Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Museum De Pont Tilburg
Tacita Dean
Michael Hamburger
27 november 2010 – 23 januari 2011
Tacita Dean behoort, samen met kunstenaars als Gillian Wearing, Steve McQueen en Sam Taylor-Wood, tot de generatie van jonge Britse film- en videokunstenaars die de laatste jaren aandacht krijgt. De fascinatie voor film is overigens niet tot Engeland beperkt en wordt mede gevoed door de komst van nieuwe, digitale technieken. Door de grote veranderingen die in het medium plaatsvinden worden kunstenaars uitgedaagd om de filmische mogelijkheden en eigenschappen als het ware opnieuw te ontleden. Ook in het werk van Tacita Dean zijn verwijzingen naar de praktijk en de traditie van de film herkenbaar, terwijl zij tegelijkertijd nieuwe narratieve en associatieve mogelijkheden ontwikkelt.
In de collectie van De Pont bevinden zich Der Jungbrunnen (1998) – waarin verschillende elementen (film, fotografie en tekening) in één installatie geïntegreerd zijn – en de korte 16mm film Disappearance at Sea I (1996). Deze film begint met een close-up van de lampen van een vuurtoren. In het ritme van de langzaam ronddraaiende lens en begeleid door een geraas dat kennelijk door het mechanisme wordt veroorzaakt, flitst het verblindende licht over het doek. Na enkele minuten verandert het beeld. Het wordt nu grotendeels in beslag genomen door een avondlijke zee en lucht, waarbij de horizon nog net binnen het bereik van de vuurtoren ligt. Over het panorama glijdt in regelmatige intervallen een zwakke bundel licht. Bijna ongemerkt vermindert het licht, totdat de nacht en een gitzwarte zee het beeld hebben overgenomen. Het geluid van de ronddraaiende lens van de vuurtoren blijft echter de film beheersen, ook wanneer voor het oog niets meer waarneembaar is en de film, zo schreef een criticus, ‘een herinnering van zichzelf wordt, oplost in een duisternis die niet langer die van de film, maar het werkelijke duister in de projectiezaal is.’
Aan de basis van dit werk ligt de poging van Tacita Dean om de gebeurtenissen rond de dood van een zeezeiler te reconstrueren. De feiten dateren uit 1968 en vormen het verwarrende en bizarre verhaal van een man die met achterlating van vrouw en kinderen, als in een wanhopig verlangen om iets groots te verrichten, onervaren en slecht voorbereid, en opgezweept door de plaatselijke middenstand en magistratuur, aan een reis om de wereld begint en verdrinkt. Dean’s film raakt op poëtische wijze aan het gevoel van toenemende eenzaamheid en desoriëntatie dat deze man moet hebben ondervonden, maar is geconcentreerd en gedistantieerd genoeg om een meer algemene betekenis te krijgen.
Kenmerkend voor Tacita Dean is haar aandacht voor de relatie tussen beeld en geluid. In Disappearance at Sea I is het geluid van de vuurtoren een dragend element achter de beelden, waarbij de waarneming van dat geluid ook voor de kijker van realiteit naar verbeelding lijkt te verschuiven. Soms is geluid het directe onderwerp van Dean’s werk. Een werk als Foley Artist (1996) bijvoorbeeld, concentreert zich op het verschijnsel van de ‘soundtrack’ en op het uitstervende ambacht van het kunstmatig produceren van filmgeluid. Het is een complex werk waarin verschillende verhaallijnen door elkaar lopen en waarin je tegelijkertijd twee geluidskunstenaars aan het werk ziet, die de bij de beelden behorende geluiden tot stand brengen. Ze doen dat op basis van een script en met behulp van simpele attributen als stokken, natte kranten en lappen textiel – zaken die, op bijna komische wijze, ver van de ‘realiteit’ van de filmbeelden verwijderd zijn.
Naast films en foto’s maakt Tacita Dean tekeningen, die zij in recente werken in onderlinge samenhang presenteert. Ze zijn met kalk op schoolbord gemaakt en hebben zowel de functie van storyboard als van still, van vastlegging achteraf. In Der Jungbrunnen geeft een schoolbordtekening het verband met Lucas Cranach’s gelijknamige schilderij uit 1546 aan, terwijl de tekening tegelijkertijd de idee van ruimte en beweging voor de film Gellért verkent. Deze film werd opgenomen in het thermale vrouwenbad van Hotel Gellért in Boedapest en vormt onderdeel van de installatie. Cranach’s verwijzing naar de genezende en verjongende kwaliteiten van het water – Der Jungbrunnen laat zich vertalen als ‘bron van eeuwige jeugd’ – krijgt bij Dean een fascinerende parallel in de robuuste beelden van de badende vrouwen. Door de onderlinge samenhang van tekening, foto’s en film binnen de installatie, komt het thema van de tijd op verschillende manieren naar voren: Cranach’s tijd tegenover de huidige tijd, het filmische verloop tegenover het statische en momentele van de fotografie en tenslotte, het tijdloze van de handelingen van het baden zelf.
Toen Tacita Dean opdracht kreeg om een werk te maken in relatie tot de schrijver W. G. Sebald, nam zij diens vriend, de dichter en vertaler Michael Hamburger, als onderwerp. Sebald beschrijft in zijn boek The Rings of Saturn hoe hij Hamburger ontmoet. Haar 28 minuten durende film Michael Hamburger (2007) die De Pont in 2009 aankocht is vooral gericht op Hamburger’s liefde voor appels en op de boomgaard die hij zelf aanlegde bij zijn huis in Suffolk, gebruik makend van appelpitten die hij had gevonden of gekregen. Het grote huis en de omringende wilde tuin, het zonlicht, de huilende wind en het verschijnen van een regenboog dienen als metafoor voor de man als dichter.
“Although Hamburger is said to have despaired of reviews of his poetry which declared that he was ‘better known as a translator,’ we might detect a similar deprecation of his self, by himself, in the film which shares his name. Unwilling, perhaps unable, to talk of his past and his migrations, most especially fleeing Nazism in 1933, he talks poignantly, instead, of his apple trees, of where they have come from, and of their careful cross-breeding. Purity is dismissed, and one senses with an awkward pathos that the poet is translating himself.” Jeremy Millar in ‘Waterlog’, Castle Museum, Norwich.
Museum De Pont Tilburg
Tacita Dean
Michael Hamburger
27 november 2010 – 23 januari 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery
JOSEPH BEUYS: PARALLEL PROCESSES
until January 16, 2011 – Düsseldorf K20
K20 Grabbeplatz and Schmela Haus
By effecting an inextricable unity of artistic thinking and action, Joseph Beuys (1921-1986) became one of the most charismatic creative personalities of the 20th century. His multifaceted oeuvre – which continues to exert an influence on contemporary artistic production – is still featured and discussed under the most diverse aspects. Through ten major installations and large-scale sculptural works, the exhibition “Joseph Beuys. Parallel Processes” (Sept 11, 2010 – Sept 16, 2011) at the Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen am Grabbeplatz in Düsseldorf examines a variety of themes and clarifies Beuys’s “expanded conception of art.” Political and artistic utopias are fused now into “social sculpture” in order to provide new perspectives onto society. During the exhibition, well-known artists will discuss their views of Bueys at the Schmela Haus.
Through his activities, Joseph Beuys expanded our concept of the work of art: he believed in the power of art to change people, and he imagined both social and artistic utopias. Manifesting itself progressively has been his worldwide influence, one that remains detectable even in the most recent art production. Among the altogether circa 300 works on view at the Kunstsammlung am Grabbeplatz and at the Schmela Haus are masterworks such as “zeige deine Wunde (Show your Wound)”; 1974/75), “The pack (das Rudel)” (1969), and “Fond IV/4″(1970/71).
A number of installations, on loan from major museums and private collections, are leaving their permanent locations for the Düsseldorf exhibition the first time since the death of the artist. Shown in Europe now for the first time is the large-scale installation “Stripes from the house of the shaman 1964-72” (1980). Also featured is a comprehensive selection of drawings, objects, plastic images, and relics from Beuys’s actions, all of which establish interrelationships between art and life in singular ways.
.jpg)
Coming together in “Parallel Processes” are sculptural and pictorial aspects, theoretical reflections, and art actions, along with this artist’s idiosyncratic transformations of working materials and objects, to form an extraordinary portrait of Joseph Beuys’s unique lifework. Invested with a new contemporaneity and urgency are both the sculptural qualities of his art and its performative potential. Experienced with great immediacy throughout nearly 3000 ft.² of exhibition space is the complex network structure which joins Beuys’s artistic oeuvre into a coherent totality.
A comprehensive catalog (ca. 432 pages) with color illustrations of all exhibited works guides the reader through the presentation’s various “parallel processes.” There are essays by Marion Ackermann, Gottfried Boehm, Wilfried Kuehn, Isabelle Malz, Maja Naef, and Johannes Stüttgen. Sharing her views in an interview is internationally recognized action artist Marina Abramovi?. In addition, a special city map identifies the locations in Düsseldorf which were invested with a special significance during the life of this professor at the local art academy. Guided tours to these sites will also be available.
This exhibition forms part of the program of the Quadriennale 2010, organized by the regional capital of Düsseldorf. A scholarly collaboration between the Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen and Friedrich-Schiller Universität in Jena has received substantial support from the Federal Ministry for Education and Research (BMBF). Under preparation since 2009 by a team of young researchers and commencing this coming January is a symposium on Beuys. The setting will be the former Galerie Schmela, recently acquired by the Federal State of North Rhine-Westphalia – a venue where Joseph Beuys made art history with his exhibitions and actions during the 1970s and 1980s. The program draws upon the participants’ catalog texts on the individual works and on the thematic areas which preoccupied Bueys. Exploring a range of possibilities for presenting Beuys’s works during the run-up to the exhibition was the successful lecture series BEUYS AUSSTELLEN? (Exhibiting Beuys?; Nov 12, 2009 – June 24, 2010), organized by the Kunstsammlung and developed in collaboration with Prof. Wilfried Kuehn and the Hochschule für Gestaltung in Karlsruhe.
Exhibition curators: Marion Ackermann, Isabelle Malz
fleursdumal.nl magazine
magazine for art & literature
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland, Sculpture, ZERO art
Panamarenko
Workstation Biekorfstraat
Het artistieke parcours dat Panamarenko vanaf de jaren 60 tot vandaag heeft afgelegd, is internationaal gekend. Dat het belangrijkste gedeelte van zijn oeuvre tot stand kwam in zijn atelier annex woonhuis in de Antwerpse Biekorfstraat 2 is minder geweten. Nochtans is deze artistieke biotoop zo bijzonder als het oeuvre van de kunstenaar zelf.
Panamarenko woonde en werkte meer dan dertig jaar in de Biekorfstraat 2, een merkwaardig hoekhuis in de beruchte Antwerpse volksbuurt Seefhoek. Na zijn vertrek uit de stad in 2002, schonk de kunstenaar het pand aan het M HKA en werd gestart met het project Hammers Up!, wat de ontmanteling, renovatie en reconstructie van dit bijzondere stukje erfgoed omvat. Als onderdeel van het project werd de volledige inboedel geïnventariseerd en gefotografeerd. Het resultaat is een portfolio van ruim 1.300 opnames van uiteenlopende objecten, tekeningen, foto’s, artistieke experimenten, persoonlijke gebruiksvoorwerpen en collector’s items allerhande. Het boek toont de Biekorfstraat 2 als monument van een lange artistieke geschiedenis.
Panamarenko
Workstation
Biekorfstraat
* Pagina’s: 288
* Afwerking: luxe hardcover
* ISBN: 9789057203657
* Formaat: 30 x 23
* Verkoopprijs: € 49,95
‘Panamarenko, Workstation Biekorfstraat’
is verschenen bij Linkeroever Uitgevers.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive
LWL-Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte, Münster
Neue Alchemie
Kunst der Gegenwart nach Beuys
19.9.2010 bis 16.1.2011
Das LWL-Landesmuseum zeigt in der Ausstellung mit 32 Werken von elf zeitgenössischen Künstlern, wie das Werk von Joseph Beuys für die Kunst der Gegenwart aufgegriffen und weitergedacht wird. Schon der Titel Neue Alchemie beschreibt die experimentelle, hypothesenhafte Anlage der Ausstellung. Bei den eingeladenen Künstlern handelt es sich nicht um eine erklärte Kunstbewegung im klassischen Sinne, vielmehr setzen sich hier zahlreiche, voneinander unabhängige und höchst individuelle Einzelpositionen zu einem Gesamtbild zusammen, das in der Ausstellung erstmals als ein zusammenhängendes Phänomen beschrieben wird. Die ausgewählten Künstler sind fast alle in den 1970er Jahren geboren und stehen mit ihrem Werk aktuell im Fokus der internationalen Aufmerksamkeit. So vertritt Karla Black Schottland im nächsten Jahr auf der Biennale in Venedig, Nina Canell zeigt ihr Werk im kommenden Jahr im MOMA in New York.
Bereits bestehende Arbeiten werden mit speziell für das LWL-Landesmuseum konzipierten Arbeiten kombiniert und in Performances und Veranstaltungen in das Ausstellungsgeschehen eingebunden. Die Ausstellung eröffnet fast zeitgleich zur Eröffnung der großen Joseph Beuys Retrospektive „Parallelprozesse“ in der Kunstsammlung NRW in Düsseldorf.
Die eingeladenen Künstler sind selbst nicht mehr Zeugen von der Überlagerung der Person Beuys mit seinem Werk, von seiner Präsenz und seinem Charisma geworden, sondern kennen seine Kunst ausschließlich über medial vermittelte Bilder, Filme oder aus dem Museum als statische, nicht mehr lebendige Werke. Der Charakter der neuen Kunstwerke ist der des Prozesses. Statt einer endgültigen Form ist der Moment der Transformation maßgeblich: Ein Vorhang aus fragilem Zuckerpapier (It‘s Proof That Counts von Karla Black) zeigt die Vergänglichkeit des Materials. Katinka Bock lässt in ihrer Arbeit Local Colour Balance das Raumklima des Museums eingreifen: Drei Zitronen, an einer Eisenstange befestigt, halten sich die Waage mit einem Stoffband. Im Laufe der Zeit verlieren die Zitronen an Feuchtigkeit, trocknen ein und werden dadurch leichter. Wann wird das Gleichgewicht zerbrechen?
Einige Künstler erzeugen romantische und mystisch-alchemistische Assoziationen, indem sie in ihren Werken Technik, Natureinfluss und Naturimitation kombinieren. Nina Canell schafft aus mit Wasser gefüllten Plastikwannen, die mit Trommelfellen überzogen sind, eine mystische Nebel-Klang-Landschaft (Shedding Skin). Oft werden die Materialien in besonderen, bedeutungsvollen und symbolisch aufgeladenen Anordnungen als Installationen und Skulpturen im Raum positioniert, zum Beispiel in der Rauminstallation Raum#256 – Opak von Lone Haugaard Madsen. Es handelt sich dabei um das Aufgreifen einer Ästhetik, die man aus der musealen Präsentation der Beuys-Räume kennt, die aber auch auf die Vitrinen-Arrangements von Beuys anspielen.
Durch ihre Präsentation und Materialien werden die Kunstwerke auratisch und spirituell aufgeladen. Eine magisch-energetische Qualität wird thematisiert, indem sie in die assoziative Nähe von archaischen Ritualen und schamanistischer Praktik gerückt werden, oft auch in der Art ethnologischer Objekte, wie in der Installation Mounting Toward Zenith – Descending and Disappearing von Matthew Ronay. Während der Eröffnung „aktiviert“ der Künstler die Arbeit, indem er selbst zum Teil seiner Installation wird.
Zur Ausstellung ersheint ein 160 Seiten umfassender Katalog im Verlag Wienand, der sowohl die historischen Anknüpfungspunkte als auch die Ausstellung dokumentiert. Er enthält zahlreiche Abbildungen aus der Ausstellung, eine Einführung der Kuratorin Melanie Bono, zwei Essays zu Aspekten von Joseph Beuys’ Werk bis in die Gegenwartskunst von Verena Kuni und Barbara Gronau sowie Kurztexte zu allen beteiligten Künstlern. Der Katalog ist zu einem Preis von 24 € erhältlich.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland
Museum voor Moderne Kunst Arnhem
Te waar om mooi te zijn
Kritisch realisme van Dix & Co
17 oktober 2010 t/m 9 januari 2011
Van 17 oktober tot en met 9 januari presenteert het Museum voor Moderne Kunst Arnhem de tentoonstelling Te waar om mooi te zijn. Kritisch realisme van Dix en co. Centraal staat de weergave van de menselijke figuur door de Duitse kunstenaar Otto Dix (1891-1969) – boegbeeld van de Neue Sachlichkeit -, zijn leerlingen en kunstenaars die werkten in een vergelijkbare stijl.
In 1925 werd voor het eerst de term Neue Sachlichkeit gebruikt als titel van een tentoonstelling van de Kunsthalle Mannheim. Hiermee werd een nieuwe stroming in de moderne kunst geïntroduceerd. Kenmerkend waren de emotieloze weergave van alledaagse onderwerpen en de voorkeur voor eenvoud. Neue Sachlichkeit was een verzamelbegrip voor een aantal verwante ontwikkelingen, waarvan de zogenaamde veristische, proletarisch kritische richting de bekendste is. De kunstenaar Otto Dix was hiervan het boegbeeld.
Otto Dix (1891-1969) was in Dresden en Berlijn actief, naast Hannover en Karlsruhe de belangrijkste centra van de Neue Sachlichkeit. In 1927 werd Dix hoogleraar aan de Kunstacademie te Dresden, die daarmee een nieuwe impuls kreeg. De menselijke figuur, speciaal het (zelf)portret was voor hem het belangrijkste thema. Ook deze tentoonstelling concentreert zich op de weergave van het mensbeeld, met een accent op kunstenaars uit de omgeving van Dresden. Getoond worden schilderijen en tekeningen van Dix en zijn leerlingen, maar ook van kunstenaars die werkten in een vergelijkbare stijl, onder wie Conrad Felixmüller, Otto Griebel, Kurt Günther en Wilhelm Lachnit. Onder de exposanten bevindt zich verder Chris de Moor, een Nederlandse kunstenaar die in 1928-1929 bij Dix op de academie heeft gewerkt en daar indringende portretten van hem heeft gemaakt.
Het werk van Dix & Co was een voorbeeld voor uiteenlopende Nederlandse kunstenaars. In 1929 werd in Amsterdam de eerste buitenlandse tentoonstelling van de Neue Sachlichkeit georganiseerd, tevens de laatste. De groep uit Dresden was goed vertegenwoordigd, hoewel Dix ontbrak. Vanaf 1930 was Dix hier echter volop te zien, ook op solotentoonstellingen. In 1933 werd zijn maatschappijkritische benadering van de kunst in nazi-Duitsland als entartet verklaard. Er is werk in beslag genomen en zelfs vernietigd. Bij het bombardement op Dresden in februari 1945 zijn vervolgens hele oeuvres verloren gegaan. Leerlingen van Dix als Gussy Ahnert, Rudolf Bergander, Hainz Hamisch, Rudolf Nitschke, Curt Querner, Kurt Sillack en Erica Streit zijn vervolgens in de DDR-tijd internationaal gezien in de anonimiteit geraakt. Maar ook in hun vaderland worden zulke kunstenaars als verzamelobject en als voorlopers pas de laatste jaren herontdekt.
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerd boek met een essay van Ype Koopmans, conservator moderne kunst MMKA.
Museum voor Moderne Kunst Arnhem, Utrechtseweg 87, Arnhem. T. 026 3775300
► Website Museum voor Moderne kunst Arnhem
kempis.nl poetry magazine
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland
.jpg)
Expositie Brussel
Ensor ontmaskerd
07/10/2010 – 13/02/2011
Naar aanleiding van de 150ste verjaardag van James Ensor organiseren ING België, het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA) en het Paleis voor Schone Kunsten (Bozar) de tentoonstelling Ensor ontmaskerd in het ING cultuurcentrum in Brussel.
De tentoonstelling werpt een nieuw licht op het werk van de Oostendse meester. Ze confronteert James Ensors tekeningen en schilderijen met elkaar en probeert zo de denkwereld van de eigenzinnige kunstenaar en het ontstaansproces van zijn meesterwerken te verduidelijken. Een selectie uit de gerenommeerde Ensorcollectie van het KMSKA vormt de basis van de tentoonstelling. Een 30-tal schilderijen en tekeningen van publieke en private bruikleengevers vullen het geheel verder aan. Herwig Todts, wetenschappelijk medewerker van het KMSKA en eminent Ensorkenner, is de curator van deze unieke expo.
Ensor ontmaskerd gunt de bezoeker een blik in het atelier van de kunstenaar. Aan de hand van drie centrale thema’s verschaft de tentoonstelling een inzicht in de denkwereld en de artistieke evolutie van Ensor. Zo toont Ensor ontmaskerd onder andere aan dat de Oostendse kunstenaar één van de belangrijkste realistische schilders van de 19de eeuw was. Verder zoomt de expo in op Ensors bekende groteske voorstellingen en maskertaferelen. Tot slot bevat de tentoonstelling enkele zelden getoonde tekeningen, foto’s, documenten, schoolschriften en kladnotities die de sleutel vormen tot het indrukwekkende oeuvre van de kunstenaar.
Bij de tentoonstelling Ensor ontmaskerd verschijnt een catalogus. Daarnaast gaf ING België het Brusselse productieshuis Gemsel Productions de opdracht om een korte film te maken over Ensors tekeningen en hun relatie tot zijn schilderijen.
Gelijktijdig met de tentoonstelling in het ING Cultuurcentrum loopt er in het Paleis voor Schone Kunsten een kleine expo die een ander gezicht van de kunstenaar toont. Aan de hand van handschriften, publicaties, documenten en foto’s geeft Ensor, componist en schrijver de rijkdom en de veelzijdigheid van de kunstenaar weer.
fleursdumal.nl # fleursdumal magazine
More in: Exhibition Archive, Historia Belgica
L.A.Raeven
Tentoonstelling: Ideal Individuals. L.A. Raeven
25 september t/m 28 november 2010
‘De maatschappij creëert een ideaalbeeld waaraan iedereen moet voldoen. Je moet mooi, succesvol en perfectionistisch zijn, alles onder controle hebben, dat dicteren de media,’ aldus de tweeling en kunstenaarsduo Liesbeth en Angelique Raeven. Sinds 2000 ensceneren zij situaties waarin de Westerse vrouwelijke en mannelijke schoonheidsidealen en daarmee samenhangende consumptiepatronen aan de kaak worden gesteld. Zij gaan hierbij tot het uiterste.
L.A. Raeven, Wild Zone 2001, courtesy MMKA
Hun video- en fotowerken, tekeningen en collages leggen genadeloos de obsessie met het perfecte, modieuze lichaam vast, evenals de manier waarop vrouwelijke en mannelijke ideaalbeelden worden gebruikt in de marketingstrategieën van de consumptiemaatschappij.
L.A. Raeven heeft talloze situaties en performances geënsceneerd waarin zij jonge mensen blootstelden aan dezelfde kwelling die modellen doormaken tijdens audities voor modeshows of balletscholen. Zonder plot, glamour en spektakel verstrijkt de tijd in de videoregistraties ervan, waarbij de jonge mensen soms uitvoerig door L.A. Raeven worden opgemeten en geïnspecteerd. Een oproep voor een dergelijke selectie wordt in 2001 geweigerd door de Engelse krant The Guardian. Onder de kop ‘Ideal individual’ staan de vereisten waaraan belangstellenden moeten voldoen om in aanmerking te komen voor de ‘Ideal Army’ van L.A. Raeven, zoals een borstomvang van 82 en een taille van 43 cm, plus een aantal psychologische eigenaardigheden als ‘ongewone eet- en drinkgewoonten’ en ‘minstens één praktische handicap’. De maten corresponderen met die van een lang en extreem mager persoon met een androgyn uiterlijk. Het is een figuur die in de fashion wereld als meest ideaal wordt beschouwd en ‘gereproduceerd’ via reclame, maar wiens omvang in het dagelijkse leven wordt geassocieerd met ziekte en anorexiapatiënten.
In de video Echoes of Despair bijvoorbeeld wordt een jonge vrouw geportretteerd die zichzelf oplegt alleen nog maar water te drinken, een praktijk die veel voorkomt bij anorexia.
Vanaf 2007 wordt in het werk van L.A. Raeven een ander soort ‘maakbaarheid’ uitgelicht. De video No Whites (2007) vertoont de zoektocht van een jonge blanke vrouw naar de meest ideale zwarte spermadonor. Het onderwerp van The Height of Vanity (2008) is de invloed die het West-Europese schoonheidsideaal in andere werelddelen heeft: L.A. Raeven volgt de Chinese vriendinnen Sun Mei en Lu Yang in hun streven naar perfectie. Een van hen laat operatief haar benen verlengen om te voldoen aan de maatstaven van een westers uiterlijk. L.A.Raeven: “Mensen verliezen hun identiteit en hebben geen oog meer voor hun eigen schoonheid. Ze spiegelen zich alleen nog aan westerse ideaalbeelden.”
Het MMKA presenteert van 25 september tot en met 28 november een selectie van L.A Raevens video-installaties, tekeningen, collages en fotowerken vanaf 2000 tot nu. De tentoonstelling zal verder reizen naar Servië en Italië.
Publicatie: Bij de tentoonstelling verschijnt de publicatie L.A. Raeven, met teksten van L.A. Raeven, Jennifer Allen, Zoran Eri, L.A. Raeven, Angelika Stepken en Mirjam Westen.
Lezing: L.A. Raeven geeft zondag 28 november 14 uur een lezing in het auditorium van het MMKA.
Museum voor Moderne Kunst Arnhem, Utrechtseweg 87, Arnhem. T. 026 3775300
fleursdumal.nl magazine
More in: AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, L.A. Raeven, Performing arts
Anselm Kiefer Expo copyright Joris Luyten
Expositie Anselm Kiefer in KMSKA Antwerpen
Vanaf dit najaar slaan drie belangrijke museumspelers in Antwerpen – Musea stad Antwerpen, KMSKA en M HKA – de handen in elkaar om een spraakmakende tentoonstelling naar Antwerpen te brengen. Vanaf 23 oktober zijn er in het lege KMSKA werken van hedendaagse kunstenaar Anselm Kiefer te bewonderen. Deze tentoonstelling komt er na de succesvolle gezamenlijke tentoonstelling ‘A Story of the Image’ in Shanghai en Singapore vorig jaar. De drie partners zetten in de toekomst nog verschillende interessante tentoonstellingen van referentiekunstenaars uit de 20ste eeuw op de agenda.
Dit najaar slaan drie grote Antwerpse museumpartners – Musea stad Antwerpen , Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA) en Museum voor Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA) – de handen in elkaar voor de organisatie van een unieke tentoonstelling over hedendaagse kunstenaar Anselm Kiefer (°1945).
De tentoonstelling brengt voor het eerst op grote schaal werk van de toonaangevende naoorlogse Duitse kunstenaar naar Antwerpen. Ze laat een selectie zien van werken van de jaren 1980 tot vandaag. De tentoongestelde werken zijn het privé-bezit van de Duitse familie Grothe die sinds de jaren 1970 gepassioneerd Duitse hedendaagse kunst verzamelt. De werken werden geselecteerd door curator Walter Smerling, president van de Stiftung für Kunst und Kultur in Bonn, Duitsland.
De selectie omvat werken met bekendere thema’s van Kiefer, zoals het ophalen van herinneringen aan de geschiedenis van zijn land, de Holocaust en de onthutsende gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. In de tentoonstelling komen echter ook werken aan bod die Kiefers diepgaande interesse voor godsdiensten, mythologie en literatuur aantonen.
Geschiedenis gaat bij Kiefer niet over ‘feiten’ of ‘wetenswaardigheden’ maar over ‘atmosfeer’, een gedachte- en gevoelenskring die de grote mythes maar tegelijk ook het nabije verleden oproept en in herinnering brengt. Hij is de archivaris van door oorlogsgeweld toegetakelde landschappen.
Kiefer is een verhalenverteller, zijn werk is een visueel Gesamtkunstwerk, een poëtische en epische totaalervaring. Hij ‘arrangeert’ op zijn schilderijen grote theatrale ruimtes waarin zijn geschiedenissen zich af kunnen spelen.2
Stuk voor stuk zijn deze grootse realisaties representatief voor de kunsttaal van Kiefer. Hij brengt de historische herinnering weer tot leven door gebruik te maken van materialen zoals as, aarde, ijzer en hout.
Kiefer gebruikt in zijn hele oeuvre zwaar beladen beeldspraak: het vuur dat schept en vernielt, het woud waarin iemand verdwaalt, het water van de zondvloed en tegelijk van het begin van alle leven, de aarde waar alles uit voorkomt en waarin alles weer verdwijnt. Het oeroude epos wordt door alchemist en mythomaan Kiefer letterlijk in lood en verf gegoten.2
Nu het KMSKA grote renovatiewerken voorbereidt en zijn permanente collectie niet meer tentoonstelt, vormt het leegstaande gebouw vanaf 23 oktober 2010 het ideale decor voor Kiefers monumentale werken.
Vorig jaar organiseerden de drie grote museumpartners samen de tentoonstelling ‘A Story of the Image’ in Shanghai en Singapore. Hieruit vloeide een verdere structurele samenwerking. De partners doen dit onder meer door het zoeken naar synergieën tussen de verschillende tentoonstellingsprogramma’s en het uitwerken van een gezamenlijke communicatie. Door het verenigen van krachten kunnen bepaalde hiaten in de huidige programmering ingevuld worden: tentoonstellingen die door een afzonderlijke partner moeilijk of niet te realiseren waren kunnen nu toch in Antwerpen gebracht worden. Expo’s waarvoor het Vlaamse publiek de landsgrenzen over moest, zijn binnenkort in Antwerpen te zien.
Volgende gezamenlijke projecten vinden plaats in het voorjaar 2011. Eveneens in het lege KMSKA gaat dan ‘Museums of the 21st Century: Concepts, Projects, Buildings’ door. Ook voor de allereerste tijdelijke tentoonstelling in het MAS | Museum aan de Stroom, met een zeventigtal schilderijen uit de collecties van het KMSKA, en topwerken uit het M HKA en Museum Plantin-Moretus | Prentenkabinet, slaan de drie partners de handen in elkaar.
Expositie Anselm Kiefer
· van 23 oktober 2010 tot en met 23 januari 2011
· open van dinsdag tot zaterdag van 10 tot 17 uur en zondag van 10 tot 18 uur
· gesloten op maandag en op 25 december 2010, 1 en 2 januari 2011
· locatie: KMSKA, Leopold De Waelplaats, 2000 Antwerpen
Anselm Kiefer Expo copyright Joris Luyten
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery
MUSEUM DE FUNDATIE ZWOLLE
Paleis a/d Blijmarkt, Zwolle
George Grosz
Schwarzer Champagner und Blutiger Ernst
5 september t/m 5 december 2010
Na Paul Citroen (2008) en John Heartfield (2009) toont Museum de Fundatie ook dit najaar een belangrijke “Berliner” uit het interbellum: George Grosz. De tentoonstelling Schwarzer Champagner und Blutiger Ernst is een samenwerking van de Akademie der Künste Berlijn en Museum de Fundatie, en omvat een keuze van Grosz’ grafisch werk, tekeningen en schetsboeken afkomstig uit de collectie van Akademie der Künste Berlijn die de nalatenschap van George Grosz beheert.
George Grosz (Berlijn 1893- Berlijn 1959) keerde getraumatiseerd terug uit de loopgraven van de Eerste wereldoorlog. Hij werd in het revolutionaire Berlijn dadaïst en scherp criticus van het burgerdom en het opkomend militarisme in de Republiek van Weimar. Als geen andere kunstenaar uit zijn tijd heeft Grosz met zijn scherpe pen en zijn kleurrijke penseel de Duitse samenleving in de naoorlogse periode tussen 1918 en 1933 in beeld gebracht. Oorlogsinvaliden en oorlogsprofiteurs, werklozen en speculanten, communisten en nazi’s, brave burgers en bohemiens, geëmancipeerde vrouwen en dames van lichte zeden; Grosz was een groot satirisch tekenaar, die zijn tijdgenoten op messcherpe wijze trefzeker op de korrel nam. Hij was geïnteresseerd in de mensen, hun gedrag, de relaties, maatschappelijke structuren en het politieke systeem met zijn gebreken en zwaktes. Enerzijds was hij de koele waarnemer die afstand hield en afrekende met het leger, de overheid en kleinburgerlijkheid, anderzijds toonde hij zichzelf, zijn vrienden en metgezellen ook als vitale deelnemers aan een samenleving tussen crisis en utopie. De inventarisatie en analyse die hij als kritisch realist van zijn tijd en de tijdgeest maakte, is bovendien van een verontrustende actualiteit.Naast zijn belangrijke grafische werk uit de jaren ’20 – dat hem in Duitsland beroemd en berucht maakte – en werk dat hij maakte in de Eerste Wereldoorlog, zijn in de tentoonstelling opmerkelijke kinder- en jeugdtekeningen van Grosz te zien. Ook worden de Pop art-achtige fotomontages die Grosz in de jaren vijftig in de Verenigde Staten maakte getoond.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland
MUSEUM DE PONT TILBURG
Howard Hodgkin
Time and Place – schilderijen 2000-2010
2 oktober 2010 tm 16 januari 2011
Deze tentoonstelling richt zich op Howard Hodgkins schilderijen van plaatsen en momenten in de tijd als subjectieve uitingen van een visuele ervaring. De tentoonstelling bestrijkt de afgelopen tien jaar in de loopbaan van de kunstenaar en omvat veel schilderijen die niet eerder voor een breder publiek te zien zijn geweest, waaronder een reeks sterk nieuw werk dat is voortgekomen uit de reeks Home, Home On the Range uit 2008. Als geheel zullen de werken inzicht geven in de fysieke én de emotionele lading van Hodgkins kunst die hij weet te bereiken door zijn gebruik van schaal, zijn gevoeligheid voor licht en zijn vermogen om schilderkunstige equivalenten van diepte en sfeer te creëren.
In de afgelopen jaren is Hodgkins werk op tentoonstellingen ofwel in termen van specifieke genres of types – interieurs, grote schilderijen – ofwel als volledige overzichtstentoonstelling gepresenteerd. Howard Hodgkin: Time and Place biedt een frisse kijk op het werk van de kunstenaar en laat zien dat zijn betekenis als een van de meest vitale, fascinerende schilders van onze tijd onverminderd groot is.
Howard Hodgkin werd in 1932 in Londen geboren en bezocht de Camberwell School of Art and de Bath Academy of Art, Corsham. In 1984 vertegenwoordigde hij Groot-Brittannië op de Biennale in Venetië. In 1985 ontving hij de Turner Prijs. Ruim veertig jaar lang is zijn werk internationaal tentoongesteld en het bevindt zich in belangrijke openbare en particuliere collecties over de hele wereld. Museale tentoonstellingen waren onder meer Paintings 1975-1995, die werd georganiseerd door het Modern Art Museum in Ford Worth en opende in het Metropolitan Museum of Art in New York, en vervolgens naar Fort Worth, Düsseldorf en Londen reisde, en een overzichtstentoonstelling in het Irish Museum of Modern Art (2006), Tate Britain and het Museo Nacional Centro de Arte Reine Sofia in Madrid.
Howard Hodgkin Time and Place is georganiseerd ism Modern Art Oxford en the San Diego Museum of Art, waar de tentoonstelling vanaf februari 2011 te zien zal zijn.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive
.jpg)
Renzo Martens
Barbara Kruger
Amsterdam Temporary Stedelijk
September 2010
Taking Place and Monumentalisme are 2 exhibitions
at the Temporary Stedelijk which will be on view
until January 9, 2011. The new Stedelijk
(reconstruction in ‘progress’ from 2003)
will reopen 2011 or later???
Photos: Anton K. 2010
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Exhibition Archive
SCHUNCK* HEERLEN
van 03/09 – 28/11 2010
The anarchy of silence
John Cage and experimental art
Een bom onder de artistieke conventies van zijn tijd
Amerikaans componist, dichter, graficus en essayist John Cage (1912-1992) heeft met zijn radicale en experimentele composities het verloop van de moderne muziek en dans veranderd, en zo een nieuwe conceptuele horizon geschapen voor artistieke producties in de late 20ste eeuw. ‘The anarchy of silence’, de grootste expositie gewijd aan componist John Cage sinds zijn overlijden in 1992, plaatst zijn werk voor het eerst in de context van zowel de muziekgeschiedenis als de geschiedenis van de beeldende- en de podiumkunst. Het is een omvattend retrospectief van zijn werk, zijn gedachten en zijn invloeden. Invloeden die nog steeds voelbaar zijn.
De kijkrichting van een museum voor hedendaagse kunst
Om het werk van een componist vanuit de kijkrichting van een museum voor hedendaagse kunst te verkennen, neemt de tentoonstelling de ontmoetingen van Cage met kunstenaars als uitgangspunt, om zo de historische beschouwing van zijn oeuvre te kunnen plaatsen. In een tijd dat kunstenaars de expressiviteit verwierpen, ontwikkelde Cage een neutrale compositie en werden zijn partituren een model om de creatieve daad over te dragen. Toen Marcel Duchamp verkondigde dat ‘de toeschouwer een werk compleet maakt’ (1957), lanceerde Cage het concept van de onbestemde partituur als een matrix om dit idee te testen.
John Cage als allround innovator
De tentoonstelling toont John Cage als een allround innovator en volgt zijn carrière in chronologische volgorde van 1930 tot de late jaren ‘80 van de vorige eeuw. Het omvat meer dan 200 werken, inclusief originele scores, schilderijen, geluidsstukken, films en multimedia-installaties. Niet alleen van John Cage zelf, maar ook van Marcel Duchamp, Robert Rauschenberg, Andy Warhol, La Monte Young, Nam June Paik en Fluxus e.a. Het retrospectief is samengesteld door Julia Robinson en tot stand gekomen in een coproductie tussen MACBA Barcelona, Henie Onstad Art Centre in Noorwegen en SCHUNCK*.
“Exhibition organised by Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA) in cooperation with SCHUNCK* and the Henie Onstad Art Centre, Høvikodden”
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FLUXUS LEGACY
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature