Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Bachten de Kupe
Je kunt wel putten in de aarde vloeken
omdat gebeden schaars zijn en schuren
als zand, maar beter is het trots te zijn
omdat je ergens gebleven bent. Waar je
dolend wakker kunt worden uit gemelijk
genot, geschaakte dromen, verzakende
grenzen. Waar je een vogel van vele lentes
herkent als jezelf. Toen ik ontwaakte wist
ik loepzuiver weer hoe gisteren voor me
een meisje huppelend riep: “Een olm is
een iep! Een olm is een iep! Een olm is
een iep!” Het is hier niet druk, maar kijk:
hier loopt niet ieder in zijn eigen ochtend.
Bert Bevers
Bert Bevers, gedichten
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Haarscherp
O ja, Nel is zichzelf terug gaan zien. Een dikke
halve eeuw overleefde ze haar lieve Rik. Maar
ze ís zichzelf als Grande Dame als Dwaze Maagd
terug gaan zien. Met haar linkerhand raakte ze
haar eigen jonge rechterbil van brons lichtjes
grijnzend aan, eerder onbeholpen blikkend in
een andere lens. Wat zagen ze elkaar graag
in zot geweld. O, wat was ze destijds nog strak
toch. Toen hij haar zo vereeuwigde klonken er
lichte liederen waarin bloed zong. Aan hun lippen
kleefden jonge woorden. Dauwzoet als regen
rustte trouw in hun hart. Hij droeg de dood
reeds in zich, maar die dag rook alles naar vers
brood alom. Dat wist ze nog goed. Haarscherp.
Bert Bevers
Bij Rik Wouters’ beeld Het zotte geweld. Verschenen in Dichter bij beeld – Poëtische wandeling door het Middelheimmuseum (samenstelling Richard Foqué), vzw Middelheimpromotors, Antwerpen, 2014
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Buiten konvooi
Laat koel van hoofd en kalm van hart
de nacht de nacht. Er kraakt niets zacht.
Vreemde liederen schuren in oren,
spannen weemoed over afvaart.
Altijd op zoek naar wat verdwijnen
gaat ben je met oude woorden. Ze
weerspiegelen gewiste schaduw.
Bedaar de golven, stil de stem. Maak
voort, stuurman. En zwijg maar over
golving. Zet geen spie tussen de uren.
Doe de avond leunen op het kompas.
Boots: laat oorlammen aanrukken!
Bert Bevers
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Over ooit
Wij bezitten een stukje van de wereld,
in een stad die wij graag zien. Al met al
gaat het er niet zo krampachtig aan toe
als dorpelingen vrezen. Er stroomt mooi
een rivier langs, niet echt door. Elke avond
lijkt er jong, ieder uur nieuw. Soms denk ik
er minutenlang aan niets, voel ik de rugzak
vol verleden amper. Alles gaat over ooit.
Bert Bevers
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Hiroo Onoda zit 29
jaar zonder nieuws
Thuis groeide een compleet nieuw
geslacht op terwijl hij door gebladerte
spiedde, voortdurend op zijn hoede:
maar niemand duurde almaar langer.
Pal in zijn oerwoud, van alles afgesneden.
Het zwaard nooit wijkend van de zij,
geweren tot vervelens toe gesmeerd.
Hij had geleerd hoe stand te houden.
Dagelijks menu banaan, gedroogd soms,
en vogels uit de lucht. De slapen licht
en bol van zege. Meer dan tienduizend
dagen en nachten de vijand in het hoofd.
Zelfs een havik is tussen kraaien een arend,
o zoon van de bloedrode zon.
Bert Bevers
Uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Kringloop
Bij avondval vermoed ik uitgestorven kampen:
Het spit wildloos, verwaaiende koude asch.
Dan keert de jager huiswaarts, zonder buit.
In zijn hoofd dansen prooien en schreeuwen.
’s Nachts zijn dromen gevuld met rakelingse speren.
De driften in zichzelf gevlucht: alles om te vergeten.
Vergeefs pogen, pogen. Steeds maar weer.
Bert Bevers
Uit Afglans – Gedichten 1972-1997, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 1997
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Tweespraak aan rivier
Weet je nog? De droom van de stroom door het huis?
Wat?
Van de openende deuren, en de daarachter weer
openende deuren? Van het licht op het water?
Zijn er nog grenzen?
Meer dan ooit. Iedere stroom heeft zijn eigen grens.
Alleen juiste wachtwoorden helpen.
Weet je nog toen we hier voor het eerst waren?
Ja, de geschiedenis was nog niet begonnen.
Het duurde lang voor de rivier haar bedding vond.
Een boom dreef langs. Nog groen, met een vogelnest.
Alleen de oudste sporen leiden overal heen.
Droom.
Kijk me niet zo aan.
Droom.
Maar hoe gaat dat dan?
Zoals as valt op asfalt.
Bert Bevers
Verschenen in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Antwerpen, maart 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Passer domesticus
Zijn schroomvol hopen op een kleine holte
onder schuine dakpannen vergt steeds meer
tijd. Hij hunkert naar nabijheid van toonloos
dorre struiken, naar van kreupelhout de lege
grijste. Het vaakst zie ik hem nog in de Zoo.
Daar kronkelt in hoekjes hout dat hij graag
heeft, wordt hij door papegaaien bij het eten
in hun kooien als een kleine broer aanvaard.
Slapen zie ik hem nooit. Om het stoere snaveltje
glanst constant een vogeltjesglimlach. Hij hupt
en roetsjt met graagte in de buurt. Hij wil meer.
Hij wil u wel nabij zijn maar toch niet al te zeer.
Bert Bevers
Uit: Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Scenario voor een vermoeden
Zij die verbeiden worden oud. Eensluidend betoog
voor andere nachten. Uit gangen van verlangen
recepten voor een terugval. Hoe reëler de illusies,
hoe gretiger de mensen zijn. Met een wijder geheel
nog het blijst zijn mannen in aarzelende laarzen.
Er zijn er met gedachten van gummi, er zijn er
met gedachten van steen. En geen wijst een weg.
Bert Bevers
Uit: Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Bezoek
Dat er verlangen was naar het verwante hart.
Dicht geluk. Nabijheid is de doofheid van moeders.
Je bent ervan en weg van ze, als een hesp
gerookt in zaagsel van beukenhout.
Dat je denkt. Een geschenk is dit. Gekregen
van. Of gevonden, uit een zinnige boodschap
van leegte. Soms. Soms spijkerharde twijfel.
Niet altijd. Dat het na ons stil zou vallen.
Vraagteken. Punt. Langs onvermoede lijnen
gaat alles door. Verleden is elders.
Dat ze zegt dat ze ’s avonds op mocht. Dat ze
vijf was. Er zou iets bijzonders gaan gebeuren.
Maandagavond is het. 3 mei 1937. Er komt
een luchtschip over de stad. Een zeppelin.
Daar moest van oma naar gekeken, want
nie wieder. Met slaperige ogen dat ze keek
uit het raam van de kamer boven. Weg. Al lang.
De lichtjes. Maar ze ziet ze zo nog over glijden.
Dat pa nu al elf jaar dood is. Op het lijstje
om zijn foto stof. Ze is niet zo’n poets.
Haar kanarie heet Appeltje. Hij is gek
op zijn naam, en mag niet op de tocht.
Uit het keukenraam volgt zij vogels buiten.
Tussen merel en lijster weet ze geen verschil.
Dat mijn trein terug naar huis om tien over half
acht gaat. Ze vond het leuk dat ik er was
en niet erg dat ik ging. Haar favoriete serie
op tv begint op het moment dat ik vertrek.
Bert Bevers
Uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Zondag
In de voorsteden trilt waakzaamheid.
Kinderen waden tomeloos in de liefdevolle
gevangenis van het ouderlijk huis.
Bloemen groeien onrustig als een vlammetje.
Tijd aan alle kanten. Niemand ziet het
licht dat uitgaat van vrijheid. Weldra zal
duidelijk worden dat er iets gebeurt.
Bert Bevers
(uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Jacht
Al geeuwend ineens een fractie schrik.
De tenen die ik automatisch als altijd beweeg
zijn voor Stefke plotsklaps prooi nu: mijn kleine
leeuw in langse vlucht klauwt even mooi,
daarna in lege lucht. Geur van wildernis is
hem vreemd, als smaak van noten
de notelaar, maar zijn genen vragen jagen en al
te graag doet hij gans ongeoefend duizenden
geslachten na. Gespannen sluipt hij om de bank,
de blik nu op een weidse vlakte
in de gang. Voor elke indruk sta ik open.
Hij zet het lenig op een lopen.
Bert Bevers
(uit: Onaangepaste tijden, Zinderend, Bergen op Zoom, 2006)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature