Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Henry Bataille
(1872 – 1922)
Les Trains
Les trains rêvent dans la rosée, au fond des gares…
Ils rêvent des heures, puis grincent et démarrent…
J’aime les trains mouillés qui passent dans les champs,
Ces longs convois de marchandises bruissant,
Qui pour la pluie ont mis leurs lourds manteaux de bâches,
Ou qui dorment la nuit entière dans les garages…
Et les trains de bestiaux où beuglent mornement
Des bêtes qui se plaignent au village natal…
Tous ces grands wagons gris, hermétiques et clos,
Dont le silence luit sous l’averse automnale,
Avec leurs inscriptions effacées, leurs repos
Infinis, leurs nuits abandonnées, leurs vitres pâles…
Oh ! le balancement. des falots dans l’aurore !…
Une machine est là qui susurre et somnole…
Une face se montre et relaisse le store…
Et la petite gare où tinte une carriole…
Belloy, Sours, Clarigny, Gagnac et la banlieue…
Oh ! les wagons éteints où l’on entend des souffles !
La palpitation des lampes au voile bleu…
Le train qu’on croise et qui nous dit qu’il souffre,
Tandis que nous fronçons le sourcil dans nos coins,
Et nous laisse étonnés de son prolongement…
Oh ! dans la halte verte où l’on entend les cailles,
Le son du timbre triste et solitaire !… Et puis
Les voies bloquées avec au loin un sifflet qui tressaille,
Les signaux réguliers dans le dortoir des nuits…
Des appels mystérieux que l’on ne comprend pas…
Et, — oh ! surtout ! — après des bercements sans fin,
Où l’âme s’est donnée comme en une brisure,
L’entrée retentissante, avec un bruit d’airain,
De tout l’effort joyeux et bondissant du train,
Dans les grandes villes pleines de murmures !…
C’est là que vient se casser net le pur rayon
Qui m’a conduit d’un rêve à l’autre par le monde,
Rails infinis, sous le beau clair de lune et les fourgons,
A qui j’ai confié l’amertume profonde
De tous mes chers départs et tant d’enchantements…
J’aime les trains mouillés qui passent dans les champs.
Henry Bataille poésie
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bataille, Henry
Op 4 april 2016 is radio- en televisiemaker Wim Brands op 57-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Amsterdam.
Sinds 2005 presenteerde Wim Brands zijn wekelijkse programma VPRO Boeken. Maar al sinds de jaren tachtig was hij bekend van vele VPRO-radio-uitzendingen op het gebied van literatuur en filosofie. Hij was o.a. samen met Wim Noordhoek oprichter van het programma De Avonden.
Daarnaast maakte hij lange tijd voor Radio 1 het wekelijks interviewprogramma Brands met Boeken.
Uit een VPRO-persbericht: Karen de Bok, hoofdredacteur VPRO televisie: ‘Wim was de man van hét literatuurprogramma op de Nederlandse televisie. Onze dierbare boekenman en mooie dichter had onlangs een pauze moeten inlassen: rust. Wij zagen uit naar zijn terugkeer. Maar hij keert niet terubuienradarg. Wim kampte sinds kort met een depressie die hem totaal onverwacht naar een zelf gekozen einde dreef. De VPRO en literatuurminnend Nederland zullen hem verschrikkelijk missen.’
Wim Brands werd op 29 maart 1959 geboren in Brummen. Hij begon zijn journalistieke loopbaan bij het Leidsch Dagblad en was ook actief als dichter. Al op 19-jarige leeftijd werden gedichten van Brands gepubliceerd door K.L. Poll in Hollands Maandblad.
Brands publiceerde meerdere dichtbundels: Inslag (1985), Zwemmen in de nacht (1995), In de metro (1997), De schoenen van de buurman (1999), Ruimtevaart (2005) en Neem me mee, zei de hond (2010). Zijn laatste bundel, ‘s Middags zwem ik in de Noordzee verscheen in 2014 en werd heel goed ontvangen.
Op DBNL.org is veel van zijn werk (o.a. voor literaire tijdschriften) te vinden.
Zo herinner ik me de voddenkoopman
van de overkant. Ik was in deze ontvolkte
buurt zijn laatste klant.
Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan.
Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk
en somber stemt, want
als ik er niet meer ben, wie herinnert zich
dan zijn stem?
Wim Brands
(uit: ‘De schoenen van de buurman’, 1999)
IN MEMORIAM WIM BRANDS (1959 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Art & Literature News, Brands, Wim, In Memoriam
Verzen van Onschuld en van Ervaring
Auteur: William Blake; vertaling en voorwoord: Cornelis W. Schoneveld
De eigenzinnige, visionaire dichter-graficus William Blake (1757-1827) leefde in Engeland op de grens van de 18de en 19de eeuw, maar nog steeds slaagt hij erin nieuwe generaties te fascineren. Wel zijn de vele profetische geschriften en illustraties waarin hij zich uitte moeilijk geheel te doorgronden, maar een uitzondering daarop vormen de overbekende Songs of Innocence and of Experience.
Deze vertonen ‘de twee tegenovergestelde toestanden van de menselijke ziel’, zoals de ondertitel luidt, op een verrassend toegankelijke manier in verzen, verwant aan liedteksten. Vertrekkend vanuit de wereld van het kind illustreert Blake de begrippen onschuld en ervaring steeds in tegenover elkaar staande gedichten. Dit gebeurt ook letterlijk, door de unieke wijze waarop hij de tekst in handschrift weergaf, omringd door illustraties.
Zo kon hij slechts weinige exemplaren uitgeven en dit bewerkelijke proces verhinderde dan ook dat hij in zijn eigen tijd beroemd werd. Pas na zijn dood verschenen zijn gedichten in boekdruk.
Deze vertaling is de eerste die alle gedichten bevat; bovendien zijn ze geplaatst tegenover kopieën van de originele geïllustreerde platen van Blake.
De in zijn tijd volstrekt unieke en gevarieerde versvormen zijn in de vertaling steeds gehandhaafd.
Prijs: €20,- Dit boek kunt in de webwinkel van Uitgever DWT bestellen, maar het is ook te verkrijgen/te bestellen in boekhandels in Nederland en België, of bij internetboekhandels als Bol.com
Verzen van Onschuld en van Ervaring
Auteur: William Blake;
vertaling en voorwoord: Cornelis W. Schoneveld
(tweetalige uitgave met illustraties)
118 pagina’s; afmetingen: 10x200x125 mm
ISBN: 978 90 824288 1 0
Illustratie: William Blake – aquarel, in 1807 gemaakt door Thomas Phillips (1770-1845)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Archive A-B, Art & Literature News, Blake, TRANSLATION ARCHIVE
Zondag
In de voorsteden trilt waakzaamheid.
Kinderen waden tomeloos in de liefdevolle
gevangenis van het ouderlijk huis.
Bloemen groeien onrustig als een vlammetje.
Tijd aan alle kanten. Niemand ziet het
licht dat uitgaat van vrijheid. Weldra zal
duidelijk worden dat er iets gebeurt.
Bert Bevers
(uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Jacht
Al geeuwend ineens een fractie schrik.
De tenen die ik automatisch als altijd beweeg
zijn voor Stefke plotsklaps prooi nu: mijn kleine
leeuw in langse vlucht klauwt even mooi,
daarna in lege lucht. Geur van wildernis is
hem vreemd, als smaak van noten
de notelaar, maar zijn genen vragen jagen en al
te graag doet hij gans ongeoefend duizenden
geslachten na. Gespannen sluipt hij om de bank,
de blik nu op een weidse vlakte
in de gang. Voor elke indruk sta ik open.
Hij zet het lenig op een lopen.
Bert Bevers
(uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Gare de Bercy
Hier kom je aan voor de nachttrein naar Milaan. Voel je
dat de reiziger geoefend in begrijpen is, maar ook dat niet
iedereen paraat voor later is. Op perrons passeren immers
schimmen vol zichzelf, met weinig woorden. Hun blikken
zijn van melkglas, ongewis als dagboeken die geschreven
werden met terugwerkende kracht. In onze coupés gaan we
over tot ontrafeling. Van vreemdelingen de naam, van buiten
de huiver. En dan is er de cadans van slaap, een lichte want
we sporen door de bergen. We sommen daarin dingen op
die nergens toe dienen. Hinkelen met niemand anders dan
jezelf. Mussen tellen. Struiken strelen. Rivieren vol water
benoemen. Een hoorspel voor doven schrijven. Ik droomde
dat een farao mij schouderklopjes voor mijn fluiten gaf. Ik
weet dat ik mooi fluiten kan. Ik lijk dan wel een Engelsman.
Bert Bevers
(uit: Eigen terrein, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Weerwil
Macht kan harde dingen maar is zo zacht
als spek wanneer het er op aankomt. Ogen
in de rug moeten open blijven want achter
de hoek dralen ongeduldige messendragers.
Grof als de krachtige streken van Permeke
zijn hun bedoelingen. Ze zwijgen instemmend,
zwaar als leugens die nooit ontmaskerd werden.
Bert Bevers
(uit: Andere taal, Uitgeverij Litera este, Borgerhout, 2010)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Over het water
Hoor aan de overkant de holle ernst van ouderlingen
in hun kamergrote gemeenten. Zij putten geloof uit
het spieden in vergeten spraken. Door hun ruiten zien
zij eenvoudige lieden passeren, en geschoren schapen
tegen dijken lopen. Ginder beginnen, van nabijheid
verstoken, golven traag te kolken. Krabben kruipen hoog
het strand op: er is zwaar weer op komst, zwaar weer.
Bert Bevers
(uit Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Avondklok
Strooptrage winter. Zangen verwaaien over vermolmd
hout. Er zijn letters genoeg, vertrouwd als postbestellers.
Mensen willen helemaal niet weten waar alles eigenlijk
over gaat. Ze fluiten zachtjes achter reeds gevallen doek,
om ter snelst de lichten dovend. Daar zitten ze dan achter
hun luiken, de legioenen van verdwaalden. Wanneer we niet
uitkijken zullen farizeeërs de wereld erven. Wachtwoorden
kraken. Demontage. Vreemdelingen vermijden frontlijnen,
buiten. Morgen zullen ze in hun opschrijfboekjes plaats
en uur noteren. Er gaan heldere gebeden vuurwaarts, en
het is alsof wat wij doen niet echt is. Men fluistert dat
ondank van een kind nog feller bijt dan addertanden.
Bert Bevers
Zie: https://www.youtube.com/watch?v=u1a3XTWu-gQ
(uit Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Rodin – Claudel
He carves a stone body; each chip removes,
reduces until the whole begins to succumb.
The split in the marble is a slit deep in the grain,
it bleeds crystals for his folly, fighting against him.
His chisel is not a weapon; it does not maim or kill,
it is a tool to improve what can be understood,
it yields to the force of his delicate hand gently.
The female figure becomes a thing of love
justifying its long term existence as art,
beyond our stupid waste, beyond selfishness.
He penetrates as they communion together.
Vincent Berquez poetry
14.11.13
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Auguste Rodin, Berquez, Vincent, Camille Claudel, Vincent Berquez
Selfie
van Gerrit Achterberg
Hoe zal nu in het huis de stilte zijn?
Val ik tezamen met uw lijn?
Mijn ledematen worden van ivoor.
Ik ben bij u gekomen, binnendoor.
Nooit was ik zo geheel en zo bijeen
terechtgekomen, ogen wijd uiteen.
Ontschorste bomen liggen aan de kant.
God heeft een buiten- en een binnenkant.
Bert Bevers
Hoe zal nu in het huis de stilte zijn? is een sample uit Distantie
Val ik tezamen met uw lijn? is een sample uit 13
Mijn ledematen worden van ivoor. is een sample uit Smaragd
Ik ben bij u gekomen, binnendoor. is een sample uit Oculair
Nooit was ik zo geheel en zo bijeen. is een sample uit Tracé
Terechtgekomen, ogen wijd uiteen is een sample uit Lucifer
Ontschorste bomen liggen aan de kant is een bijna-sample uit Station
God heeft een buiten- en een binnenkant. is een sample uit Reflexie
(verschenen in de bloemlezing Je tikt er tegen en het zingt – Gedichten over Gerrit Achterberg Samenstelling Hannie Rouweler en Gerhard Te Winkel, voorwoord Nicole Van Overstraeten. Demer Uitgeverij, Leusden, oktober 2015)
fleursdumal.nl magazine
More in: Achterberg, Gerrit, Archive A-B, Bevers, Bert
Regieaanwijzingen
Bij de extra’s van The Return van Andrjej Zvjagintsev
(de ondertiteling daarvan)
I
Een stukje van de grond,
en dan doen we dezelfde zon.
Vertel me, wat versta je onder nacht?
Wel, wat versta je onder nacht?
Naar mijn mening dit: als de zon ondergaat.
Dat is niet conventioneel.
II
Het licht van het vuur kan niet op hem schijnen.
Ik kan je niet verstaan.
Misschien is de andere kant beter?
Zie je dat?
Ik zie het!
Niet ademen.
Ga asjeblieft naar de boot.
We gaan bewegen.
III
Misschien is dit niet genoeg.
Doe het zo. Zo is het genoeg.
Het water is trouwens warm.
Iedereen op zijn plaats.
Niet omkijken!
Wees voorzichtig, maar niet waterschuw.
(later)
Dat was het jongens. Kom maar terug.
Bert Bevers
(Eerder verschenen op Versindaba, Stellenbosch, januari 2015)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature