Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Grand Cayman
This tuft that thrives on saline nothingness,
Inverted octopus with heavenward arms
Thrust parching from a palm-bole hard by the cove⎯
A bird almost⎯of almost bird alarms,
Is pulmonary to the wind that jars
Its tentacles, horrific in their lurch.
The lizard’s throat, held bloated for a fly,
Balloons but warily from this throbbing perch.
The needles and hack-saws of cactus bleed
A milk of earth when stricken off the stalk;
But this,⎯defenseless, thornless, sheds no blood,
Almost no shadow⎯but the air’s thin talk.
Angelic Dynamo! Ventriloquist of the Blue!
While beachward creeps the shark-swept Spanish Main
By what conjunctions do the winds appoint
Its apotheosis, at last⎯the hurricane!
Hart Crane
(1889 – 1932)
Grand Cayman
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Crane, Hart
Cric.
Zittend in het open raam staart ze naar hem. Geen kushandje, geen laatste schreeuw. Ze ziet hem niet meer. Hij is herinnering. En de volgende dag is ook zij verdwenen.
Met zijn poëziedebuut brengt Hans Depelchin een ode aan de liefde, die aanzwelt, piekt en weer kantelt. Zijn gedichten trekken, duwen, naderen en vervagen, doen de lezer wankelen en naar adem happen.
Spanriem is een bundel over taal en intimiteit, in een klimaat dat nu eens het vuur aanwakkert en zich dan weer in ijskristallen op de wimpers afzet. Een steeds extremer branden, vriezen, ontdooien.
Crac.
Hans Depelchin (Oostende, 1991) is schrijver, dichter en performer. Hij studeerde vergelijkende moderne letterkunde aan de UGent en drama (woordkunst) aan het Conservatorium in Antwerpen. Weekdier, zijn romandebuut, werd jubelend ontvangen. Zijn poëzie is eerder verschenen in De Revisor, Kluger Hans, Deus Ex Machina, Het Liegend Konijn en DW B.
Spanriem (Poëzie)
Auteur: Hans Depelchin
Uitgeverij: De Geus
Publicatiedatum: 08-06-2022
Paperback
88 pagina’s
Druk 1e
Taal: Nederlands
Formaat 20,9 cm x 16 cm x 0,8 cm
ISBN: 9789044546941
NUR: 306
Prijs: € 21,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Book News, Archive C-D, Archive C-D
Bob Dylan’s iconic 1962 song “A Hard Rain’s A-Gonna Fall” stands at the crossroads of musical and literary traditions.
A visionary warning of impending apocalypse, it sets symbolist imagery within a structure that recalls a centuries-old form. Written at the height of the 1960s folk music revival amid the ferment of political activism, the song strongly resembles—and at the same time reimagines—a traditional European ballad sung from Scotland to Italy, known in the English-speaking world as “Lord Randal.”
Alessandro Portelli explores the power and resonance of “A Hard Rain’s A-Gonna Fall,” considering the meanings of history and memory in folk cultures and in Dylan’s work. He examines how the ballad tradition to which “Lord Randal” belongs shaped Dylan’s song and how Dylan drew on oral culture to depict the fears and crises of his own era. Portelli recasts the song as an encounter between Dylan’s despairing vision, which questions the meaning and direction of history, and the message of resilience and hope for survival despite history’s nightmares found in oral traditions.
A wide-ranging work of oral history, Hard Rain weaves together interviews from places as varied as Italy, England, and India with Portelli’s autobiographical reflections and critical analysis, speaking to the enduring appeal of Dylan’s music. By exploring the motley traditions that shaped Dylan’s work, this book casts the distinctiveness and depth of his songwriting in a new light.
Alessandro Portelli is professor emeritus of American literature at the University of Rome and was for many years a faculty member of the Columbia Oral History Summer Institute. His books include The Text and the Voice: Writing, Speaking, Democracy, and American Literature (Columbia, 1994) and They Say in Harlan County: An Oral History (2011).
Alessandro Portelli:
Hard Rain.
Bob Dylan, Oral Cultures,
and the Meaning of History
Pub Date: May 2022
Columbia University Press
ISBN: 9780231205931
200 Pages
Format: Paperback
List Price: £20.00
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Music Archive, - Book News, - Bookstores, Archive C-D, Archive C-D, Archive O-P, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Bob Dylan, Dylan, Bob, Literary Events
Recitative
Regard the capture here, O Janus-faced,
As double as the hands that twist this glass.
Such eyes at search or rest you cannot see;
Reciting pain or glee, how can you bear!
Twin shadowed halves: the breaking second holds
In each the skin alone, and so it is
I crust a plate of vibrant mercury
Borne cleft to you, and brother in the half.
Inquire this much-exacting fragment smile,
Its drums and darkest blowing leaves ignore,–
Defer though, revocation of the tears
That yield attendance to one crucial sign.
Look steadily–how the wind feasts and spins
The brain’s disk shivered against lust. Then watch
While darkness, like an ape’s face, falls away,
And gradually white buildings answer day.
Let the same nameless gulf beleaguer us–
Alike suspend us from atrocious sums
Built floor by floor on shafts of steel that grant
The plummet heart, like Absalom, no stream.
The highest tower,–let her ribs palisade
Wrenched gold of Nineveh;–yet leave the tower.
The bridge swings over salvage, beyond wharves;
A wind abides the ensign of your will . . .
In alternating bells have you not heard
All hours clapped dense into a single stride?
Forgive me for an echo of these things,
And let us walk through time with equal pride.
Hart Crane
(1889 – 1932)
Recitative
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Crane, Hart
« C’est à l’âge de quinze ans que le chant s’est éveillé en moi. Je m’ouvrais à la poésie et entrais, comme par effraction, dans la voie de la création… »
Depuis son premier essai sur l’eau et la soif – unique témoin de son adolescence chinoise qu’il a emporté en France et dont il nous livre aujourd’hui la traduction – en passant par ses rencontres avec Gide, Vercors, Lacan, Michaux, Emmanuel, Bonnefoy et tant d’autres, François Cheng nous fait partager la longue route qui l’a conduit à devenir, lui l’exilé qui ne savait dire ni « bonjour » ni « merci » lorsqu’il est arrivé à Paris, un poète français.
Cette route, malgré les affres de la guerre en Chine, l’extrême précarité matérielle des premières décennies en France, et de cruels tourments intérieurs, mais est toujours éclairée par la poésie française qu’il intériorise au fond de sa nuit solitaire. Elle l’est aussi par un amour passionné pour la langue d’un pays dont François Cheng a fini par épouser le « chant » et le destin. La lumière singulière qui émane de ce récit est celle d’une symbiose qui unit la Voie du Tao et la voie orphique et christique, orientant sans cesse le poète vers l’authentique universel.
François Cheng, de l’Académie française, est à la fois poète (Entre source et nuage, 1990 ; Le Livre du vide médian, 2004), romancier (Le Dit de Tianyi Prix Femina 1998, L’Éternité n’est pas de trop, 2002) et essayiste (Cinq méditations sur la beauté, 2006, L’un vers l’autre, 2008, Cinq méditations sur la mort autrement dit sur la vie, 2013, Assise, 2014). Il a publié De l’âme en 2016.
Une longue route pour m’unir au chant français
par François Cheng
Albin Michel
12 Octobre 2022
Littérature générale
Éditeur: Albin Michel (12 octobre 2022)
Langue: Français
252 pages
ISBN-10 : 2226477306
ISBN-13 : 978-2226477309
Broché €17,90
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive C-D, Archive C-D, Cheng, François
Why Misread a Cloud takes its name from clouds of ash and smoke in wartime which appear to the author as a “storm, blown over the sea.”
Both an exploration of the mind’s ability to turn what is into something else, in order to survive, and the mind’s ability to resist the effects of psychosocial warfare imposed by the military and the police.
“Who wants you to be afraid” the poet’s friend asks as he “added sugar to his tea.” The realization this question brings enables the poet to explore forces that separate us from one another and ways we rise up within ourselves to move through fear toward love.
Emily Suzanne Carlson (she/they) is a mother, a poet, a teacher, and the director of Art in the Garden, a liberatory, anti-racist, LGBTQ+ welcoming, and joy-centered program that addresses the impacts of childhood adversity and trauma. Emily is the author of two prior collections: I Have a Teacher (Center for Book Arts 2016), and Symphony No. 2 (Argos Books, 2015). Emily earned a BA from Sarah Lawrence College and an MFA from the University of Pittsburgh. With friends, they run the Bonfire Reading Series. Emily lives with their partner and their three children in an intentional community centered around an urban garden in Pittsburgh, Pennsylvania.
Why Misread a Cloud
Emily Suzanne Carlson
Pub. Date: 10/31/2022
Publisher: Tupelo Press
ISBN: 978-1-946482-79-2
Binding: Paberback
Pages: 42
Price: $ 17.95
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Book News, - Bookstores, Archive C-D, Archive C-D
Acclaimed cultural critic Greil Marcus tells the story of Bob Dylan through the lens of seven penetrating songs Marcus delivers yet another essential work of music journalism.
-Kirkus Reviews: Just as Dylan allows a song to carry him away, readers will be transported by the sheer poetry of Marcus’ prose.
In Folk Music, Greil Marcus tells Dylan’s story through seven of his most transformative songs. Marcus’s point of departure is Dylan’s ability to see myself in others.
Like Dylan’s songs, this book is a work of implicit patriotism and creative skepticism. It illuminates Dylan’s continuing presence and relevance through his empathy-his imaginative identification with other people.
This is not only a deeply felt telling of the life and times of Bob Dylan but a rich history of American folk songs and the new life they were given as Dylan sat down to write his own.
Greil Marcus
Folk Music A Bob Dylan Biography in Seven Songs
Hardcover
English language
11-10-2022
288 pages
Yale University Press
EAN 9780300255317
€ 25,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive C-D, Archive C-D, Archive M-N, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Bob Dylan, Dylan, Bob
‘Het is warm in de hivemind’ poëziedebuut van het jaar ♦ Maxime Garcia Diaz wint 35ste C. Buddingh’-prijs
Poetry International kende de C. Buddingh’-prijs 2022 toe aan Maxime Garcia Diaz voor haar poëziedebuut Het is warm in de hivemind, een uitgave van De Bezige Bij. De dichter kreeg de prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut van het jaar uitgereikt door juryvoorzitter Jelle Van Riet, tijdens De Staat van de Poëzie, het slotprogramma van het 52ste Poetry International Festival Rotterdam. Dit jaar dongen 26 poëziedebuten mee, naast winnaar Maxime Garcia Diaz maakten ook Ferdy Karto, Nisrine Mbarki en Esohe Weyden kans op de prijs. De jury bestond naast literair journalist en columnist Jelle Van Riet uit schrijver en podcastmaker Daan Doesborgh en dichter, schrijver en beeldend kunstenaar Michael Tedja.
Uit het juryverslag
De jury prijst Het is warm in de hivemind als bundel die alleen nu geschreven had kunnen worden. Met taal als het internet zelf, bij vlagen psychedelisch, vol memes, emoji, reclames en zijpaden, heeft Maxime Garcia Diaz een spannende bundel afgeleverd. Ze treedt er ver buiten de gebaande paden van de poëzie mee, wat de poëziewereld ongetwijfeld zal opdelen in lovers en haters. “Krachtige passages geven de lezer houvast en zin om verder te scrollen, swipen en surfen.” Diaz dicht onder andere over de problematische verhouding die jonge meisjes en vrouwen van nu met hun lichaam hebben en over het gebrek aan contact. De gedichten bulken van de referenties aan de popcultuur, maar verwijzen ook naar dichters en schrijvers zoals Allen Ginsberg, Sylvia Plath en Virginia Woolf. De jury roemt het activistische karakter van Maxime Garcia Diaz: “Het is warm in de hivemind is een debuut dat de lezer eens flink door elkaar schudt.”
52nd Poetry International Festival
Met de Uitreiking van de C. Buddingh’-prijs 2022 sloot Poetry International vanmiddag de 52ste festivaleditie die afgelopen vrijdag begon feestelijk af. Eindelijk kon het weer, de kracht van het woord ervaren, in lijfelijke aanwezigheid van hongerig publiek en zoveel verschillende dichtersstemmen van over de hele wereld. Net als festivaldichter Marjolijn van Heemstra werden we “bijna emotioneel van de hoeveelheid publiek en de waanzinnige mix van stokken en stekjes die nieuwsgierig rondloopt, en vooral van het idee dat poëzie nog altijd gedragen wordt door een stevige groep wonderschone types die taal de tijd en ruimte geven die ze zo hard nodig heeft. Omdat we anders verstarren.”
Sinds 1988 bekroont Poetry International jaarlijks het beste Nederlandstalige poëziedebuut met de C. Buddingh’-prijs. Daarmee bevordert Poetry International de aandacht voor talentvolle nieuwe stemmen in de Nederlandstalige poëzie. Voor menig dichter van naam was de C. Buddingh’-prijs de eerste belangrijke trofee die in de wacht werd gesleept. Joke van Leeuwen, Ilja Leonard Pfeijffer en Anna Enquist, of recenter Lieke Marsman, Ellen Deckwitz, Marieke Lucas Rijneveld en Radna Fabias behoren tot de laureaten. De laatste editie werd in 2021 uitgereikt aan Wout Waanders, voor zijn bundel Parkplan (uitgeverij de Harmonie).
Het is warm in de hivemind
Maxime Garcia Diaz
Wat gebeurt er met een lichaam als het alleen maar naar een beeldscherm staart? Wat glinstert er tussen de ruïnes van de eenentwintigste eeuw? Dat onderzoekt Maxime Garcia Diaz in deze spetterende debuutbundel. Haar associatieve gedichten kronkelen, bedwelmen, ontregelen, en wortelen diep in het digitale, het feminiene en het hedendaagse. Flarden van nieuwsberichten vermengen zich met academische theorie en uitgestorven webpagina’s uit de jaren nul. In haar poëzie worden grenzen poreus – tussen lichamen, talen, stemmen – en is alles onzuiver.
Het is warm in de hivemind is een analoog internet, een papieren web, een bloederige rotzooi van popcultuur, ondode URL’s en meisjeslichamen. Een bruisend poëtisch debuut waarin de taal welig tiert, over fantasie, gekte, woede, angst, en een spookachtige revolutie. Deze meerstemmige maelstrom lijkt nog het meest op het internet zelf: grillig, gevaarlijk en vol van een duistere en vreugdevolle overvloed.
Maxime Garcia Diaz (1993) studeerde Cultural Analysis aan de Universiteit van Amsterdam. In 2019 won ze het NK Poetry Slam. Haar werk is eerder gepubliceerd door De Internet Gids, Samplekanon, Yes The Void, Deus Ex Machina en De Optimist. In 2020 kwam haar chapbook Artificielle uit bij het label Marktcorruptie en werkte ze met andere jonge schrijvers aan de voorstelling Poetic Resistance. Garcia Diaz is Nederlands en Uruguayaans en woont in Amsterdam. Haar poëziedebuut Het is warm in de hivemind verscheen in 2021.
Het is warm in de hivemind
Maxime Garcia Diaz
Type: Paperback
Uitgever: De Bezige Bij
ISBN: 9789403120614
NUR: 306
Aantal pagina’s: 112
Verschijningsdatum: 15-07-2021
Prijs 22,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Book News, Archive C-D, Awards & Prizes, Garcia Diaz, Maxime, Poetry International
Death be Not Proud
Death be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadfull, for, thou art not soe,
For, those, whom thou think’st, thou dost overthrow,
Die not, poore death, nor yet canst thou kill mee.
From rest and sleepe, which but thy pictures bee,
Much pleasure, then from thee, much more must flow,
And soonest our best men with thee doe goe,
Rest of their bones, and soules deliverie.
Thou art slave to Fate, Chance, kings, and desperate men,
And dost with poyson, warre, and sicknesse dwell,
And poppie, or charmes can make us sleepe as well,
And better then thy stroake; why swell’st thou then?
One short sleepe past, wee wake eternally,
And death shall be no more; death, thou shalt die.
John Donne
(1572 – 1631)
Death be Not Proud
(±1618)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Donne, John
Sweetest Love, I do Not Go
Sweetest love, I do not go,
For weariness of thee,
Nor in hope the world can show
A fitter love for me;
But since that I
At the last must part, ’tis best,
Thus to use myself in jest
By feigned deaths to die.
Yesternight the sun went hence,
And yet is here to-day;
He hath no desire nor sense,
Nor half so short a way;
Then fear not me,
But believe that I shall make
Speedier journeys, since I take
More wings and spurs than he.
O how feeble is man’s power,
That if good fortune fall,
Cannot add another hour,
Nor a lost hour recall;
But come bad chance,
And we join to it our strength,
And we teach it art and length,
Itself o’er us to advance.
When thou sigh’st, thou sigh’st not wind,
But sigh’st my soul away;
When thou weep’st, unkindly kind,
My life’s blood doth decay.
It cannot be
That thou lovest me as thou say’st,
If in thine my life thou waste,
That art the best of me.
Let not thy divining heart
Forethink me any ill;
Destiny may take thy part,
And may thy fears fulfil.
But think that we
Are but turn’d aside to sleep.
They who one another keep
Alive, ne’er parted be.
John Donne
(1572 – 1631)
Sweetest Love, I do Not Go
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Donne, John
The Broken Heart
He is stark mad, whoever says,
That he hath been in love an hour,
Yet not that love so soon decays,
But that it can ten in less space devour;
Who will believe me, if I swear
That I have had the plague a year?
Who would not laugh at me, if I should say
I saw a flash of powder burn a day?
Ah, what a trifle is a heart,
If once into love’s hands it come!
All other griefs allow a part
To other griefs, and ask themselves but some;
They come to us, but us love draws;
He swallows us and never chaws;
By him, as by chain’d shot, whole ranks do die;
He is the tyrant pike, our hearts the fry.
If ’twere not so, what did become
Of my heart when I first saw thee?
I brought a heart into the room,
But from the room I carried none with me.
If it had gone to thee, I know
Mine would have taught thine heart to show
More pity unto me ; but Love, alas!
At one first blow did shiver it as glass.
Yet nothing can to nothing fall,
Nor any place be empty quite;
Therefore I think my breast hath all
Those pieces still, though they be not unite;
And now, as broken glasses show
A hundred lesser faces, so
My rags of heart can like, wish, and adore,
But after one such love, can love no more.
John Donne
(1572 – 1631)
The Broken Heart
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Donne, John
La Pendule Arrêtée
C’est une chambre peinte à fresque
Avec de hauts murs lambrissés;
Lorsque l’on entre, on croirait presque
Rentrer dans les siècles passés.
On éprouve une gêne étrange
Dans cet endroit silencieux:
Il semble que l’on y dérange
Un rendez-vous mystérieux.
Je ne sais point pour quelle cause
L’appartement fut délaissé;
La fenêtre en est toujours close,
Sous le grand store bien baissé.
Il s’y passa, l’on peut le croire,
Autrefois des faits importants,
Mais nul ne connaît plus l’histoire
Que recouvre la nuit du temps.
On y voit sur la cheminée,
Entre deux flambeaux vermoulus,
Une pendule très ornée
Qui depuis longtemps ne va plus.
Il s’est enfui bien des années
Tandis qu’inactive elle dort,
Ses aiguilles comme enchaînées
Par le silence de la mort.
Que fut l’heure mystérieuse
Dont elles ne sauraient bouger?
Quelle est la main triste ou joyeuse,
Qui retint le battant léger?
C’est un secret et je l’ignore,
Un secret que l’oubli scella…
Les meubles seuls pourraient encore
Raconter cette histoire-là;
Car dans la vieille et triste chambre
Tout parle encor du temps ancien,
Même le léger parfum d’ambre
Qui vous saisit lorsqu’on y vient.
Les ans, dans leur marche sévère.
Ont fui, par les jours emportés,
Mais la pendule solitaire
Ne les a pas même comptés.
Il n’est plus qu’une heure pour elle,
Heure égale à l’éternité,
Et cette heure unique c’est celle
Où son battant fut arrêté.
Ainsi parfois sur cette terre
Où nous avons été placés,
Nous rencontrons, triste mystère,
Des cœurs vivant aux jours passés.
Comme la pendule fidèle
Dans la salle aux lambris doré,
Ils se sont de l’heure actuelle
Volontairement séparés.
Pour eux aussi, toute la vie,
L’instant présent et l’avenir,
Est dans une heure évanouie
Qui ne doit jamais revenir…
Le temps a beau marcher sans trêve,
Ils ne l’entendent pas couler,
Et trop absorbés par leur rêve,
Ils ne peuvent s’en éveiller.
Qu’importe si les jours s’amassent,
Qu’il soit le matin ou le soir,
Que les ans s’arrêtent ou passent,
Ils ne veulent pas le savoir.
Désormais, leur être demeure
Sur le même point arrêté;
Ils ne connaissent plus qu’une heure,
Et c’est pour eux l’éternité.
4 février 1881
Alice De Chambrier
(1861-1882)
La PenduleArrêtée
• fleursdumal.nl magazine
More in: Alice De Chambrier, Archive C-D, Archive C-D, Chambrier, Alice De
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature