Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
DICHTERS VOOR DE SLEGTE & POËZIEMARKT OP DE WAPPER ANTWERPEN
Zaterdag 14 juni 2014: Dichters voor De Slegte in Antwerpen
De Slegte Antwerpen heeft altijd al een warm hart gehad voor poëzie. Niet alleen heeft poëzie een bijzondere plaats in het antiquariaatsaanbod aan De Wapper. De Slegte Antwerpen was ook vaak een locatie voor interessante tentoonstellingen gewijd aan dichters en tal van manifestaties waarin poëten het hoogste woord voerden. In het verleden heeft De Slegte zelf ook dichtbundels uitgegeven.
Na het onverkwikkelijke Polare-avontuur is De Slegte terug van weggeweest. Hoe kan dat beter gevierd worden dan met een heus dichtersfeest? Op zaterdag 14 juni lezen tal van dichters voor en wordt er een boekenmarkt gehouden waarop poëzie centraal staat. Poëziecentrum kan natuurlijk niet ontbreken met een greep uit de eigen collectie en uiteraard de Poëziekrant. Andere standhouders zijn Uitgeverij P, Verloren Woorden (literaire t-shirts) en de bibliofiele uitgever DRUKsel.
DICHTERS VOOR DE SLEGTE & POËZIEMARKT OP DE WAPPER
Om te vieren dat De Slegte de Polarestorm heeft overleefd,lezen zaterdagnamiddag 14 juni een keure dichters voor op de Wapper.
Met optredens van o.a. Benno Barnard, Max Temmerman, Bert Bevers, Stijn Vranken, Laurence Vielle en Kurt De Boodt.
PRAKTISCH : Zaterdag 14 juni, 14u – 18u, vrije toegang – De Slegte, Wapper, Antwerpen – Een initiatief van De Slegte in het kader van Felix Poetry festival.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Bevers, Bert, Literary Events
Juni Gedicht
15 juni 2014
een poëzieavontuur in het Westerpark te Amsterdam
persoonlijke ontmoetingen met 40 dichters
Vanaf 12.00 uur wordt het programma/plattegrond uitgedeeld bij de ingang van het park aan de Haarlemmerweg
13.00 – 15.00 uur
Dichter bij beeld
Twintig dichters dragen hun gedicht voor bij een van de beeldende kunstwerken die het park rijk is. De helft ervan is geïnspireerd op de markante beelden van Herbert Nouwens.
De dichters zijn: Tsead Bruinja, Joost Baars, Jos van Hest, Everdina W. Eilander, Anne Nederkoorn, Wendela de Vos, Simon Mulder, Vicky en Kelly Breemen, Nafiss Nia, Frans Terken, Juan Tajes, Mariet Lems, Will van Sebille, Robin Veen, Salima I.E.M. Senders, Tonny Hollanders, Gökhan Aksoy, Maarten Emanuel Stok, Annemarie Kuster, Ibrahim Selman.
14.00 – 16.00 uur
Ik ben een berk
Kinderen en ouders zijn welkom op de picknickweide om een gedicht te schrijven onder leiding van dichter Jacques Brooijmans.
15.00 – 17.00 uur
Dichters in het gras
Ruim twintig bekende en onbekende dichters zitten verspreid door het park en dragen voor uit eigen werk. Met medewerking van de volgende dichters: Baban Kirkuki, Diana Ozon, Co Woudsma, Joyce Hes, Judy Elfferich, Gerda Posthumus, Paul Roelofsen, Jeannine Winklaar, Jos Zuijderwijk, Kees Godefrooij, Lydia Dalmijn, Michiel van Rooij, Marjet Cliteur, Koos Hagen, Peter Prins, Ton Huizer, Aurora Guds, Martin van de Vijfeijke, Philip Rozema, Edith de Gilde, Monica de Ruiter, Sabine Kars, Merik van der Torren, Ronald M. Offerman, F. Starik.
Juni Gedicht wordt mogelijk gemaakt door Stadsdeel West, Studio 239 en School der Poëzie.
# Zie voor het laatste nieuws ook Juni Gedicht op Facebook
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Literary Events, MODERN POETRY
The 45th Poetry International Festival in Rotterdam
10-14 June 2014, Rotterdamse Schouwburg
Get ready for a week full of readings, interviews, lectures, special programmes and publications; a feast for the ears and eyes. From 10 to 14 June 2014 poets from all over the world will converge on Rotterdam for the 45th time to take part in the city’s Poetry International Festival. The poetry party won’t be confined to the Rotterdam Municipal Theatre. As in previous years, this festival will spill over into the worlds of film, music and the visual arts.
# Website Poetry International
fleursdumal.nl magazine
More in: #More Poetry Archives, Art & Literature News, Poetry International
Alfred Schaffer &
Jules Deelder
in VPRO Boeken
Van 10 tot en met 14 juni ontmoeten dichters van over de hele wereld elkaar voor de 45e keer tijdens het Poetry International Festival Rotterdam.
Een nieuwe, veelzijdige golf poëzie stroomt met hun voordrachten, lezingen, interviews, maar ook in speciale programma’s en publicaties via Rotterdam het land binnen.
De dichter, het gedicht, de vertaling; de voordrachten van de festivaldichters vormen het hart van het Poetry International Festival.
Speciale programma’s brengen daarnaast iedere dag vooraanstaande dichters en opvallende poëzie voor het voetlicht zoals de dichters Jules Deelder en Alfred Schaffer.
In VPRO Boeken praat Wim Brands met Alfred Schaffer naar aanleiding van zijn laatste bundel Mens dier ding waarin hij het leven van de gewelddadige leider Shaka Zoeloe gebruikt om Zuid-Afrika, het land waar hij tegenwoordig woont, poëtisch te verbeelden.
Jules Deelder praat over zijn laatste dichtbundel Het graf van Descartes maar Brands zal met hem ook praten over zijn klassiekers, zoals Heelal: Hoe verder men keek hoe groter het leek.
En waarom schrijft Deelder nooit over sex, behalve dan: Fuck Sex.
zondag 8 juni in VPRO Boeken Nederland 1 om 11.20 uur
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive C-D, Archive S-T, Art & Literature News, Poetry International
Hugo Ball: Totenrede für Hans Leybold (April 1915)
Hans Leybold — ich muß ihn ja gekannt haben! Wir führten an den Kammerspielen in München zusammen Hauptmanns »Helios« auf. Er war ein Student. Er machte mich mit der »Aktion« bekannt. Er negierte mein Gesäß. Er reizte mich maßlos.
Wir fanden einen kleinen Verlag in München. Der hieß Bachmair, H. F. S. X. Y. Bachmair. Anlaß vielen Gelächters für uns. Sprach Leybold: »Lasset uns eine Zeitschrift gründen!« Die hießen wir »Revolution«. Als die Zeitschrift gegründet war, verlangten die Abonnenten ein Programm. Leybold sprach: »Wohlan denn, Ihr —, wennschon immerhin: Hier habet ihr ein Programm«. Und schrieb: »Kampf gegen Seiendes, für Keimendes. Gegen Kunstportiere, Kulturportiere, Avenariusse, Scharrelmänner, Obskuranten, Schwärzlinge, Hertlinge, Hohlwege, Panteutschisten, Stagnaten, Kastraten. Gegen literaturbehaftete Oberlehrer, kunstsinnige Kritiker, allgemeine Rundschauer. In Summa: Gegen Zuständliches«. Und fügte hinzu: »Nichtschriftsteller heraus! Keine Literaten sollen gezüchtet werden«. Da hatte man denn die Revolution! Da war sie. 20 Jahre alt war der Kerl. Sehr hurtig. Und paffte einfach drauf los.
Sprach jemand in Berlin: »Was ist das für eine Revolution, die ihr da macht in München! Da steht ja kein Satz Politik drin!« »Richtig«, sprach Leybold, »da steht kein Satz Politik drin. Was soll man tun?« 5 Minuten später waren wir konfisziert mit Nummer I.
»Holla«, sagte ich zu ihm, »da steht nur kein Sozialismus, keine Altersfürsorge, kein Mutterheim, kein Rotes Kreuz drin. Und auch die Rosa Luxemburg wird nicht mitarbeiten. Noch Frau Zetkin«. »Aaber: Politik, zum Donnerwetter, Politik«, sprachen wir zweistimmig, »ist das etwas anderes als die Lehre von den Mitteln, mit denen man sich selbst oder eine Idee durchsetzt? Und wenn unsere Idee — na, sagen wir schon — ›der Geist‹ ist, ist es vielleicht unsere Politik, daß wir ›den Geist‹ durchsetzen?« Unter Geist verstanden wir aber alles, was gegen das Gesäß, gegen die Verdauung und gegen das Finanzherz gerichtet ist. Jeglichen Fanatismus im Gegensatz zu jeglichem Traum- und Innenleben. Jegliche Anarchie im Gegensatz zu jeglichem Bonzentum (sei’s, wer’s sei). Wir versuchten, das überlegene geistige Kaliber in unsere Hand zu bekommen und es spielen zu lassen. Wir suchten jede Handlung, jedes Unternehmen, jede Zeile Geschriebenes nur im Zusammenhang mit unserer Endabsicht zu ästimieren, für Komplexe empfindlicher als für Äußerungen. Für Wandlungen dankbarer als für »Charakter«. Unser Ziel aber hieß: Geistige Konspiration zwecks Ermöglichung geistiger Werte.
Inzwischen verspritzten wir Glossen und Gedichte, nach allen Seiten. »Die Revolution« verkrachte nach 5 Nummern. Leybold wurde nacheinander Mitarbeiter des »März«, des »Vorwärts«, der »Aktion«, der »Zeit im Bild«, der »Tat«.
Das Bedeutsamste, was er in dieser Zeit schrieb, scheint mir eine Glosse in »Zeit im Bild« gewesen zu sein. Dort vertrat er die Ansicht: »Es muß (in diesem Volk) immer etwas los sein. Immer etwas knallen, passieren. Immer wer angezaubert werden. Laut erhebet eure Stimmen, lauter, lauter. Der Zweck heiligt die Mittel«. Ein richtiger Jesuit, was? »Die Stillen im Lande«, meinte er, »werden nicht gehört«. Er meinte damit solche Herren Hermann Stehr, Gustav Landauer, Paul Boldt und andere.
Und es begab sich, daß uns der Einfall kam, Franz Blei zu propagieren. Wir fanden das sehr witzig. Blei hatte immer propagiert. Warum sollte er nicht selbst einmal propagiert werden? Also spielte er die Uraufführung seiner »Welle« in den Münchener Kammerspielen. Leybold programmatelte. Seewald inszenierte. Ich zeichnete verantwortlich. Wir bewarben uns um eine Theater-Direktion in Dresden. Wir versuchten das Münchener Künstlertheater in unsere Hand zu bekommen (wohl wissend, daß das Theater der springende Punkt ist). Wir planten eine internationale Anthologie von Lyrik. »Teufel, Teufel«, sagte Leybold, setzte sich in die Eisenbahn und fuhr nach Kiel.
Wir entspannen einen heftigen Briefwechsel. Er warb um mich, vorsichtig und höflich, wie um eine obszöne Frau. Wir erkannten einander und setzten ein Psychofakt in die Welt, das wir Baley nannten und das den Zweck hatte, Posen, Gesten, Vexationen zu kultivieren. Arrogant zu sein wie — wie Einstein.
Ich befreundete mich mit Kandinsky und ging zum Expressionismus über. Er seinerseits empfahl mir Heinrich Manns »Professor Unrat« zur Lektüre. Ich schrieb ihm:
»Wir, Bruder, toben mit den grellen Bumerangs, Trompetenbäume schrillen in Cis-Moll.
Wir schnellen durch die Luft gleich Fetzen grünen Tangs,
Blutäugig fliegende Fische voller Haß und Groll.«
Ich suchte ihn von Heinrich Mann und seiner Begeisterung für die Sachlichkeit abzubringen.
In demselben Moment erklärte Kaiser Wilhelm, daß das mit den Franzosen und Russen so nicht weitergehen könne. Und Leybold schwenkte auch die Fahne und blies auch ins Hifthorn und machte auch den Krieg mit Frankreich. Mir persönlich ist ja der Krieg unsympathisch, denn es ist eine Rigorosität, daß Leute wie Pèguy erschossen werden. Aber man kann nichts machen. Denn der Krieg ist eine Notwendigkeit Gottes. Dazu kam, daß Leybold eine Sympathie hatte für Kanonenrohre, weil sie ihn mit Freudschen Theorien erfüllten.
Doch hiervon genug. Sie werden wissen wollen, was dieser geniale junge Mann positiv geleistet hat. Nun denn! Er starb auf dem Felde der Ehre (viele Russen sterben anderswo). Er hat eine Zeitschrift gegründet, die einen sehr bedeutungsvollen Namen hat. Er pöbelte gegen Otto Ernst, gegen die Epigonen des Turnvaters Jahn, gegen Roda Roda, Feistritz, Walter Kollo und viele andere. Was an sich nichts bedeutet. Aber er faßte diese Insekten in Kristall, putzte sie auf, hing ihnen Schellen und Lendenschürze um, so daß mit der Zeit eine recht niedliche Negertruppe daraus geworden wäre.
Sodann: Er tat furchtbar viele Frauen auf: bei ihm eine Form der Propagierung des öffentlichen Lebens. Glich sich dadurch Ulrich von Hutten an. Dichtete:
Unglaublich viele schöne Frauen gibt es in der Stadt,
Sie haben blaßgepuderte Wangen und ziegelrote Münder,
Sie sind teils kränklich, teils gesünder,
Manche quellen über, manche werden niemals satt.
Er fiel Athleten an, Kunstturner, Studenten, Cafétiers und stiftete auf diese Weise eine Art abgekürzter Polemik. Er hielt es für ganz unwichtig, Literatur zu machen, und für sehr schwer, ein deutscher Schriftsteller zu werden, weil das eine contradictio in adjecto sei.
Aber das alles half ihm nichts. Eines Tages, mitten im Krieg, stürzte er vom Pferd, vor der Stadt Namur, kam zurück nach Berlin, pflanzte einen Vollbart ins Café des Westens und begab sich in seine Garnison Itzehoe, von wo er depeschieren ließ, er sei mit dem Tode abgegangen.
Es ist unerhört und scheußlich, daß dieser junge Mann aus dem Kriege nur die physische Konsequenz ziehen mußte, während die geistige ihm versagt blieb. Er ging ein (literarisch gesprochen). Er verendete (literarisch gesprochen). Er starb in irgendeiner Ecke, ohne einen Laut, und ohne daß er noch jemand gesprochen hätte. Fürs Vaterland. Aber er wollte hinaus aus dem Vaterland. Immer. Nur hinaus aus dem Vaterland. Mangel an Vaterland war direkt ein Defekt bei ihm. So war er geartet.
Ich sehe ihn vor mir, unbändig lachend. »Menschenskind, eine Totenrede?« Schon klemmt er das Monokel ins Auge, gibt seinem Körper einen Ruck und sistiert die Vorstellung. Oder auf der Straße: Er trägt einen blauen Mantel, geht mit verkniffenen, breitgeschwungenen Augenbrauen nach dem Tempo einer Automobilhupe und spuckt. »Alter Bulle«, sage ich zu ihm, »wir werden noch manchen Kampf miteinander zu kämpfen haben.« »Woll, woll«, sagt er, im raschen Gehen auf der Straße, während der Mantel fliegt.
Widersprechen Sie nicht! Kaufen Sie seine nachgelassenen Glossen und Gedichte, die ich herausgeben werde. Er ist hin. Es muß ihm sehr schwer gefallen sein, wie ich ihn kenne. Aber es ist nichts zu machen. Gedenken Sie seiner! Haben Sie Mitleid! Seien Sie freundlich! Sie alle haben seinen Tod mitverschuldet. Alle, wie Sie auch hier unten sitzen. Möge Ihnen sein Name einfallen, wenn Sie Ihre Kinder säugen!
Ich habe dem nichts hinzuzufügen.
Hugo Ball: Totenrede für Hans Leybold (April 1915)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive K-L, Ball, Hugo, Hans Leybold, In Memoriam, Leybold, Hans
Expositie in Centrale Bibliotheek OBA: Honderdvijftig jaar Herman Gorter, honderdvijfentwintig jaar Mei
2014 is een Herman Gorter-jaar. Het is 150 jaar geleden dat de grote Tachtiger werd geboren, bovendien herdenken we dat het vermaarde gedicht Mei 125 jaar geleden verscheen.De Openbare Bibliotheek Amsterdam biedt daarom tot en met 30 juni 2014 plaats aan een ruim opgezette tentoonstelling over het leven en het werk van Herman Gorter met prachtige boeken en ander materiaal uit enkele particuliere collecties.
Herman Gorter werd op 26 november 1864 in Wormerveer geboren als zoon van de predikant en letterkundige Simon Gorter, die overleed toen Herman zes was. Na zijn studie klassieke talen en zijn promotie in Amsterdam werkte hij korte tijd als leraar aan een gymnasium in Amersfoort. Daarna gaf hij privélessen, maar was vooral schrijver en publicist.
Zijn debuut, het epische gedicht Mei – bijna 4400 versregels lang – verscheen in 1889 en het vestigde meteen zijn naam als belangrijk schrijver. Al snel volgden Verzen (1890) en De school der poëzie (1897), in 1903 nóg een bundel met de naam Verzen. Gorter benoemde zijn werk: hij schreef poëzie die hij sensitivistisch, spinozistisch en socialistisch noemde. Die laatste ontstonden vanaf het eind van de negentiende eeuw, toen hij zich intensief met het socialisme ging bezighouden. In 1897 werd hij actief lid van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP).
Socialist zou hij zijn verdere leven blijven, al bleef hij geen sociaaldemocraat. Hij schoof steeds verder op naar links, werd communist, maar voelde zich ook in de communistische partij niet thuis; op het eind van zijn leven was hij lid van een kleine radencommunistische beweging. Als socialist was Gorter overigens internationaal vermaard, terwijl hij dat als dichter nauwelijks was. Van zijn politieke brochures verschenen vele vertalingen, van zijn poëzie slechts enkele.
Na 1905 publiceerde Gorter geen nieuwe lyrische poëzie meer. Hij schreef alleen nog lange epische werken: Een klein heldendicht in 1906 en Pan in 1912. Van dit laatste werk publiceerde hij in1916 een zeer uitgebreide versie. Wat hij aan lyrisch en episch werk wel schreef maar niet publiceerde werd pas na zijn dood uitgeven.
Gorter overleed in 1927 in Brussel in een hotel aan een hartaanval. Hij was op terugreis vanuit Zwitserland, waar hij regelmatig kwam om lange bergwandelingen te maken.
De tentoonstelling, die is samengesteld door Jan Gielkens (Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis, Den Haag), Myriam Gommers-Simonis (Breda) en Albert Wacht (Den Haag) uit hun eigen verzamelingen, zal met een groot aantal vitrines aandacht besteden aan de vele aspecten van Gorters leven en werk.
Tot en met 30 juni 2014 te zien op de tweede en derde verdieping van de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Oosterdokskade 143, 1011 DL AMSTERDAM, elke dag van 10.00 tot 22.00 uur, gratis toegang.
# Info Website OBA
# Info Website Textualscholarship.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Gorter, Herman, Jan Gielkens
TIEN AN MEN – MANY PEOPLE WANTED TO BE THEM-SELVES
Vocal: Zhimin Tang – Music: Tom America
In 2005 Tom America was introduced to Zhimin Tang a young Chinese woman who was present as a student at the Tien an Men square protests in april/june 1989. He then recorded her report of that historic moment. It forms the heart of his composition, their contribution to keep the memory of this event alive. At Tien an Men square the hopes of a new generation were lost, an era was deleted from history by the rulers. The composition ends with a few lines from the song (a lovesong actually) ‘Nothing to my name’ written by the popular singer/composer Cui Jian. It became the anthem of the generation present at the square in 1989.
Woensdag 4 juni 2014:
25 jaar geleden werd op het Tien-an-Men plein
een nieuwe generatie van haar dromen beroofd.
YOUTUBE https://www.youtube.com/watch?v=zELb-QEKtmk
TIEN AN MEN – MANY PEOPLE WANTED TO BE THEM-SELVES
Het verhaal van de jonge student Zhimin Tang die er in 1989 bij was.
Stem: Zhimin Tang
Muziek: Tom America
4 juni 1989 – 4 juni 2014
fleursdumal.nl magazine
More in: # Music Archive, Art & Literature News, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS, Tom America
Ballustrada met nieuw werk van Noord-Brabantse dichters: Rubriek Laaglandse Poëzie samengesteld door Bert Bevers
Nadat Bert Bevers (1954) voor de serie Laaglandse Poëzie in het Zeeuwse literaire tijdschrift Ballustrada eerder dichters uit de provincies Antwerpen en West-Vlaanderen bloemleesde, stelt hij daarvoor nu een portfolio samen met kersvers werk van Noord-Brabantse dichters: Martijn Benders, Eddie Besselsen, Martin Beversluis, Pieter Bon, Frans August Brocatus, Wim Daniëls, Olaf Douwes Dekker, Ewoud Willem van Doorn, Maarten van den Elzen, Albert Hagenaars, Marijke Hanegraaf, Kees Hermis, Martien J.G. de Jong, Jef van Kempen, Astrid Lampe, Yvonne Né, Martijn Neggers, Esther Porcelijn, Nick J. Swarth en Carina van der Walt.
Ballustrada is een literair tijdschrift voor het Nederlandse taalgebied, ontstaan en volwassen geworden in Zeeland. Twee keer per jaar verschijnt er een uitgave van minstens 100 pagina’s. Ballustrada wil een podium bieden aan jonge schrijvers, aan minder bekende auteurs met verrassende kwaliteiten en aan een kring van bekende auteurs die zich verbonden weet met Ballustrada.
Ballustrada, Literair Periodiek, jaargang 28, nr. 1/2 2014 – Uitgeverij Liverse, 104 pagina’s, los nummer, 12,50 euro, abonnement (4 nummers) 19,- euro.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Bevers, Bert, Beversluis, Martin, Kempen, Jef van, Lampe, Astrid, LITERARY MAGAZINES, MODERN POETRY, Porcelijn, Esther, Swarth, Nick J., Walt, Carina van der
Elsbeth Etty & Hans Dorrestijn
in VPRO BOEKEN
over Willem Wilmink
zondag 01 juni 2014 om 10.30 uur
Naar aanleiding van het pas verschenen Willem Wilmink: Zelfportret in brieven, zijn Elsbeth Etty en Hans Dorrestijn te gast om over Willem Wilmink te vertellen. Willem Wilmink was vooral bekend als dichter en tekstschrijver van liedjes. Daarnaast schreef hij honderden brieven aan familie en vrienden : dankbrieven, excuusbrieven, liefdesbrieven, afwijsbrieven, mopperbrieven en ruziebrieven. Elsbeth Etty is de biografie over Willem Wilmink aan het schrijven en Hans Dorrestijn was naast collega-schrijver en dichter ook een goede vriend van hem.
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News
GROWN MEN AREN’T SUPPOSED TO CRY
But in this fascinating anthology, one hundred men – distinguished in literature and film, science and architecture, theatre and human rights – confess to being moved to tears by poems that haunt them. Representing twenty nationalities and ranging in age from their early 20s to their late 80s, the majority are public figures not prone to crying. Here they admit to breaking down when ambushed by great art, often in words as powerful as the poems themselves.
Seventy-five percent of the selected poems were written in the twentieth century, with more than a dozen by women. Their themes range from love in its many guises, through mortality and loss, to the beauty and variety of nature. Three men have suffered the pain of losing a child; others are moved to tears by the exquisite way a poet captures, in Alexander Pope’s famous phrase, ‘what oft was thought, but ne’er so well express’d’.
From J.J Abrams to John le Carré, Salman Rushdie to Jonathan Franzen, Daniel Radcliffe to Nick Cave, Ian McEwan to Stephen Fry, Stanley Tucci to Colin Firth, and Seamus Heaney to Christopher Hitchens, this collection delivers private insight into the souls of men whose writing, acting, and thinking are admired around the world.
Compiled by Anthony and Ben Holden. Anthony is an award-winning journalist who has published more than 30 books, including biographies of Laurence Olivier, Tchaikovsky and Shakespeare.He has published translations of opera, ancient Greek plays and poetry. His son Ben is a writer and film producer. He was director of European Film and Television at Exclusive Media, where he helped relaunch Britain’s most famous film production label, Hammer. Anthony and Ben both live in London.
GROWN MEN AREN’T SUPPOSED TO CRY.
ISBN-13 9781471134890 Hardback
Pages 336
Size 13.5 x 21.6 cms
With contributors from Salman Rushdie to Jonathan Franzen, Daniel Radcliffe to Nick Cave and some of the most emotive lines in literature.
# See more at: website Amnesty Intenational
REVIEWS:
“What I most love about the title chosen by father-and-son editing team Anthony and Ben Holden is the proud grasp of emotion as mature and manly. Two words that become magnificent in their juxtaposition: ‘men’ and ‘cry’”. – Bel Mooney, The Daily Mail
‘…That’s the great thing about a good anthology of poems: you are reminded of old friends and introduced to new ones […] this is a welcome addition to my shelves and I’ll look forward to “Poems That Make Women Cry”.’ – Wendy Cope, Sunday Telegraph
“The Holdens remind us that you don’t have to be an academic or a postgraduate in creative writing to be moved by verse…I defy anyone not to enjoy the Holdens’ book: It’s plain fun.” – Wall Street Journal
“Poems That Make Grown Men Cry is an anthology of some of the most emotive lines in literature chosen by 100 famous and admired men, ranging from Daniel Radcliffe to Nick Cave, John le Carré and Jonathan Franzen.” – Vanessa Thorpe, The Guardian
“Everyone who reads this collection will be roused: disturbed by the pain, exalted in the zest for joy given by poets” – The Observer
“The book is winning praise for introducing male readers to unfamiliar works and emotions.” – The Observer
“Yes, this book will make an ideal gift for the men in your life, particularly those who shudder at the very thought of reading poems. And, of course, as Nadine Gordimer’s and my personal examples prove, it can be enjoyed by everyone, regardless of gender or nationality. After all, that is the power of poetry: how it can speak to each one of us individually and intimately.” – Jenny Bhatt, Storyacious
“Various male Man Booker authors have been blubbing their hearts out in the name of charity. Poems that Make Grown Men Cry, edited by Anthony and Ben Holden, is a collection of verse that brings out the lachrymose side of a swathe of men not usually known for welling up.” – The Man Booker Prize
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, FLEURSDUMAL POETRY LIBRARY - classic, modern, experimental & visual & sound poetry, poetry in translation, city poets, poetry archive, pre-raphaelites, editor's choice, etc., REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Poëziebordeel is gewaagd, suggestief en plezierig.
Wanneer is de laatste keer dat u zo sprak over poëzie?
wat is het?
POËZIEBORDEEL AU CHATEAU OP 7 JUNI IN GENT
The Poetry Brothel werd in 2007 opgericht door Stephanie Berger en Nicholas Adamski in NY en heeft intussen filialen in acht steden waaronder Los Angeles, New Orleans, Barcelona, Bogota en Zurich.
In België ontfermt Ineke Van Nieuwenhove zich gepassioneerd over het concept. Aan haar zijde scharen zich VONK & Zonen voor het literaire luik, en Carmen De Vos als fotografische soutien-gorge.
HET POËZIEBORDEEL PLAATST DICHTERS, OF BETER GEZEGD, HUN STOUTE ALTER EGO’S, IN HET WEELDERIGE INTERIEUR VAN EEN BORDEEL EN PRESENTEERT HEN ALS COURTISANES VAN HET WOORD.
In privé-lezingen geeft elke dichter zijn of haar meest intieme delen – woorden – bloot in de schemerzone van gedempt licht, sofa’s en chaises longues. Intussen vermaakt een bohémien volkje van dansers, zangeressen en muzikanten de wachtende klanten. Kortom: performance art in een liederlijk totaalconcept. Poëzie gedrenkt in een wellustige avond.
dichters van lichte zeden: De dichters van lichte zeden zijn Maud Vanhauwaert, Stijn Vranken, Lotte Dodion, Charlotte Van den Broeck, Lies Van Gasse, Jan Ducheyne en Michaël Vandebril, onder het waakzame, wulpse oog van de Madame, Ineke Van Nieuwenhove. Huisfotografe Carmen De Vos legt de poëtische esbattementen vast op de gevoelige polaroid. Maak op Facebook kennis met alle personages.
poëziebordeel au château Gent op 7 juni 2014
De première van het Poëziebordeel vond plaats op 29 maart 2014 in het Concertgebouw van Brugge als onderdeel van de Poëzienacht. Het concept sloeg aan: voor aanvang stonden al lange wachtrijen aan de ingang van het Poëziebordeel.
In juni gaan ze voor het eerst ‘all the way’ in een tot de verbeelding sprekend neo-empire kasteel net buiten Gent. Met zwoele muziek, verrassende acts, duivelse drankjes, prikkelende poëzie en Inge Braeckman als extra gastdichter. Een pre-midzomernachtdroom voor slechts 200 gegadigden.
20u00: Het Poëziebordeel opent haar deuren
21u00: De dichters stellen zich ten dienst
00u00: Meer zinderende zomernachtwarmte gedrenkt in bloesems, boezems & boogie.
POËZIEBORDEEL IS EEN INITIATIEF VAN INEKE VAN NIEUWENHOVE, MET VONK & ZONEN ALS LITERAIRE PARTNER EN CARMEN DE VOS ALS FOTOGRAFISCHE SOUTIEN-GORGE
I.S.M. THE POETRY BROTHER IN NEW YORK.
VONK & ZONEN IS EEN JONGE LITERAIRE ORGANISATIE DIE STERK INZET OP NIEUWE VORMEN OM LITERATUUR TE PRESENTEREN, ZOALS DE ‘DICHTER DES VADERLANDS’, DE TENTOONSTELLING ‘HELLEMONDEN’ OVER DE GROOTE OORLOG, DE ‘ACHTERAFGEDICHTEN’ IN DE MORGEN EN DE BIJHORENDE EINDEJAARSVOORSTELLING.
# meer informatie op facebook
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, The talk of the town, THEATRE
In Memory of Bonnie Elizabeth Parker (1910 – 1934)
Today, on 23 May 2014, it is exactly 80 years ago that outlaw Bonnie Parker was killed by the police (together with her friend Clyde Barrow). Bonnie Parker wrote poems since her schooldays.
A man can break every commandment
And the world will still lend him a hand,
Yet a girl that has loved, but un-wisely
Is an outcast all over the land.
Bonnie Parker
(fragment from the poem The Street Girl)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Archive O-P, Bonnie and Clyde, Bonnie Parker, CRIME & PUNISHMENT, In Memoriam
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature