Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Nick J. Swarth
Babyscherven (barsten als die jongens)
Hij werd onthoofd door een tunnel.
Het was de enige keer dat ik hem zag
blèren. Bloed.
Zijn poriën openden zich. In de kleinste
stond een fiedelkast van toen.
Als je wilt huilen moet je het nu doen,
zei niemand in het bijzonder tot iemand
zonder naam.
De jongens waren mooi destijds, ik ook.
De herder van de wacht had een glanzende vacht.
De lege hal was leeg, minimaal een minuut, maar
ogenschijnlijk een eeuw.
De roltrappen rolden en ratelden ongerijmd.
Ik was blijven zitten TOEVALLIG
bij haar pakken, haar zakken, haar zooi.
En zij DE BEDELGRIJS gaf me bij terugkeer,
een kleine drie kwartier na haar vertrek, twee
dollar.
You’ve been keeping an eye on it, good!
De haan kraait, de kraai moet worden gegeten
ANDERS ZOU IK HET OOK NIET WETEN
Om de hoek een man.
Volgens hem liet hij de baby per ongeluk vallen.
Boodschappen stapelen de vaat.
Waarom doen. Morgen is alles weer vies.
(uit: Nick J. Swarth: MIJN ONSTERFELIJKE LEVER. Gedichten & tekeningen. Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012. ISBN 978 90 8684 086 1 – NUR 305 – Paperback, 64 blz. Prijs: € 10 – Zie voor meer informatie: www.swarth.nl )
Op YouTube een video-opname van de presentatie van de nieuwe bundel Mijn onsterfelijke lever
Nick J. Swarth poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Swarth, Nick J.
Nick J. Swarth
Twee november op een koude kermis
Niemand gunde hij zijn zuurverdiende geld.
Dus nadat hij het nog eens had bepoteld, had
geteld,
met peper en zout bereid en tot pap gekookt,
verteerde hij het tot de laatste spat.
Wederhelft en telg vonden de pitbull in de pot.
Hij versteende, zij weende
en snotterde: ‘Als ik ergens van baal, dan is het
dood kapitaal.’
*/
WIE NOEM JIJ DOOD?
riep de hoofdletter bot.
Dit is het boek waarin ALLES staat geschreven.
Er staat op dit boek geen enkele maat.
Er zal omstandig uit worden voorgedragen.
Die-En-Die ziet zich genoodzaakt
daarvoor een riante vergoeding te vragen.
NOEM DAT MAAR DOOD!
*/
Ik kan het je volstrekt niet uitleggen.
Ik ben zo blij dat ik nog leef.
Maar als ik eenmaal crepeer (…) wil ik (…)
in besloten kring begraven worden. Daaraan
hecht ik waarde.
En dan wil ik daar naakt liggen, ook nog.
En alle anderen moeten ook naakt zijn.
In hun handen moeten ze, stel je voor,
dorsvlegels houden,
(…)
En dan moeten ze uit mij GOOR ZWIJN
de duivel drijven. Laat niets van me heel,
lieve vrienden.
Sla me finaal tot pulp. Breek alle knoken.
Trek het vel van mijn smoel. Stomp mijn
snufferd verrot, stel moordlustige hoeren.
Trap me als een pad zo plat. Castreer me.
Voer mijn kloten aan de kat. En dan…
*/
GRAFWAARTS!
Sibe Selinay alpu
FATMA MINE
NAKAKI NAKAKI
ALLES WURSCHT
allons travailler zegt de slimmerik
en zuipt bourgogne
¿Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen
voordat de zwaartekracht hem overmande
en het biertranen bruiste op het trottoir.
De Turkse uitdrager stormt naar buiten,
het gerstenat schuimt op zijn ruiten.
Hij veegt de scherven
bij elkaar IDIOOT, DOE NIET ZO RAAR
knarsend met zijn tanden.
Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen.
Wir tranken uns zu
Und tranken aufs ‘Du’!
Mein Freund – der Plan!
Sibe Selinay
alpu FATMA MINE NAKAKI NAKAKI
(uit: Nick J. Swarth: MIJN ONSTERFELIJKE LEVER. Gedichten & tekeningen. Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012. ISBN 978 90 8684 086 1 – NUR 305 – Paperback, 64 blz. Prijs: € 10 – Zie voor meer informatie: www.swarth.nl )
Nick J. Swarth poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Swarth, Nick J.
Nick J. Swarth
Mijn onsterfelijke lever (een winterverhaal)
1. Het is geen broodje aap, boef.
Het is een straat die op de kaart staat, gewoon,
die je nooit neemt
(omdat je het niet waard bent
genomen te worden > BLING = KING
& YOU’RE A QUEEN!
Kom, til gerust de deken op, ik heb niets op mijn
onsterfelijke lever. De lucht is bruin, het denken
dief. Schrompel, Schram & Schrot.
Krostovič, heb je hier telefoon?
Nee, maar d’r is een cel om de hoek.
Ik ga even bellen. Als ie grappen uithaalt, schieten.
O.K. Nick.
You must be 18+ to read this poem.
If you are not 18+ please close your eyes.
2. Koppen freest de kou,
een heer van sneeuw, sneeuwsoldaatjes, verstoken
van buit.
Schrompel, Schram & Schrot, Ave, Ade (van
de opmerkelijkste mummies zijn er enkele bij toeval
toeval geconserveerd
Niemand bewaakte de maag
Niemand hield de darmen vast
Niemand hield een oogje op de longen
Niemand woog het hart, de onsterfelijke lever
Geen barst, geen biet, geen zier
snars noch sikkepit, moer noch fluit.
Verse maden
haalt de visser
uit de muur 24/7 om de hoek bij de dierenspeciaalzaak
O GEKKIE
JE BEKKIE
EEN STEKKIE VAN STEEN!
3. Zum Korken, overgeleverd aan koffie & brein. Helen
clandestien. Op het scherm een gier, geluidloos een buik
vlies doordringend.
O, die, ja, die. Die, die lag een dag voor pampus,
kop in de kattenbak, benen wijd
(op z’n Mexicaans, meneer, uit de hand, meneer
knalden de knapen een kapitaal aan pijlen de lucht in &
bestookten elkaar met rotjes, daarna), ‘s anderendaags
het beesten
een kreng
dat nekloos ploegde door de vorstkorst
& in de Obstquelle
kleumend foerageerde
tussen voor het doordraaien
behoed fruit DRIE mango’s voor EEN enkele euro!
Productinformatie uit den boze
in het buisverlichte kot. Alle appels heten er ‘appel’
alle peren ‘peer’
alle aardappelen ‘aardappel’
en als ze pijn zouden verkopen heette het simpelweg
‘pijn’, alle pijn, ook de lekkere. Met een beetje geluk
heb je er een koopje aan, in het andere geval keil je
de zak in de container
& ga je morgen weer. Schrompel, Schram & Schrot.
(uit: Nick J. Swarth: MIJN ONSTERFELIJKE LEVER. Gedichten & tekeningen. Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012. ISBN 978 90 8684 086 1 – NUR 305 – Paperback, 64 blz. Prijs: € 10)
Nick J. Swarth’s nieuwe bundel heet Mijn onsterflijke lever (Uitgeverij IJzer, mei 2012). Eerder verscheen in druk: ¡Mondo Manga’ (gedichten); Horror Vacui | een docudrama in 14 staties, verslag van een schandaalverwekkend kunstproject; Naked City Poems (stadsgedichten); Vier zure zultsculpturen (grafiekmap); De napalmsessies (bundel-dvd). Voorganger van het guerrilla rock trio Betonfraktion. Swarth is voorts actief in Zwarte Vleugels, dat voorstellingen maakt op basis van een rock-’n-roll-dramaturgie. Zie voor meer informatie: www.swarth.nl.
nick j. swarth poetry
fleursdumal.nl poetry magazine
More in: 4SEASONS#Winter, Archive S-T, Swarth, Nick J.
Presentatie nieuwe dichtbundel Nick J. Swarth
Mijn onsterfelijke lever
Op woensdag 16 mei 2012 vindt de presentatie plaats van de nieuwe dichtbundel van Nick J. Swarth, ‘Mijn onsterfelijke lever’ (Uitgeverij IJzer, Utrecht). De dichtbundel kwam mede tot stand dankzij de steun van 73 donateurs, die een bijdrage leverden op voordekunst.nl, een site voor crowdfunding. Dankzij hen is ‘Mijn onsterfelijke lever’ in de boekhandel verkrijgbaar aan een uiterst scherpe prijs: EUR 10.
De lancering vindt plaats in Paradox, Telegraafstraat 62, 5038 BM Tilburg. Daar kan men terecht vanaf 20:00. Aanvang 20:30.
De presentatie van de avond is in de capabele handen van ‘juffrouw’ Janine Ensslin. Ze stond eerder garant voor het geslaagde crowdfunding-traject, dat de bundel mede mogelijk maakte. Zij zal onder andere spreken met Efrat Zehavi. Deze in Rotterdam woonachtige beeldende kunstenares werkt aan een animatiefilm op basis van teksten van Swarth. In Paradox toont zij de eerste resultaten van dit work in progress.
De dichter zelf treedt ook voor het voetlicht. Hij draagt een aantal kakelverse teksten voor, daarin bijgestaan op gitaar door instant composer Frank Crijns.
En omdat zo’n bundelpresentatie toch een feestje is, wordt de avond afgesloten met een vitaal optreden van de band Zibabu. Zibabu wortelt in de underground en treedt doorgaans op in kraakpanden, of tijdens demonstraties, spoorblokkades en wat dies meer zij. Rocking On Burning Barricades. Gedreven, vuurvast en voor geen gat te vangen. Unplugg your brain, baby!
Nick J. Swarth is dichter en performer. Werk in druk: ‘¡Mondo Manga!’ (gedichten, 2010); ‘Horror Vacui’, registratie van een schandaalverwekkend kunstproject (i.s.m. J. de Leijer, 2008); ‘Naked City Poems’ (stadsgedichten, 2007); ‘De napalmsessies’ (bundel-dvd, 2005). Swarth is de voice ‘n’ noise van het illustere guerrilla rock trio Betonfraktion. I.s.m. typograaf Sander Neijnens verwezenlijkte hij ‘Plekgedichten’ in de openbare ruimte.
Nick J. Swarth
MIJN ONSTERFELIJKE LEVER
Gedichten & tekeningen
Omslagontwerp: Nick J. Swarth
Foto’s omslag: Nick J. Swarth
Typografie: Bureau Vanbinnen
Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012
ISBN 978 90 8684 086 1
NUR 305
Paperback, 64 blz
Prijs: € 10
MIJN ONSTERFELIJKE LEVER werd mogelijk gemaakt door de 73 donateurs die hun geloof in de maker en zijn werk kracht bijzetten op Voordekunst.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Swarth, Nick J.
Elizabeth (Lizzie) Siddal
(1829-1862)
Gone
To touch the glove upon her tender hand,
To watch the jewel sparkle in her ring,
Lifted my heart into a sudden song
As when the wild birds sing.
To touch her shadow on the sunny grass,
To break her pathway through the darkened wood,
Filled all my life with trembling and tears
And silence where I stood.
I watch the shadows gather round my heart,
I live to know that she is gone
Gone gone for ever, like the tender dove
That left the Ark alone.
Elizabeth (Lizzie) Siddal poems
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Lizzy Siddal, Siddal, Lizzy
Wallace Stevens
(1879-1955)
The Snow Man
One must have a mind of winter
To regard the frost and the boughs
Of the pine-trees crusted with snow;
And have been cold a long time
To behold the junipers shagged with ice,
The spruces rough in the distant glitter
Of the January sun; and not to think
Of any misery in the sound of the wind,
In the sound of a few leaves,
Which is the sound of the land
Full of the same wind
That is blowing in the same bare place
For the listener, who listens in the snow,
And, nothing himself, beholds
Nothing that is not there and the nothing that is.
(from Harmonium,1923)
Wallace Stevens: The Snow Man
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T
Nick J. Swarth
luizig lenteliedje
Langs de ringbanen gaan de luiken open.
Hoera, er loopt weer tuig over straat.
Naar buiten met de hond, tijd om te lijnen.
Ik wil dat dit lied klinkt als een generaal pardon,
een hoera voor ‘skaeve huse’ en nieuwe pleinen,
voor sneeuwklok, hazelaar en gladiool.
Hoera voor nota en bestemmingsplan.
Hoera voor vuile handen maken, van de hoogste
verdieping naar beneden braken.
Leve de architect, leve de doorgewinterde bouwer
en de planoloog.
Stort je zaad in X-burgs aarde, klaar het karwei
dat niemand klaarde.
Zet de oudjes op de bus, gratis duurt het langst.
Hoera voor bange burgers, voor de eitjes van de
angst,
voor terroristen, trekvogels en opgehokte kippen.
Hoera voor benavelde lolita’s met bonte Breezers
aan getuite lippen.
O, en niet te vergeten:
Eén maal big mac menu, twee maal big mac
Eén maal mac chicken, negen maal nuggets
Eén maal happy meal kip en vier maal mayo
a.u.b.
Nick J. Swarth
lousy spring song
Along the ring roads the shutters are opening.
Hurrah, there are yobbo’s in the streets once more.
Walk the dog, time to ration our fare.
I want this song to sound like a general pardon,
a hurrah for ‘skaeve huse’ and new squares,
for snowdrop, hazel and gladiola.
Hurrah to invoice and zoning plan.
Hurrah to getting one’s hands dirty, puking down
from the topmost floor.
Long live the architect, long live the seasoned builder
and the town planner.
Sow your seed in X-burg’s soil, take to task
what nobody graced with toil.
Help the OAPs onto the bus – free rides last longest.
Hurrah to frightened citizens, to the eggs of fear,
to terrorists, migrant birds and cooped up chickens.
Hurrah to belly buttoned lolitas holding neon alcopops
to pouting lips.
Oh, and lest I forget:
One big mac meal, two big macs
One mac chicken meal, nine nuggets
One chicken happy meal and four sachets of ketchup
please
Translation: Willem Groenewegen
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Spring, Archive G-H, Archive S-T, Archive S-T, Swarth, Nick J.
Elizabeth (Lizzie) Siddal
(1829-1862)
Fragment of a Ballad
Many a mile over land and sea
Unsummoned my love returned to me;
I remember not the words he said
But only the trees moaning overhead.
And he came ready to take and bear
The cross I had carried for many a year,
But words came slowly one by one
From frozen lips shut still and dumb.
How sounded my words so still and slow
To the great strong heart that loved me so,
Who came to save me from pain and wrong
And to comfort me with his love so strong?
I felt the wind strike chill and cold
And vapours rise from the red-brown mould;
I felt the spell that held my breath
Bending me down to a living death.
Elizabeth (Lizzie) Siddal poems
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Lizzy Siddal, Siddal, Lizzy
Taal aan weerszijden van het instrument
1.
De koffer, bewapend, riffbestendig,
klapt open om de gitaar af te stemmen
op aanstaande feestwarmte. Langoureus
als verhalen die de wijnstokkenplanter inzet
met aarde.
De handen, nog eens uitvallend
in een moment van plankenkoorts,
nagelen zich aan het noten vangend meidenkoor.
Geen beter braakpoeder voor zangers
dan een strak halssnoer van klinkers.
Hengelen naar genera van de gitaar:
aan de plastiek rond haar waagt zich
in zijn smidse van ritmes een stamelaar,
pooier van de kortste stilte.
2.
Harmonieuze katten, donker als dennenbomen,
slopen door het gras zonder enig geluid.
Ze wisten niet dat het gras ronddraaide.
De katten kregen katten, grijs sloeg het gras uit.
3.
De gitaren, ontladen van blauwe toonaarden,
rusten elk in een hoek van de kamer.
Daarstraks werden ze dicht bijeen alsmaar slechter horend gezelschap
nog opgeroepen als een waarachtig ding,
maar niet zo behandeld.
Ze willen nu
het rockmotief regelvast binnenrollen,
gezamenlijk drie octaven afleggen,
zonder later aan de spelers te moeten trekken of van hen terug te veren,
op eigen houtje snaren doen afspringen,
huiverend voor het open akkoord in nadat lang aangehouden hen ombuigen zal
tot gladde ratelslangen de wurging nabij.
4.
De straatmuzikant neemt een magere kat onder handen. Zoveel pels vernikkelt zijn eelt.
Hij luistert naar de resonanties achter haar gejank
en een vervalsing die daarin sluipt.
Haar darmen hangen te drogen boven de krater,
die zijn instrument aanzien geeft en opspaart wat nog
negen levens lang moet doorklinken.
Hij speelt goedgunstig, zoals de kat
uit het bedelzingen is geboren opnieuw in Nashville.
Met verwijzingen naar songs van Lovin’ Spoonful en naar
“The Man with the Blue Guitar” van Wallace Stevens.
Richard Steegmans
(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)
Richard Steegmans (Hasselt, 1952) is dichter en muzikant met een grote voorliefde voor rock, pop, soul, blues, country uit de jaren 60. Hij publiceerde de dichtbundels Uitgeslagen zomers, uitgeverij Perdu, Amsterdam, 2002, en Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005. Gedichten van zijn hand verschenen in de literaire tijdschriften De Gids, Poëziekrant, Parmentier, DWB, Deus ex Machina, De Brakke Hond, Tortuca, Krakatau, Tzum en in talrijke bloemlezingen.
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Steegmans, Richard
Elizabeth (Lizzie) Siddal
(1829-1862)
Shepherd Turned Sailor
Now Christ ye save yon bonny shepherd
Sailing on the sea;
Ten thousand souls are sailing there
But they belong to Thee.
If he is lost then all is lost
And all is dead to me.
My love should have a grey head-stonee
And green moss at his feet
And clinging grass above his breast
Whereon his lambs could bleat,
And I should know the span of earth
Where some day I might sleep.
Elizabeth (Lizzie) Siddal poems
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Lizzy Siddal, Siddal, Lizzy
Nick J. Swarth
Gentleman Fight Night
Dertig pegels per insect, dertig
voor een plek in de buitenste kring, dertig minimaal
of veertig, of drie maal veertig
voor een tafel met bediening, aan de voet van de ring
als een bok op een haverkist,
dichtbij het licht, bij een onverhoedse beuk het gezicht
gezegend met het parelend zweet van een pugilist.
De ene bokser denkt: kom op met die luis, ik lust ‘m
rauw.
De andere bokser denkt: kom op met die muis, ik lust
‘m rauw.
De ene bokser hakt de andere, de andere houwt de ene
uit vlees, draaien om die zak, links, rechts, lever, kaak,
ze slaan elkaar uit het lood, de luis en de muis, hebben
het vlees liever dan de botten.
Dus eerst slopen en daarna zien.
En het kantelt, het beeld,
het beest met de ongelijke ruggen, de rooie ruggen, het
slaat zichzelf in model, bloeit, broeit, beukt, brandt en
regent slagen, kom hier, ga weg, rot op (om die knop,
af die kop.
Manieren om de kat te villen zijn er veel.
Aan een tegenstander, aan driestheid, aan verdriet,
avatars of vette friet – een mens verkoopt zijn huid.
Hij geeuwt en zegt dan:
‘Ik heb het gevoel dat ik mij met iets verhevens moet
bezighouden.’
Het hoofd van de kantine heeft het op een zilvervisje
voorzien. Haar hond draait zich in een (droge) dweil
en doezelt weg,
de vacht vol vozende vlooien.
In de ring buigt een blinde maan zich over de rooie.
Nick J. Swarth poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Swarth, Nick J.
Over het doorstaan van de rijpheid
kan ik allerhande vruchten uit vreemde landen
ongeschonden in een mand op je hoofd laden
erop toezien dat ze geen connotaties aangaan
met een tot woordeloos geslagen lichaamsdeel
tegenwerpen dat op je buik opgediend worden
ze uit de bluts houdt, ze op het stilleven drukt
ze in voorhoedegevechten brengt tegen de tong
die van elke schaal de vlezigste bodem afzoekt
in de wetenschap dat een eetbare banaan zaadjes
ontbeert, van haar kweker het snoeimes trotseert
of zal ik met Burlatkersen je paternosteren
Richard Steegmans
(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)
Richard Steegmans gedichten
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Steegmans, Richard
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature