Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Op woensdag 8 juni maakt juryvoorzitter Margot Dijkgraaf de shortlist van de Europese Literatuurprijs 2016 bekend in Spui25 in Amsterdam.
De prijs bekroont de beste hedendaagse Europese roman die vorig jaar in Nederlandse vertaling is verschenen. Tijdens de feestelijke avond worden er lofredes op de genomineerde romans, auteurs en vertalers uitgesproken door lezers, schrijvers, critici en vertalers. Pers en publiek zijn van harte welkom.
De longlist van twintig titels voor de Europese Literatuurprijs 2016 werd gekozen door veertien kwaliteitsboekhandels en bevat twintig romans, vertaald uit elf talen. Hieruit heeft een vakjury onder leiding van Margot Dijkgraaf vijf titels geselecteerd die in aanmerking komen voor de prijs. Bijzonder is dat de Europese Literatuurprijs zowel de schrijver als de vertaler van de winnende roman bekroont.
Naast voorzitter Margot Dijkgraaf (literair criticus, auteur en cultureel ambassadeur), bestaat de vakjury uit Jan Postma (De Groene Amsterdammer), Wieke Rommers (Boekhandel Dekker v.d. Vegt, Nijmegen), Elly Schippers (literair vertaler en ELP-laureaat 2015) en Erwin de Vries (Boekhandel Godert Walter, Groningen).
Eerder wonnen Marie Ndiaye en vertaler Jeanne Holierhoek met Drie sterke vrouwen, Julian Barnes en vertaler Ronald Vlek met Alsof het voorbij is, Emmanuel Carrère en vertalers Katelijne de Vuyst en Katrien Vandenberghe met Limonov, Jérôme Ferrari en vertalers Jan Pieter van der Sterre en Reintje Ghoos met De preek over de val van Rome en Jenny Erpenbeck en vertaler Elly Schippers met Een handvol sneeuw. De prijs bestaat uit een geldbedrag van € 10.000 voor de schrijver en € 5.000 voor de vertaler van het bekroonde boek. De uitreiking van de Europese Literatuurprijs 2016 volgt op zaterdag 3 september.
De Europese Literatuurprijs is een initiatief van Academisch-cultureel Centrum SPUI25, Athenaeum Boekhandel, het Nederlands Letterenfonds en weekblad De Groene Amsterdammer, en wordt mede mogelijk gemaakt door het Letterenfonds, het Lira Fonds en de De Lancey & De La Hanty Foundation.
De avond in Spui25 te Amsterdam begint om 20.00; de entree is gratis. U dient zich echter wel vooraf via deze link aan te melden bij Spui25.
De volgende twintig titels zijn genomineerd voor de Europese Literatuurprijs 2016 (Longlist, in alfabetische volgorde van de auteursnamen):
De Jonge Bruid van Alessandro Baricco, vertaald uit het Italiaans door Manon Smits (De Bezige Bij)
Radeloos als we waren van Bariş Biçakçi, vertaald uit het Turks door Hanneke van der Heijden (Leesmagazijn)
Het boek van wonderlijke nieuwe dingen van Michel Faber, vertaald uit het Engels door Harm Damsma en Niek Miedema (Podium)
Charlotte van David Foenkinos, vertaald uit het Frans door Marianne Kaas (Cossee)
Onderworpen van Michel Houellebecq, vertaald uit het Frans door Martin de Haan (De Arbeiderspers)
Wereld, wereld! van Régis Jauffret, vertaald uit het Frans door Rokus Hofstede en Martin de Haan (De Arbeiderspers)
De burcht van Cynan Jones, vertaald uit het Engels door Jona Hoek (Koppernik)
Waar vier wegen samenkomen van Tommi Kinnunen, vertaald uit het Fins door Sophie Kuiper (Prometheus)
De man die de taal van de slangen sprak van Andrus Kivirähk, vertaald uit het Ests door Jesse Niemeijer (Prometheus)
Vrouw van Karl Ove Knausgård, vertaald uit het Noors door Marianne Molenaar (De Geus)
Zo begint het slechte van Javier Marías, vertaald uit het Spaans door Aline Glastra van Loon (Meulenhoff)
Om niet te verdwalen van Patrick Modiano, vertaald uit het Frans door Maarten Elzinga (Querido)
De vlamberken van Lars Mytting, vertaald uit het Noors door Paula Stevens (Atlas Contact)
De aardappels en de staat van Oleg Pavlov, vertaald uit het Russisch door Els de Roon Hertoge en Paul van der Woerd (Cossee)
Misschien Esther van Katja Petrowskaja, vertaald uit het Duits door Wil Hansen (De Bezige Bij)
Een heel leven van Robert Seethaler, vertaald uit het Duits door Liesbeth van Nes (De Bezige Bij)
Nora van Colm Tóibín, vertaald uit het Engels door Anneke Bok (De Geus)
Zeldzame aarden van Sandro Veronesi, vertaald uit het Italiaans door Rob Gerritsen (Prometheus)
De Woensdagclub van Kjell Westö, vertaald uit het Zweeds door Clementine Luijten (De Geus)
Het duistere dal van Thomas Willmann, vertaald uit het Duits door Goverdien Hauth-Grubben (Meridiaan)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Art & Literature News, Julian Barnes, Literary Events, Margot Dijkgraaf, Michel Houellebecq
Genese Dada
100 Jahre Dada Zürich
bis 10. Jul 2016
“Wie erlangt man die ewige Seligkeit? Indem man Dada sagt. Wie wird man berühmt? Indem man Dada sagt. Mit edlem Gestus und mit feinem Anstand. Bis zum Irrsinn, bis zur Bewusstlosigkeit.”
Hugo Ball
Über die Ausstellung
Am 5. Februar 1916 von Hugo Ball, Emmy Hennings, Marcel Janco, Tristan Tzara und Hans Arp im »Cabaret Voltaire« in Zürich gegründet, ist Dada eine der progressivsten Kunstbewegungen des 20. Jahrhunderts. Zum 100-jährigen Jubiläum lässt das Arp Museum Bahnhof Rolandseck die bedeutenden Geburtsorte Dadas wieder aufleben: die legendäre Künstlerkneipe »Cabaret Voltaire« und die bürgerliche »Galerie Dada«. Ausgehend von diesen beiden Polen revolutionierten die Dadaisten innerhalb kürzester Zeit die internationale Kunstwelt. Neben ihren eigenen Arbeiten zeigten sie dort Werke von internationalen Avantgarde-Künstlern wie Giorgio de Chirico, Pablo Picasso, Paul Klee und Elie Nadelman, die nun auch in der Ausstellung zu sehen sind. Die Kunstwerke werden in eine lebhafte Inszenierung eingebettet, die den vielsKünstlerinnen und Künstler der Ausstellung
Genese Dada. 100 Jahre Dada Zürich
Anonym (Meister der Magdalenen-Legende)
Hans Arp
Hugo Ball
Heinrich Campendonk
Giorgio De Chirico
Jacoba van Heemskerck
Richard Huelsenbeck
Marcel Janco
Paul Klee
Oscar Lüthy
August Macke
Francois-Joseph Martin
Elie Nadelmann
Max Oppenheimer
Pablo Picasso
Hilla Rebay
Otto Van Rees
Adya Van Rees-Dutilh
Arthur Segal
Sophie Taeuber
Tristan Tzarachichtigen gesellschaftlichen und intellektuellen Nährboden verdeutlicht, aus dem Dada entstanden ist. Themengebiete wie Psychologie, Literatur und politisch-soziokulturelle Revolte spiegeln dabei den Zeitgeist wider und machen die Entstehung von Dada anschaulich.
In Zusammenarbeit mit dem Cabaret Voltaire, Zürich
“Dada ist schön wie die Nacht, die einen jungen Tag in ihren Armen wiegt.”
Hans Arp
100 Jahre Dada: Das große Fest des kultivierten Un-Sinns
“Genese Dada. 100 Jahre Dada Zürich: Das Arp Museum feiert das große Dada-Jubiläum 2016 mit einer ebenso fulminanten wie substantiellen Ausstellung, die die Entstehung der für die Moderne so wichtigen Kunstrichtung anschaulich nachverfolgt. (Ausstellungsdauer bis 10. Juli 2016)
Einen zentralen Beitrag zum europaweit gefeierten Dada-Jahr stellt die große Ausstellung »Genese Dada. 100 Jahre Dada Zürich« (14. Februar bis 10. Juli 2016) im Arp Museum Bahnhof Rolandseck dar, die in Kooperation mit dem Direktor des Cabaret Voltaire in Zürich, Adrian Notz, erarbeitet wurde. »Wie aus einer künstlerischen Laune eine revolutionäre internationale Kunstrichtung wird und welche Rolle die beiden mit Rheinland-Pfalz verbundenen Künstlerpersönlichkeiten Hugo Ball und Hans Arp spielen, ist in dieser fantastischen Ausstellung mit größtem Vergnügen zu erleben«, kommentiert der rheinland-pfälzische Kulturstaatssekretär Walter Schumacher.
Am 5. Februar 1916 von Hugo Ball, Emmy Hennings, Marcel Janco, Tristan Tzara und Hans Arp im Cabaret Voltaire in Zürich gegründet, wurde Dada zu einer der zentralen Kunstbewegungen des 20. Jahrhunderts. Anlässlich des Jubiläums widmet sich das Arp Museum Bahnhof Rolandseck den Anfangsjahren der Kunstbewegung und erweckt die bedeutenden Entstehungsorte Dadas wieder zum Leben: die legendäre Künstlerkneipe »Cabaret Voltaire« und die eher bürgerlich orientierte »Galerie Dada«. »Als Gegengewicht zum dionysischen Cabaret wurde die apollinische Galerie eingesetzt. Nur durch die beiden Komponenten Cabaret Voltaire und Galerie Dada konnte die Unruh von Dada in Schwingung gebracht werden«, bewertet Adrian Notz.
Die Abkehr vom Krieg und die Entdeckung des Nichts
Im Wechselspiel zwischen den beiden gegensätzlichen Geburtsstätten entwickelte sich im damals äußerst kosmopolitischen Zürich – einer der Flüchtlingsmetropolen Europas – der Geist Dadas. Ein wichtiger Ausgangspunkt war der überzeugte Pazifismus der Protagonisten. Selbst die Künstler, die sich anfangs dem allgegenwärtigen Kriegstaumel nicht ganz entziehen konnten, sagten sich von ihm los und versuchten, die Geschehnisse jenseits der so sicher erscheinenden Gebirgsketten zu verdrängen. Gleichzeitig waren es die Grauen des Krieges, die alles Bestehende so nichtig erscheinen ließen – und das Nichts so zum neuen Gott erhoben.
Die große Revolte gegen die Traditionen und Konventionen – ohne politische Ideologie
Zugleich wurden die bürgerliche Gesellschaft und ihr gängiger Wertekanon, die den Ersten Weltkrieg hervorgebracht hatten, zur Zielscheibe des künstlerischen Protestes erklärt. Die etablierte Kunst als Teil dieser Gesellschaft wurde als reaktionär und überholt abgelehnt.
Stattdessen suchten die Dadaisten nach neuen Ausdrucksformen, in der darstellenden wie in der bildenden Kunst. In den legendären Soireen im Cabaret Voltaire wurde gedichtet, gesungen, hinter Masken getanzt und den anarchischen Kräften von Geist und Körper Tribut gezollt. Die bisweilen absurde dadaistische Performance war durchaus mehr als eine Narretei – und doch war sie kein Akt dezidierten politischen Protestes. Die Dadaisten verweigerten sich einer klaren Zuordnung zu einer politischen Haltung. Vielmehr war es die Macht der Ratio und ihrer vermeintlichen Strategien, die nun zum Urgrund aller kollektiven Verbrechen erklärt wurde. So erteilten die Künstler der Logik eine radikale Absage.
Befreiung der Sprache und Lob des Archaischen sowie der mystischen Naturverbundenheit
Der Abgesang auf die herrschenden Mächte und ihre Propaganda führte zu neuen Formen des sinnlichen, aber unsinnigen Sprachgebrauchs. In Simultan- und Lautgedichten suchten die Dadaisten die Grenzen des Vernunftdenkens zu überwinden. In mystischen Übungen diente das Unterbewusstsein als Quelle des unmittelbar Schöpferischen, wobei zeitgenössische Theorien und wissenschaftliche Schriften der Psychoanalyse, etwa von C. G. Jung, wichtige Impulse lieferten.
In ihrer Suche nach vorsprachlichen, urwüchsigen Ausdrucksformen und einer Sehnsucht nach der vorzivilisierten Natur spiegeln die Dadaisten einen Aspekt des Zeitgeistes. Die Lebensreformer und Nudisten, die etwa zeitgleich im schweizerischen Ascona auf dem Monte Verità im Einklang mit der Natur lebten und mit den Dada-Künstlern in regem Austausch standen, sind hier beispielhaft zu nennen.
Auch das starke Interesse an der afrikanischen Kunst, die mit dem so genannten Primitivismus weithin ihre Würdigung erfuhr, fügt sich hier ein. Von Klischees geprägt, wird die so genannte »Negerkunst« in europäischen Ausstellungen gefeiert und ihre Formensprache zu adaptieren versucht. Die exotischen Rhythmen wiederum lieferten Inspiration für theatralische Darbietungen und maskierte Tänze, in denen man das Unmittelbare, Spontane und Unkontrollierbare anstrebte, das mit den Kulturpraktiken primitiver Stämme assoziiert wurde.
Vom Zürcher Kabarett zur Internationalen Bewegung
Die »wilde« Initiationsphase im Cabaret Voltaire setzte sich in der benachbarten Galerie Dada fort. Mit dem Ortswechsel lässt sich jedoch auch eine gewisse Professionalisierung erkennen. Durch öffentliche Führungen und den Kontakt zu Journalisten sollte gezielt ein kunstaffines Publikum erreicht werden. Neben den Soireen wurden in der Galerie vermehrt Ausstellungen gezeigt, bei denen auch Werke namhafter internationaler Avantgarde-Künstler zu sehen waren. Die Ablehnung der etablierten Kunst durch die Dadaisten wandelt sich hier in das Bestreben, mittels Bezügen zum Surrealismus, Futurismus oder Kubismus den Anschluss an die internationale Kunstszene zu gewinnen. Die dadaistischen Manifeste und Schriften, die Hugo Ball und seine Mitstreiter publizierten, dienten dabei als Medium der Verbreitung. Es bildeten sich Dada-Zentren in Hannover, Berlin und Köln aber auch in Paris und New York, und Dada revolutionierte innerhalb kürzester Zeit die Kunstwelt.
Dada – kein Stil, sondern . . .
Die Ausstellung widmet sich intensiv dem intellektuellen und wissenschaftlichen Nährboden der Zeit, aus dem Dada hervorging. Themen wie Mystik, Psyche, Revolte, Philosophie und Literatur stehen dabei in engem Wechselspiel zu den verschiedenen künstlerischen Formen und Praktiken, die sich unter dem Einfluss der Dadaisten in eine gänzlich neue Richtung entwickelt haben – von Tanz, Theater, Poesie und Neuer Musik bis hin zu Masken und Kostümen, Collagen, Objekten, Gemälden und Grafiken. Entscheidend ist hierbei die im Ausstellungskatalog festgehaltene Schlussfolgerung des Dada-Kenners Tobia Bezzola, dass sich der Dadaismus nicht auf einen Stil reduzieren lasse. Anders als andere Ismen der modernen Avantgarden sei Dada nicht an einer spezifischen Form zu erkennen und an ihr zu charakterisieren. Als proklamierte »Stunde Null« in der Kunst stellt Dada somit einen Bruch mit einer chronologisch nachvollziehbaren Stilentwicklung dar, wie sie die Kunstgeschichte von der Neuzeit bis zur Postmoderne konstruiert. Damit wird die Dada-Bewegung zum Modellfall für nachfolgende Strömungen wie Fluxus oder auch die Performance- und Aktionskunst.
Von der Dada-Schleuse zur Rauminszenierung
In der Ausstellung werden Werke aus dem engeren Kreis der Zürcher Dadaisten (Hans Arp, Hans Richter, Marcel Janco u. a.) in ihrem künstlerischen Umfeld (Arthur Segal, Max Oppenheimer, Adya und Otto van Rees u. a.) präsentiert. Hinzu kommen Gemälde und grafische Arbeiten von Künstlerinnen und Künstlern der internationalen Avantgarde wie Heinrich Campendonk, Giorgio de Chirico, Paul Klee, August Macke, Elie Nadelman, Pablo Picasso und Hilla von Rebay, die auch in den historischen Dada-Ausstellungen zu sehen waren. Als Leihgeber konnten hierfür renommierte Sammlungen wie das Guggenheim Museum und das Museum of Modern Art, New York, das Kunsthaus Zürich, das Folkwang Museum, Essen, u. v. a. gewonnen werden.
Die Kunstwerke sind in eine anschauliche, multi-mediale Inszenierung eingebettet: Bevor die Besucher die Ausstellung betreten, durchlaufen sie eine Bild- und Klangcollage, die sogenannte »Dada-Schleuse«, die sich von den unterirdischen Tunneln über den Aufzug bis ins 1. Obergeschoss des Richard Meier-Baus erstreckt. In zwei Ausstellungskuben werden die räumliche Situation des Cabaret Voltaire und der Galerie Dada nachempfunden, so dass die unterschiedliche Atmosphäre der beiden Lokalitäten erkennbar wird. Um diese beiden Zentren gruppieren sich verschiedene Themenfelder, die die Entstehung von Dada anhand zahlreicher Kunstwerke und Zeitdokumente greifbar machen. Ergänzt wird die Präsentation durch den Film »Dada in Nuce« und durch von Adrian Notz entwickelte Diagramme, die wie das »Firmament Dada« die internationale Vernetzung der Bewegung deutlich machen.
Kuratiert wird die vielfältige Schau von Adrian Notz (Cabaret Voltaire, Zürich) und Astrid von Asten unterstützt von Sylvie Kyeck (beide Arp Museum Bahnhof Rolandseck).
Die Ausstellung wird begleitet von einem umfangreichen Katalog (deutsch/ englisch, Verlag Scheidegger & Spiess, Preis: 38 Euro), in dem unter anderem auch die Rolle Hans Arps bei der Entstehung von Dada erläutert wird. »Unser Hauspatron Hans Arp zählt zu den
Gründungsmitgliedern jener künstlerischen Bewegung, die 1916 von Zürich aus innerhalb kürzester Zeit das Kunstgeschehen weltweit nachhaltig veränderte,« so Dr. Oliver Kornhoff, Direktor des Arp Museums Bahnhof Rolandseck und künstlerischer Leiter des
Künstlerhauses Schloss Balmoral in Rheinland-Pfalz
# More info website Arp Museum Bahnhof Rolandseck
fleursdumal.nl magazine
Fotos
-Hugo Ball im kubistischen Kostüm, 1916, unbekannter Fotograf
-Dada-Tanz mit Maske (Sophie Taeuber oder Emmy Hennings?), ca. 1917 – Stiftung Arp e.V., Berlin/Rolandswerth, unbekannter Fotograf
-Hans Arp, Tristan Tzara, Hans Richter vor dem Hotel Elite, Zürich 1918 – Stiftung Arp e.V. Rolandswerth/Berlin, unbekannter Fotograf
-Marcel Janco, Plakat der Ersten Dada-Ausstellung in der Galerie Corray, 1917
More in: - Book News, Adya & Otto van Rees, Art & Literature News, Ball, Hugo, Dada, DADA, Dadaïsme, DANCE & PERFORMANCE, Exhibition Archive, THEATRE
Laatste kans: bezoek de tentoonstelling Franciscus
Al meer dan 30.000 bezoekers
Nog tot en met 5 juni 2016 is de tentoonstelling over een van de beroemdste heiligen ter wereld, Franciscus van Assisi, te zien in Museum Catharijneconvent. In de maanden maart en april inspireerde de tentoonstelling al meer dan 30.000 bezoekers. De tentoonstelling geeft aan de hand van prachtige kunstwerken van beroemde kunstenaars antwoord op vragen als: Wie was Franciscus van Assisi en hoe gingen kunstenaars met Franciscus’ gedachtegoed om? Kunsthistoricus prof. dr. Henk van Os is gastconservator. Op meeslepende wijze neemt hij de bezoeker mee door zijn afscheidstentoonstelling als universiteitshoogleraar.
Een bijzondere natuurliefhebber, een mysticus, een man met overweldigend charisma, een wonderdoener, een gevierd prediker voor wie zelfs de vogels uit de bomen kwamen, een man met een enorm inlevingsvermogen in anderen. De vele gestalten van Franciscus (1181/1182-1226) spreken tot de verbeelding van grote kunstenaars van de dertiende tot en met de twintigste eeuw. Kunstwerken van onder anderen Taddeo di Bartolo, Fra Angelico, Ludovico Carracci, Bernardo Strozzi, Rembrandt en Escher roepen verstilling en een mystieke sfeer op. Samen geven ze een indrukwekkend overzicht van de verbeelding van Franciscus door de eeuwen heen.
Extra aandacht is in de tentoonstelling besteed aan de relatie tussen Franciscus en de natuur en het verband tussen de heilige en dierendag. Nog altijd bezoeken jaarlijks enkele miljoenen mensen de kerk in Assisi waar het lichaam van Franciscus begraven ligt. Aan de hand van persoonlijke verhalen wordt duidelijk dat Franciscus voor velen nog steeds een inspiratiebron is. Ook komt de religieuze navolging van Franciscus aan bod.
Publicatie: Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerde publicatie. In dit boek zijn nieuwe inzichten over Franciscus samengebracht vanuit diverse disciplines. Specialisten van verschillende vakgebieden nemen de lezer mee op een tijdreis door de kunstgeschiedenis: van de vroegste kunstwerken waarop Franciscus is afgebeeld tot aan zijn verbeelding in de moderne kunst, van Giotto tot Fra Angelico, van Carracci tot Rubens, Rembrandt en Escher. In het boek is uitgebreid aandacht voor de bronnen over Franciscus’ leven en hoe mensen in latere tijden omgingen met zijn gedachtegoed.
Henk van Os e.a.: Franciscus van Assisi
‘Franciscus van Assisi werkte als geen ander op de verbeelding. Geen heilige heeft ooit zo’n rage in de beeldende kunst losgemaakt,’ aldus kunsthistoricus Henk van Os. Hij is gefascineerd door Franciscus, zijn weergave in de beeldende kunst, levenswijze en gedachtegoed.
Illustraties: 150 afbeeldingen in kleur
ISBN: 9789462581289
Taal: Nederlands,
Uitvoering: Gebonden
Aantal pagina’s 208
In samenwerking met Museum Catharijneconvent
Jaar 2016, € 24,95
In Franciscus van Assisi zijn nieuwe gezichten over Franciscus (1181/1182-1226) samengebracht. De artikelen zijn toegankelijk geschreven en rijk geïllustreerd. Specialisten uit allerlei vakgebieden nemen de lezer mee naar het Italië van Franciscus en de bronnen over zijn leven, en vertellen hoe men in later tijden omging met zijn gedachtegoed.
De lezer gaat in Franciscus van Assisi mee op een tijdreis door de kunstgeschiedenis: van de vroegste kunstwerken waarop Franciscus is afgebeeld tot aan zijn verbeelding in de moderne kunst, van Giotto tot Escher. Het grote inleidende artikel geeft voor het eerst een overzicht van de kunsthistorische ontwikkeling van Franciscus van dertiende eeuw tot nu.
Franciscus. Met het verhaal van Henk van Os
t/m 5 juni 2016
Museum Catharijneconvent
Lange Nieuwstraat 38
3512 PH Utrecht
Bel: 030 231 38 35
info@catharijneconvent.nl
Dinsdag t/m vrijdag
10.00 tot 17.00 uur
# Meer info op website MUSEUM CATHARIJNECONVENT
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, DICTIONARY OF IDEAS, FDM Art Gallery, MONTAIGNE
Tot en met 19 juni 2016 is in het Van Gogh Museum: Lichte zeden te zien, een tentoonstelling in samenwerking met Musée d’Orsay over de verbeelding van prostitutie in de Franse kunst in de periode 1850-1910. Het is voor het eerst dat dit onderwerp in een grote tentoonstelling voor het voetlicht wordt gebracht. Na de succesvolle etappe in Musée d’Orsay in Parijs, die onder de titel Splendeurs et Misères bijna 420.000 bezoekers trok, toont Lichte zeden in het Van Gogh Museum in Amsterdam hoe het thema prostitutie uiteenlopende kunstenaars bezighield. Ruim 100 schilderijen en werken op papier van meer dan 40 verschillende kunstenaars zijn te bewonderen, waaronder grote namen als Van Gogh, Degas, Toulouse-Lautrec en Picasso. De bruiklenen zijn afkomstig uit internationale musea en privécollecties, het overgrote deel van de werken is nooit eerder in Nederland getoond. Ook curieuze historische objecten zijn te zien, zoals politieregisters, pornografische foto’s, een 19de-eeuws pronkbed én het zweepje van een beroemde courtisane. Lezingen, workshops en de spraakmakende Vrijdagavonden in het museum (Vincent op Vrijdag) zorgen voor een spannend randprogramma.
Kop van een prostituee. Antwerpen, december 1885 Vincent van Gogh (1853 – 1890), olieverf op doek, 35.2 cm x 24.4 cm. Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)
Prostitutie was in de tweede helft van de 19de eeuw een favoriet onderwerp in de beeldende kunst. Geïnspireerd door Baudelaires oproep dat kunst het moderne leven moest weergeven, verbeeldden kunstenaars prostitutie als aspect van het eigentijdse stadsleven in Parijs. Ze schilderden tippelende vrouwen op de boulevards, rijke courtisanes in hun salon en afgeleefde prostituees in het bordeel. Het thema was actueel door de talrijke maatschappelijke discussies over de gevaren van prostitutie en de voor- en nadelen van regulering. Lichte zeden. Prostitutie in de Franse kunst, 1850-1910 laat zien wat kunstenaars tussen het Tweede Keizerrijk en de belle époque aantrok in dit complexe en gevoelige onderwerp. De expositie toont de wereld van de Parijse prostituees, vastgelegd door verschillende schilders en tekenaars: een wereld van contrasten, van luxe, make-up en glamour, maar ook van armoede, ziekte en ellende.
Uniek en voor het eerst in Nederland: Het is de eerste keer dat het thema prostitutie in een tentoonstelling zo uitgebreid wordt belicht. Lichte zeden. Prostitutie in de Franse kunst, 1850-1910 bevat meer dan 150 objecten, waaronder ruim 100 schilderijen, werken op papier, sculptuur en toegepaste kunst. Daaronder bevinden zich imposante en beroemde topstukken van grote namen als Édouard Manet, Edgar Degas, Henri de Toulouse-Lautrec, Pablo Picasso, Kees van Dongen, František Kupka en Vincent van Gogh, maar ook werken van minder bekende kunstenaars, zoals Louis Anquetin, Henri Gervex, Jean Béraud, Félicien Rops en Auguste Chabaud.
Beeldende kunst van hoog niveau wordt in Lichte zeden aangevuld met foto’s, boeken, tijdschriftillustraties en intrigerende en curieuze objecten zoals pornografisch fotomateriaal, een politieregister met foto’s van veroordeelde prostituees, een verguld en gedecoreerd pronkbed en het zweepje van de beroemde courtisane Valtesse de la Bigne. De bezoeker van de tentoonstelling wordt meegevoerd van de danszalen en cafés waar vrouwen hun klanten oppikten tot de gesloten wereld van de bordelen en de gevangenis waar illegale prostituees en vrouwen met geslachtsziektes werden opgesloten.
Lichte zeden. Prostitutie in de Franse kunst, 1850-1910 is vormgegeven door Clement & Sanôu, een Amsterdams vormgeversduo dat bekend is om zijn kostuum-, licht- en decorontwerpen voor opera, ballet en theater, zoals recent Mata Hari van Het Nationale Ballet.
Onzekerheid en dubbelzinnigheid: Lichte zeden is thematisch ingedeeld in vier hoofdstukken. De tentoonstelling begint met Onzekerheid en dubbelzinnigheid, waarin te zien is hoe schilders prostitutie in de openbare ruimte verbeeldden. Prostitutie was in Frankrijk vanaf het begin van de 19de eeuw gelegaliseerd. Men beschouwde het als een noodzakelijk kwaad, dat gecontroleerd en zoveel mogelijk afgeschermd moest worden om de goede zeden te beschermen en de verspreiding van geslachtsziekten tegen te gaan. Prostitutie was op straat alleen ’s avonds toegestaan (vanaf het aansteken van de gaslantaarns, l’heure du gaz) voor bij de politie geregistreerde prostituees, maar er werkten ook veel vrouwen clandestien. Op straat en in uitgaansgelegenheden was het onderscheid tussen een prostituee en een fatsoenlijke vrouw niet altijd direct duidelijk. Kunstenaars verwerkten subtiele verwijzingen naar deze ambiguïteit in hun schilderijen, zoals kleuren, houding, blikken of de interactie tussen de figuren.
Pracht en praal van de courtisanes: Het hoofdstuk Pracht en praal van de courtisanes toont werken waarop courtisanes zijn afgebeeld. Deze dure gezelschapsdames en sterren van de haute prostitution begonnen hun carrière vaak op de planken of als ‘gewone’ prostituee. Opgeklommen door het bed te delen met rijke mannen en politici, genoten zij een zekere status en pronkten met hun maatschappelijk succes door zich te laten portretteren in schilderijen, sculpturen of foto’s, die ze wijd en zijd verspreidden. De flamboyante courtisane werd aanbeden in het theater, geobserveerd door de pers en was zelfs een trendsetter in de mode. Een van de bekendste courtisanes was La Païva (1819-1884), die, geboren als Thérèse Lachmann in een arme Joodse familie in Moskou, naar Parijs trok waar zij zich opwerkte tot de meest succesvolle courtisane van de 19de eeuw. Befaamd waren de extravagante feesten en diners die zij voor de Parijse beau monde gaf en waar politici, adellijke heren en schrijvers als Gustave Flaubert en Emile Zola vaste gasten waren. Enkele meubels uit haar huis zijn in Lichte zeden te zien. Ook is er een 19de-eeuws verguld bed – gedecoreerd met een schildering van Leda en de zwaan en gebeeldhouwde engeltjes – dat waarschijnlijk in het bezit was van een courtisane of afkomstig is uit een van de vele bordelen in Parijs.
In het bordeel: van afwachten tot verleiden: Het volgende hoofdstuk in de tentoonstelling is In het bordeel: van afwachten tot verleiden, waarin de verborgen wereld van het bordeel wordt getoond – een dankbaar onderwerp voor kunstenaars op zoek naar moderne onderwerpen. Het bood hun de gelegenheid te experimenteren met een nieuwe, onconventionele weergave van het vrouwelijk naakt en te verbeelden wat zich afspeelde achter die gesloten deuren: het spel van afwachten tot verleiden, maar ook het dagelijks leven van de prostituees. Kunstenaars schilderden het eeuwige wachten op klanten, maar ook intieme, huiselijke scènes met de vrouwen in gesprek, aan de maaltijd of bij het wassen en aankleden, soms in het gezelschap van een klant.
Uitspattingen in kleur en vorm: Het laatste hoofdstuk ten slotte, Uitspattingen in kleur en vorm, belicht de moderne tijd vanaf de vorige eeuwwisseling tot 1910. Prostitutie is dan een vast thema geworden van de avant-garde. Het wordt niet meer verhuld maar expliciet in beeld gebracht, soms op karikaturale af, waarbij niet meer zozeer gaat om het onderwerp, maar om kleur, vorm en expressiviteit. De prostituee werd door deze nieuwe generatie schilders vooral afgebeeld als solitaire figuur, zonder de context van het bordeel. Sommigen vonden in de Parijse prostituee een aantrekkelijk onderwerp voor kleurrijke doeken van sensuele, losbandige vrouwen, anderen verbeeldden haar juist op een rauwe manier, als gevangene in een duistere wereld.
Prenten-Prostitutie-Privacy: Gelijktijdig met Lichte zeden wordt in het Prentenkabinet van de tentoonstellingsvleugel van het Van Gogh Museum een selectie 19de-eeuwse prenten getoond onder de titel Prenten-Prostitutie-Privacy. Deze intieme kunstwerkjes, zelfstandig of als illustratie van erotische teksten, vertrouwen de kijker als het ware op fluistertoon een geheimpje toe. Vrouwen van lichte zeden werden helemaal of half ontkleed afgebeeld in poses en situaties, die varieerden van suggestief tot expliciet seksueel. De prenten, gedrukt in kleine oplages, waren bedoeld voor een besloten kring van kunstenaars, uitgevers, handelaren en verzamelaars, die behoorden tot de decadente subcultuur binnen de Parijse hogere kringen. Zij bewaarden de losse prenten in mappen en bekeken ze in de beslotenheid van de eigen werkkamer of in de galerie. Erotiek werd gezien als een natuurlijke uiting van ‘de Franse geest’, zolang deze maar artistiek werd gebracht. Werken met een sensuele inhoud konden zo worden weggehouden van de overheidscensuur en andere moraalridders.
Nieuwe aanwinst: In de presentatie Prenten-Prostitutie-Privacy wordt ook een bijzondere nieuwe aanwinst van het Van Gogh Museum gepresenteerd: Het toilet, lezen na het bad, 1879-1883 van Edgar Degas (1834 – 1917). Degas maakte zijn erotische monotypieën (unieke afdrukken) van prostituees in de eerste plaats voor zichzelf. Hij smeerde een glasplaat volledig in met zwarte inkt en kraste en veegde tot de naakten uit het duister tevoorschijn kwamen. De tientallen ‘zwarte’ prenten werden pas na zijn dood ontdekt in zijn atelier. Het toilet, lezen na het bad is aangekocht met steun van de BankGiro Loterij, het Mondriaan Fonds en de Vereniging Rembrandt.
Catalogus: Bij de tentoonstelling verschijnt het rijk geïllustreerde boek Lichte zeden. Prostitutie in de Franse kunst, 1850-1910 (ook verkrijgbaar in een Engelse editie), Van Gogh Museum / Musée d’Orsay, 192 pagina’s, €19,95. Daarnaast is ook de Engelstalige catalogus Splendours and Miseries: Images of Prostitution in France, 1850-1910, Musée d’Orsay / Flammarion beschikbaar, 308 pagina’s, €45.
(Voor vrijdagavondprogramma & lezingenprogramma raadpleeg de website)
Tentoonstelling: Lichte Zeden
T/m 19 juni 2016
Van Gogh Museum
Museumplein 6, Amsterdam
Dagelijks open van 9 tot 18 uur,
op vrijdag tot 22 uur.
# Voor meer informatie en kaartverkoop zie website VAN GOGH MUSEUM
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Émile Zola, Exhibition Archive, Gustave Flaubert, Vincent van Gogh, Vincent van Gogh
The Bricks that Built the Houses by Kate Tempest:
Award-winning poet and rapper Kate Tempest’s electrifying debut novel takes us into the beating heart of the capital in this multi-generational tale of drugs, desire and belonging.
It gets into your bones. You don’t even realise it, until you’re driving through it, watching all the things you’ve always known and leaving them behind.
Young Londoners Becky, Harry and Leon are leaving town in a fourth-hand Ford Cortina with a suitcase full of money. They are running from jealous boyfriends, dead-end jobs, violent maniacs and disgruntled drug dealers, in the hope of escaping the restless tedium of life in south-east London – the place they have always called home.
As the story moves back in time, to before they had to leave, we see them torn between confidence and self-loathing, between loneliness and desire, between desperate ambition and the terrifying prospect of getting nothing done.
In The Bricks that Built The Houses Kate Tempest explores contemporary city life with a powerful moral microscope, giving us irresistible stories of hidden lives, and showing us how the best intentions don’t always lead to the right decisions.
Reviews:
“It’s hard not to be blown away by Kate Tempest … A stirring, post-Dickensian lens trained on London’s lonely underbelly” – Evening Standard
“This book is almost everything I hoped it would be. That is praise indeed, as I had high hopes … As lyrical as it is gritty, and as devoted to (south-east) London as it is to humanity, with all its foibles” – New Statesman
“Explosive … Tempest’s carefully wrought metaphors work best when they are illuminating cityscapes, giving the reader fresh and vivid visions of a familiar world … It recalls two other great, recent, experimental novels about being young: Jon McGregor’s If Nobody Speaks of Remarkable Things and Eimear McBride’s A Girl Is a Half-Formed Thing. There’s the same sense of daring and linguistic inventiveness, the same feeling of language pushed to its limits … It fairly flies off the page” – Observer
“A novel of discontentment, rage and good intentions . . . Tempest sharpens her tongue to good effect” – The Times
“A story of accidental adventure and loss in what feels like London’s boiling crucible of race, class and sexuality … This novel requires giving oneself over to its linguistic world … It seems not just to describe a contemporary world but chart the migratory and class movements that has led it to its current state” – Andrew McMillan, Independent
“A novel about youth and drugs and desire and dancers … It’s also about the changing face of the capital city. About gentrification and its costs” – Herald
“Both as writer and performer, Ms. Tempest stitches together words with such animate grace that language acquires an almost tactile quality, and the drama she unfolds — of betrayal, disappointment and violence among a handful of not especially special London dwellers — soars to operatic dimensions.” – Charles Isherwood – New York Times –
Biography: Kate Tempest was born in London in 1985. She has published two plays, Wasted and Hopelessly Devoted, and two collections of poetry, Everything Speaks in its Own Way and the acclaimed Hold Your Own. Her epic poem, Brand New Ancients, won the 2012 Ted Hughes Award for New Work in Poetry. Her album Everybody Down was nominated for the 2014 Mercury Music Prize. She is a Next Generation Poet. The Bricks that Built the Houses, which involves the same characters as Everybody Down, is her first novel
Kate Tempest:
The Bricks that Built the Houses
Taal: Engels
Hardback Edition:
ISBN: 9781408857304
Imprint: Bloomsbury Circus 2016
Dimensions: 216 x 135 mm
Euro 19,49
# More information on website Bloomsbury Circus
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive S-T, Art & Literature News, Kate/Kae Tempest, Tempest, Kate/Kae
Ilja Leonard Pfeijffer wint E. du Perronprijs 2015 : Schrijver, dichter en columnist Ilja Leonard Pfeijffer is de winnaar van de E. du Perronprijs 2015. De prijsuitreiking vindt plaats op donderdag 21 april bij het brabants kenniscentrum voor kunst en cultuur (bkkc). De School of Humanities van Tilburg University is een van de initiatiefnemers van de prijs.
Ilja Leonard Pfeijffer krijgt de prijs voor zijn boeken Gelukszoekers en Idyllen en zijn columns in NRC Next. De jury eert Pfeijffer “als de gestalte van Europese intellectuele verantwoordelijkheid, als oproeper van tegenspraak, als Du Perronist.” De andere genomineerden waren Annelies Verbeke met Dertig dagen en Marja Vuijsje met Het rijbewijs van Nematollah.
De E. du Perrronprijs wordt jaarlijks toegekend aan personen of instellingen die actief bijdragen aan een beter begrip van de multiculturele samenleving. De prijs bestaat uit een bedrag van 2500 euro en een sjaal, ontworpen door Miriam van der Lubbe en vervaardigd bij het Tilburgse TextielMuseum. Naast de School of Humanities van Tilburg University behoren ook de gemeente Tilburg en het bkkc tot de initiatiefnemers.
Engagement: Charles Edgar du Perron (1899 – 1940) was een Nederlands dichter, schrijver en criticus. Uit zijn werk sprak een kritische verhouding tot de maatschappij. Volgens de jury getuigt het werk van Pfeijffer “van een du perronesk verantwoordelijkheidsgevoel ten aanzien van de ontwikkelingen die Europa op dit moment in hun greep houden. Nadrukkelijk mengt Pfeijffer zich in 2015 met alle middelen die hij tot zijn beschikking heeft in het debat over Europa. Als we dachten dat het engagement dood was, worden we uit die droom luid gewekt door deze brullende bard.”
In 2014 verbleef Pfeijffer als writer in residence enkele dagen in Tilburg voor literatuurfestival Tilt. Over zijn ervaringen in Tilburg schreef hij het boekje Van weemoed naar de nacht. Univers interviewde de schrijver destijds over de ziel van Tilburg.
De uitreiking vindt plaats op donderdag 21 april, aanvang 20.00 uur, bkkc, Spoorlaan 21 te Tilburg. Voorafgaand aan de uitreiking houdt voormalig voorzitter van de Europese Raad Herman van Rompuy de E. du Perron-lezing over “Europa, utopie en werkelijkheid”.
Eerdere laureaten waren onder meer Warna Oosterbaan en Theo Baart (2014), Mohammed Benzakour (2013), Koen Peeters (2012), Ramsey Nasr (2011), Alice Boot & Rob Woortman (2010), Abdelkader Benali (2009), Adriaan van Dis (2008) en Guus Kuijer (2007).
# Meer informatie op website Tilburg University
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Eddy du Perron, Literary Events
A collaborative book by poet and singer PJ Harvey and film-maker and photographer Seamus Murphy: Between 2011 and 2014 PJ Harvey and Seamus Murphy set out on a series of journeys together to Kosovo, Afghanistan, and Washington, D.C.
Harvey collected words, Murphy collected pictures, and together they have created an extraordinary chronicle of our life and times.
The Hollow of the Hand
By: PJ Harvey, Seamus Murphy
Format: Paperback Edition: 1st Extent: 232 ISBN: 9781408865736
Imprint: Bloomsbury Circus 2016
Dimensions: 210 x 141 mm
Price: £16.99
PJ Harvey has released eight critically acclaimed albums, been nominated for six Grammy Awards, and is the only artist to have been awarded the UK’s prestigious Mercury Prize twice (for her albums Stories from the City, Stories From The Sea and Let England Shake). In 2013, she was awarded an MBE for services to music. The Hollow of the Hand is her first published collection of poetry.
Seamus Murphy has documented life and change around the world in still and moving images. He has won seven World Press Photo awards for work in Afghanistan, Sierra Leone, Gaza, Lebanon, Peru, Ireland and England. His depiction of Afghanistan and the Afghans over more than a decade was published as a book, A Darkness Visible: Afghanistan. He later made this into an award-winning film. In 2011, he created 12 Short Films for PJ Harvey’s Let England Shake.
Reviews:
“I loved The Hollow of the Hand, a distilled fusing of poems by PJ Harvey with photography from Kosovo, Afghanistan and Washington, DC by Seamus Murphy to make a powerful alchemy, one that broadens the vision” – Ali Smith
“The Hollow of the Hand, P. J. Harvey’s and Seamus Murphy’s book of poems and photographs, is haunting and elusive. Lyrical, song-like, declarative, the poems have a devastating directness; the photos are direct in a different key” – Times Literary Supplement
# More information on website Bloomsbury Circus
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Exhibition Archive, Harvey, P.J., P.J. Harvey
In January 2014 I was informed that I had cancer.
However, Quicksand is not a book about death and destruction, but about what it means to be human.
I have undertaken a journey from my childhood to the man I am today, writing about the key events in my life, and about the people who have given me new perspectives. About men and women I have never met, but wish I had.
I write about love and jealousy, about courage and fear. And about what it is like to live with a potentially fatal illness.
This book is also about why the cave painters 40,000 years ago chose the very darkest places for their fascinating pictures. And about the dreadful troll that we are trying to lock away inside the bedrock of a Swedish mountain for the next 100,000 years.
It is a book about how humanity has lived and continues to live, and about how I have lived and continue to live my own life.
And, not least, about the great zest for life, which came back when I managed to drag myself out of the Quicksand that threatened to suck me down into the abyss. –
Henning Mankell (1948 – 2015)
# “Potent and evocative” – Nick Rennison, The Sunday Times
# “Quicksand, Mankell’s final book, is his most excoriating indictment of human folly… An extremely moving swansong.” – Jake Kerridge, Sunday Telegraph
# “Quicksand, a hybrid of essay and memoir, reflects knowledgeably on art, religion, childhood and the “final insensibility” that is our dying. Rarely has a writer contemplated the mystery of the end of life with such a wide-ranging curiosity.” – Ian Thomson, Evening Standard
Henning Mankell (1948-2015) became a worldwide phenomenon with his crime writing, gripping thrillers and atmospheric novels set in Africa. His prizewinning and critically acclaimed Inspector Wallander Mysteries continue to dominate bestseller lists all over the globe and his books have been translated into forty-five languages and made into numerous international film and television adaptations.
Henning Mankell
Quicksand
Paperback
Ed. Harvill Secker
Translated in English by Laurie Thompson
ISBN: 9781846559952
Henning Mankell:
Drijfzand.
Uit het Zweeds vert. Ceciel Verheij.
De Geus
ISBN: 9044534831
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Henning Mankell, Thrillers
DE KLUIT EN DE KIEZEL
“De Liefde zoekt geen zelfplezier,
En eigen zorg vult niet haar hart,
Maar biedt aan de ander haar vertier,
Door Hemelbouw in Helse smart.”
Vertreden door de koeienpoot,
Kweelde dit een Kluit van Klei;
Maar een Kiezel uit de sloot
Zong dit rake rijm daarbij:
“De Liefde zoekt slechts zelfplezier,
Legt op aan anderen haar jolijt,
Zwelgt in een anders onvertier,
En bouwt een Hel, de Hemel ten spijt.”
WILLIAM BLAKE
Verzen van Onschuld en van Ervaring
Auteur: William Blake;
vertaling en voorwoord: Cornelis W. Schoneveld
(tweetalige uitgave met illustraties)
118 pagina’s; afmetingen: 10x200x125 mm
ISBN: 978 90 824288 1 0
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Blake, Blake, William, TRANSLATION ARCHIVE
Licht en ruimte vormen het thema in de kunst van Linda Arts. Al meer dan tien jaar verkent zij de wisselwerking tussen beide, steeds weer vanuit een andere invalshoek.
Ordening ligt aan de basis van haar kunst. Zwart en wit en het scala aan grijzen daartussen spelen een hoofdrol, soms in egale banen en vlakken, maar meestal in een glijdende schaal van licht naar donker of van donker naar licht. Met behulp daarvan structureert Arts het vlak van het schilderij in horizontale, verticale of diagonale banen en creëert zij een abstracte ruimte. Schijnbaar kleine verschillen sorteren een groot effect en hebben vaak een verrassende werking. In een aantal schilderijen bolt het platte vlak zich tot een cilinder, in andere wijkt het juist en lijken vlakken zich achter elkaar of, als nissen, naast elkaar te bevinden.
LUX (de Latijnse benaming voor ‘licht’) bevat een veelzijdig overzicht van haar werk – schilderijen, werken op papier, muurschilderingen en lichtinstallaties – van de afgelopen zes jaar.
Werk van Linda Arts was te zien in diverse Nederlandse musea en galeries, maar ook in o.a. België, Zwitserland, Denemarken, Duitsland, Tsjechië, Rusland en Australië. In 2016 zijn er diverse tentoonstellingen gepland, o.m. in Museum van Bommel van Dam in Venlo, Museum De Pont in Tilburg, MU in Eindhoven en Museum Ludwig Forum in Aken (D).
Collector’s Edition: Speciaal ter gelegenheid van de publicatie van LUX maakte Linda Arts twee limited editions: een irisdruk op helder acrylaatplaat, formaat 32 x 31 cm, elk in een oplage van 25. Prijs per print € 285,- (incl. boek). De twee werken samen kosten € 550,-. Ben je geïnteresseerd? Stuur 99 Uitgevers een mailtje.
LUX. Linda Arts
Verschijnt: april 2016
Auteurs: Angelique Spaninks, Hanneke de Man
Vormgeving: Mart. Warmerdam
Uitgave: 23.5 x 28 cm, drietalig (EN-NL-DU), 60 fc afb., 104 p., hard cover
ISBN: 978-90-78670-48-3
Prijs: € 24,50
# meer info op website 99 Uitgevers/Publishers
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Linda Arts
Maar allemaal hebben we
blad gedragen, tegen
wilde luchten de wind
in ons tekeer voelen
gaan. En onder sommige
van ons is daar naar
geluisterd en diep
in gedachten gestaan.
Uit: Koor van ongehoorde waaibomen;
Erik Menkveld, ‘ Schapen nu!’, 2001
In 2014 overleed Erik Menkveld, veel te jong. Bij Uitgeverij Van Oorschot publiceerde hij drie werken in de drie genres die hij zo goed beheerste: poëzie (Prime time), essays (Met de meeste hoogachting) en een roman (Het grote zwijgen).
Menkveld werkte aan een nieuwe dichtbundel. Verzamelde gedichten bevat behalve zijn drie gepubliceerde bundels, ook deze nieuwe bundel en de verspreide gedichten die eerder gepubliceerd werden in diverse tijdschriften.
Met de verschijning van Verzamelde gedichten wordt beantwoord aan de vraag van vele liefhebbers en bewonderaars van deze belangwekkende dichter, die het vaak klaarspeelt om in één en hetzelfde gedicht hilarisch, erudiet, gevoelig, streng intellectueel, laconiek, en altijd meeslepend, sprankelend en levendig te zijn.
‘Menkvelds taalgebruik is begrijpelijk, maar af en toe zo ongewoon dat de gedichten na vele malen herlezen niet blijken te slijten.’
Martin Reints
Erik Menkveld
Verzamelde gedichten
Gebonden met stofomslag
Uitg. Van Oorschot
ISBN 9789028261051
€ 27,50
# meer info op website Uitg. Van Oorschot
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive M-N, Art & Literature News, Menkveld, Erik
Robin de Puy
If this is true . . .
10.000 km door Amerika op een motor
Nu t/m 26-jun-2016
“Ik wil niet meer terug – geen lanceringen en openingen meer, hier iedere dag in dezelfde spijkerbroek lopen, de zon op mijn huid voelen, iedere dag beslissen of ik blijf of ga. En hoe fijn is het dat alles wat ik hier bezit, past in twee zadeltassen en een rugzak?”
Deze gedachte noteert Robin de Puy op 4 juni 2015 in haar dagboek. Ze is dan vier weken in Amerika en heeft er 4908 km afgelegd op haar Harley-Davidson. Nog zes weken en 5092 km te gaan.
De Puy, een veelgevraagde jonge portretfotograaf, besluit in 2014 deze reis te gaan maken om zich los te maken van de verwachtingen die men van haar heeft. De keerzijde van het succes van haar werk in opdracht is dat ze nauwelijks nog tijd heeft voor vrij werk en ze vreest dat ze haar onbevangenheid zal verliezen. Op haar reis door Amerika bepaalt ze weer helemaal zelf wie ze fotografeert. Het resultaat is een prachtige reeks portretten die het Fotomuseum Den Haag in haar eerste museale solotentoonstelling presenteert.
Robin de Puy (1986) is op dit moment een van de meest gevraagde portretfotografen in Nederland. Haar carrière nam meteen na haar afstuderen aan de Fotoacademie een hoge vlucht. Met haar serie Meisjes in de prostitutie won ze in 2009 de Photo Academy Award voor het beste afstudeerproject van dat jaar. In 2013 won ze de Nationale Portretprijs met een foto van haar collega An-Sofie Kesteleyn, die destijds ernstig ziek was. Beide prijzen werden in het Fotomuseum Den Haag uitgereikt met als gevolg dat er een warme band is ontstaan tussen de fotograaf en het museum. In opdracht werkt De Puy voornamelijk voor LINDA, Vrij Nederland en de Volkskrant. Onlangs voegde ze ook internationale opdrachtgevers als Bloomberg Businessweek en New York Magazine aan haar cv toe.
Roadtrip: In mei 2015 begint Robin de Puy aan haar reis door Amerika. Het belangrijkste wat ze bij zich heeft, vervoert ze in de zadeltassen van haar motor: twee lampen, twee fotocamera’s en een flitsparaplu. Zij doorkruist het land zonder vaststaande route om bijzondere, karakteristieke koppen vast te leggen. Vrouwen, mannen en kinderen die zij toevallig op haar weg tegenkomt. Ze is juist niet op zoek naar maatschappelijke contrasten of naar de tegenstelling tussen het verstedelijkte en oneindige lege vlakten. In het inmiddels klassieke genre The American Photographic Road Trip, spraakmakend beoefend door onder anderen Robert Frank, Jacob Holdt en Alec Soth vormt het werk van De Puy een nieuwe dimensie: deze invoelende portetten hadden overal gemaakt kunnen worden, langs de weg van Washington via Warschau tot Vladivostok.
Documentaire: In de eerste week van haar reis werd Robin de Puy gevolgd door documentairemaakster Simone de Vries, die eerder films maakte over Rutger Hauer en Erik Kessels, en cameraman Maarten van Rossem. Halverwege voegden de twee zich nogmaals een week lang bij haar. Op zondag 20 maart zond AVROTROS Close Up de documentaire uit.
Publicatie: Bij de tentoonstelling verschijnt een Engelstalige publicatie: If this is true, I’ll never have to leave home again, met dagboekfragmenten van Robin de Puy en vormgeving door SYB (Uitgeverij Ludion).
€ 40,- – 246 pp. – 33 x 24,5 cm
Softcover – Engels
978-94-9181-955-1
Publicatie: Robin de Puy is een jonge Nederlandse fotografe. Ze studeert af aan de Fotoacademie Rotterdam in 2009 en wint dat jaar de Photo Academy Award. In 2013 krijgt ze de Nationale Portretprijs. Haar werk wordt gepubliceerd in talrijke Nederlandse en internationale magazines, zoals New York Magazine, Bloomberg Businessweek, Volkskrant en LINDA.
Na het winnen van de Nationale Portretprijs in 2013 wordt De Puy beschouwd als een van Nederlands grootste talenten inzake portretfotografie. Terwijl de opdrachten binnen beginnen stromen, slaat de onzekerheid toe. In 2014 voelt De Puy dat ze haar onbevangen blik beetje bij beetje aan het verliezen is. “Het is een uitdaging om een onbevooroordeelde blik te behouden terwijl de verwachtingen van anderen (en van mezelf) blijven groeien.” Daarom neemt ze een radicale beslissing: ze zal, op haar eentje, een 10.000 kilometer lange tocht ondernemen door de Verenigde Staten. Op een Harley Davidson dan nog wel. Het doel van de reis? Terug naar de kern van de zaak, naar wat fotografie voor haar echt betekent. Het resultaat is te zien in het Fotomuseum Den Haag en in haar eerste boek: If this is true, I’ll never have to leave home again, uitgegeven bij Ludion.
-See more at: http://www.ludion.be/
Robin de Puy
If this is true… 10.000 km door Amerika op een motor
Nu t/m 26-jun-2016
# Meer info op website Fotomuseum Den Haag
Fotomuseum Den Haag
Stadhouderslaan 43
2517 HV Den Haag
Postbus 72
2501 CB Den Haag
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Photography, Robin de Puy
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature