Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Presentatie dic
htbundel ‘Nader en Onverklaard’
Dichter – schilder Niels Landstra (o.a. winnaar Poetry Slam Utrecht, jl. 9 november) presenteert op 20 november 2014 zijn derde gedichtenbundel ‘Nader en Onverklaard’.
Niels Landstra werd in november 1966 geboren in Slikkerveer, maar groeide vanaf de vroege jaren zeventig op in Noord-Brabant, in een klein dorp, met het vergezicht van de Biesbosch op de horizon. Als jonge adolescent besloot hij om het dorpse leven achter zich te laten, en betrok hij een kamer, drie hoog achter in een studentenhuis. Toch ging zijn reis verder. In Frankrijk, Oostenrijk en Hongarije, schreef hij romans, korte verhalen en gedichten, en keerde terug naar Nederland waar hij als artiest de bühne beklom.
Met de opvolger van zijn eerdere dichtbundels Waterval en Wreed het staren (uitgeverij Oorsprong), smeedt hij met zijn bloemrijke stijl versvorm, klank en ritme aaneen tot een geheel dat in zichzelf lijkt voort te stromen. Op haast tastbare wijze reikt hij de lezer aan hoe hij de schoonheid van de natuur en de soms schrijnende kwetsbaarheid van de mens ervaart. Landstra schildert met woorden en verbeeldt de wereld met een feilloos oog voor detail. Zijn penseel is pen en zijn pen is penseel. Deze bijzondere symbiose tussen gedicht en schilderij versterkt het gevoel dat hij in zijn werk legt.
In zijn nieuwe bundel is Landstra persoonlijker dan ooit. De nauwkeurige observaties van de ruimtelijkheid om hem heen hebben zijn waarneming versterkt en dichter bij zichzelf gebracht. Door zijn haast zintuiglijke beschrijvingen ontstaat een krachtig soort poëzie, doorvlochten met de zwierigheid van zijn eerdere gedichten.
Nader en Onverklaard maakt nieuwsgierig en daagt de lezer uit. Het verlangt naar aandacht en ontroert. Een schilderij van taal dat geen verklaring nodig heeft.
Aanvang 17.00 uur, Libris Boekhandel Buitelaar, Grote Markt 9, Breda
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Landstra, Niels
Alun Lewis
(1915 – 1944)
Goodbye
So we must say Goodbye, my darling,
And go, as lovers go, for ever;
Tonight remains, to pack and fix on labels
And make an end of lying down together.
I put a final shilling in the gas,
And watch you slip your dress below your knees
And lie so still I hear your rustling comb
Modulate the autumn in the trees.
And all the countless things I shall remember
Lay mummy-cloths of silence round my head;
I fill the carafe with a drink of water;
You say ‘We paid a guinea for this bed,’
And then, ‘We’ll leave some gas, a little warmth
For the next resident, and these dry flowers,’
And turn your face away, afraid to speak
The big word, that Eternity is ours.
Your kisses close my eyes and yet you stare
As though god struck a child with nameless fears;
Perhaps the water glitters and discloses
Time’s chalice and its limpid useless tears.
Everything we renounce except our selves;
Selfishness is the last of all to go;
Our sighs are exhalations of the earth,
Our footprints leave a track across the snow.
We made the universe to be our home,
Our nostrils took the wind to be our breath,
Our hearts are massive towers of delight,
We stride across the seven seas of death.
Yet when all’s done you’ll keep the emerald
I placed upon your finger in the street;
And I will keep the patches that you sewed
On my old battledress tonight, my sweet.
(1942)
War + Poetry: Alun Lewis
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Lewis, Alun
De Parelduiker 2014/4-5
Wie is L.Th. Lehmann?
Louis Th. Lehmann (1920-2012) was behalve dichter ook romanschrijver, essayist, criticus, jurist, scheepsarcheoloog, muzikant, tekenaar, danser, componist en vertaler. Alle talenten van deze eigenzinnige writer’s writer komen aan bod in dit nummer, zoals zijn fascinatie voor het surrealisme, de scheepsarcheologie, de tango, de jazz, de popmuziek en niet-bestaande woorden.
Erik Bindervoet vat Lehmanns leven in een strip en een lang gedicht. Verder zijn er bijdragen van Laurens Vancrevel, Matthijs van Boxsel, August Hans den Boef, Tom van Deel, Guus Janssen, Jaap van der Bent, Marsha Keja, Alida Beekhuis, Sjoerd van Faassen, Wim Noordhoek, Tsead Bruinja, Hans Plomp, Wim Brands, Dick Adelaar en Piet Calis. Remco Campert, Anneke Brassinga en Pieter Schermer eren Lehmann met een gedicht. Niet eerder gepubliceerde brieven, tekeningen, foto’s en andere documenten maken van dit nummer een waar bewaarexemplaar.
De Parelduiker is een tijdschrift over schrijvers en literatuur. Op een toegankelijke, niet-academische manier doet het verslag van enerverende, vaak amusante speurtochten naar de verborgen schatten van onze literatuurgeschiedenis. Onder het mom van het aan Multatuli ontleende motto ‘Een parelduiker vreest den modder niet’ belichten de medewerkers aan dit blad niet alleen de verborgen zijde van bekende auteurs, maar halen zij ook vergeten schrijvers boven water. De rubrieken ‘Laagwater’, voor de faits divers in de letterkunde, en ‘Seinpost’, waarin vanuit de pleisterplaatsen van literaire auteurs wordt bericht, maken De Parelduiker tot een bij uitstek prettig leesbaar blad, dat bij een groot aantal lezers en literatuurjournalisten gretig aftrek vindt.
De Parelduiker bestaat sinds 1996 en verschijnt vijf keer per jaar. De lay-out is van Piet Gerards, de opmaak wordt uitgevoerd door CeevanWee.
De redactie van De Parelduiker wordt gevormd door Hein Aalders, Marco Daane, Marco Entrop, Marsha Keja, Monica Soeting en Thijs Wierema.
Wie is L.Th. Lehmann? 12 november in de Tolhuistuin
Op 1 november verscheen het nieuwe nummer van De Parelduiker: een dubbele editie over het multitalent Louis Lehmann. Ter viering van deze speciale gebeurtenis organiseert De Parelduiker i.s.m. de SLAA een feestelijke avond vol muziek, beeldfragmenten en poëzie over deze dichter, romanschrijver, essayist, criticus, jurist, scheepsarcheoloog, muzikant, tekenaar, danser, componist en vertaler op woensdagavond 12 november om 20 uur in de Tuinzaal van de Tolhuistuin, Buiksloterweg 5C, 1031 CC Amsterdam (meteen links na aanleg pont CS/Buiksloterweg, ingang onder restaurant THT).
M.m.v. Erik Bindervoet, Wim Noordhoek, Charlotte Mutsaers, Hugo Koolschijn, Guus Janssen en Han Bennink. Presentatie Jasper Henderson.
Toegang voor Vrienden van De Parelduiker vrij, voor abonnees en lezers van De Parelduiker op vertoon van het Lehmannnummer € 10. Gewone entreeprijs: € 15. Aan de kassa kunt u Vriend worden (€ 50 p.j.) waarna gratis toegang. Geef uw komst op via presentatie@lubberhuizen.nl of bel 020 618 41 32. De avond wordt georganiseerd in samenwerking met SLAA en mede mogelijk gemaakt door de Stichting Vrienden van De Parelduiker, Uitgeverij Bas Lubberhuizen en De Bezige Bij.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Art & Literature News, Lehmann, Louis Th., LITERARY MAGAZINES, Surrealisme
Hans Leybold
(1892-1914)
Der Tod des Menschen
Er hatte auf einmal kein Gesicht mehr.
Wo das sonst war, war nun eine weiße Fläche.
Seine Augen waren hinter die Schädelwand gerutscht.
Die Hände lagen unter seinen Füßen: man wusste
nicht, wie sie dorthin gekommen waren.
Seine Stimme war unter den Tisch gefallen; hatte
dort gescheppert, wie ein Tonteller; und war
dann plötzlich zerbrochen, mit einem letzten Klang.
Eine unvermutete Zigarre rauchte sich selbst auf.
Blies blaue Dünste.
Die krochen schweigsam in die getilgten Nasenlöcher des Menschen.
Da bissen sie sich fest; kratzten unnervige Wände. – –
Des Menschen Seele aber stolperte schon in paradiesischen Feldern.
Keine Windmühle störte seine nichterhoffte Aussicht.
Der Blick war weit und groß und grün.
Insekten tanzten golden.
Äcker brannten.
Hans Leybold poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive K-L, Expressionism, Hans Leybold, Leybold, Hans
Alun Lewis
(1915 – 1944)
ALL DAY IT HAS RAINED
All day it has rained, and we on the edge of the moors
Have sprawled in our bell-tents, moody and dull as boors,
Groundsheets and blankets spread on the muddy ground
And from the first grey wakening we have found
No refuge from the skirmishing fine rain
And the wind that made the canvas heave and flap
And the taut wet guy-ropes ravel out and snap,
All day the rain has glided, wave and mist and dream,
Drenching the gorse and heather, a gossamer stream
Too light to stir the acorns that suddenly
Snatched from their cups by the wild south-westerly
Pattered against the tent and our upturned dreaming faces.
And we stretched out, unbuttoning our braces,
Smoking a Woodbine, darning dirty socks,
Reading the Sunday papers – I saw a fox
And mentioned it in the note I scribbled home;
And we talked of girls and dropping bombs on Rome,
And thought of the quiet dead and the loud celebrities
Exhorting us to slaughter, and the herded refugees;
-Yet thought softly, morosely of them, and as indifferently
As of ourselves or those whom we
For years have loved, and will again
Tomorrow maybe love; but now it is the rain
Possesses us entirely, the twilight and the rain.
And I can remember nothing dearer or more to my heart
Than the children I watched in the woods on Saturday
Shaking down burning chestnuts for the schoolyard’s merry play
Or the shaggy patient dog who followed me
By Sheet and Steep and up the wooded scree
To the Shoulder o’ Mutton where Edward Thomas brooded long
On death and beauty – till a bullet stopped his song.
Alun Lewis poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Lewis, Alun
Hans Leybold
(1892-1914)
Traum der Sehnsucht
Wie oft hab ich meine Arme ausgebreitet
In der Nacht
Und hab gelegen
Und hab gewacht
Und hab gewartet auf dich …
Du musstest einmal kommen,
Und du kamst!
Du musstest kommen
Und du nahmst
All dies einsamgraue, öde Elend fort …
Du kamst wie ein Rosenhauch
In den Raum
Und knietest an meinem Bette –
Mir war’s wie ein Traum …
Und meine Arme schlossen sich
Sanft um deine gebeugte Gestalt.
Ich küsste Stirn dir und Haar,
Wieder und wieder … und mir war,
Als entzöge dich mir eine sanfte Gewalt …
Wo bliebst du … wo …?
Hart und roh
Schlägt mein Kopf an den Boden –!
Hans Leybold poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive K-L, Expressionism, Leybold, Hans
Hans Leybold
(1892-1914)
O über allen Wolkenfahnen ...
O über allen Wolkenfahnen,
die windgetrieben sich in Bläue krallen,
stehen unverrückbar Sonnen, welche niemals fallen.
wir schwingen uns bewegt in ihre Bahnen,
sind selber Nebel und bestrahlte Dämpfe.
Verdrängen wir die nächt’gen Schatten
der Erdendinge! Lassen alle nimmersatten
Begierden. Gelöst sind alle Krämpfe,
die hart die Glieder engten.
Wir werden Äther, Luft und Wellen.
Oh, aus unsern Leibern strömen Quellen,
spritzend in das ungewohnte Licht! Wir schenkten
uns dem All! Es hat uns königlich empfangen.
Mit Sturmtrompeten und mit Regenwehen.
Wie unsre Füße über Sonnenbrücken gehen!
In unsrer Hände Kelch hat sich ein Tropfen Gold gefangen.
Hans Leybold poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive K-L, Hans Leybold, Leybold, Hans
Uitgave nieuwe poëziebundel TITEL van Freda Kamphuis
Bij Uitgeverij Voetnoot in Antwerpen is van Freda Kamphuis een nieuwe poëziebundel verschenen met de titel ‘TITEL’. TITEL is de logische opvolger van haar eerste poëziebundel bij Voetnoot ‘GVDKU’.
Zondagmiddag 7 september jl. vond de gezamenlijke bundelpresentatie van maar liefst 5 nieuwe poëzieuitgaven van Uitgeverij Voetnoot plaats in de betekenisvolle & mooie ruimte van Castrum Peregrini aan de Herengracht in Amsterdam. Freda heeft tijdens de presentatie o.a. werk voorgedragen uit haar nieuwe bundel.
TITEL is net als voorganger GVDKU fraai vormgegeven. Het biedt een afwisselend en vooral ook speels en avontuurlijk verblijf in Freda’s poëtische werk. Ook in TITEL staan poëtische werkwijzen willekeurig door elkaar heen. Ook al botsen werken soms schijnbaar, het went. Tussen het bewust gekozen eerste en laatste gedicht is de volgorde door loting bepaald.
Over TITEL:
‘Freda Kamphuis lapt in haar nieuwe bundel heel wat regels aan haar laars, onder meer door vorm en inhoud op volstrekt eigenzinnige wijze te combineren. Die kruisbestuiving komt overal in haar bundel terug, om te beginnen in de titel, die TITEL luidt.’ (Andrea Voigt, redacteur Uitgeverij Voetnoot)
‘Haiku’s, gebeden, grafische poëzie, beschouwende gedichten – ogenschijnlijk hebben ze weinig met elkaar te maken, maar ze zijn uitingen van hetzelfde: de behoefte om met taal te spelen, nu eens de regels te bepalen en ze dan weer te volgen, en vooral kijken of er toevallig iets nieuws ontstaat.’ (Najaarskrant 2014 Uitgeverij Voetnoot, uit interview)
Over haiku’s: ‘Freda’s haiku’s gaan vooral over zichzelf. Of over de strakte van de regels. Zo maakt ze van de strenge vormbeperking een inspiratiebron. Het geheel van een haiku voelt als een taalkundige rekstok, waaromheen je alles kunt verzinnen aan taalconstructies en kronkelweggetjes en toch steeds terugkeert bij de basis van het simpele tellen en schrappen.’ (Najaarskrant 2014 Uitgeverij Voetnoot, uit interview)
Een paar reacties op debuutbundel GVDKU:
‘Ook Freda Kamphuis maakte een opvallende, bijzonder eclectische bundel vol leukigheidjes en experimenten in diverse vormen: GVDKU. Van haiku’s over visuele poëzie tot prozagedichten – vooral de materialiteit van de taal wordt hier uitgebuit’ (citaat uit eervolle vermelding juryrapport C. Buddingh-prijs 2013)
‘De strijd tussen vorm en inhoud, de strijd tegen het keurslijf van de maatschappij en de zege van taal op alle regels. Zij laat haar gedichten de vrije loop om tot beeld te ‘verworden’ of zelfs te verdwijnen in foto’s waarin letters slechts een bijrol krijgen. Zij tracht poëzie terug te brengen tot haar essentie. Daarbij blijft zij echter altijd de nadruk leggen op humor’ (citaten uit recensie Hubert van Eyghen, Weirdo’s)
‘En een opvallend debuut is het. Kamphuis toont zich een veelbelovend dichter waarbij de vorm soms eerder arriveert dan de inhoud. Wat hier wil zeggen dat kijken en lezen in het meest gunstige geval perfect samenvallen.’ ‘Veelbelovend, ingenieus en speels’ (citaten uit recensie Joep van Ruiten, Dagblad van het Noorden)
TITEL is onder redactie van Andrea Voigt uitgegeven bij Uitgeverij Voetnoot in Antwerpen. De uitgevers Anneke Pijnappel & Henrik Barends richten zich met name op uitgave van bijzondere, zelf vormgegeven boeken met vertaalde literatuur, proza, poëzie, fotografie en beeldende kunst.
TITEL telt 68 pagina’s is 20 x 13 cm groot en kost € 16.
ISBN 9789491738142
# Bestellen via: www.voetnoot-publishers.nl
# Zie ook Freda’s blog: http://freda-s-blog.blogspot.nl
Omslag bundel: vormgeving Barends & Pijnappel
Foto’s voordracht: snapshots Winfred Evers
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Art & Literature News, Kamphuis, Freda
Emma Lazarus
(1849 – 1887)
Storm
Serene was morning with clear, winnowed air,
But threatening soon the low, blue mass of cloud
Rose in the west, with mutterings faint and rare
At first, but waxing frequent and more loud.
Thick sultry mists the distant hill-tops shroud;
The sunshine dies; athwart black skies of lead
Flash noiselessly thin threads of lightning red.
Breathless the earth seems waiting some wild blow,
Dreaded, but far too close to ward or shun.
Scared birds aloft fly aimless, and below
Naught stirs in fields whence light and life are gone,
Save floating leaves, with wisps of straw and down,
Upon the heavy air; ‘neath blue-black skies,
Livid and yellow the green landscape lies.
And all the while the dreadful thunder breaks,
Within the hollow circle of the hills,
With gathering might, that angry echoes wakes,
And earth and heaven with unused clamor fills.
O’erhead still flame those strange electric thrills.
A moment more,–behold! yon bolt struck home,
And over ruined fields the storm hath come!
Emma Lazarus poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Lazarus, Emma
Hans Leybold
(1892-1914)
Auch ein Nekrolog
für Christian Morgenstern
O Christian, wir glätten weinend unsre Bügelfalten:
auf Feuerleitern krochen wir mit dir in rhythmische Gerüste.
Mit dem Zement der Ironie ausfülltest du die Spalten
vermorschter Traditionen Mauer. O metaphysisches Gelüste.
O Huhn und Bahnhofshalle! Weit entfernte Latten!
Ihr Wiesel, Kiesel, mitten mang det Bachjeriesel!
Palmström, du ohngeschneuzter, den sie kastrieret hatten!
Genosse Korf, du nie banaler Wennschon – Stiesel!
(Verzeiht den Kitschton. Mich übermannte hier die Rührung.
Verzeih besonders du, Kollege Untermstriche:
schon hab ich in der harten Hand der Verse Führung
wieder; und komme mir auf meine Schliche.) –
Nun quäkt der Turmhahn geil auf Staackmanns Miste
sein Kikriki, und ist bald Ernst, bald Otto.
Verleger reißen sich die Haare aus, als ob das müßte,
und spielen mit der Perioden-Presse trotzdem Lotto.
O Christian: wie später Gotik wandgeklatschter Freske
(im spitzen Reigen härmender sebastianischer Figuren):
du paßtest nicht in unsren Krämerkram, du fleischgewordene Groteske;
nicht schmiegte sich dein edler Vollbart in die Schöße unsrer Huren!
Das Literatenleben, o du mein Christian, ist doch nicht besser
als das ärarische. (Sie dichten zur Musik von Walter Kollo!)
Wir tanzen zwischen Film und Feuilleton auf scharfem Messer . . .
Freu dich! Sei tot! Grüß mir, im Glanz geölter Locken, den Apollo!
Hans Leybold poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive K-L, Hans Leybold, Leybold, Hans
Klabund
(1890-1928)
Der Totengräber
Ich rede frisch von der Leber
Weg, zum Parlieren
Und Zieren
Ist keine Zeit.
Ein armer, wandernder, stellenloser Totengräber
Bittet um Arbeit.
Habt ihr keinen Toten zu begraben?
Keine Leiche im Haus?
Ei der Daus!
Keine Mutter? Keine Tochter? Keinen Mann?
Ich begrabe sie, so gut ichs kann.
Bei mir ist jeder gut aufgehoben,
Das Werk wird seinen Schöpfer loben.
Ich trage die Schaufel stets bei mir
Und begrabe Sie auf Wunsch im Garten hier.
Die Erde leicht und lau fällt
Auf Ihre Rippen
Wie Schnee.
Ein Grab ist schnell geschaufelt.
Die Lippen
Lächeln: Ade!
Ich wandre immer hin und her,
Ob ich nicht Arbeit fände.
Mein Herz ist leer, mein Beutel ist leer,
Und leer sind meine Hände.
Denn wer mich sieht, der schlägt von fern
Um mich den Hasenhaken.
Die Mädchen schlafen und die Herrn
Nicht gern im Leichenlaken.
Ich bin ein verlorner Sohn. Ich frass die Treber
Der Fremde allzu lange Zeit.
Ein armer, wandernder, stellenloser Totengräber
Bittet um Arbeit.
Klabund poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, CLASSIC POETRY
Emma Lazarus
(1849 – 1887)
Sympathy
It comes not in such wise as she had deemed,
Else might she still have clung to her despair.
More tender, grateful than she could have dreamed,
Fond hands passed pitying over brows and hair,
And gentle words borne softly through the air,
Calming her weary sense and wildered mind,
By welcome, dear communion with her kind.
Ah! she forswore all words as empty lies;
What speech could help, encourage, or repair?
Yet when she meets these grave, indulgent eyes,
Fulfilled with pity, simplest words are fair,
Caressing, meaningless, that do not dare
To compensate or mend, but merely soothe
With hopeful visions after bitter Truth.
One who through conquered trouble had grown wise,
To read the grief unspoken, unexpressed,
The misery of the blank and heavy eyes,–
Or through youth’s infinite compassion guessed
The heavy burden,–such a one brought rest,
And bade her lay aside her doubts and fears,
While the hard pain dissolved in blessed tears.
Emma Lazarus poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Lazarus, Emma
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature