Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
.jpg)
Peter Goires photos: A27
kempis poetry magazine
More in: Peter Goires Photos
Street Poetry:
Als je weggaat, kom je dan weer terug?
Als ik terugkom, ben je er dan?
fleursdumal.nl magazine (Brugge)
More in: Historia Belgica, Street Art
.jpg)
Message: A communication in writing, in speech, or by signals. As originally conceived, the model contained five elements—an information source, a transmitter, a channel of transmission, a receiver, and a destination—all arranged in linear order. Messages (electronic messages, initially) were supposed to travel along this path, to be changed into electric energy by the transmitter, and to be reconstituted into intelligible language.Fragmentation and problems of interdisciplinary outlook have generated a wide range of discussion concerning the ways in which communication occurs and the processes it entails. Most speculation on these matters admits, in one way or another, that the communication theorist’s task is to answer as clearly as possible the question, “Who says what to whom with what effect?”
Joep Eijkens photos: Message
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos
Museum De Paviljoens Almere
De Nederlandse identiteit?
Marien Schouten, Job Koelewijn, David Jablonowski et al
27 mei – 17 oktober 2010
Op 27 mei 2010 opent om 17.00 uur in Museum De Paviljoens de eerste tentoonstelling in het kader van het meerjarige project De Nederlandse identiteit? met werk van de kunstenaars Marien Schouten (Andel, 1956), Job Koelewijn (Spakenburg, 1962) en David Jablonowski (Bochum, 1982). Met De Nederlandse identiteit? wil Museum De Paviljoens parallelle geschiedenissen in de Nederlandse kunst na 1960 zichtbaar maken. Een integraal deel van dit project is een mapping van bijzondere en belangrijke kunstwerken in de openbare ruimte en openbare collecties die tot de eindmanifestatie in 2012 steeds verder wordt uitgebreid.
et al
Elk verhaal over (kunst)geschiedenis is een constructie. In de tentoonstellingen binnen het project De Nederlandse identiteit? toont Museum De Paviljoens een selectie kunstenaars en kunstwerken van waaruit netwerken en verschillende verhaallijnen in de recente kunstgeschiedenis worden aangekaart. Een integraal onderdeel van dit project is een mapping van bijzondere en belangrijke kunstenaars, inspiratiebronnen, kunstwerken, tentoonstellingsmakers, tentoonstellingen, publicaties, verzamelaars, gebeurtenissen, instituten en steden. Deze mapping wordt steeds verder uitgebreid en ondergaat continu perspectiefwisselingen.
Nonlineair editing: it’s an ongoing process!
In 2002 legde Macha Roesink met Nonlinear Editing, haar eerste tentoonstelling als directeur van Museum De Paviljoens, de basis voor de toekomstige programmering. Met deze term uit de filmwereld benadrukt De Paviljoens dat andere invalshoeken en zienswijzen leiden tot andere interpretaties van de (kunst)geschiedenis en de relatie tot het heden. De geschiedenis kan steeds opnieuw geredigeerd worden. Dit principe is leidend in het project De Nederlandse identiteit?.
De Nederlanse identiteit?
Met De Nederlandse identiteit? wil Museum De Paviljoens parallelle geschiedenissen in de Nederlandse kunst na 1960 zichtbaar maken. Maatschappelijke ontwikkelingen als migratie, interculturaliteit, new towns en de (post)koloniale geschiedenis van Nederland in een internationaal perspectief spelen hierbij een belangrijke rol. Een integraal onderdeel van dit project is een mapping van bijzondere en belangrijke kunstenaars, inspiratiebronnen, kunstwerken, tentoonstellingsmakers, tentoonstellingen, publicaties, verzamelaars, gebeurtenissen, instituten en steden. Deze mapping wordt tot de eindmanifestatie van het project in het najaar van 2012 steeds verder uitgebreid en ondergaat continu perspectiefwisselingen. De titel van het project is ontleend aan de kunsthistorische publicatie De Nederlandse identiteit in de kunst na 1945, die in 1984 verscheen onder redactie van Geurt Imanse bij de gelijknamige tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam.
De Nederlandse identiteit? Marien Schouten, Job Koelewijn, David Jablonowski et al
27 mei t/m 17 oktober 2010
De Nederlandse identiteit? Moniek Toebosch, Alicia Framis, Jennifer Tee, Gabriel Lester et al 30 oktober 2010 t/m 3 april 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes
Berlin, East Side Gallery
The East Side Gallery is located between Ostbahnhof and Oberbaumbrücke.
The Gallery was restored in 2008/2009, just in time for the celebration of
the 20th anniversary of the fall of the Berlin Wall in November 2009.
Nachrichten aus Berlin
Von unser Korrespondent Anton K.:
East Side Gallery Berlin
fleursdumal.nl magazine
More in: Galerie Deutschland, Graffity, Nachrichten aus Berlin
Gemeentemuseum Den Haag
J a n D i b b e t s
22 mei t/m 12 september 2010
Het boegbeeld van de conceptuele kunst, Jan Dibbets wordt in het voorjaar van 2010 vertegenwoordigd met een tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag. Hier toont Dibbets zijn meest recente serie Horizons, gebaseerd op zijn werk Sectio Aurea (1972), wat is opgenomen in de collectie van het Gemeentemuseum. De serie vormt een installatie, waarin Dibbets niet alleen het belang van zijn eerdere werk onderstreept, maar ook verder experimenteert met het oorspronkelijke idee. In een steeds wisselende spanning tussen perspectief en horizon brengt Dibbets de beschouwer in verwarring. Tegelijkertijd kun je in het grote aantal variaties binnen de serie, de zoektocht naar de perfecte horizon waarnemen.
Met onder anderen Sol Lewitt, Lawrence Weiner en Joseph Kosuth behoort Jan Dibbets tot de voorhoede van de conceptuele kunst. Het belang van zijn oeuvre voor de naoorlogse Nederlandse kunst behoeft geen bewijs. Werk van Dibbets was te zien op de baanbrekende tentoonstellingen Op losse schroeven van Wim Beeren (Amsterdam, 1969) en When attitudes become form van Harald Szeemann (Bern en Londen, 1996). Bovendien gaf Dibbets vanaf 1968 ook les op Ateliers ’63, waardoor hij generaties Nederlandse kunstenaars blijvend heeft geïnspireerd en beïnvloed.
In deze tentoonstelling met recent werk zijn twee series te zien: New Horizons / Land + Sea en Sectio Aurea. De series zijn gebaseerd op het werk Sectio Aurea (gulden snede) uit 1972, dat zich nu in de collectie Gemeentemuseum bevindt. Dibbets heeft zich in zijn oeuvre vaak geconcentreerd op het Nederlandse landschap. Met gemanipuleerde beelden van land en zee laat hij het Nederlandse landschap zijn wat het eigenlijk niet is: glooiend, zoals in zijn serie Dutch mountains. Ook in de nieuwe series speelt Dibbets met de platheid van Nederland, met een wisselend viewpoint en een steeds wisselende uitsnede van de foto. Soms is de wisseling bijna nihil maar heeft dan toch een vervreemdende uitwerking op de beschouwer. In de series worden telkens de horizonten van een landschap en een zeegezicht met elkaar gecombineerd.
Het Gemeentemuseum brengt met trots tentoonstellingen van kunstenaars met een volwassen oeuvre, hoewel de trend van vandaag de dag de nadruk legt op jonge kunst. Deze tentoonstelling past in de traditie van het Gemeentemuseum; dat erin gelooft dat het late werk van kunstenaars een nieuwe zienswijze kan opleveren. Een belangrijk voorbeeld hierbij is het laatste werk van Mondriaan, de Victory Boogie Woogie.
De tentoonstelling Jan Dibbets – Horizons is achtereenvolgens te zien in Parijs (Musée d’Art moderne de la Ville de Paris), Den Haag, Chemnitz (Kunstsammlungen Chemnitz) en Heilbronn (Kunstverein Heilbronn). Bij de tentoonstelling verschijnt een catalogus in kleur, met bijdragen van onder anderen Rudi Fuchs en Erik Verhagen en vormgegeven door Rutger Fuchs (€29,80).
fleursdumal.nl magazine
More in: Dutch Landscapes, Exhibition Archive
Mezen
Twintig mezenvoetjes
hippelen in ‘t groen,
zurkelende zoetjes,
zo de mezen doen.
Sprongen, rechte en kromme,
doen ze elkander na,
oppe, nere, en omme,
ga en wederga.
Elk, op elk z’n taksken,
laat z’n tonge gaan;
elk het mezenfrakske, en
‘t meezenmutsken aan.
Voor die ‘t frakske maken,
één duim, of drie kwart
kost het, van blauw laken,
met ‘n lapken zwart.
Uit die klene lapkes,
zwarter als laget,
snijen de mezen kapkes,
volgens hunne wet.
‘k Zie ze geren spelen,
‘k hoor ze geren, ‘s noens,
bobbelender kelen,
babbelen bargoens.
‘t Zit entwaar ‘en spinne,
‘t ronkt entwaar ‘en bie:
snappen doen ze ze inne
zonder "een-twee-drie."
Hoor ze vijzevazen,
altijd even stout;
reppen, roeren, razen,
weg en were, in ‘t hout!
"Mij!" zo roept er ene,
"mij die mugge!" – "Dij?"
Wederroept Marlene,
"mij, Martijne, mij!"
Twee, die wetten weten,
delen ‘t heltegoed:
eten en vergeten
mense en meze moet!
Guido Gezelle
(1830-1899)
bargoens – onverstaanbare taal
bobbelen – opgeblazen
frakske – jasje
heltegoed – gemeenschappelijk
laget – zwart barnsteen
noen – middag
vijzevazen – dwaasheden vertellen
zurkelen – schuifelen
.jpg)
Hans Hermans natuurdagboek Mei 2010
Gedicht Guido Gezelle
Foto’s Hans Hermans
kempis poetry magazine
More in: Gezelle, Guido, Hans Hermans Photos, MUSEUM OF NATURAL HISTORY - department of ravens & crows, birds of prey, riding a zebra, spring, summer, autumn, winter
.jpg)
Frans Erens
(1857-1935)
Pijp
De straten recht, eentoonig recht, de straten met de roze brikken. De huizen allen even hoog; de straten strak, geen boog. De ramen en vensters allen egaal, achter elkander horizontaal, in het verschiet korter bij elkander schijnend. Als bekken van loerende dieren hangen de hengelende hijschbalken van boven uit de zolders voorover, allen naast elkander van alle huizen naast elkander. In het einde van de straat de lucht beneveld, als mistig door de stof uit de ontelbare ramen.
Altijd maar hetzelfde: de eene zoo de andere straat. De Govert Flinck en de Jan Steen en anderen. De eene is een nette straat. De andere minder net.
(Frans Erens in De Nieuwe Gids, oktober 1892)
Street poetry: De Pijp, Amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Street Art
Henry Wadsworth Longfellow
(1807-1882)
Autumn
Thou comest, Autumn, heralded by the rain,
With banners, by great gales incessant fanned,
Brighter than brightest silks of Samarcand,
And stately oxen harnessed to thy wain!
Thou standest, like imperial Charlemagne,
Upon thy bridge of gold; thy royal hand
Outstretched with benedictions o’er the land,
Blessing the farms through all thy vast domain!
Thy shield is the red harvest moon, suspended
So long beneath the heaven’s o’er-hanging eaves;
Thy steps are by the farmer’s prayers attended;
Like flames upon an altar shine the sheaves;
And, following thee, in thy ovation splendid,
Thine almoner, the wind, scatters the golden leaves!
Ton van Kempen photos: Autumn 2
H. W. Longfellow poetry
.jpg)
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Autumn, CLASSIC POETRY, Longfellow, Henry Wadsworth, Ton van Kempen Photos
.jpg)
Speziallager Nr. 3: Berlin-Hohenschönhausen
Die Gedenkstätte Berlin-Hohenschönhausen besteht aus den Räumlichkeiten der ehemaligen zentralen Untersuchungshaftanstalt der Staatssicherheit der DDR, die von 1951 bis 1989 in Berlin-Alt-Hohenschönhausen in Betrieb war. Dort wurden vor allem politische Gefangene inhaftiert und physisch und psychisch gefoltert.
Im Mai 1945 übernahm das sowjetische NKWD das Gefangenenlager und richtete hier ein Speziallager ein, die Nr. 3 von zehn Lagern in der Sowjetischen Besatzungszone. In diesem Gefängnis waren bei einer Durchschnittsbelegung von 1800 Häftlingen (Höchstbelegung: 4000 bis 5000) insgesamt mehr als 20.000 politische Häftlinge und andere für die Sowjetunion verdächtige Menschen inhaftiert und wurden von hier auf die andeSpeziallager verteilt. Inhaftiert waren so genannte „feindliche Elemente“, unter ihnen ehemalige aktive Mitglieder der NSDAP oder Gestapo, Spione, Terroristen, Betreiber von illegalen Funkstationen oder Druckereien, Zeitungs- und Zeitschriftenredakteure und Autoren, die anti-sowjetische Schriften veröffentlicht hatten sowie Jugendliche unter „Werwolf“-Verdacht. Das Speziallager Nr. 3 wurde im Oktober 1946 aufgelöst. Die überwiegende Zahl der Häftlinge wurde anschließend freigelassen, die verbliebenen Häftlinge wurden nach Sachsenhausen, Buchenwald oder in das Gulag Workuta weitertransportiert.
Von den 20.000 Inhaftierten des Speziallagers Nr. 3 verstarben schätzungsweise 3.000 Menschen. Für sie wurde auf dem Friedhof an der Gärtnerstraße / Ferdinand-Schultze-Straße ein Gedenkstein errichtet.
Nachrichten aus Berlin
von unser Korrespondent Anton K.
fleursdumal.nl magazine
More in: Nachrichten aus Berlin
.jpg)
Anton K. photos: Nature Morte (7)
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Dutch Landscapes
Museum De Pont Tilburg
Werner Moonen
A r n o l f i n i
29 mei tm 18 juli 2010
De tentoonstelling met tekeningen van Werner Moonen (Gent, 1940) in de projectzaal van De Pont is een hommage aan deze Tilburgse kunstenaar, ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag. In de jaren ’60 maakte Moonen naam als een fijnzinnig graficus, die vaak experimenteerde met bijzondere technieken. Vanaf het midden van de jaren ’80 kregen de schilder- en tekenkunst een steeds belangrijker plek in zijn oeuvre. Ook hield hij zich bezig met fotografie, die hij ‘opnieuw uitvond’ met zijn aan de Fransman Joseph Nièpce (1765-1833) ontleende methode van de pinhole fotografie. Van 1982 tot 2000 was Moonen docent aan de Academie St. Joost in Breda. Daar gaf hij onder meer les aan Marc Mulders, Reinoud van Vught en Rob Birza, kunstenaars van wie De Pont werken in de collectie heeft.
De tekeningen van Werner Moonen zou je eigenlijk moeten bekijken op de plek waar vele ervan zijn ontstaan; op de hoek van de eettafel. Bladerend in verjaarde wetboeken en in de door hem bij antiquariaten op de kop getikte kasboeken duiken ze terloops op tussen de onbewerkte bladzijden. Die bijna achteloze presentatievorm -verspreid in een boek en tegen de achtergrond van bedrukt papier- versterkt het karakter van de tekeningen als intieme verkenningen. Meestal zijn ze gemaakt met penseel in waterverf, inkt of bister, een enkele keer met balpen. Soms blijven de intuïtieve lijnen krachtige tekens, vaak ook verdichten ze zich tot ruimtes, een plattegrond of geabstraheerde menselijke figuren.
Een terugkerend thema is Jan van Eycks portret van Arnolfini en zijn jonge bruid. Moonen is al ruim vijftien jaar gefascineerd door dit uit 1434 daterende schilderij in de National Gallery in Londen. In een groot aantal tekeningen heeft hij geprobeerd om het perspectief, de kleur en de bedoelingen ervan te doorgronden. Soms zoomt hij in op de figuren en verbaast zich over Arnolfini’s mantel die de vorm heeft van Duchamps flessenrek, soms ook concentreert hij zich op het sacrale midden van de ruimte of maakt hij een achterwaartse beweging en probeert hij de plek te bepalen waar Jan op zijn stoel zat, in het tegenlicht van een raam. Tot je buiten bent en waarschijnlijk zonnebloemen ziet, want als je heel goed kijkt naar het uitzicht uit het raam, staan ze er.
De feitelijkheid waarmee Moonen Van Eycks schilderij benadert, is geworteld in de verwondering over hoe het schilderij zich toch altijd aan je onttrekt.
De tekeningen van Moonen gaan over de intensiteit van het maken en kijken; over de wonderlijke wisselwerking tussen beeld en oog. Dat proces brengt de vlekken, lijnen en kleuren tot leven en maakt ze veel minder grijpbaar dan hun concrete aanwezigheid zou doen vermoeden. Sprekend over zijn tekeningen zegt Moonen: ‘Het gaat er niet om of het goed is, maar hoe komt het zo ver? Ik ben daar niet zeker van: het ontstaat. Je ogen hebben veel te doen.’
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Jan van Eyck
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature