Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Joep Eijkens: Brief Encounters (06)
© Joep Eijkens photos 2005 – 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos
Museum De Pont Tilburg until June 24, 2012
artworks of Ai Weiwei
photos Anton K.
fleursdumal.nl magazine
More in: Ai Weiwei, Art & Literature News, Exhibition Archive
Düsseldorf, Rundgang 2012
February 2012
The Kunstakademie Düsseldorf does not have a second phase program or residency comparable to Goldsmiths, HISK, Ateliers or Rijksacademie. The emphasis is primarily on sculpture and painting. There are 9 professors for sculpture, 9 for painting, 1 for film/video and 1 for photography. Here is a second batch from the Rundgang.
Kunstakademie Düsseldorf – Rundgang 2012 – Teil 2
Photos Anton K. & Monica Richter – fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie Deutschland, Sculpture
Sterrenspoor, januari 2012 (Noordbrabant NL)
Voor meer foto’s, ook panoramafoto’s, zie website van ≡ Hans Hermans
kempis.nl poetry magazine
More in: Hans Hermans Photos, MUSEUM OF NATURAL HISTORY - department of ravens & crows, birds of prey, riding a zebra, spring, summer, autumn, winter
l’altra verso occidente, mentre la terza se ne volò diritto e non arrivò molto lontano, ma cadde a terra ben presto. This translation could become the grounds for the exhibition.” Still further up, the flat roof of a shopping center dominated by ventilators becomes the exhibition space for systematically arranged finds from the Venice lagoon “Right, a cow’s eye, that’s exactly what I was thinking about. Maybe it’s possible to create a clear view to be seen from one side, and from another side—another view, as if seen through the binoculars. Or like when the observer and the observed switch positions constantly. Before the passage into the former cloister building, the smoke machine by Pipilotti Rist generates beautiful, short-lived air bubbles. Pepi Maier’s spiral-shaped copper-tube ice sculpture floats in the attic of the Ursulinenhof, iced over by the moisture of the air and with the help of a cooling machine. Following a winding entry into the north tower, visitors finally reach the large attic of the Ursuline church. Dopo un anno, il re prese di nuovo moglie: una donna bella, ma orgogliosa; non poteva tollerare che qualcuno la superasse in bellezza. Possedeva uno specchio e, quando vi si specchiava, diceva:-Specchio fatato, in questo castello, hai forse visto aspetto più bello?-E lo specchio rispondeva:-E’ il tuo, Regina, di tutte il più bello!-Ed ella era contenta, perché.!!
J.A. Woolf
Making memories (08)
kempis.nl poetry magazine
More in: J.A. Woolf
Joep Eijkens: Brief Encounters (05)
© Joep Eijkens photos 2005 – 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos
Düsseldorf, Rundgang 2012
The yearly Rundgang at the Kunstakademie in Düsseldorf is truly an event. Thousands of art lovers take the opportunity to see what is happening in perhaps the world’s most famous Art Academy. And there is reason to expect some quality if you consider a teaching staff with Rosemarie Trockel, Rita McBride, Tony Cragg, Peter Doig, Richard Deacon, Georg Herold, Andreas Gursky etcetera. Although epigonism is lurking when you are confronted with such illustrious professors, we only found the Klasse Talr more of a fan club than a serious art class. We will show you the pictures in four batches.
Kunstakademie Düsseldorf – Rundgang 2012 – Teil 1
Photos Anton K. & Monica Richter
fleursdumal.nl magazine
More in: Galerie Deutschland
Ai Weiwei
Museum De Pont Tilburg
t/m 24 juni 2012
Geen Chinese kunstenaar is zo bekend als Ai Weiwei (Beijing, 1957). Die roem dankt hij niet alleen aan zijn kunst, maar ook aan zijn strijd voor meer politieke en maatschappelijke vrijheid. De expositie in De Pont toont werk uit de jaren 2003-2011 en omvat naast een aantal grote sculpturen, zijn bijna volledige videowerk.
Beeldend kunstenaar, architect en vormgever, curator, fervent gebruiker van sociale media en luis in de pels; Ai Weiwei’s opvatting van het kunstenaarschap is zeer breed. De sociale component van zijn werk roept herinneringen op aan het ‘erweiterter Kunstbegriff’ van Joseph Beuys. Zelf noemt hij Andy Warhol en Marcel Duchamp als belangrijke voorbeelden. ‘Tot ik Duchamp ontdekte had ik er geen idee van dat kunst een manier van leven kon zijn.’ zegt hij in een interview uit 2008 met Karen Smith. ‘Het was mijn redding en het maakte direct een eind aan mijn geworstel. Ik begreep […] dat kunst een gebaar kon zijn, en dat een gebaar iedere vorm kan krijgen die de kunstenaar wil. Dat kan een schilderij zijn maar ook iets totaal anders.’
Ai Weiwei ziet kunst als middel om veranderingen te forceren, als kans om nieuwe vragen te stellen en ruimte te scheppen voor nieuwe mogelijkheden. In het uit 2003 daterende Forever, het vroegste werk op de tentoonstelling, vormen 42 op- en aan elkaar gelaste fietsen radertjes in een carrousel. Los zouden ze niet kunnen functioneren: ze missen trappers en stuur. De installatie dankt zijn titel aan het op de frames aangebrachte merk van dit in China tot voor kort nog zo massaal gebruikte vervoermiddel. Behalve een commentaar op de sociale situatie in zijn land, houdt het werk ongetwijfeld ook een verwijzing in naar Duchamps beroemde readymade. Ook in zijn overige werk maakt Ai Weiwei veelvuldig gebruik van het principe van de readymade en eigent zich bestaande objecten toe. Niet alleen in dit opzicht, ook in zijn commentaar op de eigen culturele traditie treedt hij in de voetsporen van Duchamp. Daarin is hij rigoureus en hard. Nam Marcel Duchamp een reproductie van de Mona Lisa, Ai Weiwei maakt van echte kunstobjecten gebruik. In zijn bekende, uit 1995 daterende fotoserie Dropping a Han Dynasty Urn laat hij een eeuwenoude vaas stuk vallen en in Painted Vases (2006) doopt hij oeroude potten in fel gekleurde lakverf. In even simpele als onomkeerbare daden rekent hij af met de manier waarop in het heden en recente verleden is omgegaan met de eigen culturele traditie. In andere werken stelt hij de authenticiteit van die traditie zelf aan de orde. Om de weg te effenen voor het nieuwe moet je in zijn visie ook kunnen vernietigen, het oude uit de weg ruimen.
Net als Jeff Koons – maar met een totaal andere lading – schakelt Ai Weiwei getalenteerde ambachtslieden in voor de vervaardiging van zijn objecten. Zij hebben de traditionele houtverbindingen gemaakt, waarmee de verweerde stukken hout van kamferbomen zijn geassembleerd in de luguber ogende Trees (2009-2010). Zij leverden ook een tour de force met de grote, witporseleinen en blauwafgebieste Rocks (2009-2010), die als kunstmatige eilanden verspreid op de vloer liggen. In plaats van Chinoiseries realiseert Ai Weiwei met behulp van deze ‘typisch Chinese’ technieken vervreemdende en tegelijkertijd oogstrelende werken, die ingesleten noties over cultuur en de eraan toegekende waarden en betekenissen tarten.
De paradoxen die Ai Weiwei in zijn kunst aan het licht brengt, treden misschien wel het sterkst naar voren in zijn Sunflower Seeds. Het is het werk waarmee hij, toen hij het in 2010 voor het eerst toonde in de grote turbinehal van Tate Modern, beroemd werd bij het grote publiek en waarvan nu twee kleinere varianten in De Pont te zien zijn. De zonnepitten hebben meerdere betekenissen voor het Chinese volk. Ze dienen niet alleen als voedsel, maar hadden tijdens de culturele revolutie ook een symbolische lading. Nadat Mao Zedong zich de zon als persoonlijk symbool had toegeëigend, werd het Chinese volk vergeleken met zonnebloemen, die vol bewondering opkeken naar de grote roerganger. De duizenden zaden, die op de tentoonstelling versmelten tot een grijs tapijt, zijn echter van porselein. Dat gegeven roept nog een beeld op: dat van 1600 arbeiders in Jingdezhen, de porseleinhoofdstad van China, die een jaar lang elk van de 100-miljoen vormpjes van roomwit porselein in hun hand hebben genomen en er met een paar grijze penseellijntjes zonnebloempitten van hebben gemaakt.
In zijn video’s en de blog, waarop hij van 2006 tot 2009 talrijke teksten en foto’s heeft gepubliceerd, heeft Ai Weiwei zeer uiteenlopende kwesties op cultureel, politiek en maatschappelijk gebied aangeboord en misstanden aan de kaak gesteld. Zo zocht hij de grenzen op van wat het bewind aan kritiek kon verdragen. Sinds zijn hechtenis in de lente van 2011 is zijn actieradius ingeperkt en is het hem vooralsnog niet toegestaan om Bejing te verlaten.
Van 22-28 maart vindt in Den Haag het jaarlijkse Movies that Matter Festival plaats. Eén van de hoogtepunten van het festival is de Europese première van de nieuwe documentaire Ai Weiwei: Never Sorry over de befaamde Chinese kunstenaar en dissident Ai Weiwei.
fleursdumal.nl magazine
More in: Ai Weiwei, Exhibition Archive, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS, Sculpture
Kunstenaar JCJ van der Heyden (83) overleden
Beeldend kunstenaar JCJ van der Heyden, ook wel JCJ Vanderheyden genoemd, is op maandag 27 februari 2012, op 83-jarige leeftijd, in zijn woonplaats Den Bosch overleden. Van der Heyden was de eerste Nederlandse kunstenaar die met nieuwe media werkte. Hij werd onder meer bekend met zijn experimenten met kopieermachines. Vorig jaar wijdde het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam nog een tentoonstelling aan zijn werk.
JCJ Van der Heyden studeerde aan de kunstacademies in Den Bosch en Maastricht. Hij schilderde abstracte schilderijen maar hield zich ook bezig met fotografie, film en het maken van installaties. Van der Heyden experimenteerde met rechthoekige vormen en maakte schilderijen naar aanleiding van foto’s die hij uit het raam nam als hij met een vliegtuig onderweg was.
Van der Heyden heeft in veel belangrijke musea geëxposeerd. Vorig jaar werden nog twee van zijn werken gestolen uit Galerie 68 in Den Bosch.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, In Memoriam
Wilhelm Hack Museum Ludwigshafen
I love ALDI
bis 04.03.2012
Das Prinzip ALDI ist eines der erfolgreichsten Geschäftsmodelle in Deutschland. Das Versprechen lautet »hohe Qualität, niedriger Preis«. Eingelöst werden kann dieses Versprechen nur über ein konsequentes Verfolgen des Discount-Prinzips: Masse bzw. Menge (im Ein- und Verkauf!) als oberstes Gebot; danach ist das wichtigste Prinzip Verzicht: Verzicht auf Zwischenhändler, auf aufwändige Markenwerbung, auf schillernde Wareninszenierungen, auf großes Sortiment. Längst ist das Phänomen ALDI ein gesellschaftliches Thema geworden. Es geht dabei nicht um die Marke ALDI, sondern um das System, das in dieser Marke Kultstatus erreicht hat. Nicht nur in Arbeiterstädten wie Ludwigshafen hat die »Aldisierung« als Gegenmodell zum Luxus-Markenfetischismus alle Einkommens- und Bildungsschichten erreicht und mit dem Billig-Virus infiziert. Das Wilhelm-Hack-Museum widmet sich nun erstmals konsequent dem Thema »Discount« und »billig«. Unter dem Titel »I love ALDI« reflektieren 38 Künstlerinnen und Künstler teils unmittelbar, teils im weiteren Sinne Fragen der industriellen Lebensmittelproduktion, der Billigware und des postmodernen Konsumverhaltens. In fünf Kapiteln (Verpackung,
Inhalt, Konsum, Kunst, Gesellschaft) entfaltet sich ein vielfältiger Ausstellungs-Parcours: Ästhetische Fragen zum Erscheinungsbild der Discounter wie Architektur, Warenpräsentation, Verpackungs- und Logo-Design sind ebenso Thema wie gesellschaftskritische Aspekte bei Joseph Beuys und dessen Schüler Felix Droese. Große, eigens für die Ausstellung geschaffene Installationen von Thomas Rentmeister und Alice Musiol werfen Fragen nach unserem Umgang mit Lebensmitteln auf. Arbeiten wie der Kunstautomat von Baumann/Bien, die (käuflichen!) Discount-Bilder von Hötsch Höhle wie auch die gesamte Aldi-Kunstedition von 2003 agieren auf der Grenzlinie zwischen Kunst und Massenware. Eine kleine Sonderpräsentation zeigt einen Ausschnitt aus Elke Koskas legendärer (Plastik-)Tütenschau, die 1982 im Düsseldorfer Kunstverein präsentiert wurde. Das umfangreiche Begleitprogramm behandelt weitere Aspekte in Podiumsgesprächen und Workshops mit Lebensmittel- und Design-Experten.
Künstlerinnen und Künstler: Peter Anton, Winfried Baumann/Anna Bien, Günther Beier, Joseph Beuys, Tatjana Doll, Felix Droese, Gardar Eide Einarsson, Robert Filiou, Lili Fischer, Sebastian Freytag, Günther Fruhtrunk, Heinrich Gartentor, Torben Giehler, Joachim Grommek, Thomas Henke, Hötsch Höhle, Christian Jankowski, Gabriele Langendorf, Jani Leinonen, Alexander Kosolapov, M+M, Guido Münch, Alice Musiol, Birgit Nadrau, Katinka Pilscheur, Thomas Rentmeister, Pietro Sanguineti, Stefanie Schneider, Angelika Schröder, Stephanie Senge, Francisco Sierra, Florian Slotawa, Daniel Spoerri, Piero Steinle, Markus Vater, Konstantin Voit, Ina Weber, Iskender Yediler.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland
Hugo Ball
(1886-1927)
Das Insekt
Laßt uns den Gottesdienst des Insekts aufrichten!
Lasset uns einen Gott anbeten, der Augen hat, die wie Rubine stechen!
Der Flügel hat, voll hieratisch zuckender Aufregungen frühgotischer Fenster.
Und einen roten Leib.
Seine Beine sind lang wie die Lotfäden, die von den Schiffen herunterhängen
In die finsteren Meere. Sein Leib ist errichtet in der obszönen Gelenkigkeit
Der Seiltänzer, Akrobaten und Kabarettistinnen. Wenn ihn Wollust verkrampft,
Vermag er den eigenen Stachel zu lecken.
Ganz kleine Hände haben die Stammesgenossen. Sie wohnen in den nassen Fichten.
Wahnsinnig sind sie vor zuviel Empfindlichkeit. Sie zucken vor Schmerzen bei jedem Hauch.
Ihre Augen sind lebende Edelsteine. Doch es gibt Sekten und Priesterschaften,
Die starren nur stets apathisch vor sich hin.
Sie unternehmen viel donquichotische Feldzüge gegen den Himmel. Sie surren wie
Flugmaschinen.
Sie sind ein Geschlecht von Entdeckern und kennen die Tragikkomödien der Kühnheit.
Tagsüber sind sie verborgen in den Wäldern, die von den Zeltlagern der Spinnen
Und weißen Traghimmeln wundersam überdeckt sind.
Manche auch aus den Millionen des Volkes suchen die Gloriolen der Sonne auf:
Die kleinen Fatamorganen und Luftgebilde und Strahlenvorhöfe des Kopfgestirns.
Dort führen sie ein goldhymnisches Dasein mit Tanzen und Toben und stürzen
Kopfüber auf Gartentische herab und begatten sich wütend.
Andere steuern vorbei an Kirchtürmen, Fabrikschloten und Dämmerungen
Über die höllischen Städte und Brückenbögen und Eiffeltürme
Über die drohenden Dampfkräne der Hafenstädte, die Wolkenkratzer Newyorks
Nach unratbaren Zielen der Schwermut.
Sie haben Völker und Götter und Mythen untereinander. Althochheilige Bräuche
Und Philosophien. Sie sind Feueranbeter. Sie pflegen den Selbstmord.
Sie fliehen die Erde und deren Plumpheit. Sie sind nicht abzuhalten
Von ihrem Verderben.
Dreimal und viermal und zehnmal mit dem Furor der Besessnen und Todgeweihten
Stürzen sie sich in die Magie dieses Feuermeers, hochtrabend und gierig.
Bis sie vom Funken erfaßt aufknistern und prasseln und Schiffbruch leiden
Wie Segelschiffe mit brennendem Takelwerk.
Hans Hermans photos – Natuurdagboek 01-12
Gedicht Hugo Ball
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Ball, Hugo, Hans Hermans Photos
Freda Kamphuis photos
Colours (2)
©fredakamphuis 2011
kempis.nl poetry magazine
More in: Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature