Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Esther Porcelijn
Argwaan
Ben jij nog wel mijn leider?
Ben jij nog wel de baas van alles?
Ben jij nog wel mijn sokpop?
Ben jij nog wel de klootzak?
Kook jij nog wel spinazie en eitjes voor mij?
Stop jij mij nog wel in?
Zing jij nog wel een liedje voor mij?
Knabbel je nog wel aan mijn vel?
Kus je nog wel op mijn nare gedachten?
Was je nog wel mijn hoofd en mijn haar?
Wil je mij nog wel soms een dag zien?
Wil je nog wel mijn regels verzinnen?
Ga je nog wel aan de afwas beginnen?
Snij je nog wel de uien voor de haring?
Bepaal je nog wel hoe het gaat?
Wil jij nog wel mij bekijken?
Ben ik nog wel je sokpop?
Lig je vannacht weer naast mij?
Esther Porcelijn gedicht
uit de nieuwe bundel: De keren dat ik verwaai
De keren dat ik verwaai is verkrijgbaar of te bestellen
via de reguliere boekhandel of
via uitgeverij teleXpress – www.telexpress.nl
ISBN/EAN: 978-90-76937-44-1
Prijs: 15 euro
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther
U I T N O D I G I N G
t e l e X p r e s s
www.telexpress.nl
dubbelpresentatie teleXpress op 26 september 2013:
De keren dat ik verwaai, debuutbundel Esther Porcelijn en
De Hel van Ruud Welten
in theater DE NWE Vorst, aanvang 20.30 uur
Op 26 september a.s. lanceert uitgeverij teleXpress in theater De NWE Vorst in Tilburg een tweetal nieuwe, bijzondere publicaties. Het betreft De keren dat ik verwaai, de debuutbundel van Esther Porcelijn, stadsdichter van Tilburg 2011-2013. Daarnaast, ruim een maand voor de honderdste geboortedag van Albert Camus, De Hel, een toneelstuk over Sartre, Camus en (hedendaags) terrorisme van filosoof en publicist Ruud Welten.
Tijdens de presentatie zal Esther Porcelijn – als altijd op pakkende wijze – voordragen uit haar bundel. Daarnaast vormen gelezen tekstfragmenten door Esther Porcelijn (naast dichter ook acteur en filosofiestudent) en filosoof en Sartrekenner Paul Cobben aanleiding voor een discussie tussen Ruud Welten, Hans Achterhuis, filosoof en auteur van o.a. Met alle geweld, theaterregisseur Tarkan Köroğlu en de overige sprekers. Moderator is Leon Heuts, redacteur van Filosofie Magazine.
In De keren dat ik verwaai beziet de voormalige stadsdichter van Tilburg, Esther Porcelijn, de stad en haar bewoners met de scherpe, maar tegelijkertijd zachtmoedige blik van de buitenstaander. De intermenselijke relaties in al hun verschijningsvormen worden door haar op associatieve, soms dromerig-poëtische dan weer beschouwelijke wijze neergezet, zij het telkens gelardeerd met de nodige ironie en humor.
De naoorlogse controverse tussen Sartre en Camus blijkt ook in de 21ste eeuw nog niets aan actualiteit te hebben ingeboet. Door het gedachtegoed van Sartre en Camus te confronteren met dat van een jonge islamitische terroriste, zet Ruud Welten de zaak op scherp, houdt hij ethische en existentiële kwesties tegen een hedendaags licht en zet hij de lezer aan het denken. Op heldere en tegelijkertijd speelse wijze worden deze kwesties de 26ste ten tonele gevoerd.
Behalve het toneelstuk bevat De Hel bijdragen van Sartre, Camus en een interview met toneelregisseur Tarkan Köroğlu.
Ruud Welten (1962) is filosoof. Hij is als universitair docent werkzaam aan de Universiteit van Tilburg en als lector bij de hogeschool Saxion te Deventer. Van zijn hand verschenen tal van publicatie over o.m. Sartre. Onlangs verscheen eveneens van zijn hand: Het ware leven is elders. Filosofie van het toerisme.
Esther Eva Porcelijn (1985) is toneelspeler, theatermaker en dichter. Na een paar jaar Toneelacademie in Maastricht ging ze naar Tilburg om er aan de universiteit filosofie te gaan studeren. Al snel werd ze tot stadsdichter van Tilburg verkozen (2011 – 2013). Sindsdien treedt ze in heel Nederland op met haar poëzie, korte verhalen, columns en theatervoorstellingen.
Porcelijns gedichten en prozastukken zijn verschenen in Brabant Literair, Strak en Hollands Maandblad. In 2013 won ze de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs 2012-2013 voor haar poëzie.
agendagegevens
boekpresentatie debuutbundel Esther Porcelijn en toneelstuk Ruud Welten, presentatie Leon Heuts (Filosofie Magazine), m.m.v. filosoof Paul Cobben, theaterregisseur Tarkan Köroğlu en als speciale gast filosoof en publicist Hans Achterhuis
datum: 26 september
aanvang : 20.30 uur, inloop vanaf 20.00 uur
locatie: De NWE Vorst, Willem II straat 48, 5038 BD Tilburg
entree : 5 euro
kaarten bestellen: www.denwevorst.nl
De keren dat ik verwaai is verkrijgbaar of te bestellen via de reguliere boekhandel of via uitgeverij teleXpress – www.telespress.nl – ISBN/EAN: 978-90-76937-44-1 – Prijs: 15 euro
De Hel/ l’Enfer is verkrijgbaar of te bestellen via de reguliere boekhandel of via uitgeverij teleXpress – www.telexpress.nl – ISBN/EAN:978-90-76937-43-4 – Leverbaar: 27 september 2013 – Prijs: 15 euro
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Art & Literature News, City Poets / Stadsdichters, Ivo van Leeuwen, Porcelijn, Esther
Esther Porcelijn
Berlijn
Goed, voordat het 11 januari is en de nieuwjaarswensvermoeidheid toeslaat (11 januari is dan het magische getal, volgens mijn moeder), zal ik ook even mededelen waar ik ben geweest met oud en nieuw: In Berlijn.
Mijn Amsterdamse vrienden gapen zich rot als ze dit horen: “Berlijn ja? O, echt zoo 2011, iedereen is al in Berlijn geweest, en iedereen gaat altijd met oud en nieuw naar Berlijn.”
Het is waar, er waren veel Nederlanders in Berlijn en ik wist dat er ook kennissen in Berlijn zouden zijn. Dus, inderdaad, origineel is het niet. Maar het is wel ontzettend terecht om daar te zijn met oud en nieuw en eigenlijk altijd wel, Berlijn is namelijk waanzinnig!
De mensen zijn er open en vriendelijk en er zijn veel kunstenaars die ook daadwerkelijk leuke avonden organiseren en galeries in verlaten gebouwen openen. Er zijn heel veel feestjes en die worden vooral georganiseerd in clubs in industriële oude gebouwen. Zo gingen wij naar een feest dat plaatsvond in een oud zwembad, alle gangen en ketels waren paars of groen verlicht en er waren hele hallen met knoppen en wieltjes waar je aan kan draaien en de DJ draaide er minimal music of techno. De feestgangers staan er wel allemaal als autisten bij; hoofd richting de DJ en introvert minimalistisch aan het dansen, niemand danst er ‘samen’.
De drank is er goedkoop en ze hebben er wodka bij de Lidl. De metro rijdt er in het weekend de hele nacht en alles in Berlijn is hierdoor heel goed en snel bereikbaar. Je kan er betaalbaar wonen in prachtige grote appartementen die voornamelijk gedeeld worden als in een studentenhuis. De bewoners van die appartementen geven ook weer veel feesten waarbij het hele complex de deuren open stelt of anders wel hun kelder. De eerste studie daar is spotgoedkoop en studeren levert ook daar veel voordelen op met kortingen voor musea en zelfs verzekeringen.
En overal zijn leuke markten met tweedehands meubels en kleding, overal zijn antiekwinkeltjes en antiquariaten. Het enige nadeel als inwoner van Berlijn is dat ze in Duitsland geen minimumloon hanteren, sommige studenten werken er echt voor een peulenschil en zijn ook onverzekerd.
Met oud en nieuw zijn mijn vriendje en een vriend wel geslagen op straat. In Berlijn houden ze enorm van knallende rotjes en knallende vuurpijlen. Door de straten vliegen ze je om de oren en tegen de ramen en in de bomen, nog veel meer dan in Nederland. Wij probeerden ons hier een weg door te banen en toen mijn vriendje en de vriend achter ons liepen om naar een feestje te gaan, staken zij een rotje af en werden op hun bek geslagen. De vriend heeft toen een volle tas met drankflessen tegen het hoofd van de aanvaller gesmeten. Ik liep terug om ze te halen en zag hun bebloede hoofden met beurse ogen. Het gaat nu prima met ze, wat ijs tegen hun blauwe ogen hielp goed.
Verder is het dus geweldig in Berlijn, een aanrader voor iedereen.
En als je over de universiteitsterreinen loopt dan voel je een anarchistische sfeer die in Tilburg ver te zoeken is. Niks geen kale betonnen gebouwen en posters van zakensymposia maar druk discussiërende mensen en overal posters van debatten en lezingen, feesten en bijeenkomsten en dan met muziek die wel even iets verder gaat dan meatloaf of de top40. Ik wil niet als een oud wijf klinken maar onze Uni is echt heel heel braaf vergeleken met die in Duitsland.
Ik zou jullie allemaal naar Berlijn willen meenemen volgend oud en nieuw, maar jullie zijn er vast al heel vaak geweest en kennen de bruisende kunstzinnige vrije sfeer daar waarschijnlijk al door en door.
Happy New Year.
Esther Porcelijn in Univers Blog
photo jefvankempen
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Esther Porcelijn
WZDOJ?
In de trein.
Twee dames voor mij bespreken hun zorgen: “..Dus ík zeg tegen haar, je moet je kind juíst even laten huilen, anders raakt ze te gewend aan haar moeder die bij elke kik op haar afrent. Kinderen kunnen met je sollen hoor. Nou, wat ik tóen toch over mij heen kreeg! Dus ik zeg, kijk, het is maar míjn mening hoor. Ik denk dus, even tussen ons, dat ze echt overbezorgd is. Komt door de band met haar eigen moeder enzo.”
De andere vrouw antwoordt: “Maar, dan denk ik toch, waarom voel jij de behoefte om haar iets te vertellen over haar kind? Wat zegt dat over jou en jouw band met je moeder? Ik vraag het mij gewoon af hè, mijn mening.”
Ergens tussen de weilanden en de vrouwen vraag ik mij af of het waar is dat wat jij vindt van anderen en de wereld, meer zegt over jezelf dan over die wereld of die anderen.
Zou het?
Zou het zo zijn dat de tuttigheid waarin ik die vrouwen neerpen iets zegt over mij? Ben ik tuttig? Of juist bang voor tuttigheid? Moet ik daar dan iets aan doen?
Hoe wij kijken, waar onze aandacht naartoe gaat, zegt wellicht iets over onze interesses. En, filosofisch gezien, is er wat voor te zeggen dat wij zelfs alles wat wij zien/proeven/voelen, en waar wij een begrip van vormen, meer zegt over ons kenapparaat en onze hersens dan dat wij werkelijk alles waarnemen als exact beeld van de werkelijkheid. Wij kunnen bijvoorbeeld geen tijd waarnemen, maar wel verandering. Het feit dat we een concept vormen van tijd zegt iets over ons interne systeem (dat concepten op waarnemingen plakt), maar weinig over de ‘echte’ werkelijkheid.
Zou kunnen.
Maar, als je dit doortrekt dan is al onze beleving een gevolg van dit interne systeem. Al is het niet zo dat een Kantiaan je ooit, als je huilt om een zielige dierenreclame, zal beschuldigen van het bezitten van een eigenaardige verstandscategorie (interne concepten).
Het gaat hier dus niet om filosofie maar om psychologie.
Let op: De grond is hier ijskoud!
Mensen die deze: “Wat Zegt Het Over Jou”-methode toepassen bedoelen meestal dat het aanwijzen van een probleem met een ander mens, of fenomeen, in het leven iets zegt over jouw eigen angsten en problemen en dat heftige reacties op bepaald gedrag vaak wijzen op het feit dat je zelf misschien bang bent dat je zulk gedrag vertoont. Dat je iets stiekem herkent, of indirect reageert op een ander iemand uit je verleden (vader, moeder, opa). Dat je dit conflict van vroeger, dit trauma, projecteert op de persoon of het fenomeen in het heden.
‘Projectie’ is een woord wat heel veel gebruikt wordt in dit soort gesprekken. De mensen die deze WZDOJ-methode veel toepassen hebben namelijk allemaal een abonnement op het Psychologie Magazine.
Een paar voorbeelden:
Stel, je haat katten.
Vroeg of laat zal iemand vragen waarom je katten haat.
Je antwoordt dat je niet houdt van haren op je kleren en dat je hun scherpe nagels naar vindt.
De gesprekspartner zal dan vragen of er ooit iets in je leven is gebeurd (bij voorkeur in de jeugd) waardoor je nu deze gevoelens ervaart.
Dit geval is nog te doen want, inderdaad, je opa had een valse kat. Zelfs als je niet weet waarom je katten niet mag vind je het nog geen extreem domme vraag.
Dan, valt je bij het eten met vrienden in een restaurant op dat de ober heel gehaast is en amper aandacht aan je besteedt. Hij zegt niet eens ‘tot ziens’ nadat je de rekening hebt betaald.
Je vindt dit onbeleefd en klaagt erover bij je vrienden. Een vriend merkt op dat het restaurant erg vol was en dat de ober misschien met zijn handen in het haar zat door het harde werken. De vriend vindt dat jij het gedrag te snel als onbeleefd hebt afgedaan. Jij antwoordt dat je toch betaalt in een restaurant voor het eten en dat de aandacht van het personeel daarbij hoort. De vriend zegt nu dat de aandacht nu eenmaal niet altijd naar jou gericht kan zijn en hij vraagt zich af wat dit over jou zegt dat jij deze behoefte wel schijnt te hebben.
Dit laatste voorbeeld is meer een interpretatie en inlevingskwestie. Die vriend leeft zich in, jij niet. Dan nog is het zeer vervelend dat die vriend de bal naar jou kaatst en vraagt wat dit over jou zegt. Je vraagt je toch af waarom hij dit zou vragen, een ober hoort toch beleefd te zijn?
Nu, je bent zo iemand die weinig warme gevoeld koestert ten opzichte van het huwelijk.
Een vriendin van je gaat trouwen en, ondanks dat je blij bent voor haar, begrijp je werkelijk niets van die keuze, waarom zou iemand in deze tijd nog trouwen?
Je deelt je twijfels over de idee huwelijk met je vrienden en een vriendin merkt op dat dit wellicht iets over jou zou kunnen zeggen. “Ben jij zelf bang voor een commitment”, vraagt ze. Je zegt dat je denkt van niet, dat je gewoon niet snapt dat twee mensen zo’n ouderwetse afspraak nodig hebben om hun liefde te bevestigen. Je vriendin begint uiteraard weer te morren en zegt: “Klinkt toch als een indirecte vorm van bindingsangst hoor!”
Bij dit laatste voorbeeld is het zo vervelend als iemand deze methode toepast omdat je dus het hele inhoudelijke gesprek niet meer kan voeren. Je staat schaakmat. Wat je nu ook zegt, het zal allemaal een bevestiging zijn van haar vermoedens en diagnose: Bindingsangst. Zal wel.
Dan heb je nog de allerergste vorm: Het soort mensen dat minstens 5 jaar een abonnement heeft lopen op het Psychologie Magazine en de drang niet kan weerstaan om, als iemand anders in de ruimte de WZDOJ-methode heeft uitgekraamd, zelf nog even extra toegepast zegt: “Maar, wat zegt dit over jou dat jij zo begint over de achterliggende redenen van iemands gedrag?”
De opmerking lijkt scherp maar wordt jammer genoeg altijd net iets te schertsend gebracht, met een blik waaruit blijkt dat deze persoon zichzelf zeer opmerkzaam vindt, waardoor het heel naar wordt. Daarbij is het hier een retorisch trucje.
Laatst was ik op een feest en mijn vriendje had een enorme mep op zijn hoofd gekregen. Hij moest naar huis want hij knoeide bloed over de dansvloer.
Ik ging, ondanks dat ik nog wel zin had om te dansen, met hem mee naar huis.
Om afscheid te nemen van twee vriendinnen ging ik terug de dansvloer op. Ik riep dat ik naar huis ging. “Wat? Nu al??” vroeg de ene. Ik zei dat ik met mijn vriendje echt naar huis moest. “Oja!”, zei ze, “jij hebt natuurlijk een relatie!” Ik zei dat ik het zelf ook fijn zou vinden als hij met mij mee zou gaan als ik in die situatie zou zitten. Zij riep meteen uit, met de armen in de lucht op de dancemuziek: “God, wat ben ík blij dat ik geen relatie heb!” De andere vriendin riep mee. Ik kon niets meer zeggen. Ik wilde heel graag zeggen dat deze opmerking betuigt van exact het omgekeerde en dat iemand die zo’n opmerking maakt het allerliefste een vriendje zou willen hebben. Inclusief IKEA-huis met twee labradors, en wel zeven abbonementen op elke vorm van Libelle of psychowhatever, dat dit haast wel haar allergrootste droom moet zijn.
Maar ik zei het niet. Het deed pijn maar ik hield mij in.
De vraag is dus wat je aan dit fenomeen kan doen. Hoe krijgen we deze vreselijke methode van de aardbodem? Moet er wel iets aan gedaan worden?
Wat kun je nog zeggen op zo’n moment, misschien is er geen goed antwoord op de WZDOJ-methode te geven.
Is het een interessante vraag naar de fundamenten van de menselijke intentie of is het een retorisch trucje?
Wat zegt het?
Het zegt iets over mij dat ik inschat dat het nog meer over jou zegt. En zo zeggen we dingen over elkaar, prima.
Wat het over mij zegt dat ik hiermee zit?
Of ik iets heb meegemaakt waardoor ik nu..
Ja, inderdaad. Heb een enorm trauma.
Veel te groot om over te schrijven, letterlijk. Past niet op dit vel/scherm.
Gigantisch!
Esther Porcelijn: WZDOJ?
Eerder gepubliceerd in: Univers Blog
photo: fleursdumal.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Boekpresentatie Jef van Kempen
Op 16 december 2012 vond bij boekhandel Livius in Tilburg de presentatie plaats van de nieuwe dichtbundel van Jef van Kempen. Stadsdichter Esther Porcelijn en Jef van Kempen zelf droegen gedichten voor uit de bundel, die getiteld is: ‘Laatste Bedrijf. Een keuze uit de gedichten 1962-2012′. Verder reikte burgemeester Peter Noordanus aan Jef van Kempen een onderscheiding uit (de grote zilveren legpenning van de gemeente Tilburg) voor zijn verdiensten op het gebied van literatuur en cultuur. Collega-schrijver Ton van Reen hield een boeiende lezing over Jef van Kempen en zijn poëzie.
fleursdumal.nl magazine
More in: Jef van Kempen, Kempen, Jef van, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Esther Porcelijn
Tijdmachine
(100 jaar bibliotheek Tilburg)
Als je een keer vragen hebt of ongelukkig bent
Je twijfelt of zekerheden zeker zijn,
En je wil dat iemand je verhalen deelt
Omdat je alleen bent met je ideeën.
Weet dan dat er een plek is, in elke stad
Waar je in de kast kan duiken.
Als je niet weet of nu 1988 of -89
De val van de muur en alle consequenties,
Of je dreigt te verliezen in een weddenschap
En je weet toch echt echt zeker dat die ene
Jongen uit de klas het mis had met de hoofdstad.
Weet dan dat er voor kennis een plek is.
Stel, je zoekt, terloops, de herkomst van lijden,
Je hebt een hond met allergie en vergeet steeds wie
Nou ook alweer de pasta had ontdekt,
En of fröbelen iets is wat volwassenen kunnen,
Of dat kinderbreinen kinderachtig durven zijn.
Weet dan dat je niet naar Wikipedia hoeft te surfen.
Maar dat je naar de BIEB kan.
Naar de Bieb. Naar de bieb dan!
Je kan er reizen door de tijd
Je kan er koffie drinken
Je kan er nagaan of drie maal drie wel negen is
Of de kerk zich in de mens vergist.
Je kan er lezen of het beter is je buurman te verlinken
Je kan er dromen tot je valt
Je kan er plaatjes kijken
Je kan verzinnen dat je koning bent van Nederland
Hoe een lucifer op Mars brandt,
Je kan er leren of je later op je moeder zal gaan lijken
Wat wil je bedenken? Alles? Er is vast wel iets over alles!
Wil je een taart gaan bakken? Kom maar!
Waargebeurde verhalen vertellen?
Hoe een meisje een jongen versiert?
Witte neushoorns, toekomst voorspellen,
Krachtmetingsfabels, Grote fanfares?
Hertenvlees en kattenverharing
Oude verhalen en krantenberichten
Kennis voor altijd, wat een verlichting!
Tijdmachines bouwen?
Vroeger en nu in één keer overzien:
De mensheid bekijken,
voyeuristisch, in ‘t geniep,
Het kan allemaal bij de Bieb.
Esther Porcelijn 3 maart 2013: 100 jaar bibliotheek Tilburg
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, City Poets / Stadsdichters, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Esther Porcelijn
Seconden later zijn wij allerbesten
Seconden later zijn wij allerbesten.
Hij spreekt alweer van vroeger en van toen,
van: “ weet je nog?” en onze eerste zoen.
Hij koos de mooiste, deelde wat er restte.
Wij lachend om die avond in ’t plantsoen,
de avond in het gras op Tilburg West en
ik kon niet wachten op mijn grootse test en
zag hem mijn liefje van haar goed ontdoen.
Terwijl hij alle mensen om zich rijgt,
zijn nonchalante ‘k-weet-’t-ook-niet-geste,
ben ik diegene die zacht grapt en zwijgt.
Zal ik dan toch de rake waarheid ketsen?
Hem laten zien dat ik hem overstijg?
Ach wat, ik blijf toch altijd de gekwetste.
Zevende sonnet van de Tilburgse sonnettenkrans 2012, aangeboden als gratis boekenweekgeschenk.
photo: monica richter
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Tilt 2013
Bijna alle mensen die iets kunnen gaan dood
Een zaal vol typemachines afkomstig uit de Scryption-collectie, met erachter bezoekers die voor het grootste deel opgegroeid zijn met tekstverwerkers en tablets. Terwijl de hamerkoppen van de machines op de papierrol slaan, draagt voorin de zaal de zwaar getatooeerde schrijver Mark Verver met verve een dictee voor. Een van de vervreemdende beelden die bijbleven van de derde editie van het festival TILT.
Op 23 maart 2013 was het Tilburgse poppodium 013 gevuld met een bont publiek aan cultuurliefhebbers. Naast publiekstrekkers zoals Kees van Kooten, Guus Kuijer en Nelleke Noordervliet was er genoeg ruimte voor minder bekende schrijvers en voor het experiment. Dichters Anneke Claus en Jaap Robben openden samen met een compleet harmonie-orkest de avond krachtig met het ambitieuze project Harmonie en Poëzie. Studenten van de Rockacademie lieten met hun muzikale bewerkingen van schrijversteksten zien dat hun talent ook richting kleinkunst uitstrekt. P.F. Thomese gaf samen met Martijn Neggers en Mathijs Leeuwis een eenmalige muziektheaterversie van zijn werk “Het Bamischandaal”.
Schrijver J.A. Dautzenberg wierp zijn pamflet over de rehabilitatie van Roothaert terzijde om plaats vrij te maken voor een door hem noodzakelijk geacht ingelast optreden. Het betrof de Antilliaanse schrijver Eardly van der Geld, die daarmee de boekenweek in Tilburg zowel hielp openen (met een lezing in de Tilburgse Bibliotheek) als hielp afsluiten. Jasper Henderson en Elfie Tromp praatten het geheel vlot aan elkaar.
Voor de liefhebber was het hard werken: rondlopen tussen de verschillende zalen, ondertussen genieten van de visuele kunstwerkjes van het project LetterLust XML – en vooral veel bijpraten en handen schudden. Vermaak met een grote V en af en toe pareltjes – zoals een half uur durende muzikale dialoog tussen een zwijgende Tom America, een pratend toetsenbord dat zijn stem had overgenomen en de flemende, twijfelende en verleidende dichteres Esther Porcelijn. “Laat maar, alles is toch al een keer gedacht”. Volgend jaar hopelijk weer.
Esther Porcelijn en Tom America
photos: fleursdumal.nl magazine
FLEURSDUMAL.NL magazine
More in: A.H.J. Dautzenberg, City Poets / Stadsdichters, Frank van Pamelen, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther, THEATRE, Tilt Festival Tilburg, Tom America
photo kempis.nl
Esther Porcelijn
We saw your boobs
Seth Macfarlane (maker van tekenfilmseries Family Guy en American Dad) heeft een lied gezongen bij de Oscaruitreiking afgelopen zondag (24 februari 2013). Het lied dat hij zong was een eigen creatie genaamd: “We saw your Boobs”
In dat lied gaat hij alle actrices af waarvan hij de borsten heeft gezien in films.
Dit alles lijkt vrij onschuldig ware het niet dat hij de woede van veel actrices hiermee op de hals heeft gehaald. Let wel: Dit zijn actrices die welwillend en volledig vrijwillig hun borsten hebben getoond op film. Zelfs levend humoristisch fossiel Jane Fonda is boos, dit is haar statement: “What I really didn’t like was the song and dance number about seeing actresses boobs. I agree with someone who said, if they want to stoop to that, why not list all the penises we’ve seen? Better yet, remember that this is a telecast seen around the world watched by families with their children and to many this is neither appropriate or funny. I also didn’t like the remark made about Quvenzhane and Clooney, or the stuff out of Ted’s mouth and all the comments about what women do to get thin for their dresses. Waaaay too much stuff about women and bodies, as though that’s what defines us.” (janefonda.com/janes-blog-posts/)
Andere statements van actrices zijn al verzameld.
Na dit te hebben gelezen twijfelde ik even of de boze vrouwen niet toch een punt hadden maar ik moet toch echt concluderen dat dit niet zo is.
Stel je even voor dat je zelf een actrice bent. Je leest het script of scenario nog maanden of jaren voordat de film daadwerkelijk wordt opgenomen, en in een regieaanwijzing staat: ‘kleedt zich uit, staat met ontbloot bovenlichaam voor het raam, medium-shot van bovenlichaam, tegenspeler staat achter haar en omhelst haar innig.”
Dan weet je toch wat de consequentie is? Duizenden of misschien wel miljoenen mannen die zich verlekkeren aan je borsten. Youtube filmpjes die op repeat staan tijdens studentenhuis-feesten.
Goed, er is wat voor te zeggen als de nadruk van de Oscars al te veel ligt op het vrouwelijk lichaam maar de Oscaruitreiking is toch, behalve een erkenning van talent en goede films, ook een vleeskeuring? De vrouwen doffen zich op, kleden zich prachtig, trainen weken om er helemaal nonchie slank uit te zien. En dan feministisch gaan doen om een puberaal liedje van iemand waarvan je zo’n liedje kan verwachten. En dan nog over films waar die actrices miljoenen aan verdienen, mede door de blote borstenscènes.
Ben ik nu een antifeminist? Ik vind het filmpje namelijk enorm grappig want het verwoordt wat elke man stiekem denkt als hij de borsten van Charlize Theron heeft gezien: “Ha! Betrapt!” De scènes zijn voyeuristisch gefilmd met dit doel voor ogen. Nou fucking en? Er is zelfs een Mannenversie gemaakt van het nummer.
Ik weet dat grappen over vrouwen erg makkelijk worden gemaakt, tot op het punt dat ook ik mij ongemakkelijk voel als moderne vrouw die niet beter weet dan dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Ook ik merk soms dat seksgrappen net iets te snel worden gemaakt, en als iemand vijf keer dezelfde grap maakt dan is het op een gegeven moment geen grap meer.
Maar dit voorbeeld is voor mij niet kwetsend, denigrerend of aanstootgevend, ik vind het grappig.
Hypocriet dekt de lading zelfs niet helemaal. Of zie ik dit verkeerd?
Esther Porcelijn: 01-03-2013 Univers Blog
kempis.nl poetry magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
3e editie literaire festival TiLT op 23 maart 2013
Literair Variété Spektakel + Henk van Straten + Fresku + Kees van Kooten + Nelleke Noordervliet + Guus Kuijer + Jasper Henderson + Ellen Deckwitz + Delphine Lecompte + Christiaan Weijts + Jan van Mersbergen + Mark Verver + A.H.J. Dautzenberg + Thomas Möhlmann + Elfie Tromp + Goudzwartdebat + Esther Porcelijn en Tom America + VJ’s Studio M + DJ St. Paul + Thomése vs. Leeuwis vs. Neggers
Op zaterdag 23 maart 2013 vindt het literaire festival TiLT voor de derde keer plaats in Tilburg. TiLT staat voor Tilburg Literatuur & Theater. Maar ook voor deining, beweging, opschudding. En dat is precies wat het festival wil bewerkstelligen. Literatuur tot leven wekken. Boeken wakker schudden. Letteren koppelen aan andere disciplines. Muziek, film, beeldende kunst, theater. En dat allemaal in één prachtige avond. Een feest voor wie leest!
esther porcelijn & tom america
Het programma wordt dit jaar bruisender dan ooit! TiLT presenteert namelijk, in samenwerking met de CPNB, hét nationale slotfeest voor lezers in het laatste weekend van de Boekenweek. Op het programma pronken de schrijver van het Boekenweekgeschenk Kees van Kooten en Nelleke Noordervliet, schrijver van het Boekenweekessay. Ook bevestigd zijn; Guus Kuijer, Christiaan Weijts, Ellen Deckwitz, Mark Verver, Esther Porcelijn (Stadsdichter Tilburg) & Tom America, Anton Dautzenberg, P.F. Thomése, Leeuwis & Neggers, Delphine Lecompte en Thomas Möhlmann.
En een spetterende finale! Daarvoor zorgen Ivo Victoria en Rob Waumans met hun Groot Internationaal Literair Variété Spektakel. Een luchtig maar prikkelend programma vol snelinterviews (met o.a. Henk van Straten), kutrecensies, publieksparticipatie, een quiz, muziek en een mystery guest. En Fresku, de rappende revelatie van afgelopen jaar. Zij sluiten het festival af. Eén ding is zeker: het wordt een finale om niet licht te vergeten. Allemaal naar de Dommelsch Zaal!
fleursdumal.nl magazine
More in: A.H.J. Dautzenberg, Archive O-P, Art & Literature News, Elfie Tromp, Lecompte, Delphine, Porcelijn, Esther, The talk of the town, THEATRE, Tilt Festival Tilburg, Tom America
photo jef van kempen
Esther Porcelijn
Te vroeg voor chips
Het gaat zo beginnen, het is bijna op!
Zou iemand komen vertellen over slagschepen
Over hoe we met problemen dwepen?
Over wartaal, dansen en een mop?
Of over crème-bruléé of taartbak-tips!
‘t Is niet dat ik daar zin in heb hoor
Zegt Lidy tegen haar man, Theodoor.
Maar het is te laat voor muesli en te vroeg voor chips.
Het is rustig in de rest van het huis
De kat krabt aan een paal
Iedereen wacht op het verhaal
Van een man en zijn circusmuis
“Wat jij schat?” port Lidy aan
“Wat is het dat jij wil horen”
Hmm. Iets over dat Ajax heeft verloren.
Of het verliezen van een baan.
Ach lieverd, boeiend hoor!
maar dat komt morgen misschien
Nu gaat het over hoe mensen kunst zien
En ik hoef pas later naar kantoor!
De telefoon gaat. Lidy wiebelt even
Hé nu liever niet, geen crisis geen zin
Geen oplossingen, geen spanning in ’t gezin
Geen werk, daar is niets te beleven
Theodoor slaat een arm om haar heen
Legt zijn andere hand op haar been.
Boze telefoontjes moeten wachten
Ook de zee golft even niet, en geen van de natuurkrachten
Ik kan nu niet komen delegeren, tot mijn spijt
De wasmachine heeft geen toeren
De bouwvakkers staken het loeren
De AEX staat stil, want ja, koffietijd!
Op 7 Maart 2013 was Esther Porcelijn te gast bij het programma Koffietijd op RTL4 naar aanleiding van het winnen van de Hollands Maandblad aanmoedigingsprijs voor poëzie. Na een kort interview droeg zij een speciaal voor koffietijd geschreven gedicht voor.
Esther Porcelijn poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
hollands maandblad schrijversbeurzen uitgereikt
De dichteres en theatermaakster Esther Porcelijn (1985), schrijfster en kunsthistorica Bregje Hofstede (1988) en schrijver Maxim Roozen (1991) zijn de winnaars van de Hollands Maandblad beurzen 2012/2013. De laureaten kregen de prijzen uitgereikt in Amsterdam door Wim Brands tijdens het jaarlijkse Hollands Maandblad-literatuurfeest. Porcelijn en Hofstede ontvingen elk de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs (ter waarde van € 1000), en Roozen ontving de Hollands Maandblad schrijversbeurs (ter waarde van € 2000). Alle drie de schrijvers zijn medewerkers van het 54-jaar oude toonaangevende literaire tijdschrift dat onder redactie staat van Bastiaan Bommeljé, wordt uitgegeven door Uitgeverij Nieuw Amsterdam en onlangs door het Letterenfonds en Prins Bernhard Cultuurfonds als een der vier beste literair tijdschriften van Nederland werd beloond met € 25.000 subsidie.
Porcelijn werd door de jury bekroond voor haar poëzie ‘die zonder kloppen binnenkomt’ met verzen die ‘onomwonden, gekarteld en tegendraads’ zijn. Hofstede kreeg de prijs vanwege het brede literaire spectrum dat zij bestrijkt, ‘dat reikt van dromerig proza tot hard-boiled essayistiek’. Roozen werd onderscheiden voor de ‘verbluffend vanzelfsprekende’ wijze waarop hij als debutant ‘het levensgevoel en de geesteswereld van de hedendaagse jeugd wist te schetsen’.
Eerdere laureaten van de Hollands Maandblad-beurzen waren onder anderen Vrouwkje Tuinman, Yusuf el-Halal (Ernest van der Kwast), Anke Scheeren, Nina Roos, Philip Huff en Kira Wuck.
Hollands Maandblad is het grootste zelfstandige literaire tijdschrift van Nederland en werd in 1959 opgericht door K.L. Poll. Tot de medewerkers behoren o.m. Arnon Grunberg, Leo Vroman, Kira Wuck, Eva Gerlach, Iris Le Rutte, Hugo Brandt Corstius, J.M.A. Biesheuvel, Wim Brands, Philip Huff, David Pefko, A.H.J. Dautzenberg, Maartje Wortel, Vrouwkje Tuinman en Maarten ’t Hart.
juryrapport hollands maandblad schrijversbeurzen 2012/2013
Redactie, redactieraad en uitgever van Hollands Maandblad,
tezamen met het bestuur van de Stichting Hollands Maandblad,
hebben het genoegen mede te delen dat tijdens een feestelijke bijeenkomst
te Amsterdam de Hollands Maandblad Schrijversbeurzen 2012/2013 zijn uitgereikt.
Op voordracht van redactie & redactieraad werden de volgende medewerkers
van Hollands Maandblad aangewezen als winnaar
*
Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs: categorie poëzie
esther porcelijn
*
Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs: categorieën proza & essayistiek
bregje hofstede
*
Hollands Maandblad Schrijversbeurs:
maxim roozen
*
Esther Porcelijn (1985) werd bekroond met een Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie poëzie. En dat terwijl deze theatermaakster, toneelspeelster, schrijfster, filosofiestudente in feite weinig aanmoediging meer nodig heeft. Dat zij eind vorig jaar vrijwel gelijktijdig debuteerde met haar poëzie in Hollands Maandblad en werd uitverkoren tot stadsdichter van Tilburg was geen toeval. De laureaat heeft op talrijke podia en diverse festivals bewezen een buitengewoon multi-talent te zijn, en te beschikken over een tomeloze dadendrang, een wervelende dynamiek en een navenante pen. De jury werd onmiddellijk getroffen door haar gedichten die Hollands Maandblad binnenkwamen zonder kloppen en gewapend met woorden die even glashelder als persoonlijk, en even poëtisch als onomwonden, maar bovenal hard, gekarteld en tegendraads waren. In elk geval kreeg de lezer van Hollands Maandblad nimmer eerder nog voordat de titel van het gedicht aan de orde was bij wijze van poëtische preambule deze verzen toegeworpen:
Laten we het even niet over kwantummechanica hebben…
Even niet over mensenrechten…
Want daar loopt een vrouw met grote borsten.
Waarna een dichterlijk-wijsgerige zoektocht naar de zin van het leven volgt die klinkt als een urban rap met de urgentie van een locomotief die aan komt stormen uit de donkerste krochten van de menselijke beschaving, of misschien uit die van Tilburg. Vol verwachtingen over de letterkundige toekomst van deze laureaat kent de jury de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie poëzie toe aan Esther Porcelijn.
Bregje Hofstede (1988) werd bekroond met de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorieën proza & essayistiek. In de ogen van de jury wist de laureaat haar diverse bijdragen aan de jaargang 2012 van Hollands Maandblad op drie overtuigende literaire fundamenten te grondvesten: ideeën, stijl en doorzettingsvermogen. Het is de jury niet ontgaan dat de laureaat ondanks, doch wellicht dankzij twee studies (Frans en Kunstgeschiedenis) die deels aan de Sorbonne en in Berlijn werden afgerond met het judicium cum laude, een bijzonder breed spectrum bestrijkt, dat reikt van dromerige fictie tot hard-boiled essayistiek. Vooral haar eersteling, het debuutverhaal over een al dan niet fictieve amour fou in de Parijse metro, waarbij de hartenklop samenvalt met het passeren van al die oh zo bekende ondergrondse stations, en haar laatsteling, een even wetenschappelijk als hartstochtelijk essay over de kosmopolitische kunstenaar en het multi-talent Alexander Alexeieff konden op unanieme bijval rekenen. De jury is ervan overtuigd dat deze laureaat nog van zich zal doen spreken, want zij heeft alles wat elke gewone sterveling zo graag zou willen hebben: intelligence, ténacité, promptitude et avant tout promesse et jeunesse. Vervuld van zowel ontzag als verwachtingen over haar schrijflust kent de jury Bregje Hofstede de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorieën proza & essayistiek toe.
Maxim Roozen (1991) werd bekroond met de Hollands Maandblad Schrijversbeurs. Hij is jong, in de ogen van de jury misschien wel benauwend jong, en toch is hij in zekere zin al gewassen door de literaire wateren die tegenwoordig zo vervaarlijk over de lage dijken van ons cultuurlandschap klotsen. Het is de jury niet ontgaan dat deze laureaat in 2009 op 17-jarige leeftijd een Wild Card wist te bemachtigen voor Write Now!-schrijfwedstrijd, die hij vervolgens zonder bloeddoping wist te winnen met een opmerkelijk verhaal dat hem meteen een pre-contract van een respectabele hoofdstedelijke uitgeverij voor een roman opleverde. Het is de jury evenmin ontgaan dat de schrijfster Maartje Wortel hem uitriep tot haar ‘jonge god’ en dat zij haar hartenkreet publiceerde nog voordat de laureaat buiten zijn vriendenkring bekend was. ‘Onthoud die naam,’ schreef zij over haar jonge god, ‘Voor nu en in de toekomst.’ Het kan dus geen toeval zijn dat het literaire debuut van deze laureaat, dat gewoon via de post in de brievenbus viel en eenmaal afgedrukt in Hollands Maandblad op de pagina stond met een verbluffende vanzelfsprekendheid alsof het altijd zo had moeten zijn. Overigens was er weinig vanzelfsprekends aan het verhaal van de laureaat, dat op treffende wijze het levensgevoel en het geestesleven van de hedendaagse jeugd wist te schetsen. De jury beseft dat de laureaat schrijven kan, de jury beseft ook dat zij de schouders van de laureaat thans belaadt met de verwachting dat hij een bijzonder talent is. Al met al leek het de redactieraad passend deze laureaat haar hoogste teken van waardering, ondersteuning en aanmoediging te verlenen, in de verwachting dat hij nog van zich zal doen spreken. Vandaar dat de jury de Hollands Maandblad Schrijversbeurs 2012/2013 toekent aan Maxim Roozen.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Art & Literature News, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature