Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Hij rijdt de winkel in, rechtdoor naar de bloemenhoek die nu op de plek zit waar vroeger de keuken van juffrouw Fijnhout was.
Al een paar dagen na de begrafenis van juffrouw Fijnhout betrok nicht Jozefien, met man en kinderen, het huis.
Haar man begon direct met het uitbreiden van de winkel. Hij verkocht ook verf en behang, kalk en wasbenzine. En hij had een drukpersje voor geboortekaartjes. En wie geboortekaartjes kocht, kocht ook bloemen. Daarom stond een hoek van de winkel altijd vol kleurige bloemen voor geboortefeesten en een andere hoek vol witte ruikers voor bruiloften en begrafenissen.
Nicht Jozefien vlocht ook grafkransen. Ze had wel wat van haar overleden tante. Voor alles kon men bij haar terecht.
In de loop der jaren is de winkel uitgebreid. Mels komt er nog graag. De geuren van de bloemen doen hem goed. En de kleuren. Hij hoort het druppelen van de fonteintjes. Overal staan ze. Het is mode. Fonteintjes van aardewerk, van hard, gekleurd plastic, van glas. En veel spiegels die het wereldje van de winkel uitvergroten tot een ware tuin. Door al die spiegels lijken er meer meisjes in de winkel te zijn, maar er is alleen Christine, de kleindochter van nicht Jozefien.
`Geef die witte aronskelken maar’, zegt Mels. Hij is een beetje gek op haar, door de manier waarop ze alles doet, bedachtzaam en vanzelfsprekend. Ze weet precies wat mooi is. Een prinses in een koninklijke tuin. Ze is altijd vriendelijk.
`Jammer dat het kerkhof weggaat, hè’, zegt Christine, terwijl ze bezig is met een bloemstuk voor een begrafenis. Ze lijkt als twee druppels water op haar grootmoeder Jozefien. Ze is al de vijfde generatie in de winkel.
`Ik kom er zelf niet meer te liggen’, zegt Mels. `Ik dacht bij mijn vriend Tijger begraven te worden, maar als het zover is, brengen ze me naar een plek waar ik nu al niet meer op eigen kracht kan komen.’
`Hoelang is uw vriend al dood?’
`Al bijna vijftig jaar. Hem laten ze gewoon liggen. De huizen worden gewoon op de resterende graven gebouwd.’
`Ik zou daar niet willen wonen.’
`Tijger kan er wel om lachen’, zegt Mels.
Christine pakt de aronskelken in en legt ze op zijn schoot. Ze zijn wit en ruiken naar vanille.
Hij ziet zichzelf in de spiegel naast de kassa. Vanaf zijn borst. De bloemen op zijn schoot verbergen zijn onderlijf. Hij ziet er goed uit, met die bloemen op schoot. Bloemen houden van hem. Ze maken hem mooier. Daarom geeft hij ze aan Tijger. Hij weet nog wat zijn moeder zei: je moet altijd de dingen geven waarvan je het meest houdt.
Mels betaalt. De kassa rinkelt. Het is een geluid dat in een winkel hoort.
`Ik voel me hier nog steeds net zo thuis als toen het de kleine winkel van juffrouw Fijnhout was.’
`Juffrouw Fijnhout?’
`De oudtante van je grootmoeder.’
`O, die. Ze had geen kinderen, hè?’
`Jouw grootmoeder leek ook op haar. Net als jouw moeder op haar lijkt. En jij op allemaal.’
`Was ze knap?’
`Wil je weten of jij knap bent?’
`Zeg maar niets’, lacht ze.
`Ja, ze was knap. Maar dat besefte ik later pas. Een kind ziet zoiets niet. Maar ik kwam graag bij haar. Dat is wat telt. Of jij knap bent, laat ik over aan de jongemannen.’
`Bonnetje?’
`Welnee’, zegt hij, overmoedig door de bloemen op zijn schoot. `Geef mij maar een kus.’
Ze kijkt hem lachend aan en geeft hem dan een kus op zijn wang.
`Ik hoop dat er ook nog iemand aan mij denkt als ík al vijftig jaar dood ben’, zegt ze.
`Vast wel’, lacht Mels. `Ik gun je veel kleinkinderen.’
Hij rijdt de winkel uit en kijkt nog een keer om. Hij ziet Christine in drie spiegels tegelijk. Van voor en van achter en van opzij. Alle Christines zijn even mooi.
Hij rijdt door naar het kerkhof en stopt bij het graf van grootvader Rudolf. Hij haalt een bloem uit het boeket en legt die bij het kruis waaronder grootvader Rudolf is begraven, boven op zijn veel eerder gestorven vrouw.
`Rudolphus Johannes Cremers’, leest hij hardop. `Voormalig hoofd der school.’ En daarboven staat: `Katelijne Melanie Jansen’, `huisvrouw’. De kruisjes geven aan dat grootmoeder Katelijne in 1944 is overleden en grootvader Rudolf in 1978. Hij is, geboren in 1882, bijna honderd geworden. Grootmoeder Katelijne is geboren in 1906. Ze was dus achttien jaar jonger en pas achtendertig toen ze stierf. Van horen zeggen weet hij dat ze pianospeelde op familiefeestjes.
Wat doen ze nu met hen? Wordt grootvader naar het nieuwe kerkhof verhuisd en blijft grootmoeder hier achter omdat ze hier al meer dan veertig jaar ligt?
Op elk graf van een familielid legt hij een bloem.
Hij rijdt een rondje. Een deel van de graven is al weg. Door al die lege plekken, ziet het er rommelig uit.
Het graf van Tijger ligt tussen de kindergraven. De meeste opschriften op de kinderkruisen zijn onleesbaar geworden. Ook dat van Tijger is afgebladderd. Van zijn voornaam is alleen een a over, maar het kan ook een o zijn. Hij is een vergeten kind. Wie geen nageslacht heeft, houdt op te bestaan.
Hij legt de bloemen op het graf.
`Dank je.’ Het is de stem van Tijger. Elke keer als hij bloemen op het graf legt, hoort hij hem. Het kan natuurlijk niet, maar toch.
Hij klopt het stuifmeel van zijn jas.
In de eerste maanden na zijn dood brachten Thija en hij vaak boeketten naar het graf. Bloemen die ze langs de Wijer hadden geplukt. Distels, lelies, judaspenningen, alles wat er in het wild groeide.
Vroeger, met de schoolklas, hebben ze vaak het kerkhof geharkt, het onkruid gewied, het mos van de stenen gekrast. Er was hun respect bijgebracht voor het kerkhof. De plek van de voorouders, die altijd zo hoorde te blijven.
Het graf van vliegenier John Wilkington, dat altijd door Mels’ moeder werd onderhouden, is allang weg. Het houten kruis, waarvan de verf verdwenen is, staat in een hoekje van het kerkhof te wachten op mensen die zich het lot van John Wilkington willen aantrekken en de geschiedenis aan hem levend willen houden, maar Mels is een van de weinigen die nog weten wie John Wilkington was. En hij is niet meer in staat het kruis op te knappen om John de eer te geven die hem toekomt.
Bij de poort van het kerkhof staat het beeld van Christoffel met Jezus op zijn schouder. Half tussen de struiken. Langgeleden is het bij de grote kerkbrand van de toren gevallen. Christoffel is een deel van zijn hoofd kwijtgeraakt en mist ook zijn voeten. Jezus heeft de arm verloren die hij om Christoffels schouder had geslagen. Na de restauratie van de kerk is het beeld niet teruggeplaatst op de toren maar vervangen door een haan. Het gehavende beeld is in de tuin gezet en vergeten. Het is een verkeerde plek. Christoffel met op zijn schouder het kind dat over het water wil worden gedragen, had langs de Wijer moeten staan.
De brand van de kerk was de grootste ramp die het dorp ooit getroffen had.
Ton van Reen: Het diepste blauw (094)
wordt vervolgd
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
2019 Jubileumjaar Lustwarande
26 mei – 20 oktober
In 2019 jubileert Lustwarande. Delirious is de tiende expositie in park De Oude Warande.
Ook paviljoen Grotto, door Callum Morton voor De Oude Warande ontworpen, bestaat tien jaar.
Lustwarande start het seizoen op 26 mei met de eerste van twee edities van Brief Encounters ’19.
2019 Jubileumjaar Lustwarande
Delirious
15 juni – 20 oktober
Delirious presenteert een overzicht van recente ontwikkelingen en focust op materialiteit, de huid van hedendaagse sculptuur.
Met nieuw werk van zesentwintig kunstenaars, onder wie Isabelle Andriessen (NL) – Steven Claydon (UK) – Claudia Comte (CH) – Hadrien Gerenton (FR) – Camille Henrot (FR) – Nicholas Hlobo (SA) – Saskia Noor van Imhoff (NL) – Esther Kläs (DE) – Sarah Lucas (UK) – Justin Matherly (US) – Bettina Pousttchi (DE) – Magali Reus (NL) – Bojan Šarčević (RS) – Filip Vervaet (BE)
curatoren: Chris Driessen & David Jablonowski
2019 Jubileumjaar Lustwarande
Brief Encounters ‘19
26 mei & 8 september
Op 26 mei presenteert Lustwarande de eerste editie van Brief Encounters van dit jaar, met nieuwe performances van Melanie Bonajo (NL), William Hunt (UK) en Grace Schwindt (DE).
Het programma wordt begin mei bekend gemaakt.
Op 8 september vindt de tweede editie plaats, met onder andere nieuw werk van Gosie Vervloessem (BE).
curatoren: Chris Driessen & Lucette ter Borg
Locatie: Lustwarande – park De Oude Warande, Tilburg
# meer info op website fundament/lustwarande
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Art Criticism, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Natural history, Performing arts, Sculpture
Livre Paris
Salon du Livre de Paris
Porte de Versailles – Paris
15-18 Mars 2019
Literary event of the year
165 000 visitors
3 900 authors
250 conferences and debates
688 school groups
391 stands and 515 brands
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, - Bookstores, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, FDM in Paris, Literary Events
Als Mels door de achterdeur binnenkomt hoort hij het direct: het is te stil.
Op zijn tenen loopt hij naar de keuken. Juffrouw Fijnhout zit aan tafel, met haar hoofd op haar armen.
Het is zes uur, tijd om de klok op te winden. Is ze het vergeten? Is ze er te moe voor?
Hij gaat tegenover haar zitten en kijkt naar haar witte haar. De ene helft van haar gezicht. Haar ogen zijn dicht.
Nu pas valt hem de vreemde lucht op. Hij ziet het plasje onder haar stoel.
Kalm gaat hij naar huis.
`Er is iets met juffrouw Fijnhout’, zegt hij tegen zijn moeder.
`Ze is dood’, zegt ze. `Dat zie ik aan je gezicht.’ Ze slaat een kruis. `Dat de Here zich over haar moge ontfermen. Ze heeft een mooie plek in de hemel verdiend. Amen.’
`Ze hield van haar winkel. Denk jij dat ze in de hemel een winkeltje begint?’
`Maar of ze daar ook Hohner-muziekinstrumenten hebben? Haal je tante. We moeten juffrouw Fijnhout gaan verzorgen. En waarschuw de dokter. Ze is niet dood voordat hij het zegt.’
Mels rent naar zijn tante en brengt haar het nieuws. Nog geen vijf minuten later weet iedereen in de buurt over de dood van juffrouw Fijnhout, die zonder veel pijn is overleden. De mensen zijn tevreden. Ze heeft een zachte dood verdiend.
Ton van Reen: Het diepste blauw (093)
wordt vervolgd
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Lawrence Ferlinghetti, poet and founder of City Lights Books (San Francisco), author of A Coney Island of the Mind and Pictures of the Gone World, among numerous other books, has been drawing from life since his student days in Paris where he frequented the Academie Julien and where he did his first oil painting.
Little Boy
A Novel
Lawrence Ferlinghetti
In this unapologetically unclassifiable work Lawrence Ferlinghetti lets loose an exhilarating rush of language to craft what might be termed a closing statement about his highly significant and productive 99 years on this planet.
The “Little Boy” of the title is Ferlinghetti himself as a child, shuffled from his overburdened mother to his French aunt to foster childhood with a rich Bronxville family. Service in World War Two (including the D-Day landing), graduate work, and a scholar gypsy’s vagabond life in Paris followed.
These biographical reminiscences are interweaved with Allen Ginsberg-esque high energy bursts of raw emotion, rumination, reflection, reminiscence and prognostication on what we may face as a species on Planet Earth in the future. Little Boy is a magical font of literary lore with allusions galore, a final repository of hard-earned and durable wisdom, a compositional high wire act without a net (or all that much punctuation) and just a gas and an inspiration to read.
“Publisher-poet Lawrence Ferlinghetti’s next book, due out less than a week before his 100th birthday, has been dubbed a ‘closing statement’ on an almost impossibly fecund life, and an energetic take on what the near future might hold in store for the rest of us… He was and continues to be a reticent cultural gatekeeper, an unassuming curator.”—Lit Hub, “Most Anticipated Books of 2019”
Title Little Boy
Subtitle A Novel
Author Lawrence Ferlinghetti
Publisher Doubleday
Format Hardcover
ISBN-10 0385544782
ISBN-13 9780385544788
Publication Date 19 March 2019
192 pages
$24.00
LAWRENCE FERLINGHETTI was born in Yonkers, New York in 1919. Founder of the famed City Lights Booksellers and Publishers, he is an activist, painter, and author of numerous works of poetry, prose, and drama. His A Coney Island of the Mind is one of the bestselling poetry books of all time. Among his many honors are the Los Angeles Times‘ Robert Kirsch Award, the NBCC’s Ivan Sandrof Award, and the ACLU’s Earl Warren Civil Liberties Award. He is also a Commander of the French Order of Arts and Letters. He lives in San Francisco, close by to the bookstore he founded.
# new books
Lawrence Ferlinghetti
Little Boy. A Novel
Lawrence Ferlinghetti 100 years
on March 24, 2019
more on: #Ferlinghetti100
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Beat Generation Archives, - Book News, - Book Stories, - Bookstores, Archive E-F, Art & Literature News
Vaak koopt Mels een boeketje bloemen, voor op het graf van Tijger. Soms gaan er weken voorbij zonder dat hij aan hem denkt, maar er zijn dagen dat hij juist heel vaak aan hem denkt, vooral nu de gemeente bekend heeft gemaakt dat het kerkhof zal worden verplaatst.
Als hij die plek niet meer kan bezoeken, raakt hij een groot deel van zichzelf kwijt. En wie zal de graven van zijn dierbaren op het nieuwe kerkhof verzorgen? Alle graven die jonger zijn dan veertig jaar worden verplaatst naar het nieuwe kerkhof, een paar kilometer buiten het dorp, waar de nieuwe overledenen al een jaar of tien worden begraven. De overige graven zullen worden geruimd. Tijger en grootvader Bernhard zullen worden weggewist.
Het nieuwe kerkhof is ver weg. Te ver voor een rolstoel. Hij zou moeten protesteren tegen de ruiming, maar hij beseft dat hij te weinig medestanders heeft. De mensen op het oude kerkhof zijn grotendeels vergeten. De meeste mensen in het dorp zijn nieuw. Mensen uit de stad die op het platteland willen wonen, maar door hun komst de stad naar het dorp hebben gehaald.
Hoelang zal hij zijn doden nog kunnen bezoeken?
Ton van Reen: Het diepste blauw (092)
wordt vervolgd
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Dans un village proche de la ville côtière de Putian, en Chine méridionale, au début du vingtième siècle, Yong Sheng est le fils d’un menuisier-charpentier qui fabrique des sifflets pour colombes réputés.
Les habitants raffolent de ces sifflets qui, accrochés aux rémiges des oiseaux, font entendre de merveilleuses symphonies en tournant au-dessus des maisons. Placé en pension chez un pasteur américain, le jeune Yong Sheng va suivre l’enseignement de sa fille Mary, institutrice de l’école chrétienne. C’est elle qui fait naître la vocation du garçon : Yong Sheng, tout en fabriquant des sifflets comme son père, décide de devenir le premier pasteur chinois de la ville.
Marié de force pour obéir à de vieilles superstitions, Yong Sheng fera des études de théologie à Nankin et, après bien des péripéties, le jeune pasteur reviendra à Putian pour une brève période de bonheur. Mais tout bascule en 1949 avec l’avènement de la République populaire, début pour lui comme pour tant d’autres Chinois d’une ère de tourments – qui culmineront lors de la Révolution culturelle.
Dai Sijie, dans ce nouveau roman, renoue avec la veine autobiographique de son premier livre, Balzac et la petite tailleuse chinoise. Avec son exceptionnel talent de conteur, il retrace l’histoire surprenante de son propre grand-père, l’un des premiers pasteurs chrétiens en Chine.
Dai Sijie
L’Évangile selon Yong Sheng
Collection Blanche, Gallimard
448 pages
140 x 205 mm
Littérature étrangère
Pays : Chine
Époque : XXIe siècle
ISBN : 9782072836381
Gencode : 9782072836381
Code distributeur : G02707
Prix € 22,00
Parution : 07-02-2019
# New books
Dai Sijie
L’Évangile selon Yong Sheng
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive S-T, Art & Literature News
Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944) aspirait à un monde où l’action et le rêve fussent intimement liés, convaincu qu’en cette coïncidence résidait la vérité de l’expérience vécue.
Sa voie fut celle du consentement au risque : le désert et les périls aériens, qui ouvrent alors au trésor caché de l’existence, à la révélation de ce qui nous tient fraternellement et spirituellement aux nôtres et au monde.
Saint-Exupéry s’est appuyé sur son exceptionnelle expérience d’aviateur pour affirmer sa confiance dans la grandeur humaine, accessible à chacun par l’engagement librement consenti. Toute son œuvre littéraire – ici resituée dans le mouvement biographique qui l’a vue naître – est une tentative admirable pour restituer poétiquement la substance même de l’existence, sa vérité intime et sincère – celle du cœur.
Réunissant les œuvres littéraires d’Antoine de Saint-Exupéry, de ses premiers contes et poèmes de jeunesse, inspirés par son apprentissage de pilote, à Citadelle, incluant ses quatre grands romans et Le Petit Prince, cette édition est enrichie de très nombreux documents inédits ou méconnus, se fonde sur les plus récentes découvertes et offre pour la première fois dans la collection Quarto un volume illustré en couleurs.
Antoine de Saint-Exupéry
Du vent, du sable et des étoiles. Œuvres
Littérature française
XXe siècle
Édition d’Alban Cerisier
Éditions Gallimard
Collection Quarto
Parution : 15-11-2018
1680 pages
602 ill.
sous couverture illustrée, 140 x 205 mm
ISBN : 9782072742422
Gencode : 9782072742422
Code distributeur : G00982
32€
# New books
Antoine de Saint-Exupéry
Œuvres
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Antoine de Saint-Exupéry, Archive E-F, Art & Literature News
“See glossy photos of bathroom doorknobs and mail slots, learn more about early community newsletters, whistle with the neighborhood bagpiper. In two words: be amazed.” –Sebastian Hofer, The Detroit News
Lafayette Park, a middle-class residential area in downtown Detroit, is home to the largest collection of buildings designed by Ludwig Mies van der Rohe in the world.
Throughout the 1990s and 2000s, it remained one of Detroit’s most racially integrated and economically stable neighborhoods, although it was surrounded by evidence of a city in financial distress.
Through interviews with and essays by residents, reproductions of archival material: new photographs by Karin Jobst, Vasco Roma and Corine Vermeulen, and previously unpublished photographs by documentary filmmaker Janine Debanné.
Thanks for the View, Mr. Mies examines the way that Lafayette Park residents confront and interact with this unique modernist environment.
This book is a reaction against the way that iconic modernist architecture is often represented. Whereas other writers may focus on the design intentions of the architect, authors Aubert, Cavar and Chandani seek to show the organic and idiosyncratic ways in which the people who live in Lafayette Park actually use the architecture and how this experience, in turn, affects their everyday lives.
Thanks for the View, Mr. Mies was originally published in 2012, two years before the city of Detroit entered into the largest municipal bankruptcy in the country.
The 2019 edition of Thanks for the View, Mr. Mies includes a revised introduction and two new texts by Lafayette Park residents, and authors, Marsha Music and Matthew Piper.
Music and Piper reflect on the changes the neighborhood underwent between 2012 and 2018, when the city went through and emerged from bankruptcy and entered into a new phase, as a desirable place for real estate investment.
Thanks for the View, Mr. Mies
Lafayette Park, Detroit
Edited by Danielle Aubert, Lana Cavar, Natasha Chandani. Text by Danielle Aubert, Lana Cavar, Natasha Chandani, Marsha Music, Matthew Piper.
URBAN STUDIES AND THEORY
Publisher Metropolis Books
Forthcoming | 4/23/2019
Paperback, 6.5 x 9.5 in.
304 pgs
Illustrated throughout
ISBN 9781942884408
$29.95
# New books
Thanks for the View, Mr. Mies
Lafayette Park, Detroit
URBAN STUDIES AND THEORY
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Architecture, Archive Q-R, Art & Literature News, Bauhaus, Bauhaus, De Stijl, Modernisme
`Ik heb het schrift van Jacob bij me’, zegt Mels. `Ik wil eruit voorlezen.’
`Dat doen we op het dak van de silo’, zegt Thija. `Kom op.’
Aan de achterkant van de fabriek lopen ze door een openstaande deur naar binnen. De fabriek zelf is klein en valt in het niet bij de silo waarin het graan wordt opgeslagen.
Over een ijzeren trap gaan ze omhoog. Hun schoenen klepperen op de stalen roosters die de traptreden vormen.
Het gebouw is gevuld met vier kleinere, ronde silo’s, voor elke graansoort een. Het ruikt er naar de enorme berg graan die opgeslagen is. Stoffig graan, dat op hun keel werkt.
`Het is helemaal niet wit hierbinnen’, zegt Thija. `Ik dacht altijd dat het vol meel zat.’
`Na de oogst komt hier het graan binnen’, zegt Tijger. `Genoeg om de fabriek het hele jaar te laten draaien.’
Door kleine raampjes kijken ze uit over het dorp en de Wijer, die nu lang en dun is en op een slang lijkt.
Door een luik stappen ze op het dak. De wind krijgt vat op Thija’s rok en blaast hem bollend op.
`Hou je vast!’ roept Tijger. `Je vliegt weg!’
`Dat wil ik juist’, lacht Thija, maar toch houdt ze zich aan hem vast.
Ze kijken uit over het dorp. Ze horen de mensen beneden, die bonkende, kloppende en tikkende geluiden maken.
Ze gaan op hun rug op het dak liggen. Van zo hoog lijkt de hemel veel weidser.
Mels droomt, met open ogen. Met z’n drieën zitten ze in de boot op de Wijer. Ze zijn van plan naar China te gaan. Thija heeft haar reistas op schoot, met daarin een cadeautje voor de keizer. Alleen zij weet wat het is. Ze heeft er Tijger en Mels niets over gezegd. Die vragen er ook niet naar. Dat heeft geen zin, want als je haar wat vraagt, zegt ze het zeker niet.
De boot gaat maar langzaam vooruit. Het water staat laag. Mels moet flink roeien.
Eindelijk komen ze in het dorp aan. Tijd om afscheid te nemen. Er staat maar één persoon op de brug. Tijgers moeder, in een zwarte flodderjurk. Door de wind wappert haar rode haar rond haar hoofd. Mels mist zijn moeder. En waar zijn de grootvaders? Hij is teleurgesteld. Ze horen er te staan, om hen uit te wuiven. Interesseert het hen niet meer dat ze weggaan?
Mels vindt het vooral vreemd dat zijn eigen moeder hem niet uitzwaait en dat ze doodgewoon de ramen aan het lappen is. Hij hoort haar zingen. `Je bent al groter dan mijn buik voordat je werd geboren. Ik zal nog van je houden, ook al word je zo groot als de kerktoren.’ Maar als ze zo veel van hem houdt, waarom zwaait ze hem dan niet uit?
Terwijl ze onder de brug door varen, verandert de boot in een groene helikopter.
Tijger zit aan de stuurknuppel. Hij roept iets. Wat? Het lawaai van de helikopter is zo oorverdovend dat Mels hem niet verstaat. Hij ziet dat Thija tegen Tijger praat, want haar mond beweegt. Hij hoort alleen zijn moeder die zingt: `Je bent al groter dan mijn buik voordat je werd geboren.’
Dan gebeurt er iets vreemds. De helikopter verandert in een zwarte flodderjurk. Opeens zitten Mels en Thija in de donkere buik van Tijgers moeder. Tijger zit in haar glazen hoofd. Hij kijkt door haar ogen en veegt de wapperende rode haren weg die hem het uitzicht ontnemen.
`Ze vliegt ons naar de duivel!’ roept Mels.
Mels hoort dat Tijger iets terugroept, in paniek, maar zijn stem gaat verloren in het geraas. Met een enorme klap vliegen ze tegen de silo. De jurk van zwart glas laat een sneeuwbui van zwarte splinters over het dorp vallen.
`Je ligt te slapen’, zegt Thija.
`Het komt door de wind’, zegt Mels. `Ik droomde dat we naar China vertrokken, in een groene helikopter die veranderde in Tijgers moeder.’
`En toen?’
`We vlogen tegen de silo.’
`Zie je wel’, zegt Thija. `Die droom voorspelt dat onze reis nooit zal lukken. Tijger komt nooit van zijn moeder los.’
`En jij?’
`Ik?’ Thija lijkt verbaasd. `Ik ben geen moederskindje. Jij?’
`Nee’, zegt Mels, maar hij weet dat het anders is. Hij houdt ervan dat zijn moeder zingt.
Om zich niet verder te hoeven verdedigen, pakt Mels het schrift van Jacob.
`Lees jij voor?’ Hij geeft het schrift aan Thija.
Ze slaat het open, bladert het door.
`Hij schreef ook gedichten.’
Ze schraapt haar keel, zoals ook meester Hajenius altijd deed als hij begon met voorlezen.
`Ze vroegen aan mij waarom ik huilde.
Het was de wind die mij dat vroeg,
het waren de vogels die mij vroegen,
jongen, waarom ben jij zo alleen?
Ze zeggen tegen mij,
ze zeggen het niet,
maar ze zouden het willen zeggen.
Waarom is je huis zo leeg?
Waarom is je hart alleen?
Waarom ben je verlaten?
Ze zeggen het niet.
Het was de wind die mij dat vroeg,
het waren de vogels die mij dat vroegen.
Als ik gestorven ben,
zal de wind het aan jullie vragen.
Als ik gestorven ben,
zullen de vogels aan jullie vragen,
waarom ik zo alleen was.’
Ze zijn er stil van, omdat Jacob zo precies had geweten hoe het hem zou vergaan.
Ze staan op en dalen de trap af.
Beneden, in bijna lege ruimtes, draaien de machines die het lawaai veroorzaken. Het is er zo lawaaiig dat ze naar elkaar schreeuwen en elkaar toch nauwelijks kunnen verstaan. Het is niet duidelijk wat de machines doen. Er is niemand. Het is net of er niemand werkt. Het is een spookfabriek.
`Het lijkt of we in een boek van Jules Verne terecht zijn gekomen’, roept Tijger.
`We zijn op de maan’, roept Mels terug in Tijgers oor. `De machines maken lucht en water, zodat wij hier ook kunnen leven.’
`Bij die herrie kan niemand leven’, roept Thija, de handen voor de oren.
`Ik wel’, roept Tijger. `Ik hou van hard. Lawaai is mooi. Ik zou hier graag willen wonen.’
Ton van Reen: Het diepste blauw (091)
wordt vervolgd
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Jean Cocteau (1889 – 1963) is een kunstenaar die tot de verbeelding spreekt. Hij uitte zich in bijna alle artistieke media: poëzie, literatuur, beeldende kunst, vormgeving, theater en zijn favoriete medium: film.
Meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev, Edith Piaf, Pablo Picasso en Coco Chanel, en raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en drugsgebruik.
Het oeuvre van Cocteau was een voorbode van de multidisciplinaire praktijken van ontwerpers en kunstenaars van nu. Jean Cocteau | Metamorphosis werpt licht op zijn voortdurende zelftransformatie en zijn zoektocht naar een eigen identiteit. In de hedendaagse maatschappij, waarin het emancipatiedebat weer hoogtij viert en waarin de persoonlijke beeld-en identiteitsvorming in hoge mate beïnvloedbaar is, zijn Cocteau’s leven en werk opnieuw actueel.
Zoals jonge mensen zich tegenwoordig digitaal een identiteit aanmeten, had Cocteau de gave om zichzelf via diverse media steeds met andere ogen te bezien en te laten zien. Jean Cocteau | Metamorphosis toont veel van die gezichten, in woord en in beeld.
Jean Cocteau
Metamorphosis
door Ioannis Kontaxopoulos
november 2018
ISBN 978-94-6208-470-4
design: Berry van Gerwen
Nederlands, Frans
paperback
17 x 24 cm
320 pag.
geillustreerd (150 kleur)
in samenwerking met: Design Museum den Bosch
NAi Boekverkopers / Booksellers
€ 34,95
De tentoonstelling over Jean Cocteau in het Design Museum Den Bosch, loopt nog tot en met 10 maart 2019.
# New books
Jean Cocteau
Metamorphosis
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive C-D, Archive C-D, Art & Literature News, DANCE & PERFORMANCE, Design, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Jean Cocteau, LGBT+ (lhbt+), Maison de la Poésie, Museum of Literary Treasures, SURREALISM, Surrealism, Surrealisme, THEATRE
This book provides a fresh assessment of the works of poet and painter Mina Loy (1882 – 1966).
Laura Scuriatti shows how Loy’s “eccentric” writing and art celebrate ideas and aesthetics central to the modernist movement while simultaneously critiquing them, resulting in a continually self-reflexive and detached stance that Scuriatti terms “critical modernism.”
Drawing on neglected archival material, Scuriatti illuminates the often-overlooked influence of Loy’s time spent amid Italian avant-garde culture. In particular, she considers Loy’s assessment of the nature of genius and sexual identity as defined by philosopher Otto Weininger and in Lacerba, a magazine founded by Futurist leader Giovanni Papini. She also investigates Loy’s reflections on the artistic masterpiece in relation to the world of commodities; explores the dialogic nature of the self in Loy’s autobiographical projects; and shows how Loy used her “eccentric” stance as a political position, especially in her later career in the United States.
Offering new insights into Loy’s feminism and tracing the writer’s lifelong exploration of themes such as authorship, art, identity, genius, and cosmopolitanism, this volume prompts readers to rethink the place, value, and function of key modernist concepts through the critical spaces created by Loy’s texts.
Laura Scuriatti, professor of English and comparative literature at Bard College Berlin, is coeditor of The Exhibit in the Text: Museological Practices of Literature.
Mina Loy’s Critical Modernism
Laura Scuriatti
Hardcover
320 pages
Literature – European
ISBN 13: 9780813056302
$85.00
Available for pre-order.
This book will be available in July 2019
(Pub Date: 5/7/2019)
# New books
Mina Loy
Critical Modernism
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive K-L, Archive K-L, Archive S-T, Art & Literature News, Futurism, Loy, Mina
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature