ontstaat een wisselwerking waarbij verbanden worden gelegd, confrontaties worden aangegaan of nuances worden aangebracht.
Het Museum voor Schone Kunsten Gent en S.M.A.K.
Hareng Saur: Ensor en de hedendaagse kunst t/m 27 februari 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: FDM Art Gallery, Historia Belgica
Braco Dimitrijevic’
Braco Dimitrijevic, one of the pioneers of conceptual art, had his first one-man exhibition at the age of 10. In 1963 he made his first conceptual work, The Flag of the World, in which he replaced a national flag with an alternative sign. It marked the beginning of his artistic interventions into urban landscapes.
Over the past forty years he has exhibited extensively all over the world. His solo shows have included venues such as Tate Gallery and ICA in London, Kunsthalle Bern, Museum Ludwig in Cologne, Kunsthalle Dusseldorf, MUMOK in Vienna, Russian State Museum in St. Petersburg, Xin-Dong Cheng Space for Contemporary Art in Beijing and Musee d’Orsay in Paris.
He has participated in major group shows such as the Kassel Documenta 5. Documenta 6, Documenta 9, several times at the Venice Biennale, Sao Paulo Biennale, Sydney Biennale, as well as Santa Fe Biennale, Havana Biennale, Kwangju Biennale. He also took part in the exhibition Magiciens de la Terre at the Centre Georges Pompidou in Paris.
Dimitrijevic gained an international reputation in the seventies with his Casual passer-by series, in which gigantic photo portraits of anonymous people were displayed on prominent facades and billboards in European and American cities. The artist also mimicked other ways of glorifying important persons by building monuments to passers-by and installing memorial plaques in honour of anonymous citizens.
In the mid-seventies he started incorporating in his installations original paintings borrowed from museum collections. The Triptychos Post Historicus, realized in numerous museums around the world, unite in a harmonious synthesis high art, everyday objects, and fruit. The artist’s statement “Louvre is my studio, street is my museum” expresses both the dialectical and transgressive nature of his oeuvre. In the last thirty years, Dimitrijevic has realized over 500 Triptychos Post Historicus, with paintings ranging from Leonardo’s Madonna to Malevich’s Red Square, in numerous museum collections including the Tate Gallery, London, the Louvre, the Musee National d’Art Moderne Paris, the Solomon R. Guggenheim Museum New York, the Musee d’Orsay, and the Russian State Museum, St Petersburg, amongst many others.
In the early 1980s, Braco Dimitrijevic started making installations in which wild animals confront artifacts and works of art, thus joining two cultural models, the occidental model and the model offered by other cultures that live in greater harmony with nature. In 1998, the artist realized one-man shows at Paris Zoo with installations in the cages of lions, tigers, crocodiles, camels and bisons.
The exhibition was seen by one million people. It was reviewed by the international press of some 40 countries and received repeated CNN Television coverage.
Braco Dimitrijevic’s work, as well as his theoretical book Tractatus Post Historicus, (1976) were an important influence on two tendencies that dominate artistic discourse today: critical practices in public space and interventions in museum collections.
BRACO DIMITRIJEVIC was born in Sarajevo in 1948. He had his first one man show in 1958 at the age of 10. From 1968 to 1971 studied at the Academy of Fine Arts in Zagreb (MA).
fleursdumal.nl magazine
More in: Art Criticism, FDM Art Gallery
Museum De Pont Tilburg
Tacita Dean
Michael Hamburger
27 november 2010 – 23 januari 2011
Tacita Dean behoort, samen met kunstenaars als Gillian Wearing, Steve McQueen en Sam Taylor-Wood, tot de generatie van jonge Britse film- en videokunstenaars die de laatste jaren aandacht krijgt. De fascinatie voor film is overigens niet tot Engeland beperkt en wordt mede gevoed door de komst van nieuwe, digitale technieken. Door de grote veranderingen die in het medium plaatsvinden worden kunstenaars uitgedaagd om de filmische mogelijkheden en eigenschappen als het ware opnieuw te ontleden. Ook in het werk van Tacita Dean zijn verwijzingen naar de praktijk en de traditie van de film herkenbaar, terwijl zij tegelijkertijd nieuwe narratieve en associatieve mogelijkheden ontwikkelt.
In de collectie van De Pont bevinden zich Der Jungbrunnen (1998) – waarin verschillende elementen (film, fotografie en tekening) in één installatie geïntegreerd zijn – en de korte 16mm film Disappearance at Sea I (1996). Deze film begint met een close-up van de lampen van een vuurtoren. In het ritme van de langzaam ronddraaiende lens en begeleid door een geraas dat kennelijk door het mechanisme wordt veroorzaakt, flitst het verblindende licht over het doek. Na enkele minuten verandert het beeld. Het wordt nu grotendeels in beslag genomen door een avondlijke zee en lucht, waarbij de horizon nog net binnen het bereik van de vuurtoren ligt. Over het panorama glijdt in regelmatige intervallen een zwakke bundel licht. Bijna ongemerkt vermindert het licht, totdat de nacht en een gitzwarte zee het beeld hebben overgenomen. Het geluid van de ronddraaiende lens van de vuurtoren blijft echter de film beheersen, ook wanneer voor het oog niets meer waarneembaar is en de film, zo schreef een criticus, ‘een herinnering van zichzelf wordt, oplost in een duisternis die niet langer die van de film, maar het werkelijke duister in de projectiezaal is.’
Aan de basis van dit werk ligt de poging van Tacita Dean om de gebeurtenissen rond de dood van een zeezeiler te reconstrueren. De feiten dateren uit 1968 en vormen het verwarrende en bizarre verhaal van een man die met achterlating van vrouw en kinderen, als in een wanhopig verlangen om iets groots te verrichten, onervaren en slecht voorbereid, en opgezweept door de plaatselijke middenstand en magistratuur, aan een reis om de wereld begint en verdrinkt. Dean’s film raakt op poëtische wijze aan het gevoel van toenemende eenzaamheid en desoriëntatie dat deze man moet hebben ondervonden, maar is geconcentreerd en gedistantieerd genoeg om een meer algemene betekenis te krijgen.
Kenmerkend voor Tacita Dean is haar aandacht voor de relatie tussen beeld en geluid. In Disappearance at Sea I is het geluid van de vuurtoren een dragend element achter de beelden, waarbij de waarneming van dat geluid ook voor de kijker van realiteit naar verbeelding lijkt te verschuiven. Soms is geluid het directe onderwerp van Dean’s werk. Een werk als Foley Artist (1996) bijvoorbeeld, concentreert zich op het verschijnsel van de ‘soundtrack’ en op het uitstervende ambacht van het kunstmatig produceren van filmgeluid. Het is een complex werk waarin verschillende verhaallijnen door elkaar lopen en waarin je tegelijkertijd twee geluidskunstenaars aan het werk ziet, die de bij de beelden behorende geluiden tot stand brengen. Ze doen dat op basis van een script en met behulp van simpele attributen als stokken, natte kranten en lappen textiel – zaken die, op bijna komische wijze, ver van de ‘realiteit’ van de filmbeelden verwijderd zijn.
Naast films en foto’s maakt Tacita Dean tekeningen, die zij in recente werken in onderlinge samenhang presenteert. Ze zijn met kalk op schoolbord gemaakt en hebben zowel de functie van storyboard als van still, van vastlegging achteraf. In Der Jungbrunnen geeft een schoolbordtekening het verband met Lucas Cranach’s gelijknamige schilderij uit 1546 aan, terwijl de tekening tegelijkertijd de idee van ruimte en beweging voor de film Gellért verkent. Deze film werd opgenomen in het thermale vrouwenbad van Hotel Gellért in Boedapest en vormt onderdeel van de installatie. Cranach’s verwijzing naar de genezende en verjongende kwaliteiten van het water – Der Jungbrunnen laat zich vertalen als ‘bron van eeuwige jeugd’ – krijgt bij Dean een fascinerende parallel in de robuuste beelden van de badende vrouwen. Door de onderlinge samenhang van tekening, foto’s en film binnen de installatie, komt het thema van de tijd op verschillende manieren naar voren: Cranach’s tijd tegenover de huidige tijd, het filmische verloop tegenover het statische en momentele van de fotografie en tenslotte, het tijdloze van de handelingen van het baden zelf.
Toen Tacita Dean opdracht kreeg om een werk te maken in relatie tot de schrijver W. G. Sebald, nam zij diens vriend, de dichter en vertaler Michael Hamburger, als onderwerp. Sebald beschrijft in zijn boek The Rings of Saturn hoe hij Hamburger ontmoet. Haar 28 minuten durende film Michael Hamburger (2007) die De Pont in 2009 aankocht is vooral gericht op Hamburger’s liefde voor appels en op de boomgaard die hij zelf aanlegde bij zijn huis in Suffolk, gebruik makend van appelpitten die hij had gevonden of gekregen. Het grote huis en de omringende wilde tuin, het zonlicht, de huilende wind en het verschijnen van een regenboog dienen als metafoor voor de man als dichter.
“Although Hamburger is said to have despaired of reviews of his poetry which declared that he was ‘better known as a translator,’ we might detect a similar deprecation of his self, by himself, in the film which shares his name. Unwilling, perhaps unable, to talk of his past and his migrations, most especially fleeing Nazism in 1933, he talks poignantly, instead, of his apple trees, of where they have come from, and of their careful cross-breeding. Purity is dismissed, and one senses with an awkward pathos that the poet is translating himself.” Jeremy Millar in ‘Waterlog’, Castle Museum, Norwich.
Museum De Pont Tilburg
Tacita Dean
Michael Hamburger
27 november 2010 – 23 januari 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery
L.A.Raeven
Tentoonstelling: Ideal Individuals. L.A. Raeven
25 september t/m 28 november 2010
‘De maatschappij creëert een ideaalbeeld waaraan iedereen moet voldoen. Je moet mooi, succesvol en perfectionistisch zijn, alles onder controle hebben, dat dicteren de media,’ aldus de tweeling en kunstenaarsduo Liesbeth en Angelique Raeven. Sinds 2000 ensceneren zij situaties waarin de Westerse vrouwelijke en mannelijke schoonheidsidealen en daarmee samenhangende consumptiepatronen aan de kaak worden gesteld. Zij gaan hierbij tot het uiterste.
L.A. Raeven, Wild Zone 2001, courtesy MMKA
Hun video- en fotowerken, tekeningen en collages leggen genadeloos de obsessie met het perfecte, modieuze lichaam vast, evenals de manier waarop vrouwelijke en mannelijke ideaalbeelden worden gebruikt in de marketingstrategieën van de consumptiemaatschappij.
L.A. Raeven heeft talloze situaties en performances geënsceneerd waarin zij jonge mensen blootstelden aan dezelfde kwelling die modellen doormaken tijdens audities voor modeshows of balletscholen. Zonder plot, glamour en spektakel verstrijkt de tijd in de videoregistraties ervan, waarbij de jonge mensen soms uitvoerig door L.A. Raeven worden opgemeten en geïnspecteerd. Een oproep voor een dergelijke selectie wordt in 2001 geweigerd door de Engelse krant The Guardian. Onder de kop ‘Ideal individual’ staan de vereisten waaraan belangstellenden moeten voldoen om in aanmerking te komen voor de ‘Ideal Army’ van L.A. Raeven, zoals een borstomvang van 82 en een taille van 43 cm, plus een aantal psychologische eigenaardigheden als ‘ongewone eet- en drinkgewoonten’ en ‘minstens één praktische handicap’. De maten corresponderen met die van een lang en extreem mager persoon met een androgyn uiterlijk. Het is een figuur die in de fashion wereld als meest ideaal wordt beschouwd en ‘gereproduceerd’ via reclame, maar wiens omvang in het dagelijkse leven wordt geassocieerd met ziekte en anorexiapatiënten.
In de video Echoes of Despair bijvoorbeeld wordt een jonge vrouw geportretteerd die zichzelf oplegt alleen nog maar water te drinken, een praktijk die veel voorkomt bij anorexia.
Vanaf 2007 wordt in het werk van L.A. Raeven een ander soort ‘maakbaarheid’ uitgelicht. De video No Whites (2007) vertoont de zoektocht van een jonge blanke vrouw naar de meest ideale zwarte spermadonor. Het onderwerp van The Height of Vanity (2008) is de invloed die het West-Europese schoonheidsideaal in andere werelddelen heeft: L.A. Raeven volgt de Chinese vriendinnen Sun Mei en Lu Yang in hun streven naar perfectie. Een van hen laat operatief haar benen verlengen om te voldoen aan de maatstaven van een westers uiterlijk. L.A.Raeven: “Mensen verliezen hun identiteit en hebben geen oog meer voor hun eigen schoonheid. Ze spiegelen zich alleen nog aan westerse ideaalbeelden.”
Het MMKA presenteert van 25 september tot en met 28 november een selectie van L.A Raevens video-installaties, tekeningen, collages en fotowerken vanaf 2000 tot nu. De tentoonstelling zal verder reizen naar Servië en Italië.
Publicatie: Bij de tentoonstelling verschijnt de publicatie L.A. Raeven, met teksten van L.A. Raeven, Jennifer Allen, Zoran Eri, L.A. Raeven, Angelika Stepken en Mirjam Westen.
Lezing: L.A. Raeven geeft zondag 28 november 14 uur een lezing in het auditorium van het MMKA.
Museum voor Moderne Kunst Arnhem, Utrechtseweg 87, Arnhem. T. 026 3775300
fleursdumal.nl magazine
More in: AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, L.A. Raeven, Performing arts
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature