Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Novalis
Elegie auf einen Kirchhof
Kirchhof, werter mir als Goldpaläste,
Werter einem jeden Menschenfreund,
Birgest manches Edlen Überreste
Aber auch wohl manchen Tugendfeind.
Trink die Tränen, welche meinen Lieben
Die hier ungestöret ruhn, geweint;
Stunden sagt, wo seid ihr denn geblieben,
Die ihr uns als Jünglinge vereint?
Sprosset auf zu dunklen Trauermyrten
Tränen, die die Liebe hier vergoß
Grünt, um meine welke Stirn zu gürten,
Meine Laute, der nur Schmerz entfloß.
Kirchhof, Freund der trüben Knabentage
Die mir schwanden tränenvoll dahin,
Hörtest du nicht oft auch meine Klage,
Wenn mich eine Freundin mußte fliehn?
Novalis (1772 – 1801)
Gedicht: Elegie auf einen Kirchhof
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Novalis, Novalis
New-Born
She is so wee,
So wise and dear
Her eyes can see,
Her ears can hear,
The flowers that grow
Below the snow,
The birds that peep
In their eggs asleep,
The songs we sing her
No other has heard,
The love we bring her
With never a word.
Harriet Monroe
(1860 – 1936)
New-Born
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Monroe, Harriet
Night In State Street
Art thou he?—
The seer and sage, the hero and lover—yea,
The man of men, then away from the haughty day
Come with me!
Ho—ho! to the night—
The spangled night that would the noon outstare.
Her skirts are fringed with light,
She is girdled and crowned with gems of fire that flare.
The city is dizzy with the thrill of her—
Her shining eyes and shadowy floating hair;
And curious winds her nebulous garments blur,
Blowing her moon-white limbs and bosom bare.
She beckons me—
Down the deep street she goes to keep her tryst.
Come—come—oh follow! oh see
The many-windowed walls uprear so high
They dim and quiver and float away in mist
Tangling the earth and sky.
And the pale stars go by
Like spirits masterful and still and strong,
Dragging the heavy nets of life along.
Down in the deep
Lightly the nets enmesh us with the swarm
Of huddled human things that, soft and warm,
Beat out so close the pulses of their lives.
We crowd and creep,
We jostle and push out of our halls and hives,
We chatter and laugh and weep.
Ah, do you hear
The choral of voices, each the secret hiding?
Do you see the warren of souls, each one abiding
In separate solitude, remote, austere?
Here in the glare of the street we cling together
Against the warning darkness, the still height Of the awful night.
We blow like a feather
From hope to hope along the winds of fate
Importunate.
The lettered lights that twinkle in and out
Lure us and laugh at us, beckon and flout,
Flashing their slangy symbols in our eyes,
Blurting their gaudy lies.
The bold shop-windows flaunt their empty wares—
Jewelled or tinselled shows of things,
The fripperies and furnishings
Wherein stark life will stifle her shiverings
Ere forth in the dawn she fares.
Ah, tyranny perilous!
Vain shows that master us!
See the gay girls fluttering wistfully,
Where waxen dummies grin in gowns of lace.
Watch yonder woman in black, whose dimmed eyes see
Soft baby things folded with tender grace.
And look at the children crowding and shouting there
Where dancing dolls jiggle and jerk and stare.
They hover and cling
Possessed by signs and shadows of the thing.
They moor their bark
Close to the shore and fathom not the dark—
The dark that glooms afar
Beyond the invisible star,
Beyond faith’s boundaries,
The plausible was and is.
Come, ye adventurous,
Open your hearts to us!
You tiny newsboy, calling extras there,
Pitiful burden-bearer, pale with blight,
What of the night?—
The sullen night that brings you, little one,
So heavy a load of care,
While happier children sleep from sun to sun?
And you, wan youth, haggard and spent,
By mad thirst driven and rent—
Thirst of the body, thirst of the soul—
To what dark goal
Does reeling night lead you, her listless prey,
To gorge you and slay,
And hide forever from the searching day?
And you, furtive and flaunting girl,
Whose heavy-lidded eyes unfurl
Red signal fires, the while, demure,
Your brooding lips deny their lure—
Ah, does the lewd night lash you to her cave,
And will you never her ribald rage out-brave,
And rise no more forlorn
To greet the morn?
The street grows insolent.
With cries of dark delight
And gestures impudent
It rends the robe of night.
Up to the silent sky
It shouts the human cry.
The crowds push in and out
By all the open ways,
Eager to stare and shout
At vaudeville waifs of plays.
They drop their coins and laugh
At the wheezy phonograph,
They hush for the noisy drone
Of the croaking megaphone.
That litters life with jest
They pause that they may not go
On life’s eternal quest.
They stifle truth with speech,
They mimic love with lust,
For the glitter of gilt they reach
And cover the gold with dust.
They stoop to the din and glare
Who have the lofty night for comrade rare.
They grope along the ground
Whose stature like the night with stars is crowned.
Oh piteous!
Oh struggle vain!
Of puppets emulous,
We strive and strain
To forge for our limbs a chain.
Come, thou deep-hearted Night, so dark and bright !
Come, holy Night, come, lawless, dissolute Night!
Come, human Night, hushing thy dreams divine!
Give me thy dreams, O Night—they shall be mine!—
Mine and this beggar’s, though we lie to thee!
Mine and this harlot’s, though from thee we
flee! Mine and this worldling’s, though with might and right
We hide them from our sight.
Thy shadowed eyes the truth behold, and we—
We too shall know the truth, and so be free!
Even now—yea, now
Through lies and vanities we pry and peer.
Even now we bow
At little shrines where pale fires flicker and fleer.
Hark! in the echoing street
The drums that bang and beat,
Where the curb-stone preachers tell
The way to heaven and hell.
Look! in yon window there
A man through a glass astare
At atoms and embryos,
The source whence all life flows.
Search the beginning and end.
We may not choose but follow—
Yes, you and I and these—
The fume of the noisome hollow,
The gleam of the Pleiades.
Wherever one goes in quest
With his quest we are cursed or blest.
And the street, with its blazing mockery of
noon, Leads on to the quiet stars, to the lofty moon.
The little lights go out now row on row,
The dim crowds glide away.
The shadowed street
Pillars the vaulted sky.
And Night, proud Night,
Rapt in her dreams, with stately tread and slow
Patrols the drowsy world. O friend complete,
How may we read her deep delight aright?
Art thou he—
The seer and sage, the hero and lover—yea,
The man of men, then even to the gates of day
Lead thou me!
Harriet Monroe
(1860 – 1936)
Night In State Street
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, LITERARY MAGAZINES, Monroe, Harriet
Owed to New York
Vulgar of manner, overfed,
Overdressed and underbred,
Heartless, Godless, hell’s delight,
Rude by day and lewd by night;
Bedwarfed the man, o’ergrown the brute,
Ruled by boss and prostitute:
Purple-robed and pauper-clad,
Raving, rotting, money-mad;
A squirming herd in Mammon’s mesh,
A wilderness of human flesh;
Crazed by avarice, lust and rum,
New York, thy name’s “Delirium.”
Byron Rufus Newton
(1861-1938)
Owed to New York
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Archive M-N, CLASSIC POETRY
Alle Menschen seh ich leben …
Alle Menschen seh ich leben
Viele leicht vorüberschweben
Wenig mühsam vorwärtsstreben
Doch nur Einem ists gegeben
Leichtes Streben, schwebend leben.
Wahrlich der Genuß ziemt Toren
In der Zeit sind sie verloren,
Gleichen ganz den Ephemeren[.]
In dem Streit mit Sturm und Wogen
Wird der Weise fortgezogen
Kämpft um niemals aufzuhören
Und so wird die Zeit betrogen
Endlich unters Joch gebogen
Muß des Weisen Macht vermehren.
Ruh ist Göttern nur gegeben
Ihnen ziemt der Überfluß
Doch für uns ist Handeln Leben
Macht zu üben nur Genuß.
Novalis
(1772 – 1801)
Gedicht: Alle Menschen seh ich leben …
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Novalis, Novalis
Titanic Requiem
Sleep softly in your ocean bed,
You who could grandly die !
Our fathers, who at Shiloh bled,
Accept your company.
O sons of warriors, lightly rest,
Daughters of pioneers!
Heroes freeborn, who chose the best,
No tears for you, but cheers!
Lovers of life, who life could give,
Sleep softly where you lie!
Ours be the vigil—help us live,
Who teach us how to die.
Harriet Monroe
(1860 – 1936)
Titanic Requiem
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Monroe, Harriet
Sérgio Monteiro de Almeida
Poema visual: Presentation 5A (from the kaleidoscope series)
Sérgio Monteiro de Almeida, Curitiba, Brazil (1964).
Intermedia visual poet and conceptual artist
fleursdumal.nl magazine
More in: *Concrete + Visual Poetry K-O, Archive M-N, Sérgio Monteiro de Almeida
The Shadow-Child
Why do the wheels go whirring round,
Mother, mother?
Oh, mother, are they giants bound,
And will they growl forever?
Yes, fiery giants underground,
Daughter, little daughter,
Forever turn the wheels around,
And rumble-grumble ever.
Why do I pick the threads all day,
Mother, mother,
While sunshine children are at play?
And must I work forever?
Yes, shadow-child; the live-long day,
Daughter, little daughter,
Your hands must pick the threads away,
And feel the sunshine never.
Why do the birds sing in the sun,
Mother, mother,
If all day long I run and run,
Run with the wheels forever?
The birds may sing till day is done,
Daughter, little daughter,
But with the- wheels your feet must run—
Run with the wheels forever.
Why do I feel so tired each night,
Mother, mother?
The wheels are always buzzing bright;
Do they grow sleepy never?
Oh, baby thing, so soft and white,
Daughter, little daughter,
The big wheels grind us in their might,
And they will grind forever.
And is the white thread never spun,
Mother, mother?
And is the white cloth never done,
For you and me done never?
Oh yes, our thread will all be spun,
Daughter, little daughter,
When we lie down out in the sun,
And work no more forever.
And when will come that happy day,
Mother, mother?
Oh, shall we laugh and sing and play
Out in the sun forever?
Nay, shadow-child, we’ll rest all day,
Daughter, little daughter,
Where green grass grows and roses gay,
There in the sun forever.
Harriet Monroe
(1860 – 1936)
The Shadow-Child
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Monroe, Harriet
On The Train
I
The lady in front of me in the car,
With little red coils close over her ears,
Is talking with her friend;
And the circle of ostrich foam around her hat,
Curving over like a wave,
Trembles with her little windy words.
What she is saying, I wonder,
That her feathers should tremble
And the soft fur of her coat should slip down over her shoulders?
Has her string of pearls been stolen,
Or maybe her husband?
II
He is drunk, that man —
Drunk as a lord, a lord of the bibulous past. [sic]
He shouts wittily from his end of the car to the man in the corner;
He bows to me with chivalrous apologies.
He philosophizes, plays with the wisdom of the ages,
Flings off his rags,
Displays his naked soul —
Athletic, beautiful, grotesque.
In the good time coming,
When men drink no more,
Shall we ever see a nude soul dancing
Stript and free
In the temple of his god?
III
She comes smiling into the car
With irridescent bubbles of children.
She blooms in the close plush seats
Like a narcissus in a bowl of stones.
She croons to a baby in her lap —
The trees come swinging by to listen,
And the electric lights in the ceiling are stars.
Harriet Monroe poetry
(1860 – 1936)
On The Train
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Monroe, Harriet
Wings
Pearl-gray is the sky,
And high within it, sailing by,
Three sea-gulls fly.
Pearl-white are they
Against the sky’s obscurer gray—
Sea-foam astray.
Gulls, sea-gulls white,
Drift of the day, drift of the night,
Mine be your flight!
Out—out, with you
Beyond the noise, into the blue!
Ah—if I knew!
Harriet Monroe
(1860 – 1936)
Wings
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Monroe, Harriet
De Warme Winkel maakt al jaren furore met het zelf uitgevonden genre ‘oeuvre-stukken’ waarbij werk, leven en tijdgeest van een kunstenaar tegen het canvas van het heden worden gesmeten. 100 jaar na de Oktoberrevolutie gaan ze de belangrijkste literaire futurist van Rusland te lijf: Vladimir Majakovski.
Naast dichter was Majakovski tekenaar, zelfmoordenaar, jaloerse minnaar en vernieuwer op vele vlakken. Een schrijvende bonk spieren met het gezicht naar de toekomst. Niet alleen zijn poëzie was nieuw, ook zijn bladspiegel, gedachtes, samenlevingsvormen en de manier waarop hij dat alles naar buiten bracht waren gloednieuw. Met weemoed bekijkt De Warme Winkel het geloof in de grote verhalen en de tijd waarin liefde politiek was, kunst een politieke daad en de politiek nog kunst. Want waar zijn de vuisten, de vernieuwing, de honger, de glanzend futuristische, meedogenloze overtuiging en het grote hart van Majakovski?
“Het hart kreeg een lijf aan,
het lijf weer een hemd.
En kon het daarbij nou maar blijven!”
Vladimir Majakovski
concept en spel Dik Boutkan, Lois Brochez (stage), Annelinde Bruijs, Sara Lâm (stage), Martijn Nieuwerf, Vincent Rietveld, Mara van Vlijmen
eindregie Marien Jongewaard
regie assistentie Rebekka Nilsson (stage)
muziek Bo Koek, Rik Elstgeest
scenografie en licht ontwerp Julian Maiwald
geluidstechniek Miguel Rodriguez
techniekassistentie Martijn van Nunen (stage)
kostuums Bernadette Corstens, Elisabeth Ruijgrok (stage)
productie coördinatie Carry Hendriks
productie Floortje Halters
technische coördinatie Hans-Peter Hulscher
interim zakelijke leiding George Knops
planning en verkoop Marloes Marinussen
bureaumanagement Thomas Vandewalle
marketing en publiciteit Sanne van de Kraats
met dank aan Marc Wortel
Theatergezelschap Warme Winkel met: Majakovski/ Oktober
Een coproductie van De Warme Winkel met deSingel Antwerpen en Stadsschouwburg Amsterdam.
Theateragenda:
31/10/2017 Majakovski / Oktober Schouwburg, Rotterdam Aanvang: 20:15 nog kaarten
04/11/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg De Harmonie, Leeuwarden Aanvang: 20:30 nog kaarten
07/11/2017 Majakovski / Oktober deSingel, Antwerpen (BE) Aanvang: 20:00 nog kaarten
08/11/2017 Majakovski / Oktober deSingel, Antwerpen (BE) Aanvang: 20:00 nog kaarten
09/11/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg, Utrecht Aanvang: 20:00 nog kaarten
10/11/2017 Majakovski / Oktober Theater de Veste, Delft Aanvang: 20:15 nog kaarten
21/11/2017 Majakovski / Oktober Schouwburg, Amstelveen Aanvang: 20:00 nog kaarten
23/11/2017 Majakovski / Oktober Leidse Schouwburg, Leiden Aanvang: 20:15 nog kaarten
24/11/2017 Majakovski / Oktober Koninklijke Schouwburg, Den Haag Aanvang: 20:15 nog kaarten
30/11/2017 Majakovski / Oktober TAQA Theater de Vest, Alkmaar Aanvang: 20:15 nog kaarten
02/12/2017 Majakovski / Oktober 30 CC, Leuven (BE) Aanvang: 20:30 nog kaarten
06/12/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg, Amsterdam Aanvang: 20:30 nog kaarten
07/12/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg, Amsterdam Aanvang: 20:30 nog kaarten
08/12/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg, Amsterdam Aanvang: 20:30 nog kaarten
09/12/2017 Majakovski / Oktober Schouwburg Kunstmin, Dordrecht Aanvang: 20:30 nog kaarten
12/12/2017 Majakovski / Oktober Theater aan het Vrijthof, Maastricht Aanvang: 20:00 nog kaarten
13/12/2017 Majakovski / Oktober cultuurcentrum, Hasselt Aanvang: 20:00 nog kaarten
19/12/2017 Majakovski / Oktober Stadsshouwburg, Groningen Aanvang: 20:15 nog kaarten
20/12/2017 Majakovski / Oktober Stadsschouwburg, Haarlem Aanvang: 20:15
# meer info website dewarmewinkel.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Archive M-N, Art & Literature News, Futurism, Majakovsky, Vladimir, THEATRE
Vanaf 14 oktober 2017 tot en met 2 april 2018 presenteert het Fries Museum in Leeuwarden de tentoonstelling Mata Hari: De mythe en het meisje.
Precies honderd jaar na haar dood vertelt het museum voor het eerst het volledige levensverhaal van Margaretha Geertruida Zelle. Het meisje uit Leeuwarden groeide aan het begin van de vorige eeuw uit tot de wereldberoemde danseres Mata Hari. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog werd ze door de Franse dienst opgepakt en geëxecuteerd op verdenking van spionage. Meer dan honderd bruiklenen uit binnen- en buitenland komen speciaal voor deze tentoonstelling naar Leeuwarden. Hieronder bevindt zich een selectie van de onlangs vrijgegeven Franse militaire dossiers, die voor het eerst voor het publiek te zien zullen zijn. Mata Hari: de mythe en het meisje is de grootste tentoonstelling ooit over het leven van Margaretha Geertruida Zelle.
Op 13 maart 1905 maakte Mata Hari haar dansdebuut in de bibliotheek van Musée Guimet. Vanuit Parijs veroverde ze de Europese danstheaters, van Rome tot Berlijn en van Wenen tot Madrid. Al snel kwam ze ook bekend te staan om haar welgestelde en invloedrijke minnaars en bewonderaars. Op 13 februari 1917 arresteerde de Franse geheime dienst Mata Hari. Ze werd toen al een tijdje geschaduwd door een team van geheim agenten. Na een proces waarin ze tegenstrijdige verklaringen gaf, bevond een oorlogstribunaal haar schuldig, het vonnis: ‘Mort’.
De gerechtsdossiers in de zaak tegen Mata Hari zijn de afgelopen honderd jaar bewaard in de Franse militaire archieven in Vincennes. Tijdens de tentoonstelling zijn deze stukken voor het eerst voor het publiek te zien. Surveillanceverslagen, transcripties van haar verhoren en belangrijke bewijsstukken, zoals de onderschepte telegrammen van een Duitse militair attaché in Madrid, geven een kijkje in het proces tegen Mata Hari.
De tentoonstelling neemt de bezoeker mee naar sleutelmomenten in het leven van Margaretha. Een poëziealbum, schoolrapport en zelf geschreven gedichten vertellen over een gelukkige jeugd in Leeuwarden. Onlangs verkregen objecten, brieven en foto’s geven nieuwe inzichten in haar tot nu toe onderbelichte rol als vrouw en moeder in Nederlands-Indië. Een babyboek laat zien hoe ze de ontwikkeling van haar zoontje Norman en dochter Non bijhield. Na het verlies van hun zoontje raakte het stel verwikkeld in een vechtscheiding. Het Fries historisch en letterkundig centrum Tresoar verkreeg onlangs brieven die deze periode illustreren en geeft deze correspondentie in bruikleen. Deze objecten laten zien dat MacLeod weigerde alimentatie te betalen en zijn ex-vrouw al het contact met haar dochter ontzegde. Margaretha schreef te twijfelen of ze in de buurt van haar dochter moest blijven, of naar Parijs moest gaan om een carrière op te bouwen.
Van Musée Guimet in Parijs krijgt het Fries Museum een Shivabeeld en veertien wajangpoppen in bruikleen. Deze objecten vormden het decor tijdens haar eerste optredens in de bibliotheek van de rijke industrieel Émile Guimet. Uit deze periode stammen ook de plakboeken van Mata Hari. Hierin hield ze minutieus bij wat voor foto’s, affiches, recensies en artikelen over haar gepubliceerd werden. Deze persoonlijke verzameling is een van de topstukken van de tentoonstelling. In 1916, vlak voor haar arrestatie, werd Mata Hari vereeuwigd door de schilder Isaac Israëls. Het levensgrote portret van het Kröller-Müller Museum is onlangs volledig gerestaureerd. In Mata Hari: de mythe en het meisje is het schilderij voor het eerst sinds deze restauratie te zien.
Na haar dood groeit Mata Hari uit tot een mythe. Ze is stijlicoon, sekssymbool en femme fatale. Haar leven is onderwerp van talloze boeken en spreekt internationaal tot de verbeelding. Filmsterren als Greta Garbo, Sylvia Kristel en Marlene Dietrich spelen de rol van Mata Hari. Het Fries Museum heeft een omvangrijke eigen collectie op het gebied van Mata Hari. De eigen collectie wordt aangevuld met bruiklenen uit onder andere The National Archives in Londen, Musée Guimet in Parijs, het Franse militaire archief in Vincennes en Bibliothèque nationale de France, het Nationaal Archief en diverse privé verzamelingen.
Het Fries Museum neemt bezoekers in zes tentoonstellingszalen mee op reis door het bewogen leven van Margaretha Geertruida Zelle. Het vernieuwende tentoonstellingsconcept werd ontwikkeld in samenwerking met Studio Louter. Opera Amsterdam tekent voor de theatrale vormgeving.
De tentoonstelling Mata Hari, de mythe en het meisje is onderdeel van Leeuwarden-Fryslân Culturele Hoofdstad van Europa 2018 en wordt mede mogelijk gemaakt door Provinsje Fryslân, Vrienden Fries Museum, VSBfonds, Stichting het Old Burger Weeshuis, Stichting Het Nieuwe Stads Weeshuis, Fonds Bolsward-Dronrijp 1993, Stichting Siebolt Foundation, Stichting Juckema-Sideriusfonds en Boelstra Olivier Stichting. Het Fries Museum wordt mede gefinancierd door de Ir. Abe Bonnema Stichting, de Provincie Fryslân, het Samenwerkingsverband Noord-Nederland, EZ/Kompas, de BankGiro Loterij en Aegon.
Fries Museum presenteert Mata Hari: De mythe en het meisje
Grootste Mata Haritentoonstelling ooit
Van 14 oktober 2017 tot en met 2 april 2018
# meer info op website friesmuseum
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Art & Literature News, CRIME & PUNISHMENT, Histoire de France, Mata Hari, The talk of the town, THEATRE
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature