Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Totentanz 1916
So sterben wir, so sterben wir
Und sterben alle Tage,
Weil es so gemütlich sich sterben lässt.
Morgens noch in Schlaf und Traum,
Mittags schon dahin,
Abends schon zu unterst im Grabe drin.
Die Schlacht ist unser Freudenhaus,
Von Blut ist unsre Sonne,
Tod ist unser Zeichen und Losungswort.
Kind und Weib verlassen wir:
Was gehen sie uns an!
Wenn man sich auf uns nur verlassen kann!
So morden wir, so morden wir
Und morden alle Tage
Unsere Kameraden im Totentanz.
Bruder, reck Dich auf vor mir!
Bruder, Deine Brust!
Bruder, der Du fallen und sterben musst.
Wir murren nicht, wir knurren nicht,
Wir schweigen alle Tage
Bis sich vom Gelenke das Hüftbein dreht.
Hart ist unsre Lagerstatt,
Trocken unser Brot,
Blutig und besudelt der liebe Gott.
Wir danken Dir, wir danken Dir,
Herr Kaiser für die Gnade,
Dass Du uns zum Sterben erkoren hast.
Schlafe Du, schlaf sanft und still,
Bis Dich auferweckt
Unser armer Leib, den der Rasen deckt.
Hugo Ball
(1886-1927)
Totentanz 1916
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Ball, Hugo, DADA, Dada, Dadaïsme
There be none of Beauty’s daughters
Stanzas for Music
There be none of Beauty’s daughters
With a magic like Thee;
And like music on the waters
Is thy sweet voice to me:
When, as if its sound were causing
The charméd ocean’s pausing,
The waves lie still and gleaming,
And the lull’d winds seem dreaming:
And the midnight moon is weaving
Her bright chain o’er the deep,
Whose breast is gently heaving
As an infant’s asleep:
So the spirit bows before thee
To listen and adore thee;
With a full but soft emotion,
Like the swell of Summer’s ocean.
George Gordon Byron
(1788 – 1824)
There be none of Beauty’s daughters
Stanzas for Music
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Music Archive, Archive A-B, Archive A-B, Byron, Lord
Bachten de Kupe
Je kunt wel putten in de aarde vloeken
omdat gebeden schaars zijn en schuren
als zand, maar beter is het trots te zijn
omdat je ergens gebleven bent. Waar je
dolend wakker kunt worden uit gemelijk
genot, geschaakte dromen, verzakende
grenzen. Waar je een vogel van vele lentes
herkent als jezelf. Toen ik ontwaakte wist
ik loepzuiver weer hoe gisteren voor me
een meisje huppelend riep: “Een olm is
een iep! Een olm is een iep! Een olm is
een iep!” Het is hier niet druk, maar kijk:
hier loopt niet ieder in zijn eigen ochtend.
Bert Bevers
Gedicht: Bachten de Kupe
Verschenen in Ballustrada, Terneuzen, 2012
Bert Bevers is a poet and writer who lives and works in Antwerp (Be)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Zwart gat
Dag stad ik maak nog één keer
een foto van je die ik voor eeuwig
in mijn geheugen prent situatie
zoals zij nu is jij bent nog mijn
stad nog net mijn stad en ik ben
nog jouw dichter er zal een tijd
komen dat je hunkert naar mij
dan zal ik er niet zijn ik neem
mijn hoed af buig en groet je nog
een laatste keer ademloze stad
kamer in mijn hart dwaallicht in
mijn denken laat me nog één foto
van je maken zodat ik me herinner
hoe het was hoe jij was hoe wij
samen en dan zal ik je bedanken
zeggen dat ik weliswaar op meer
hoopte we bleven vreemden voor
elkaar maar dat het zo goed is en
ik ook niet kan ontkennen dit
afscheid valt me zwaar daarna
doe ik een stap terug draai me
om kijk nog je één keer aan loop
weg richting het grote zwarte gat
deemoedig en vol overtuiging
waag ik de sprong.
Martin Beversluis
Stadsdichter Tilburg 2015 – 2017
Uit de bundel: Stadsgedichten (2017)
Gedicht bij gelegenheid van de overdracht van zijn functie als stadsdichter
aan zijn opvolger Onias Landveld op 27 augustus 2017
Portret: Ivo van Leeuwen
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Beversluis, Martin, Ivo van Leeuwen, Performing arts
An die Freiheit
Goldne Freiheit, kehre wieder
In mein wundes Herz zurück,
Weck’ mir neue, heit’re Lieder
Und entwölke Geist und Blick.
Komm und trockne meine Thränen
Mit der rosig-zarten Hand,
Stille meines Busens Sehnen,
Löse, was die Liebe band.
Liebe schafft Olympos-Freuden,
Und wer ehrte sie wie ich? –
Tiefer doch sind ihre Leiden,
Und allein sie trafen mich.
Ach! mit Jahren voller Qualen,
Mit des halben Lebens Glück
Mußt’ ich ihre Wonne zahlen,
Flüchtig, wie ein Augenblick.
Ohne Freuden stieg der Morgen
Für mich arme Schwärmerin,
Und der Liebe bleiche Sorgen
Welkten meinen Frühling hin.
Wonne hat sie mir versprochen,
Treue war mein Gegenschwur,
Unsern Bund hat sie gebrochen,
Schmerz und Tränen gab sie nur. –
Nimm für deine Palmenkrone
Was die Liebe mir verspricht,
Hier in dieser Männer-Zone
Grünt für mich die Myrte nicht.
Goldne Freiheit, kehre wieder,
Stimme meiner Harfe Ton;
Jubelt lauter, meine Lieder,
Ihr Umarmen fühl’ ich schon!
Sophie Albrecht
(1757-1840)
Gedicht
An die Freiheit
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, CLASSIC POETRY, Galerie Deutschland
Kijk maar door me heen
Zie maar dat ik echt ben. Dat ik niet schuil
voor antwoorden die altijd ergens vandaan
kunnen komen, midscheeps. Dat ik niet bang
ben om het zwaaigat te verlaten. Omdat ik
weet dat over water vele verhalen de ronde
doen. Over hoe het was toen schepen nog pal
in het midden voeren, er werd gefluisterd
dat er vogels vlogen naar daar waar licht
ontstoken werd met andere vlammen. Kijk
hoe ik hier eigenlijk stilletjes wil huilen, maar
me ferm houd aan de reling en peins over oude
tijden waarin brave mensen oprecht wuifden
naar mannen omdat die kleren van bevrijders
droegen. Zie gewoon maar door me heen.
Bert Bevers
Gedicht: Kijk maar door me heen
Verschenen in Watermerk, Middelburg, 2014
Bert Bevers is a poet and writer who lives and works in Antwerp (Be)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Le Navire mystique
Il se sera perdu le navire archaïque
Aux mers où baigneront mes rêves éperdus ;
Et ses immenses mâts se seront confondus
Dans les brouillards d’un ciel de bible et de cantiques.
Un air jouera, mais non d’antique bucolique,
Mystérieusement parmi les arbres nus ;
Et le navire saint n’aura jamais vendu
La très rare denrée aux pays exotiques.
Il ne sait pas les feux des havres de la terre.
Il ne connaît que Dieu, et sans fin, solitaire
Il sépare les flots glorieux de l’infini.
Le bout de son beaupré plonge dans le mystère.
Aux pointes de ses mâts tremble toutes les nuits
L’argent mystique et pur de l’étoile polaire.
Antonin Artaud
(1896 — 1948)
Le Navire mystique
Poème
• fleursdumal.nl magazine
More in: Antonin Artaud, Archive A-B, Archive A-B, Artaud, Antonin
John Keats Poem
Who killed John Keats?
‘I,’ says the Quarterly,
So savage and Tartarly;
”Twas one of my feats.’
Who shot the arrow?
‘The poet-priest Milman
(So ready to kill man),
Or Southey or Barrow.
George Gordon Byron
(1788 – 1824)
John Keats Poem
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Byron, Lord, Keats, John
Im Junius 1783
Vergebens steigt der Tag in lichten Farben
Vergebens hüllt in Schimmer sich die Nacht
Mein Herz bleibt kalt, seitdem die Wünsche starben
Die schön dich mir, du Tag und Nacht! gemacht
Obs Winter ist, ob Veilchen um mich blühen
Ob Rabe krächzt, ob Lerche um mich schwirrt
Obs Mondennacht, ob Donnerwolken ziehen
Ist der gleichviel, die ohne Wünsche irrt.
Sophie Albrecht
(1757-1840)
Gedicht
Im Junius 1783
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, CLASSIC POETRY, Galerie Deutschland
Onlangs verscheen de dichtbundel Gedichten van Paul Bezembinder, bij Uitg. Pittige Pixels Amsterdam, 2018, Eerste druk, 104 pag., ISBN 978-90-829774-0-0.
Bezembinder (1961) studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij in vooral klassieke versvormen en thema’s naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap.
Zijn gedichten (Nederlands) en vertalingen (Russisch – Nederlands) verschenen in verschillende (online) literaire tijdschriften, waaronder in het bijzonder op fleursdumal.nl. De bundel Gedichten is zijn tweede bundel.
Bezembinders eerste bundel, Kwatrijnen. Filosofische Verkenningen, verscheen in de reeks digitale publicaties van fleursdumal.nl: Fantom Ebooks.
De reeks is een uitgave van Art Brut Digital Editions, die onregelmatig bijzondere kunst- en literatuurprojecten publiceert. Deze bundel is als pdf op de site van fleursdumal.nl te vinden.
Meer voorbeelden van Bezembinders werk zijn te vinden op de website van de auteur, paulbezembinder.nl
Paul Bezembinder
Kwatrijnen
Uitgeverij. Pittige Pixels Amsterdam,
2018 Eerste druk,
104 pag.,
ISBN 978-90-829774-0-0
De bundel is per e-mail te bestellen.
Prijs: €17.50.
www.paulbezembinder.nl
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, Archive A-B, Archive A-B, Art & Literature News, Bezembinder, Paul, PRESS & PUBLISHING
Je ne crois plus
aux mots des poème
Je ne crois plus aux mots des poèmes,
car ils ne soulèvent rien
et ne font rien.
Autrefois il y avait des poèmes
qui envoyaient un guerrier
se faire trouer la gueule,
mais la gueule trouée
le guerrier était mort,
et que lui restait-il de sa gloire à lui ?
Je veux dire de son transport ?
Rien.
Il était mort,
cela servait à éduquer dans les classes
les cons et les fils de cons qui viendraient
après lui et sont allés à de nouvelles guerres
atomiquement réglementées,
je crois qu’il y a un état où le guerrier
la gueule trouée
et mort, reste là
il continue à se battre
et à avancer,
il n’est pas mort,
il avance pour l’éternité.
Mais qui en voudrait
sauf moi ?
Et moi, qu’il vienne celui
qui me trouera la gueule
je l’attends.
Antonin Artaud
(1896 — 1948)
Je ne crois plus aux mots des poème
Poème
• fleursdumal.nl magazine
More in: Antonin Artaud, Archive A-B, Archive A-B, Artaud, Antonin
I Would I Were a Careless Child
I would I were a careless child,
Still dwelling in my Highland cave,
Or roaming through the dusky wild,
Or bounding o’er the dark blue wave;
The cumbrous pomp of Saxon pride
Accords not with the freeborn soul,
Which loves the mountain’s craggy side,
And seeks the rocks where billows roll.
Fortune! take back these cultured lands,
Take back this name of splendid sound!
I hate the touch of servile hands,
I hate the slaves that cringe around.
Place me among the rocks I love,
Which sound to Ocean’s wildest roar;
I ask but this – again to rove
Through scenes my youth hath known before.
Few are my years, and yet I feel
The world was ne’er designed for me:
Ah! why do dark’ning shades conceal
The hour when man must cease to be?
Once I beheld a splendid dream,
A visionary scene of bliss:
Truth! – wherefore did thy hated beam
Awake me to a world like this?
I loves – but those I love are gone;
Had friends – my early friends are fled:
How cheerless feels the heart alone,
When all its former hopes are dead!
Though gay companions o’er the bowl
Dispel awhile the sense of ill’
Though pleasure stirs the maddening soul,
The heart – the heart – is lonely still.
How dull! to hear the voice of those
Whom rank or chance, whom wealth or power,
Have made, though neither friends nor foes,
Associates of the festive hour.
Give me again a faithful few,
In years and feelings still the same,
And I will fly the midnight crew,
Where boist’rous joy is but a name.
And woman, lovely woman! thou,
My hope, my comforter, my all!
How cold must be my bosom now,
When e’en thy smiles begin to pall!
Without a sigh would I resign
This busy scene of splendid woe,
To make that calm contentment mine,
Which virtue know, or seems to know.
Fain would I fly the haunts of men –
I seek to shun, not hate mankind;
My breast requires the sullen glen,
Whose gloom may suit a darken’d mind.
Oh! that to me the wings were given
Which bear the turtle to her nest!
Then would I cleave the vault of heaven,
To flee away, and be at rest.
George Gordon Byron
(1788 – 1824)
I Would I Were a Careless Child
(Poem)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Byron, Lord
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature