Hans Hermans natuurdagboek: De mezen

Mezen

Twintig mezenvoetjes

hippelen in ‘t groen,

zurkelende zoetjes,

zo de mezen doen.

Sprongen, rechte en kromme,

doen ze elkander na,

oppe, nere, en omme,

ga en wederga.

Elk, op elk z’n taksken,

laat z’n tonge gaan;

elk het mezenfrakske, en

‘t meezenmutsken aan.

Voor die ‘t frakske maken,

één duim, of drie kwart

kost het, van blauw laken,

met ‘n lapken zwart.

 

Uit die klene lapkes,

zwarter als laget,

snijen de mezen kapkes,

volgens hunne wet.

‘k Zie ze geren spelen,

‘k hoor ze geren, ‘s noens,

bobbelender kelen,

babbelen bargoens.

‘t Zit entwaar ‘en spinne,

‘t ronkt entwaar ‘en bie:

snappen doen ze ze inne

zonder "een-twee-drie."

Hoor ze vijzevazen,

altijd even stout;

reppen, roeren, razen,

weg en were, in ‘t hout!

"Mij!" zo roept er ene,

"mij die mugge!" – "Dij?"

Wederroept Marlene,

"mij, Martijne, mij!"

 

Twee, die wetten weten,

delen ‘t heltegoed:

eten en vergeten

mense en meze moet!

Guido Gezelle

(1830-1899)

 

bargoens – onverstaanbare taal

bobbelen – opgeblazen

frakske – jasje

heltegoed – gemeenschappelijk

laget – zwart barnsteen

noen – middag

vijzevazen – dwaasheden vertellen

zurkelen – schuifelen

Hans Hermans natuurdagboek Mei 2010

Gedicht Guido Gezelle

Foto’s Hans Hermans

kempis poetry magazine 

More in: Gezelle, Guido, Hans Hermans Photos, MUSEUM OF NATURAL HISTORY - department of ravens & crows, birds of prey, riding a zebra, spring, summer, autumn, winter