Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
William Blake’s Universe
until 19 May 2024
Discover William Blake’s universe and a constellation of European artists seeking spirituality in their lives and art in response to war, revolution and political turbulence.
Sometimes seen as an eccentric figure or lone genius, William Blake’s Universe is the first exhibition to explore Blake’s boundless imagination in the context of wider trends and themes in European art including romanticism, mysticism and ideas of spiritual regeneration.
This timely new exhibition brings together the largest-ever display of works by the radical British artist, printmaker and poet from our own collection, alongside artworks by his European contemporaries such as the German romantic painters Philipp Otto Runge and Caspar David Friedrich – many of which have never been displayed publicly in the UK until now.
Though these artists never met or connected in their lifetimes, Blake, Runge and Friedrich shared a strong sense of individuality and an unwavering belief in the power of art to redeem a society in crisis.
William Blake’s Universe
until 19 May 2024
University of Cambridge Museums
The Fitzwilliam Museum
Trumpington Street
Cambridge
CB2 1RB
Tel: +44 (0)1223 333 230
Email: tickets@museums.cam.ac.uk
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Art & Literature News, Blake, William, Literary Events
En écho au mouvement « Femme, Vie, Liberté », 16 femmes iraniennes livrent ici leurs témoignages.
Ces voix s’élèvent parfois depuis l’exil, parfois depuis des cellules de prison. Elles parlent d’une vie sans droits contrôlée par la police des mœurs, d’humiliations, de mise sous tutelle et de détresse économique.
Mais aussi d’une nouvelle génération, d’une révolution que plus rien ne pourra arrêter, de libertés qui se gagnent pas à pas et de l’incroyable résilience du peuple iranien. Leurs textes sont bouleversants, remplis de larmes et porteurs d’espoir. Leur bravoure est une leçon d’humanité.
Avec les témoignages de : Golshifteh Farahani, Ghazal Abdollahi, Parastou Forouhar, Shohreh Bayat, Shila Behjat, Ani, Nargess Eskandari-Grünberg, Fariba Balouch, Rita Jahanforuz, Jasmin Shakeri, Shirin Ebadi, Masih Alinejad, Narges Mohammadi, Nazanin Boniadi, Nasrin Sotoudeh, Leily.
Traduit de l’allemand par Mathilde Ramadier, sauf pour le témoignage de Golshifteh Farahani, recueilli par Sophie Caillat.
Nous n’avons pas peur
Le courage des femmes iraniennes
Natalie Amiri & Düzen Tekkal
Avec le témoignage de Golshifteh Farahani
Traduction : Mathilde Ramadier
Editions du Faubourg
ISBN : 9782493594686
Publié le 1 mars 2024
208 pages
140 x 190 mm
Acheter le livre en librairie au prix de € 18,-
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Book News, - Book Stories, - Bookstores, Archive A-B, Archive S-T, Banned Books, Feminism, Persian Art, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Mijn dolk
Ik sloot jou in mijn hart, mijn maat, mijn dolk,
Sinds jaar en dag mijn onderkoelde kameraad,
Gesmeed werd jij door vrijgevochten ruitervolk,
Geslepen door een christenhart vervuld van haat.
Door lelieblanke hand wist jij jouw heft omvat,
Als aandenken aan wat – aan wíe – ik achterliet,
In plaats van bloed vergleed er langs jouw blad
Een opgewelde traan – een parel van verdriet.
Haar rokerige ogen vast op mijn persoon gericht,
Vervuld van onbenoembaar, onuitspreekbaar leed,
Verschoten, vlamden dan weer op, in haar gezicht,
Zoals jouw kling dat in het laaiend kampvuur deed.
Zij maakte jou mijn metgezel, haar liefdespand,
De vagebond in mij volgt steeds jouw wijze raad,
Ja, trouw ben ik haar, ik doe mijn woord gestand,
En jij, jij houdt mij bij de les, mijn kille kameraad!
Michail Lermontov,
Mijn dolk, Кинжал (1838)
(1814 – 1841)
Vertaling Paul Bezembinder
Paul Bezembinder studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij vooral in klassieke versvormen en thema’s naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap. Bij uitgeverij Leeuwenhof (Oostburg) verschenen de bundels Gedichten (2020), Parkzicht (2020) en Duizelingen (2022). Website: www.paulbezembinder.nl
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Archive Tombeau de la jeunesse, Archive A-B, Archive A-B, Archive K-L, Archive K-L, Bezembinder, Paul, Lermontov, Lermontov, Mikhail
To My Dear and Loving Husband
If ever two were one, then surely we.
If ever man were loved by wife, then thee;
If ever wife was happy in a man,
Compare with me, ye women, if you can.
I prize thy love more than whole mines of gold,
Or all the riches that the East doth hold.
My love is such that rivers cannot quench,
Nor ought but love from thee give recompence.
Thy love is such I can no way repay;
The heavens reward thee manifold, I pray.
Then while we live, in love let’s so persever[e],
That when we live no more, we may live ever.
Anne Bradstreet
(1612 – 1672)
To My Dear and Loving Husband
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive A-B, Archive A-B, Bradstreet, Anne
Het grootste overzicht ooit in Nederland van de legendarische kunstenaar Marina Abramović!
Ruim 60 belangrijke werken tonen de ontwikkeling van het indrukwekkende oeuvre van de pionier van de performancekunst in de afgelopen vijftig jaar: van haar vroege werk, dat ze maakte in het voormalige Joegoslavië en in Amsterdam, tot de baanbrekende performances met haar partner Ulay en het solowerk waarmee ze nog steeds actief is.
Te zien zijn foto’s, video’s, sculpturen en live heruitvoeringen van vier iconische performances die voor het eerst worden uitgevoerd in Nederland: Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful (1975), Imponderabilia (werk met Ulay) (1977), Luminosity (1997) en The House with the Ocean View (2002). Als bezoeker kun je zelf ook deelnemen aan twee werken: Work Relation (werk met Ulay) (1978) en Counting the Rice van de Abramović Methode.
There are so many different forms of art, performance is one of the most difficult, the most immaterial, and the most real.
— Marina Abramović
Marina Abramović is sinds de jaren 70 een prominente figuur in de performance- en body art en wordt beschouwd als een van de belangrijkste grondleggers van deze kunstvorm.
Ze bracht de performancekunst van het experimentele begin naar de mainstream. Ze gebruikt haar eigen lichaam en test de grenzen van haar fysieke en mentale uithoudingsvermogen.
Samen met haar geliefde Ulay, die ze in 1975 in Amsterdam ontmoet, wordt ze wereldwijd beroemd met langdurende performances waarin zij hun grenzen tot het uiterste op de proef stellen.
In haar latere solowerk richt zij zich meer op het verkennen van spiritualiteit en het creëren van een wisselwerking, waarin het publiek actief onderdeel wordt van haar werk en een gedeelde energie.
Marina Abramović
Tentoonstelling — 16 mrt t/m 14 jul 2024
Stedelijk Museum Amsterdam
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Art & Literature News, Art Criticism, Exhibition Archive, Marina Abramović, Performing arts, Photography, Sculpture
Na de dag
Het licht heeft je gezicht verweerd
en de marok wil met je aan de haal,
barok wordt rococo, de wijn creëert
de tralies voor de panter van de taal.
De wind steekt op, sirocco of simoem,
rhizomen worden schaars, de gentiaan
verdorst, de iris wordt een zonnebloem
en aan de hemel dient de maan zich aan.
Paul Bezembinder
Na de dag
Gedicht
Paul Bezembinder studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij vooral in klassieke versvormen en thema’s naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap. Bij uitgeverij Leeuwenhof (Oostburg) verschenen de bundels Gedichten (2020), Parkzicht (2020) en Duizelingen (2022). Website: www.paulbezembinder.nl.
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive A-B, Archive A-B, Bezembinder, Paul
To Winter
O Winter! bar thine adamantine doors:
The north is thine; there hast thou built thy dark
Deep-founded habitation. Shake not thy roofs
Nor bend thy pillars with thine iron car.
He hears me not, but o’er the yawning deep
Rides heavy; his storms are unchain’d, sheathed
In ribbed steel; I dare not lift mine eyes;
For he hath rear’d his scepter o’er the world.
Lo! now the direful monster, whose skin clings
To his strong bones, strides o’er the groaning rocks:
He withers all in silence, and in his hand
Unclothes the earth, and freezes up frail life.
He takes his seat upon the cliffs, the mariner
Cries in vain. Poor little wretch! that deal’st
With storms; till heaven smiles, and the monster
Is driven yelling to his caves beneath Mount Hecla.
William Blake
(1757 – 1827)
To Winter
• fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Winter, Archive A-B, Archive A-B, Blake, William, CLASSIC POETRY
To a Wreath of Snow
O transient voyager of heaven!
O silent sign of winter skies!
What adverse wind thy sail has driven
To dungeons where a prisoner lies?
Methinks the hands that shut the sun
So sternly from this morning’s brow
Might still their rebel task have done
And checked a thing so frail as thou.
They would have done it had they known
The talisman that dwelt in thee,
For all the suns that ever shone
Have never been so kind to me!
For many a week, and many a day
My heart was weighed with sinking gloom
When morning rose in mourning grey
And faintly lit my prison room
But angel like, when I awoke,
Thy silvery form so soft and fair
Shining through darkness, sweetly spoke
Of cloudy skies and mountains bare;
The dearest to a mountaineer
Who, all life long has loved the snow
That crowned her native summits drear,
Better, than greenest plains below.
And voiceless, soulless, messenger
Thy presence waked a thrilling tone
That comforts me while thou art here
And will sustain when thou art gone
Emily Brontë
(1818 – 1848)
To a Wreath of Snow
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, 4SEASONS#Winter, Archive A-B, Archive C-D, Brontë, Anne, Emily & Charlotte
Winter – A Dirge
The wintry west extends his blast,
And hail and rain does blaw;
Or, the stormy north sends driving forth
The blinding sleet and snaw:
While, tumbling brown, the burn comes down,
And roars frae bank to brae;
And bird and beast in covert rest,
And pass the heartless day.
“The sweeping blast, the sky o’ercast,”
The joyless winter-day
Let others fear, to me more dear
Than all the pride of May:
The tempest’s howl, it soothes my soul,
My griefs it seems to join;
The leafless trees my fancy please,
Their fate resembles mine!
Thou Power Supreme whose mighty scheme
These woes of mine fulfil,
Here, firm, I rest; they must be best,
Because they are Thy will!
Then all I want—O do Thou grant
This one request of mine.—
Since to enjoy Thou dost deny,
Assist me to resign.
Robert Burns
(1759 – 1796)
Winter – A Dirge
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, 4SEASONS#Winter, Archive A-B, Archive A-B, Burns, Robert
En créant en 1635 un jardin des plantes médicinales à Paris, directement placé sous son autorité, Louis XIII fonde non seulement l’une des plus anciennes institutions scientifiques de France avant l’Académie des Sciences (1666) et l’Observatoire de Paris (1667), mais aussi l’une des plus modernes.
Des cours gratuits, donnés en français et non plus en latin au tout-venant : du jamais vu, qui fait froncer les sourcils à la Sorbonne! Car le succès est immédiat, les carabins s’en donnent à cœur-joie de disséquer des cadavres, de ridiculiser les Diafoirus, de découvrir une sexualité aux plantes: médecine et botanique ne font qu’un au XVIIème siècle et c’est le premier médecin du roi, Guy-Crescent Fagon, qui administre le jardin jusqu’à la fin du règne de Louis XIV.
Au XVIIIème siècle, c’est la surproduction de tout : des espèces végétales, animales et minérales rapportées par ces missions scientifiques qui sillonnent l’univers, des cabinets de curiosité des grands de ce monde, des touristes qui affluent de toute l’Europe au jardin des Plantes pour rencontrer Buffon, l’auteur d’un des best-sellers de son temps, une Histoire naturelle en 36 volumes qui ignore sèchement son contemporain, le savant suédois Carl von Linné dont la classification fait encore autorité.
Nationalisé à la révolution, sauvé par Lakanal qui voit surtout son aspect éducatif, voici le jardin Royal transformé en muséum. Douze professeurs vont chacun occuper une chaire et administrer l’institution pendant deux cents ans et aucun des promeneurs, peintres ou écrivains qui découvrent avec délices au XIXème siècle la ménagerie, les grandes galeries, le jardin d’Acclimatation (1860), au bois de Boulogne, le musée d’Ethnographie, ancêtre du musée de l’Homme, au Trocadéro (1878) ou le zoo de Vincennes (1934) ne se doute des querelles qui agitent les coulisses de l’établissement et se nomment fixisme, transformisme, Darwinisme, colonialisme, adaptation ou refus de la révolution industrielle, déclin scientifique.
L’homme est-il un singe? La France apporte-t-elle aux peuples colonisés l’ombre ou la lumière? A quoi sert le muséum ? Comme la pluie qui tombe dans les grandes galeries, faute de crédits, après la Seconde Guerre mondiale et surtout après les Trente Glorieuses, l’histoire naturelle est-elle en train de tomber dans l’oubli?
L’ADN découvert en 1953, qui révèle tout de vous, de votre passé et de celui du vieux renard empaillé ou de la roche emprisonnée, fait-il encore de nous des être humains ? La numérisation viendra-t-elle à bout du trop plein des musées ? Va-t-elle rendre à leurs pays d’origine tout ce qui en a été emporté? Et la terre qui se décroche par mottes entières sous nos yeux, où va-t-elle? C’est dire qu’au XXIème siècle, le muséum a encore devant lui de beaux jours et de belles promenades parmi les dangers de la terre. « [Celle-ci] peut bien disparaître, disait August Strinberg en 1894, si le jardin des Plantes est épargné, la création sera sauvée. » Puisse l’avenir lui donner raison!
Le Jardin des Plantes
par Elvire de Brissac
Grasset Ed.
Paru le: 10 Janvier 2024
Format: 140 x 205 mm
304 pages
Ean: 9782246837244
Prix: € 22.00
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive A-B, Department of Curious Nature, Natural history, NONFICTION: ESSAYS & STORIES
1963
Destijds woonde ik in een land waar mijn jonge
oren luisterden naar zwakgewortelde preken, en
de kapelaan ons aanried aan kleine zonden niet
al te zwaar te tillen. Het was in de dagen dat we
nog wel eens holden en niet dachten aan talmen,
dat de waarheid alleen maar een voordeur had.
Bert Bevers
1963
Uit Bedekte termen, Stabilitas loci, Antwerpen, 2023
Voor bundel zie:
♦ https://www.amazon.nl/dp/B0C8QW1G9N
•fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bedekte Termen, Bevers, Bert
Hoe het kan gaan
Ik hoor een man zeggen hoe hij vernomen had
dat zijn moeder begraven gaat worden en dat
hij in een stoffig album wel foto’s van haar zou
gaan bekijken. Erheen? Neen. Want zij. Toen
hij. Te lang. En daarna. Zijn smoesjes buitelen
over elkaar heen als lottoballetjes in de trommel.
Bert Bevers
Hoe het kan gaan
Gedicht
•fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature