Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Passer domesticus
Zijn schroomvol hopen op een kleine holte
onder schuine dakpannen vergt steeds meer
tijd. Hij hunkert naar nabijheid van toonloos
dorre struiken, naar van kreupelhout de lege
grijste. Het vaakst zie ik hem nog in de Zoo.
Daar kronkelt in hoekjes hout dat hij graag
heeft, wordt hij door papegaaien bij het eten
in hun kooien als een kleine broer aanvaard.
Slapen zie ik hem nooit. Om het stoere snaveltje
glanst constant een vogeltjesglimlach. Hij hupt
en roetsjt met graagte in de buurt. Hij wil meer.
Hij wil u wel nabij zijn maar toch niet al te zeer.
Bert Bevers
Uit: Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Anne Bradstreet
(1612-1672)
By Night When Others Soundly Slept
By night when others soundly slept
And hath at once both ease and Rest,
My waking eyes were open kept
And so to lie I found it best.
I sought him whom my Soul did Love,
With tears I sought him earnestly.
He bow’d his ear down from Above.
In vain I did not seek or cry.
My hungry Soul he fill’d with Good;
He in his Bottle put my tears,
My smarting wounds washt in his blood,
And banisht thence my Doubts and fears.
What to my Saviour shall I give
Who freely hath done this for me?
I’ll serve him here whilst I shall live
And Loue him to Eternity
Anne Bradstreet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bradstreet, Anne
Anne Bradstreet
(1612-1672)
The Author to Her Book
Thou ill-form’d offspring of my feeble brain,
Who after birth didst by my side remain,
Till snatched from thence by friends, less wise than true,
Who thee abroad, expos’d to publick view,
Made thee in raggs, halting to th’ press to trudge,
Where errors were not lessened (all may judg).
At thy return my blushing was not small,
My rambling brat (in print) should mother call,
I cast thee by as one unfit for light,
Thy Visage was so irksome in my sight;
Yet being mine own, at length affection would
Thy blemishes amend, if so I could:
I wash’d thy face, but more defects I saw,
And rubbing off a spot, still made a flaw.
I stretched thy joynts to make thee even feet,
Yet still thou run’st more hobling then is meet;
In better dress to trim thee was my mind,
But nought save home-spun Cloth, i’ th’ house I find.
In this array ’mongst Vulgars mayst thou roam.
In Criticks hands, beware thou dost not come;
And take thy way where yet thou art not known,
If for thy Father askt, say, thou hadst none:
And for thy Mother, she alas is poor,
Which caus’d her thus to send thee out of door.
Anne Bradstreet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bradstreet, Anne
Ellis Parker Butler
(1869-1937)
An Exception
In all romances, old and new,
And in all lover’s rhymes
I find one rule that has held true
Since prehistoric times.
The lover must, if he indeed
Be hit by Cupid’s dart,
Grow pale, sigh much, neglect his food,
And wholly lose his heart.
Now fain would I abide this rule
But I, forsooth, grow red
And hot, and stammer like a fool,
And only lose my head.
Ellis Parker Butler poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Musée de l’Orangerie, Paris
Apollinaire, the vision of the poet
Until 18 July 2016
The exhibition Apollinaire, the Eyes of the Poet looks at the period between 1902 and 1918 when Guillaume Apollinaire was active as an art critic. This period of fifteen years, seemingly a brief span, would in fact see a prodigious concentration of schools, manifestos, experiments and discoveries flourishing throughout the arts. Apollinaire’s character, his artistic sensitivity and his insatiable curiosity, made him a witness, a participant and a privileged intermediary in the turbulent times of the early 20th century. With a keen eye for discovering the art of his time, Apollinaire “defined once and for all the approach of artists like Matisse, Derain, Picasso and Chirico (…) using intellectual surveying techniques not seen since Baudelaire” Breton declared in 1952.
The aim of this exhibition is to recognise the important effect that this poet-critic’s discerning eye had on his era, in much the same way as Baudelaire and Mallarmé had on theirs.
Poet, critic, friend of artists and one of the first to discover African arts, Apollinaire proved to be a key player in the aesthetic revolution that led to the birth of modern art.
This exhibition aims to explore Apollinaire’s mental and aesthetic universe through a thematic display: from Douanier Rousseau to Matisse, Picasso, Braque and Delaunay, from Cubism to Orphism and Surrealism, from academic sources to modernity, from tribal arts to popular arts. One section will highlight in particular the poet’s links with Picasso.
The exhibition sits quite naturally in the Musée de l’Orangerie alongside the works collected by his friend Paul Guillaume, whom Apollinaire introduced into the avant-garde circles, and whose adviser he became.
Musée de l’Orangerie
Jardin des Tuileries
Place de la Concorde
Paris fr
+33 (0)1 44 77 80 07
+33 (0)1 44 50 43 00
Jours et horaires d’ouverture
Ouvert de 9h à 18h
Dernier accès : 17h15
Fermé le mardi
# Website: Le musée de l’Orangerie
fleursdumal.nl magazine
More in: Apollinaire, Guillaume, Archive A-B, Art & Literature News, Art Criticism, Exhibition Archive, FDM in Paris, SURREALISM
Anne Bradstreet
(1612-1672)
Before The Birth Of One Of Her Children
All things within this fading world hath end,
Adversity doth still our joys attend;
No ties so strong, no friends so dear and sweet,
But with death’s parting blow is sure to meet.
The sentence past is most irrevocable,
A common thing, yet oh, inevitable.
How soon, my Dear, death may my steps attend.
How soon’t may be thy lot to lose thy friend,
We both are ignorant, yet love bids me
These farewell lines to recommend to thee,
That when that knot’s untied that made us one,
I may seem thine, who in effect am none.
And if I see not half my days that’s due,
What nature would, God grant to yours and you;
The many faults that well you know
I have Let be interred in my oblivious grave;
If any worth or virtue were in me,
Let that live freshly in thy memory
And when thou feel’st no grief, as I no harms,
Yet love thy dead, who long lay in thine arms.
And when thy loss shall be repaid with gains
Look to my little babes, my dear remains.
And if thou love thyself, or loved’st me,
These O protect from step-dame’s injury.
And if chance to thine eyes shall bring this verse,
With some sad sighs honour my absent hearse;
And kiss this paper for thy love’s dear sake,
Who with salt tears this last farewell did take.
Anne Bradstreet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bradstreet, Anne
Scenario voor een vermoeden
Zij die verbeiden worden oud. Eensluidend betoog
voor andere nachten. Uit gangen van verlangen
recepten voor een terugval. Hoe reëler de illusies,
hoe gretiger de mensen zijn. Met een wijder geheel
nog het blijst zijn mannen in aarzelende laarzen.
Er zijn er met gedachten van gummi, er zijn er
met gedachten van steen. En geen wijst een weg.
Bert Bevers
Uit: Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Bezoek
Dat er verlangen was naar het verwante hart.
Dicht geluk. Nabijheid is de doofheid van moeders.
Je bent ervan en weg van ze, als een hesp
gerookt in zaagsel van beukenhout.
Dat je denkt. Een geschenk is dit. Gekregen
van. Of gevonden, uit een zinnige boodschap
van leegte. Soms. Soms spijkerharde twijfel.
Niet altijd. Dat het na ons stil zou vallen.
Vraagteken. Punt. Langs onvermoede lijnen
gaat alles door. Verleden is elders.
Dat ze zegt dat ze ’s avonds op mocht. Dat ze
vijf was. Er zou iets bijzonders gaan gebeuren.
Maandagavond is het. 3 mei 1937. Er komt
een luchtschip over de stad. Een zeppelin.
Daar moest van oma naar gekeken, want
nie wieder. Met slaperige ogen dat ze keek
uit het raam van de kamer boven. Weg. Al lang.
De lichtjes. Maar ze ziet ze zo nog over glijden.
Dat pa nu al elf jaar dood is. Op het lijstje
om zijn foto stof. Ze is niet zo’n poets.
Haar kanarie heet Appeltje. Hij is gek
op zijn naam, en mag niet op de tocht.
Uit het keukenraam volgt zij vogels buiten.
Tussen merel en lijster weet ze geen verschil.
Dat mijn trein terug naar huis om tien over half
acht gaat. Ze vond het leuk dat ik er was
en niet erg dat ik ging. Haar favoriete serie
op tv begint op het moment dat ik vertrek.
Bert Bevers
Uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Henry Bataille
(1872 – 1922)
Les Trains
Les trains rêvent dans la rosée, au fond des gares…
Ils rêvent des heures, puis grincent et démarrent…
J’aime les trains mouillés qui passent dans les champs,
Ces longs convois de marchandises bruissant,
Qui pour la pluie ont mis leurs lourds manteaux de bâches,
Ou qui dorment la nuit entière dans les garages…
Et les trains de bestiaux où beuglent mornement
Des bêtes qui se plaignent au village natal…
Tous ces grands wagons gris, hermétiques et clos,
Dont le silence luit sous l’averse automnale,
Avec leurs inscriptions effacées, leurs repos
Infinis, leurs nuits abandonnées, leurs vitres pâles…
Oh ! le balancement. des falots dans l’aurore !…
Une machine est là qui susurre et somnole…
Une face se montre et relaisse le store…
Et la petite gare où tinte une carriole…
Belloy, Sours, Clarigny, Gagnac et la banlieue…
Oh ! les wagons éteints où l’on entend des souffles !
La palpitation des lampes au voile bleu…
Le train qu’on croise et qui nous dit qu’il souffre,
Tandis que nous fronçons le sourcil dans nos coins,
Et nous laisse étonnés de son prolongement…
Oh ! dans la halte verte où l’on entend les cailles,
Le son du timbre triste et solitaire !… Et puis
Les voies bloquées avec au loin un sifflet qui tressaille,
Les signaux réguliers dans le dortoir des nuits…
Des appels mystérieux que l’on ne comprend pas…
Et, — oh ! surtout ! — après des bercements sans fin,
Où l’âme s’est donnée comme en une brisure,
L’entrée retentissante, avec un bruit d’airain,
De tout l’effort joyeux et bondissant du train,
Dans les grandes villes pleines de murmures !…
C’est là que vient se casser net le pur rayon
Qui m’a conduit d’un rêve à l’autre par le monde,
Rails infinis, sous le beau clair de lune et les fourgons,
A qui j’ai confié l’amertume profonde
De tous mes chers départs et tant d’enchantements…
J’aime les trains mouillés qui passent dans les champs.
Henry Bataille poésie
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bataille, Henry
Op 4 april 2016 is radio- en televisiemaker Wim Brands op 57-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Amsterdam.
Sinds 2005 presenteerde Wim Brands zijn wekelijkse programma VPRO Boeken. Maar al sinds de jaren tachtig was hij bekend van vele VPRO-radio-uitzendingen op het gebied van literatuur en filosofie. Hij was o.a. samen met Wim Noordhoek oprichter van het programma De Avonden.
Daarnaast maakte hij lange tijd voor Radio 1 het wekelijks interviewprogramma Brands met Boeken.
Uit een VPRO-persbericht: Karen de Bok, hoofdredacteur VPRO televisie: ‘Wim was de man van hét literatuurprogramma op de Nederlandse televisie. Onze dierbare boekenman en mooie dichter had onlangs een pauze moeten inlassen: rust. Wij zagen uit naar zijn terugkeer. Maar hij keert niet terubuienradarg. Wim kampte sinds kort met een depressie die hem totaal onverwacht naar een zelf gekozen einde dreef. De VPRO en literatuurminnend Nederland zullen hem verschrikkelijk missen.’
Wim Brands werd op 29 maart 1959 geboren in Brummen. Hij begon zijn journalistieke loopbaan bij het Leidsch Dagblad en was ook actief als dichter. Al op 19-jarige leeftijd werden gedichten van Brands gepubliceerd door K.L. Poll in Hollands Maandblad.
Brands publiceerde meerdere dichtbundels: Inslag (1985), Zwemmen in de nacht (1995), In de metro (1997), De schoenen van de buurman (1999), Ruimtevaart (2005) en Neem me mee, zei de hond (2010). Zijn laatste bundel, ‘s Middags zwem ik in de Noordzee verscheen in 2014 en werd heel goed ontvangen.
Op DBNL.org is veel van zijn werk (o.a. voor literaire tijdschriften) te vinden.
Zo herinner ik me de voddenkoopman
van de overkant. Ik was in deze ontvolkte
buurt zijn laatste klant.
Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan.
Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk
en somber stemt, want
als ik er niet meer ben, wie herinnert zich
dan zijn stem?
Wim Brands
(uit: ‘De schoenen van de buurman’, 1999)
IN MEMORIAM WIM BRANDS (1959 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Art & Literature News, Brands, Wim, In Memoriam
Verzen van Onschuld en van Ervaring
Auteur: William Blake; vertaling en voorwoord: Cornelis W. Schoneveld
De eigenzinnige, visionaire dichter-graficus William Blake (1757-1827) leefde in Engeland op de grens van de 18de en 19de eeuw, maar nog steeds slaagt hij erin nieuwe generaties te fascineren. Wel zijn de vele profetische geschriften en illustraties waarin hij zich uitte moeilijk geheel te doorgronden, maar een uitzondering daarop vormen de overbekende Songs of Innocence and of Experience.
Deze vertonen ‘de twee tegenovergestelde toestanden van de menselijke ziel’, zoals de ondertitel luidt, op een verrassend toegankelijke manier in verzen, verwant aan liedteksten. Vertrekkend vanuit de wereld van het kind illustreert Blake de begrippen onschuld en ervaring steeds in tegenover elkaar staande gedichten. Dit gebeurt ook letterlijk, door de unieke wijze waarop hij de tekst in handschrift weergaf, omringd door illustraties.
Zo kon hij slechts weinige exemplaren uitgeven en dit bewerkelijke proces verhinderde dan ook dat hij in zijn eigen tijd beroemd werd. Pas na zijn dood verschenen zijn gedichten in boekdruk.
Deze vertaling is de eerste die alle gedichten bevat; bovendien zijn ze geplaatst tegenover kopieën van de originele geïllustreerde platen van Blake.
De in zijn tijd volstrekt unieke en gevarieerde versvormen zijn in de vertaling steeds gehandhaafd.
Prijs: €20,- Dit boek kunt in de webwinkel van Uitgever DWT bestellen, maar het is ook te verkrijgen/te bestellen in boekhandels in Nederland en België, of bij internetboekhandels als Bol.com
Verzen van Onschuld en van Ervaring
Auteur: William Blake;
vertaling en voorwoord: Cornelis W. Schoneveld
(tweetalige uitgave met illustraties)
118 pagina’s; afmetingen: 10x200x125 mm
ISBN: 978 90 824288 1 0
Illustratie: William Blake – aquarel, in 1807 gemaakt door Thomas Phillips (1770-1845)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Archive A-B, Art & Literature News, Blake, TRANSLATION ARCHIVE
Zondag
In de voorsteden trilt waakzaamheid.
Kinderen waden tomeloos in de liefdevolle
gevangenis van het ouderlijk huis.
Bloemen groeien onrustig als een vlammetje.
Tijd aan alle kanten. Niemand ziet het
licht dat uitgaat van vrijheid. Weldra zal
duidelijk worden dat er iets gebeurt.
Bert Bevers
(uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature