Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
.jpg)
Gotthold Ephraim Lessing
(1729 – 1781)
Der Sommer
Brüder! lobt die Sommerszeit!
Ja, dich, Sommer, will ich loben!
Wer nur deine Munterkeit,
Deine bunte Pracht erhoben,
Dem ist wahrlich, dem ist nur,
Nur dein halbes Lob gelungen,
Hätt er auch, wie Brocks, gesungen,
Brocks, der Liebling der Natur.
Hör ein größer Lob von mir,
Sommer! ohne stolz zu werden.
Brennst du mich, so dank ichs dir,
Daß ich bei des Strahls Beschwerden,
Bei der durstgen Mattigkeit,
Lechzend nach dem Weine frage,
Und gekühlt den Brüdern sage:
Brüder! lobt die durstge Zeit!
L.
Gotthold Ephraim Lessing gedicht
Hans Hermans photos
Hans Hermans Natuurdagboek Juli 2010
►Website Hans Hermans fotografie
kempis poetry magazine
More in: Archive K-L, Hans Hermans Photos, MUSEUM OF NATURAL HISTORY - department of ravens & crows, birds of prey, riding a zebra, spring, summer, autumn, winter
.jpg)
Anton K. photos: Nature Morte (9)
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Dutch Landscapes
jef van kempen 1980
Untitled
► Website Museum of Lost Concepts
kempis poetry magazine
More in: FDM Art Gallery, Jef van Kempen, Jef van Kempen Photos & Drawings, Kempen, Jef van
RIETVELDJAAR Utrecht
24 juni 2010 – 30 januari 2011
Over het Rietveldjaar
De stad Utrecht is er trots op dat de meeste Rietveldgebouwen binnen haar grenzen liggen en dat het gemeentelijke Centraal Museum de grootste Rietveldcollectie ter wereld heeft.
Daarom heeft de stad Utrecht 2010 tot Rietveldjaar uitgeroepen als startpunt in een meerjaren campagne om Rietveld als icoon van de stad Utrecht te profileren en zijn naam blijvend aan Utrecht te verbinden. Het Rietveldjaar wordt gelanceerd op 24 juni, de verjaardag van Rietveld. Vanaf dan vinden er wekelijks activiteiten plaats in de stad, de provincie maar ook daarbuiten. Er wordt samengewerkt met verschillende partners zoals onder andere het Nederlands Filmfestival, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, bewoners van Rietveldhuizen, Armando Museum, Kröller Müller Museum, Dick Bruna, Krisztina de Châtel, Stichting Rietveldprijs, Studium Generale Utrecht, C-mon & Kypski, poppodium Tivoli, Culturele Zondagen en Premsela. Het multidisciplinaire karakter van het programma wordt ingezet om een breed en divers publiek te interesseren voor Rietveld en de tentoonstelling Rietvelds Universum.
Het Centraal Museum laat zien dat Utrecht al eeuwenlang geldt als voedingsbodem voor artistiek en cultureel talent van nationaal en internationaal niveau. Zo beschikt het oudste stedelijk museum van Nederland over de grootste collectie Rietveld-objecten ter wereld en toont het werk van de wereldberoemde Dick Bruna. Ook de collectie oude meesters met onder andere werken van Jan van Scorel, Abraham Bloemaert en Hendrick ter Brugghen is zeer de moeite waard. Naast het werk van al deze Utrechtse iconen biedt het Centraal Museum een overzicht van 2000 jaar turbulente geschiedenis, maar staat ook het nu centraal met actuele mode, vormgeving en beeldende kunst.
Het museum is grotendeels gevestigd in een voormalig middeleeuws klooster. Andere delen van het gebouw hebben dienst gedaan als weeshuis, militaire paardenstal en psychiatrisch ziekenhuis. Het is in 1999 verbouwd door de architecten Stéphane Beel, Lieven Achtergael en Peter Versseput. Het museum bestaat uit een verzameling gebouwen rond een grote binnentuin.
Gerrit Rietveld (1888-1964)
Van krullenjongen tot architect
Gerrit ging als twaalfjarig jongetje werken in het meubelmakersbedrijf van zijn vader. Daar leerde hij stap voor stap de kneepjes van het vak. Zijn creativiteit kon hij echter niet kwijt in het kopiëren van klassieke stijlmeubelen. Rietveld wilde duidelijk meer.
Vier jaar lang volgde Rietveld avondcursussen bij het Utrechts Museum voor Kunstnijverheid en bij architect P.C. Klaarhamer. Hij kwam hierdoor in aanraking met de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van de architectuur, vormgeving en beeldende kunst. In 1917 opende hij zijn eigen werkplaats, waarna hij in korte tijd een reeks revolutionaire stoelen ontwierp, waarvan de rood-blauwe stoel later wereldberoemd zou worden. De filosofie achter het ontwerp van deze stoelen was nauw verwant aan de ideeën van De Stijl beweging, waaraan ook schilders Bart van der Leck en Piet Mondriaan, en de architecten Theo van Doesburg en J.J.P. Oud deelnamen. De beweging groeide uit tot een van de belangrijkste avant-garde stromingen in de 20ste eeuw.
Hoewel Rietveld in die tijd toetrad tot de internationale avant-garde van de beeldende kunst en architectuur, leverde het hem nauwelijks betaald werk op. Via via kwam hij in contact met Truus Schröder-Schräder. Een ontmoeting met verstrekkende gevolgen. Na het overlijden van haar echtgenoot vroeg Truus Schröder aan Rietveld een voorstel te maken voor een nieuw te bouwen woonhuis aan de Prins Hendriklaan 50. Het was zijn eerste volwaardige bouwproject en daardoor dé kans zijn droom om architect te worden te realiseren. Truus Schröder bleek de ideale opdrachtgever. Ze gaf hem niet alleen alle vrijheid, maar daagde hem ook uit zijn ideeën in een ongekende vorm te gieten. Het resulteerde in een revolutionair manifest voor een nieuwe architectuur. In 2000 is het Rietveld Schröderhuis door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst en werd daarmee definitief een van de iconen van de twintigste-eeuwse architectuurgeschiedenis.
Vestiging als architect
Na de oplevering van het Rietveld Schröderhuis, in januari 1925, vestigde hij zich als architect in de atelierruimte op de begane grond. In de jaren vlak daarna ontwierp hij verscheidene fraaie projecten, o.a. de Erasmuslaan en ontwikkelde hij ideeën over woningbouw en massaproductie die de kern van zijn hele, latere oeuvre vormen. Waarschijnlijk was Rietvelds carrière sneller verlopen als de economische crisis niet was uitgebroken, gevolgd door de Tweede Wereldoorlog. Pas in de jaren vijftig kwam de wederopbouw van het verwoeste Nederland weer goed op gang. Ook ontstond er in die tijd een oplevende belangstelling voor De Stijl. Het leverde Rietveld enkele prestigieuze opdrachten op in de culturele sfeer, waaronder de bouw van het Nederlands Paviljoen voor de Biënnale in Venetië. Opdrachten in de volkswoningbouw, wat Rietveld het meest ambieerde, vielen hem slechts mondjesmaat ten deel. Pas toen hij in 1961 met de architecten Van Dillen en Van Tricht een maatschap oprichtte, kon hij meer werken realiseren.
Rietveld in het Centraal Museum
In 1958 organiseerde het Centraal Museum de eerste overzichtstentoonstelling over Rietveld. Sindsdien is de band tussen Rietveld en het museum blijven bestaan. De tentoonstelling legde de basis voor de huidige collectie Rietveld-meubels en -ontwerpen, de grootste van de wereld. In 1964 overleed Rietveld, een dag na zijn 76ste verjaardag.
Een tweede belangrijk moment voor het museum was de overdracht van het Rietveld Schröderhuis en het Rietveld Schröder Archief aan de Gemeente Utrecht in 1987. Het Centraal Museum kreeg toen het beheer over het huis en het belangrijke archief van Truus Schröder. Dankzij deze unieke collectie heeft het Centraal Museum zich ontwikkeld tot het internationale kenniscentrum bij uitstek over Rietveld en zijn werk.
Tentoonstelling Rietveld’s Universum
Centraal Museum, Utrecht
20 oktober 2010 – 30 januari 2011
De tentoonstelling Rietvelds Universum laat zien dat de Utrechtse architect en ontwerper Gerrit Th. Rietveld (1888-1964) veel meer heeft ontworpen dan de klassieke rood-blauwe stoel en het beroemde Rietveld Schröderhuis.
Hij realiseerde meer dan honderd gebouwen en vele meubelen. Het Centraal Museum plaatst Rietvelds werk in een brede context. Door de persoon en zijn manier van werken centraal te stellen en te vergelijken met beroemde tijdgenoten als Wright, Le Corbusier, Mies van der Rohe komt het creatieve genie van Rietveld in een nieuw licht te staan en wordt er een beeld gegegeven van Rietvelds bijdrage aan 20ste-eeuwse architectuur en design. De tentoonstelling wordt gerealiseerd in samenwerking met het Nederlands Architectuurinstituut.
Centraal staat Gerrit Rietvelds experimentele manier van werken. Zo is zijn zoektocht naar een stoel uit-één-stuk te volgen, waaruit de zigzagstoel is ontstaan. Door het werk van Rietveld naast dat van tijdgenoten te plaatsen wordt duidelijk dat hij als architect en vormgever soms zelfs radicaler was dan collega’s als Mies van der Rohe en Le Corbusier. Ook blijkt dat op cruciale momenten kunstenaars als Van der Leck, en Van Doesburg een beslissende invloed hebben gehad op zijn werk. Op zijn beurt heeft Rietvelds werk een belangrijke wending gegeven aan de ontwikkeling van architecten en vormgevers zoals Breuer en Aalto.
Rietveldjaar 2010 Utrecht
fleursdumal.nl magazine
More in: De Stijl, Gerrit Rietveld, Gerrit Rietveld
Nederlands Uitvaart Museum Amsterdam
tot 26 september 2010
Foto’s Paul Fusco
FUNERAL TRAIN
Zwaaien naar het lichaam van Kennedy
Fotograaf Paul Fusco van het foto-agentschap Magnum maakte in 1968 een unieke serie foto’s die nu voor het eerst in Nederland wordt geëxposeerd. Voor ‘Funeral train’ reist Fusco op 8 juni 1968 mee op een bijzondere trein van New York naar Washington. Op die trein bevindt zich het lijk van Robert F. Kennedy. De presidentskandidaat en tweede zoon van de Kennedy’s is dan drie dagen eerder in Los Angeles vermoord. Paul Fusco portretteert duizenden rouwenden die langs het spoor de vermoorde presidentskandidaat uitzwaaien. Tot en met 26 september is een selectie van deze foto’s te zien in Tot Zover, het Nederlands Uitvaart Museum in Amsterdam.
Deze foto’s van Paul Fusco zijn in de Verenigde Staten lange tijd verborgen gebleven en pas in 1998, ruim dertig jaar na dato, voor het eerst gepubliceerd in George Magazine. En na Londen in 2007 worden de foto’s nu voor de tweede keer in Europa tentoongesteld. ‘Funeral train’ is na ‘Trace Elements’ van Seiichi Furuya de tweede expositie die gast-curator Erik Kessels voor het Uitvaart Museum samenstelt. Kessels (1966) is medeoprichter en creatief directeur van communicatiebureau KesselsKramer en publiceerde eerder fotoboeken en -magazines als ‘In almost every picture’, ‘Bangkok Beauties’ en ‘Useful Photo-graphy’. Hij was ook verantwoordelijk voor de tentoonstelling ‘Loving your pictures’ in Utrecht en Arles. Daarnaast is hij dit jaar ook een van de curatoren van het New York Photo Festival.
Normaal gesproken duurt een treinreis van New York naar Washington vier uur, maar deze trein doet er twee keer zo lang over vanwege de toegestroomde mensen langs het spoor. Fusco ziet honderdduizenden mensen die de door hen zo geliefde presidentskandidaat een laatste eer bewijzen. Het is een dwarsdoorsnede van het Amerikaanse volk. Er komen armen en rijken voorbij, zwart, blank, geüniformeerden, mensen met ontblote lichamen en nonnen.
De foto’s laten zien dat de mensen stuk voor stuk oprechte emoties tonen voor een man die ze niet van dichtbij kenden, maar wel in hun hart hebben gesloten. Je ziet dat sommigen elkaar omarmen en steun zoeken in hun verdriet. En er zijn ook vrolijke gezichten, omdat ze de kans krijgen te laten zien dat ze van een man houden die hen plotseling is ontnomen. De een neemt plechtig afscheid met een hand op zijn hart. Een ander zwaait en een enkeling salueert of het nu een boerenzoon of sheriff is. De foto’s van Fusco tonen de ontreddering en toewijding van het Amerikaanse volk aan een familie die stond voor hoop en een betere toekomst. Een van de opvallendste beelden is die van het gezin dat op volgorde van lengte staat. Alsof de ouders willen laten zien dat zij, net als de Kennedy’s, een aantal talentvolle kinderen paraat hebben staan. Wie goed kijkt ziet dat er in deze foto drie jongens in de camera kijken. Je zou er haast een jonge John, Robert en Edward Kennedy in zien.
.jpg)
Net als bij de uitvaart van Amerikaanse presidenten als Lincoln, Roosevelt en Eisenhower wordt de jonge presidentskandidaat Robert F. Kennedy per trein langs rouwende mensen geleid. Drie dagen eerder, op 5 juni 1968 is Kennedy kort na middernacht in een hotel in Los Angeles vermoord. Hij hield daar een dankrede voor zijn overwinning op de voorverkiezingen in Californië en wilde met zijn bewakers via de achteringang het hotel verlaten. Toen hij daar het hotelpersoneel nog de handen schudde dook –volgens de officiële lezing- Sirhan Sirhan onverwachts op en loste van dichtbij een aantal kogels. Ondanks dat Kennedy door een bewaker naar achteren werd getrokken werd hij in zijn hoofd en oksel geraakt. Een dag later overleed hij in een ziekenhuis.
Robert F. Kennedy was kort na de moord op Martin Luther King Jr. en John F. Kennedy, de derde invloedrijke man binnen vijf jaar die publiekelijk werd vermoord. Zijn overlijden maakte in ons land en de rest van Europa misschien minder indruk dan de moord op John F. Kennedy en Martin Luther King Jr., maar in de Verenigde Staten was dit de aanslag die alle hoop bij de bevolking wegnam.
Paul Fusco (1930) is een fotograaf van het beroemde foto-agentschap Magnum en hij begon zijn carrière als nieuwsfotograaf tijdens de oorlog in Korea. Zijn werk verscheen in LIFE, Time magazine, Newsweek en The Sunday Times. Hij bracht ook verschillende fotoboeken uit als ‘Chernobyl Legacy’ en exposeerde onder meer in het Metropolitan Museum of Art in New York, The Photographers’ Gallery in Londen en op het International Festival of Photojournalism in Perpignan. De complete serie foto’s van Funeral train is ook in boekvorm verschenen. Van dit boek heeft de broer van Robert, de vorig jaar overleden senator Edward Kennedy, het voorwoord heeft geschreven.
Nederlands Uitvaart Museum Tot Zover – Kruislaan 124, 1097 GA Amsterdam
► Website Nederlands Uitvaart Museum
fleursdumal.nl magazine
More in: Galerie des Morts
‘Alle zegen komt van boven de roze wolk’
Op de Tilburgse kermis is één attractie waar je niks voor hoeft te betalen. En waaraan de eigenaar ook geen pachtgeld kwijt is. Hij staat voor Café Het Elfde Gebod aan de Paleisring: een beeld van Jezus met een tuinsproeier om zijn nek. Dat klinkt grover dan het is – al zal een aantal mensen er wel heiligschennis in zien. Zeker in combinatie met de roze slingers en de tekst die er speciaal voor Roze Maandag bijgehangen is: Alle zegen komt van boven de roze wolk.
Die zegen bestaat uit waterdruppeltjes die een weldaad zijn voor iedereen die wat verkoeling zoekt. En dat zijn er op deze hete Roze Maandagmiddag 2010 heel veel. Het is mooi om te zien hoe ze daarbij te werk gaan. De meesten houden eenvoudig weg de armen uitgestrekt om ze lekker nat te laten worden. Anderen gaan er met hun rug naar toe staan. Of laten het water op hun kale kop komen. Ook worden er soms mensen tegen hun wil onder de douche gezet. En op zeker moment komt zelfs een engel voorbijgevlogen. Maar misschien het mooiste vind ik de vrouw die haar lichaam achterover buigt en haar ogen sluit als in aanbidding voor de fijne regen die op haar neerdaalt.
Tekst en fotografie: Joep Eijkens – Tilburg Fair July 2010 Pink Monday
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos
Anton K. photos: Nature Morte (8)
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Dutch Landscapes
.jpg)
South African portraits (4)
Photos Co van Gorp
kempis poetry magazine ©
More in: Co van Gorp Photos, FDM in Africa
.jpg)
South African portraits (3)
Photos Co van Gorp
kempis poetry magazine ©
More in: Co van Gorp Photos, FDM in Africa
.jpg)
.jpg)
South African portraits (2)
Photos Co van Gorp
kempis poetry magazine ©
More in: Co van Gorp Photos, FDM in Africa
Museum Ludwig Köln
Roy Lichtenstein. Kunst als Motiv
2. Juli – 3. Oktober 2010
Die Rasterpunkte des Pop Art Meisters Roy Lichtenstein (1923-1997) sind weltberühmt. Nach Motiven aus der Comic- und Konsumwelt fertigte Lichtenstein Gemälde, die er aus Punkten und Farbflächen zusammensetzte. In der Ausstellung im Museum Ludwig sind nun noch ganz andere Seiten seines Oeuvres zu entdecken. In rund 100 Exponaten, überwiegend großformatigen Gemälde, sowie einigen Skulpturen und Zeichnungen wird seine Auseinandersetzung mit kunsthistorischen Stilrichtungen von Expressionismus und Futurismus bis Bauhaus und Artdeco nachvollziehbar. Außerdem hat sich Lichtenstein Werke von Künstlerheroen wie Picasso, Matisse, Mondrian oder Dali angeeignet und sie oft ironisch, hintergründig in seiner eigenen Bildsprache interpretiert.
Viele seiner Frühwerke basieren auf historischen amerikanischen Gemälden, z.B. von Benjamin West. Außerdem malte er nach Vorbildern von Picasso, Braque und Klee, die er nach eigener Aussage in einem „expressionistischen Kubismus“ verarbeitet
Mit Picasso setzt er sich auch später weiter auseinander, als er bereits mit Rasterpunkten arbeitet. Unter seiner Hand wird Picasso zum Pseudo-Comic und erhält einen völlig eigenen Charakter. “Ein Werk zu malen, das eindeutig einem Picasso ähnelt, war ein Befreiungsschlag“
Mit seinen Perfect und Imperfect Paintings wollte Lichtenstein abstrakte, völlig zweckfreie Bilder schaffen. „Die Idee war, die Linie irgendwo beginnen zu lassen, um ihr dann zu folgen und alle Formen des Gemäldes zeichnen zu lassen“. Bei den „Perfect Paintings“ endet die Linie am Rand der Leinwand, bei den “Imperfect Paintings“ geht die Linie über den Bildträger hinaus; dies ist ein humorvolles Spiel mit den „shaped canvases“, die in den 60er Jahren sehr verbreitet waren.
Lichtensteins großformatige Gemälde aus der Serie der „Brushstrokes“ zeigen nichts als gigantische, comicartig stilisierte Pinselstriche auf Leinwand. Dieses Motiv hat eine große Bedeutung in der Kunstgeschichte: es steht als Symbol für die Malerei oder die Kunst. Es zeugt von Lichtensteins Reflexion einer Malerei über Malerei.
Er verarbeitet auch klassische Motive, wie den Laokoon mit stilisierten Pinselstrichen, die er teils mit Schablonen auf die Leinwand bringt und teils mit expressiver Geste von Hand aufträgt. Der Pinselstrich wird zum dominanten Motiv und überlagert das Sujet. So ist auch hier das eigentliche Thema wieder die Malerei an sich.
Außerdem beschäftigt sich Lichtenstein mit den klassischen Genres des Stilllebens und der Landschaft. Seine stark vereinfachende Malweise zeigt die klischeehafte Vorstellung seiner Sujets. Auch hier bezieht er sich wieder auf Picasso, aber auch auf Matisse. Außerdem zitiert er amerikanische Maler, die sich auf Marinestillleben spezialisiert haben. Für seine Landschaften dienten ihm die Hintergrundzeichnungen von Comics als Vorlage.
Das Museum Ludwig besitzt die größte Sammlung amerikanischer Pop Art außerhalb der USA, darunter auch zahlreiche Werke Lichtensteins. Im Vorfeld der Ausstellung konnte durch die Peter und Irene Ludwig Stiftung ein neues, großformatiges Spätwerk Lichtensteins erworben werden. Das 2,80 x 1,30 m große Gemälde von 1996 stammt aus einer Serie von asiatisch inspirierten Werken. Roy Lichtenstein setzte sich Mitte der 90er Jahre intensiv mit chinesischer und japanischer Landschaftsmalerei auseinander.
Im Anschluss an den Besuch der Lichtenstein-Ausstellung empfiehlt sich ein Rundgang durch die ständige Sammlung des Museum Ludwig, der spannende Einblicke und Vergleiche ermöglicht mit Werken von Léger und Picasso bis hin zu Kirchner oder Dalí.
Die Ausstellung wurde in enger Zusammenarbeit mit der Roy Lichtenstein Foundation organisiert. Von Januar bis Mai war sie in anderer Form in Mailand in der „Triennale di Milano“ unter dem Titel „Roy Lichtenstein: Meditations on Art“ zu sehen. Sie wurde von Gianni Mercurio kuratiert, für das Museum Ludwig gemeinsam mit Stephan Diederich.
In der Ausstellung wird ein Dokumentarfilm über Roy Lichtenstein gezeigt, der bisher unveröffentlichtes Material aus internationalen Archiven beinhaltet, sowie Ausschnitte aus Michael Blackwoods Film „Roy Lichtenstein“ von 1976 und Auszüge aus Interviews mit Diane Waldman und Martin Friedman.
Es erscheint ein umfangreiches, begleitendes Katalogbuch mit zahlreichen Abbildungen im DuMont Verlag.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive
Watou 2010 – Tussen Taal en Beeld
Verzamelde Verhalen #2
03/07/10 – 05/09/10
Kunstenfestival Watou 2010 opent vandaag !!
Kunstenfestival Watou 2010 – Tussen Taal en Beeld/ Verzamelde Verhalen #02 opent vandaag zijn deuren. De laatste details worden in orde gebracht. Tientallen kunstenaars en dichters uit alle hoeken van de wereld zakten de voorbije weken af naar Watou om er hun werk te installeren. Sommigen kunstenaars verbleven dagen lang op locatie om hun werk optimaal in te passen in de ruimte. Veel kunstwerken kwamen terplekke tot stand. Leegstaande verlaten panden of aftandse gebouwen werden onherkenbaar getransformeerd tot verrassende werelden met onvermoede verhalen die vanaf nu volop door u kunnen worden ontdekt.
Openingweekend 3 & 4 juli
Kunstenfestival Watou 2010 opent feestelijk met interventies van het Theater van de Verloren Tijd (doorlopend van 14 tot 18 u. op diverse locaties), een performance/muziekconcert van TITHONUS met curator Jan Van Woensel (doorlopend van 14 tot 18 u. in het Parochiehuisje (naast de Parochiezaal in Watou) en de publieksperformance LICHTKARAVAAN op de site van het Blauwhuys. Op zaterdagavond omstreeks 21.30 u is iedereen (uit Watou en omgeving) er welkom. Van zodra dat het donker wordt, zullen er duizend lampions in de lucht gelaten worden. Alle inwoners uit Watou (en in het bijzonder de kinderen) kregen de kans om vooraf de lampionnen te versieren met tekeningen en gedichten. Voor meer info over het openingweekend en over alle activiteiten tijdens de Weekendhappenings bekijk de website http://www.watou2010.be/ bij weekendhappenings.
Kunstenfestival Watou 2010
toont werk van meer dan honderd beeldende kunstenaars, schrijvers en dichters: David Adamo (US) – Nel Aerts (BE) -Armando (NL)- Ingeborg Bachman (AT) – Charles Baudelaire (FR) – Peter Beyls (BE) – Thomas Bogaert (BE) – Inge Braeckman (BE) – Tsead Bruinja (NL) – Koen Broucke (BE) – Cees Buddingh’ (NL) – Buson (JP) – Céline Butaye (BE) – Sander Buyck (BE) – Remco Campert (NL) – Sofie Cerutti (NL) – Michiel Ceulers (BE) – Hou Chien Cheng (TW) – Hugo Claus (BE) – Paul Cox (BE) – Jozef L. de Belder (BE) – Marc De Blieck (BE) – Manon De Boer (NL) – Kristof De Borle (BE) – Jules Deelder (NL) – Jos de Haes (BE) – Wim Delvoye (BE) – Roger M.J. de Neef (BE) – Jasper De Pagie (BE) – Josse De Pauw (BE) – Bieke Depoorter (BE) – Johan De Wilde (BE) – Christine D’Haen (BE) – Honoré d’O (BE) en nog vele andere. Bekijk de volledige lijst op de website www.watou2010.be
Grensland
Naast de vele locaties met beeldende kunst, literatuur en poëzie, ontpopt de locatie grensland zich dit jaar tot een literair cluster van kamers met grensoverschrijdende presentaties waarin taal het uitgangspunt vormt. Naast de Zaplocatie met voorleessessies en performances van verschillende dichters en de filmruimte met een beklijvende documentaire over Rutger Kopland, is er ook een Literaire Slowfoodruimte (een boekengrot) met een selectie literaire fragmenten van Friedl’ Lesage en van Josse De Pauw.
Een ander bijzondere nieuwe ruimte in Grensland is: ‘Het Klein Museum van De Kunstenaar.’ Kunstenaar Koen Broucke creëerde niet zonder humor, zijn bijzondere intieme kamer: een klein museum ter ere van zichzelf.
Verder ontpopt Grensland zich tot dé broeiende happening plek van het festival. De meeste activiteiten van de weekendhappenings vinden er plaats: performances, muziek- en theatervoorstellingen.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Historia Belgica, MUSIC, THEATRE, Watou Kunstenfestival
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature