Freda Kamphuis: Wroeging
Wroeging
Hij verzamelde geld. Oud geld, nieuw geld, geld. Zijn huis was van geld, zijn tafel, zijn stoel, zijn tv, zijn vrouw, zijn zoon, zijn baby, zijn 06, zijn laptop, zijn auto, zijn tuin, zijn muren, zijn ramen, zijn huidige geld, zijn toekomstige geld, zijn wereld, alles van geld. In een droom zag hij zichzelf, zijn armen griezelig veranderd in briefjes van tien, zijn ogen zich harden tot munten van twee, zijn hart tot toren van munten verhard, zijn beide handen uit munten gesmeed. Zijn vrouw die op de achtergrond zijn portemonnaie kust. Hij begon te huilen als een kind dat wakker schrikt in het geloof dat zijn pasgedroomde nachtmerrie werkelijkheid is, tot hopelijk een lieve mama deze ontkent en hem geruststelt. Hij huilde steeds harder en harder en harder tot en met de volwassene die ineens voelt, weet dat zijn nachtmerrie zijn ware nachtmerrie blijkt.
Freda Kamphuis
Wroeging
Gedicht
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive K-L, Archive K-L, Kamphuis, Freda