Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Wintertuin op Oerol met interactieve wandeling En Hier Is Lijf
Wegens het grote succes van vorig jaar is Literair Productiehuis Wintertuin opnieuw tien dagen op Oerol te vinden met de interactieve wandeling En Hier Is Lijf. Via koptelefoon, een app en gps luistert de bezoeker naar een verhaal over verlies en hoop dat zich aanpast aan de looproute.
En Hier Is Lijf is een wandeling door het verhaal van een verloren liefde. Het geprezen componistenduo Strijbos & Van Rijswijk ontwikkelde de innovatieve app Walk With Me. Bezoekers krijgen een tablet inclusief koptelefoon mee met daarop deze app. Al dwalend over het eiland houdt deze app met behulp van GPS de looproute precies bij. De bezoeker hoort teksten, muziek en geluiden die gekoppeld zijn aan zijn of haar huidige locatie. Iedere gekozen richting heeft een andere consequentie voor het verhaal. Zo stelt de bezoeker met zijn eigen route het verhaal samen.
Dit unieke hoorspel is deels tot stand gekomen op locatie. Zowel de teksten van toneelschrijver Jibbe Willems als de topografische composities van Strijbos & Van Rijswijk zijn gebaseerd op het Terschellingse landschap. De interactie tussen bezoeker, landschap, verhaal, geluid en muziek zorgt in combinatie met de vrijheid van de wandelaar om zijn eigen route te bepalen voor een speciale en vernieuwende ervaring.
“En Hier Is Lijf smijt je middenin het verhaal van een ongeëvenaarde liefde en de wanhoop die rest als ze plots is verdwenen.” Vijf sterren in de Theaterkrant
“De muziek en de teksten zijn poëtisch en passen prachtig in de sfeer van het landschap waar ze bij horen.” – Cultuurpodium Online
En Hier Is Lijf is een productie van Strijbos & Van Rijswijk en Literair Productiehuis Wintertuin i.s.m. theater- en dansproductiehuis Generale Oost en Oerol. Jibbe Willems en Strijbos & Van Rijswijk schreven en componeerden speciaal voor deze locatie de tekst en de muziek. Kijk voor meer op www.enhierislijf.nl.
MUZIKALE DWAALVERHALEN: EN HIER IS LIJF
Datum: 13 t/m 22 juni, tussen 10:00 en 22:00 uur
Locatie: Oerol, Terschelling, Hoornse bos
Kaarten: € 11 / € 9
Meer informatie: www.enhierislijf.nl
Kaarten: www.oerol.nl/festival/programma-a-z/
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Oerol, STREET POETRY, THEATRE, Wintertuin Festival
herman de vries
to be all ways to be
Dutch entry 56th Venice Biennale
herman de vries (b. 1931) is representing The Netherlands at the Biennale Arte 2015. Under the title to be all ways to be the Dutch pavilion exhibits new sculptures, objects, works on paper and photography by de vries. Educated as a horticulturist and natural scientist, de vries gathers, orders, isolates and displays objects from nature, directing our attention to both the unity and the diversity of the world around us. In his preparatory travels to Venice, de vries collected many objects from the Laguna, the Giardini and the city, resulting in multiple works both in the Dutch Pavilion and on the deserted island of Lazzaretto Vecchio in the southern Laguna. The exhibition is curated by Colin Huizing and Cees de Boer.
herman de vries has been working for more than sixty years on an uncommonly versatile oeuvre in which art, science and philosophy are juxtaposed with the reality of the world. Initially involved in the international ZERO movement, he has since then focused on natural processes and phenomena and presents these as the primary, physical reality of human existence. The strength and richness of de vries’ oeuvre stems from the biotope developed in his hometown of Eschenau (Germany) and during his travels, including Venice.
The Dutch Pavilion in the Giardini in Venice built by Rietveld in 1954 with its open, transparent and spatially poetic character, symbolizes the rational and optimistically progressive thinking that prevailed during the first half of the Twentieth Century. The organic and natural materials in the work of herman de vries, counter this notion and attest to the idea that natural processes and phenomena are too complex to explain rationally.
The title of the exhibition to be all ways to be, expresses the idea that the experience of and reflection on human existence takes many divergent paths, none of which is superior or inferior to the other. Experienced through the eye, ear, body and nose, the works within the pavilion, the Giardini and at different locations within the Venetian Lagoon, will question existing definitions and positions with regard to nature and culture.
As part of the exhibition herman de vries has explored the surroundings of the city of Venice, the Giardini and the Laguna. One of de vries’s pivotal works: From the Laguna of Venice – a journal, introduces this habitat into the Dutch pavilion. People are encouraged to engage with this habitat: a special boat will ferry them to de vries’s sanctuarium: natura mater at the Lazzaretto Vecchio, several times a week. Tickets for these trips are available at the Dutch Pavilion.
Works by herman de vries are included in museum collections worldwide. In 2014 and 2015 de vries is participating in the retrospective ZERO exhibitions in the Guggenheim Museum New York, Martin Gropius Bau Berlin and Stedelijk Museum Amsterdam.
Colin Huizing (b. 1965) is chief curator at the Stedelijk Museum Schiedam. He curates exhibitions on artists and significant developments in the visual arts since 1960 until today. In 2011 he organized in close cooperation with the ZERO Foundation (Düsseldorf) the exhibition nul = 0, dutch avant-garde in an international context, 1961-1966. In 2014 he curated the exhibition herman de vries – all in the Stedelijk Museum Schiedam.
Cees de Boer (b. 1955) studied General Literature and Philosophy and was awarded a Ph.D. for his research on the collage novels of Max Ernst. Currently he works as a freelance curator, art critic and art advisor. He published books on Sjoerd Buisman and Norman Dillworth; in 2000 he curated Ulay: Performing Light at de Appel arts centre, Amsterdam together with the artist. September 2014 appeared his study of philosophical aspects of the work of herman de vries: Overal stroomt mijn oog.
Publication: The Valiz/Mondriaan Fund publication herman de vries – to be all ways to be offers a parallel world to the exhibition, illuminating all the works on view and highlighting herman de vries in dialogue with Jean-Hubert Martin (Magiciens de la Terre, Centre Georges Pompidou / Grande Halle Parc de la Vilette, 1989; Affinités insolites, Grand Palais Paris, April 2016). Martin confronts de vries with key concepts such as synesthesia, mimesis, craftsmanship, sound and music, smell, nature and ecology, and interweaves the works and thoughts of de vries, with images and other sources throughout his text. This publication opens up historical, art historical and philosophical contexts and perspectives.
For the exhibition and the publication designer Remco van Bladel has transformed the Futura typeface by Paul Renner into a specially customized version, called natura. herman de vries has been using the Futura typeface for more than four decades throughout his work. The natura, which consists only of lower case letters, contains some of the glyphs Renner originally designed in 1925, which were slightly more geometrical than the final Futura. Van Bladel set a system of variables to define the shape of each of these original glyphs through chance operations, thus making the individual letters of the natura both identical yet slightly different as well, in that way constituting a parallel to de vries’ concept that nature presents individual entities only.
ISBN 978 90 78088 99 8
The Dutch pavilion at the Venice Biennale is a significant platform for furthering the international appreciation of contemporary art from the Netherlands, by producing new and topical work dealing with relevant themes in art and society. The Mondriaan Fund is responsible for the Dutch entry to the Venice Biennale. For the 56th edition the Mondriaan Fund again issued an open call to curators, who were asked to produce a plan together with one or more artists in keeping with a State event. A specially appointed jury selected the de vries and Huizing/De Boer plan from five shortlisted proposals. The jury consisted of Hester Alberdingk Thijm (director AkzoNobel Art Foundation), Saskia Bos (dean Cooper Union for the Advancement of Science and Art), Aernout Mik (visual artist), Martijn van Nieuwenhuyzen (curator Stedelijk Museum Amsterdam and chairperson Birgit Donker (director Mondriaan Fund).
herman de vries
to be all ways to be
Dutch entry 56th Venice Biennale
Curators: Colin Huizing and Cees de Boer
Commissioner: Mondriaan Fund
9 May-22 November 2015
# website mondriaanfonds
# website herman de vries
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Art Criticism, FDM Art Gallery, herman de vries, Sculpture, ZERO art
Laatste voorronde Podiumvlees Poetry Slam
Op zondagmiddag 7 juni aanstaande beleeft de Tilburgse Poetry Slam Podiumvlees haar vierde en laatste voorronde. Tijdens deze Poetry Slam zullen bekende en minder bekende (slam)dichters in drie rondes de poëtische strijd met elkaar aangaan. Op het spel staat een plaats in de Tilburgse Stedelijke Finale, die in september 2015 gehouden wordt. De Poetry Slam vindt op zondag 7 juni plaats in De Hall of Fame, Burgemeester Brokxlaan 6 in Tilburg. Aanvang 15.00 uur, toegang is gratis.
In deze editie van Podiumvlees gaan Joris Brussel, Simon Mulder, Kevin Amse, Jolies Heij en Bram Coppens de strijd met elkaar aan om de laatste plaats in de Stedelijke Finale. Zij worden beoordeeld door zowel een vakjury als een publieksjury. Tot nu toe hebben Yannick Moyson, Glenn Markesteyn en Von Solo zich geplaatst voor de Stedelijke finale. De winnaar van de Stedelijke Finale wint een ticket voor het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam 2016 in Utrecht.
Podiumvlees is een initiatief van de Tilburgse slamdichters Martin Beversluis en Daan Taks. Zij zijn altijd op zoek naar nieuwe deelnemers. Wie meer informatie wil, kan op facebook terecht: www.facebook.com/podiumvlees
fleursdumal.nl magazine
More in: #More Poetry Archives, Art & Literature News, Poetry Slam, THEATRE
Reasons to be cheerful: van 9 tot en met 13 juni presenteert Poetry International Rotterdam voor de 46ste keer de meest toonaangevende poëzie van eigenzinnige en ontregelende grootmeesters naast die van jonge, originele dichterstalenten van overal ter wereld. Onder hen de Bask Harkaitz Cano, de Aboriginal Lionel Fogarty, Togara Muzanenhamo uit Zimbabwe, de Russen Philip Nikolayev en Lev Rubinstein, Kenneth Goldsmith uit de VS, Yanko González uit Chili, Justyna Bargielska uit Polen, de Duitsers Durs Grünbein, Marion Poschmann en Barbara Köhler, de Engelse Jen Hadfield, Pierre Alferi uit Frankrijk, de Noor Nils Christian Moe-Repstad, Guo Jinniu uit China, Peter Verhelst en Els Moors uit Vlaanderen en Hester Knibbe en Tonnus Oosterhoff uit eigen land. Negentien ‘Reasons to be cheerful!’
9 – 13 juni 2015 / Rotterdamse Schouwburg
46e Poetry International Festival Rotterdam
De voordrachten van de festivaldichters vormen de harde kern van het festival. Speciale programma’s brengen daarnaast vooraanstaande dichters, bijzondere poëzie en opvallende fenomenen in beeld. Zoals de dichters rond het Rotterdamse Gard Sivik en de Amsterdamse tegenhanger Barbarber die eind jaren vijftig relativering en humor de poëzie binnen brachten. Of professor Zeman uit Exeter, die de werking van poëzie in het brein onderzoekt en zal illustreren. Maakt poëzie lezen u gelukkig? Kenneth Goldsmith houdt geheel in lijn met de titel van zijn boek Uncreative Writing een bevlogen pleidooi voor hergebruik van taal. Het beste Nederlandstalige poëziedebuut van het jaar wordt voor de 26ste keer bekroond met de C. Buddingh’-prijs en de beste poëzievertaler naar het Duits wordt gehuldigd met de tweejaarlijkse Brockway Prize. Zoals altijd heeft het festival ook verder veel aandacht voor de poëzievertaling met programma’s als de Vertalersslam, Het Juiste Woord en het poëzievertaalproject Met Andere Woorden. Om het overzicht te bewaren maakt het Poëziecafé u dagelijks ontspannen wegwijs door het woud van festivaloptredens en programma’s.
Kunst en film: Voorafgaand aan het festival opent op zondag 7 juni de vierde language & ART Gallery Tour, de tocht langs meer dan vijftien Rotterdamse galeries met beeldend werk van kunstenaars voor wie de taal, het woord en de poëzie inspiratiebron is of direct deel uit maakt van hun opvallende werk. In de Kunsthal ziet u dit jaar werk van alle kunstenaars die elders in de tour exposeren. Op maandag 8 juni staat Poetry on / as Film op het programma met onder meer documentaires over Rogi Wieg, Nobelprijswinnares Hertha Müller en nog veel meer.
Masterclasses, Craft Talks, VPRO Poetry Academy: Het festival is er niet alleen om te luisteren en te ervaren, maar zeker ook om te doen. Tijdens de masterclasses helpen festivaldichters je verder met tips en tricks voor het lezen en voor het schrijven van poëzie. In de Craft Talks gaan festivaldichters in een half uur tijd dieper in op een bepaalde vorm of een zeker aspect van poëzie. Tijdens de VPRO Poetry Academy neemt Wim Brands u zelfs een volle middag mee op een leerzame reis door de wereld van de poëzie.
Festivalbrochure en -App: Uitgebreide informatie over de vele festivaldichters en -programma’s staat binnenkort op deze website. Op 5 mei verschijnt de festivalbrochure als bijlage in de VPRO gids. Geen abonnee, bestel de bijlage dan nu via deze link. Medio mei staat de festival-app online. Meldt u nu alvast aan, dan ontvangt u een reminder zodra de app beschikbaar is.
En op zoek naar een overnachting tijdens het festival? Waarom slaapt u niet eens bij een Rotterdamse dichter thuis. Kijk snel op Wake Up in Poetry.
• Wake Up bij Rotterdamse dichters
• Bekijk de festivalbrochure online
• Download de festival-App
# kijk verder op de website van Poetry International
fleursdumal.nl magazine
More in: #More Poetry Archives, Art & Literature News, MODERN POETRY, Poetry International
Speciaal themanummer Literair tijdschrift Extaze tijdens het Kellendonk-jaar 2015
Ook dit jaar maakt Literair Tijdschrift Extaze weer een bijzonder themanummer.
Vijfentwintig jaar geleden is de Nederlandse schrijver Frans Kellendonk overleden, voor Extaze reden om een apart nummer over zijn leven en schrijverschap te plannen.
Begin april is een crowdfundingactie gestart via website: www.voordekunst.nl
Waarom uw steun nodig is . . .
Het Kellendonk-nummer, zoals dat de redactie van Extaze voor ogen staat, kan niet met de eigen bescheiden middelen gefinancierd worden. De kosten voor het onderzoek, de uitwerking van de stukken, het beeldend werk (waarvoor een gerichte opdracht is gegeven aan Rens Krikhaar, een beeldend kunstenaar te Den Haag wiens stijl verwantschap toont met het werk van Kellendonk), de speciale vormgeving, net als het beeldend werk aangepast aan het onderwerp, de extra drukkosten die de bijzondere vormgeving en het extra aantal pagina’s met zich meebrengen en de ‘anders dan andere’ presentatie, waarvoor sprekers en podiumartiesten gerichte opdrachten krijgen, noodzaken de redactie een beroep op u te doen. (Door dit bericht te delen helpt u ook mee!)
Crowdfundingactie Kellendonk-nummer Extaze
Meer informatie op website Kellendonkfonds: http://kellendonkfonds.nl/
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Frans Kellendonk, LITERARY MAGAZINES
Balts met een bevlogen constructeur van gevleugelde luchtschepen
Hilde van Urvel, interview met Sjon Brands
“Waar zijt ge?” Ik kom een kamer binnen vol breed uitwaaierende bouwwerken. De fantasie is hier op hol geslagen. “Hier,” antwoordt ergens een stem, “achter de Zilte Zomergeus!” Achter een bont vogelgeraamte van gips en koper ontwaar ik een vrolijke man met warrig haar. Een kunstenaar. “Kunt u zo wel leven?” vraag ik. “Nog net,” antwoordt de man achter het beeld, “ik kan nog bij de deur en de telefoon. Het bed wordt al moeilijker.” De grote vogel tussen ons staart me doordringend aan. Twee koperen ogen keken de jager aan. “Wordt u hier niet een beetje gestoord van?” “Nee hoor, dat was ik al eerder. Het valt best mee.”
De Nederlander Sjon Brands maakt vogels en sinds jaren luchtschepen. In een Engels aandoende kamer vol kasten, spiegels, scheepslampen en een rode Chesterfield, staan vijf levensgrote beelden van vogels in aanbouw. “Luchtschepen!” verbetert Sjon. Waarop ik niet kan nalaten: “Gaan ze ook vliegen?” “Nòg niet!” zegt hij beslist. Ik had het kunnen weten.
Wegwerpkunst
De vogels, pardon luchtschepen, zijn samengesteld uit alledaagse gebruiksvoorwerpen. Het is een feest van herkenning. Boeken, broodplankjes, een kraan, een bel, waterleiding, glazen, fittingen en tomatenblikjes. Veel glanzende metalen, glas en marmer. Een wonderlijke wereld uit alles wat wij mensen weggooien. “Veel gekregen en verder van rommelmarkten, vooral in Frankrijk.” “Waarom zover?” vraag ik. “Hier zie je veel plastic, lelijk plastic, vreselijke kleuren,” terwijl zijn hand over een koperen vogelkopje gaat, “maar daar vind je nog volop messing, brons of onyx. Prachtig. En de prijs is vriendelijker, hier vragen ze maar wat.”
“En dan maakt u zo’n luchtschip? Maakt u schetsen vooraf?” “Oh, nee,” wimpelt hij af, “ik heb geen enkel plan, daar is helemaal geen lol aan. Ik begin gewoon met het materiaal, met de rommel om me heen. Ik ga zitten spelen, net als vroeger met de Lego of het zand op het strand. Het ontstaat vanzelf.” “Leg eens uit,” werp ik tegen, “dat lijkt me iets te eenvoudig.” “Ik ga zitten kijken. Ik pak voorwerpen in mijn hand, of stukjes daarvan, en houd die tegen elkaar. Soms uren aan een stuk, kijken en nog eens kijken, Net zo lang tot ik iets nieuws ontdek. Hé, dat lijkt wel een kopje! Of, dat stukje glas heeft iets droevigs in zich!”
“Maar u weet toch wel waar u naar toe werkt?” “Nee, helemaal niet, dat zou ook niet goed zijn. Ik kan het weten. Je wordt een soort slaaf van je eigen benarde plannen. Het is veel prettiger om gewoon te spelen. En productiever. Je ontdekt mooiere dingen. Wat ik vooraf bedenk, hoe leuk dan ook, ziet er achteraf toch weer bedacht uit. Mager, vind ik, je ziet het eraan af. Soms kan het ermee door, maar het is zelden sprankelend, bijzonder of nieuw.”
Mijn blik dwaalt door de overvolle kamer. Langzaam kan ik het rijk van veren, theezeefjes, lampen, flessen, schakelaars, tandwielen, borsteltjes, melkkannetjes, gordijnringen, bougies, plantjes en schedeltjes loslaten. Het zijn inderdaad luchtschepen, groteske vogeldieren die hier huizen, liggend, staand of vliegend. Gestaag dringen ze tot me door, het is een vreemde surrealistische wereld die begint te werken. “Waar gaat dit over?” vraag ik me af. Ik kan het niet goed thuisbrengen. Het is anders, anders dan ik gewend ben. Het is veel, bont, grillig, absurd en tegelijkertijd ook herkenbaar en prachtig, tot in het kleinste detail afgewerkt.
“Ik heb het geluk dat ik al mijn tijd mag besteden aan het maken van vogels,” zegt Sjon, “dus doe ik het graag goed, ik vind het een voorrecht om mooie dingen te mogen maken.” “Ambacht dus?” “Ook dat, niets op tegen, maar niet alleen, het gaat mij vooral om andere betekenissen, die je niet in het herkenbare ziet. “Zoals? Noem eens een voorbeeld.” “Nou, neem dit waterpompje, van een Opel Record geloof ik, voor mij is dit een vogel, een speciale vogel, een soort god, die op zijn troon, een gedroogde zeester, de wereld overziet. Een wereld helaas ook van geweld en dood, niet zo’n fijne wereld eigenlijk. Daar voel ik me ook mee verbonden en dat doet deze vogel voor mij. Maar jij mag er best ook iets heel anders in zien.”
Ik staar in de open bek van het waterpompje, god bedoel ik. Waar gaat dit over? Naast god staat een vuurtoren, een galg, een hijskraan, medicijnflesjes op pootjes en een rij vervaarlijke vogeltjes met gehelmde schedeltjes en gele ogen. “Eh, is het niet een beetje bijeengeraapt?” vraag ik voorzichtig. “Nee, bijeengekomen,” werpt hij tegen, “langzaam bij elkaar gekomen. Dat is een heel proces geweest, waarin toeval en willekeur als breekijzer gewerkt hebben.” Ongetwijfeld is dit de logica van een dada-kunstenaar, voor wie zelfs pruimen en asfalt bij elkaar passen. Wat niet wegneemt dat al die verschillende voorwerpen, al die vogeltjes en gebouwen op zijn luchtschepen, een grillig, maar ergens samenhangend geheel vormen. Het zijn allemaal kleine verhalen, die op heel eigen wijze iets vertellen over ons mens-zijn.
‘Anna Blume hat ein Vogel’
Terug naar de luchtschepen. En dus vraag ik hem: “Waarom luchtschepen?” “Ik hou van luchtschepen. Ze zijn mooi en majestueus. Zoals in films met alles erop en eraan. Prachtige vormen, boeiender dan een modern vliegtuig. Ik hou van vliegen. Ik zie ze vliegen, zou je bijna zeggen. Mijn luchtschepen zijn droomvogels, afgeladen met gedroomde bouwsels en vogeldiertjes. Als vliegende eilanden, als fladderende schepen, als dolende werelden. Ik heb laatst een fuut met een kleintje op zijn rug gezien, fantastisch!”
“Over de fuut gesproken, wat boeit u zo in vogels?” “Vogels staan voor vrijheid. Vreemd begrip eigenlijk, iedereen verlangt ernaar, iedereen verstaat er wat anders onder, en toch weten we allemaal waar het over gaat. Zeker in deze kneuterige tijd met al zijn regeltjes. Wij willen ons vrij kunnen bewegen, uit het platte vlak komen, los van dit wel erg platte land. Vogels staan ook voor vogelperspectief, jezelf kunnen zien terwijl je bezig bent, probeert wat van dit leven te maken. Tenslotte hebben vogels de hele IJstijd overleefd, een hele prestatie.”
“En, vogels zijn net mensen. Wij denken dat we een stuk verder zijn, maar dat valt best tegen. Wij kunnen niet vliegen, van een toren duiken zonder dood te vallen, een fatsoenlijk ei leggen, zelf een nest bouwen of fluiten als de nachtegaal. Kakelen dat kunnen we wel, en kwetteren en snateren, de hele dag door, liefst mobiel. Net een bos vogels in de lente, alleen hebben zij geen apparaat of abonnement nodig, geen last van internet dat eruit ligt. Ze zijn eigenlijk veel slimmer.”
De kunstenaar raakt op dreef. “Mijn vogels zijn metaforen voor mensen, ik gebruik ze om onze goede bedoelingen en vooral al onze onvolkomenheden en ondeugden te beschrijven. Vechten, ruzie maken, het mooiste meisje inpikken, jaloezie. hebzucht, hamsteren, enzovoort. Vogels hebben vast geen last van goede bedoelingen, wèl van ondeugden. Maar die gaan ergens over, die gaan over het voortbestaan. Dan mag het. Wij maken ons druk om niks, om geld, de nieuwste iPhone, het zoveelste rokje, om de buurvrouw die weer eens te hard lacht.”
“Vogels zijn ook veel aardiger voor ons dan andersom. Wij mensen zijn de èchte beesten, wij stoppen vogels in kooien voor de gezelligheid, schieten ze af voor wat jachtplezier, vriezen ze in, vreten ze per kilo, kortwieken ze, ringen ze, verven ze of vermalen ze in straalmotoren. Ja, beschaving heet dat. Ooit vogels mensenverschrikkers zien bouwen? Of legbatterijen voor mensenmeisjes? Lijmstokjes, knalapparaten of netten? Nee toch? Geef mij maar vogels!”
Onze kunstenaar draaft behoorlijk door. Ik dreig de greep op dit interview kwijt te raken. Ik grijp in. “Wacht even, maar waar gaat dit allemaal over? Waarom maakt u deze beelden?”
Het wordt stil, doodstil. De kunstenaar denkt na. “Tsja,” zegt hij, “daar vraagt u me wat.” Zijn blik dwaalt af en glijdt over zijn luchtschepen alsof die zijn antwoord zouden moeten formuleren. Een beetje moedeloos. Alsof hij niet meer in zijn eigen taal, zijn beelden, mag spreken. Alsof zijn luchtschepen niet genoeg te zeggen hebben. Alsof hem de mond gesnoerd is. “Tsja,” zegt hij, “het gaat over spelen, denk ik. Vooral over liefde en liefde en nog eens liefde. En ook over Weltschmerz en wat romantiek. Of zo. Wat eigenlijk allemaal hetzelfde is. Of niet? Wat moet ik hier nou over zeggen? Begrijpt u dat? Heeft u hier wat aan?”
Dit tekent de man, die zeven dagen per week van ’s morgens vroeg tot in de avond in de weer is met wat wij rommel plegen te noemen, die kleuren uit een dozijn lagen opbouwt, die geduldig duizenden veren op een vleugel plakt, die een waterpomp voor god aanziet en toch gelukkig is. En iedere dag opnieuw twijfelt, zich afvraagt waar hij mee bezig is en vooraan staat om eigen werk te relativeren. Maar als er één stille kracht in dit werk is, dat is dat wel die betrekkelijkheid, met andere woorden humor, die van deze vreemde luchtschepen afspat.
Hilde van Urvel
Hilde van Urvel, interview met Sjon Brands, oktober 2014
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Brands, Sjon, Sjon Brands, Theater van de Verloren Tijd
Nominaties C. Buddingh’-Prijs 2015 & Uitreiking tijdens het 46e Poetry International Festival: De jury van de C. Buddingh’-Prijs 2015 nomineert de debuten van Rens van der Knoop, Jeroen van Rooij, Saskia Stehouwer en Runa Svetlikova voor de 26ste C. Buddingh’-Prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut van het afgelopen jaar.
De jury, bestaande uit Jan Baetens, Hester Knibbe en Marije Koens, kreeg tweeëntwintig debuutbundels onder ogen, een meer dan vorig jaar. De C. Buddingh’-Prijs 2015 wordt op donderdag 11 juni a.s. uitgereikt tijdens het Poetry International Festival Rotterdam.
De genomineerde titels zijn (in alfabetische volgorde):
Rens van der Knoop – Twee mannen spreken elkaar ongemerkt aan
De Bezige Bij Amsterdam
Rens van der Knoop (1987) studeerde Beeld & Taal aan de Rietveld Academie in Amsterdam. Hij stond regelmatig op podia van literaire festivals en publiceerde in Tirade, Mister Motley en Tubelight. Hij werkt aan een muziekencyclopedie.
Jeroen van Rooij – Niemand had er enig idee van wat er aan de hand was
De Bezige Bij Antwerpen
Jeroen van Rooij (1979) publiceerde in onder meer DW B, nY, Parmentier en op deReactor. Hij schreef eerder de romans De eerste hond in de ruimte (2010) en Het licht (2012), dat op de longlist van de Gouden Boekenuil stond.
Saskia Stehouwer – Wachtkamers
Uitgeverij Marmer
Saskia Stehouwer (1975) studeerde Nederlands en Engels. Haar gedicht Glimp eindigde in 2012 in de top-20 van de Turing Gedichtenwedstrijd. Ze publiceerde eerder gedichten in de Revisor en Awater en was te zien op festivals als Dichters in de Prinsentuin en Crossing Border.
Runa Svetlikova – Deze zachte witte kamer
Uitgeverij Marmer
Runa Svetlikova (1982) publiceerde verhalen en poëzie in obscure blaadjes en literaire tijdschriften, staat met grote regelmaat op literaire en minder literaire podia en behaalde meer dan eens de top-20 van de Turing Gedichtenwedstrijd. Voor Deze bundel ze de Herman de Conink debuutprijs.
9 – 13 juni 2015 / Rotterdamse Schouwburg
46e Poetry International Festival Rotterdam
Uitreiking C. Buddingh’-Prijs 2015
Donderdag 11 juni, Rotterdamse Schouwburg – Grote Zaal
# website Poetry International
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, MODERN POETRY, Poetry International
Op zondag 30 augustus 2015 staat het centrum van Tilburg van 10 tot 17 uur opnieuw in het teken van de boekenmanifestatie ‘Boeken rond het Paleis’.
Deze sfeervolle boekenmarkt, georganiseerd door de Stichting dr. P.J. Cools msc, vindt dit jaar voor de 18e keer plaats en is een van de grootste en populairste boekenmarkten van ons land. De markt zal ook dit jaar weer ondersteund worden door een literair en muzikaal programma.
Dit jaar is het 125 jaar geleden, dat Vincent van Gogh overleed (29 juli 1890, Auvers-sur-Oise), en in veel plaatsen die een binding met Van Gogh hebben, zal daaraan aandacht worden geschonken.
Ook in Tilburg (waar Van Gogh de middelbare school bezocht) zal daar aandacht aan worden besteed.
Stichting Cools maakte onlangs bekend bezig te zijn met de voorbereidingen van een tweede boekenmarkt: overdekt, in Breda, in januari of februari 2016.
# Volg voor meer informatie de website van stichting Cools
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, Vincent van Gogh, Vincent van Gogh
Sjon|Brands
TENTOONSTELLING LUCHTSCHEPEN
‘Vreemde|Vogels|Onderweg’
vrijdag 8 t/m zondag 31 mei 2015
Woensdag t/m zondagmiddag 14.00 – 17.00 uur, vrijdag en zaterdagavond 20.00 – 23.00 uur
Franciscanessenkapel, Bisschop Zwijsenstraat 20 te Tilburg, ingang parkje tussen 20 en 24
‘Vreemde|Vogels|Onderweg’ is een uitbundige tentoonstelling gevleugelde luchtschepen. Vijf gevederde luchtpaleizen, weelderige droomvogels bezaaid met buitenissige bouwwerkjes en vreemde vogelmensjes. Vijf groteske kathedralen van een op hol geslagen fantasie. Oftewel een mensheid vertolkt in kleine verhaaltjes en humor.
Het zijn speelse constructies opgebouwd uit een vindingrijk hergebruik van gebruiksvoorwerpen en wegwerpmaterialen, een zwevend rijk van veren, theezeefjes, lampen, flessen, schakelaars, tandwielen, borsteltjes, melkkannetjes, gordijnringen, bougies, schedeltjes, enzovoort. Wat men thuis en buiten tegenkomt bewerkt tot een bos bonte karikaturen van het menselijk bestaan.
Met deze expositie toont de Tilburgse kunstenaar Sjon Brands voor het eerst zijn nieuwe luchtschepen, eigenzinnige werk waar hij de afgelopen twee en een half jaar onafgebroken aan heeft gewerkt. Bergen metaal, hout, glas, steen, porselein, duizenden labeltjes en tienduizenden veren zijn allengs omgetoverd tot een vrolijk landschap dada-droomwerelden in 3D.
Deze tentoonstelling luchtschepen gaat vergezeld van een expositie van de schilder Martijn de Boer, die zijn nieuwe serie kinderportretten laat zien, getiteld ‘Young Bishops’. De vlot geschilderde werken in acryl op papier zijn gebaseerd op sepia klassenfoto’s van rond 1920, waarop kinderen zijn uitgedost in hun zondagse kleren, vaak bang voor de camera en soms kaalgeschoren vanwege de luizen. Het palet van Martijn de Boer is bewust beperkt tot aardetinten: zwart, wit, oker en gebrande sienna. We zien kanten kraagjes en strikjes in het haar, attributen van kinderlijke onschuld. Desondanks ontwaart de kijker al snel dat er meer aan de hand is.
zondagmiddagprogramma
Tijdens de zondagmiddagen is er een aantrekkelijk programma ‘Anna Blume hat ein Vogel’ met gerenommeerde ‘vreemde vogels’ uit de wijde omgeving van Tilburg. Aanvang 15.00 uur.
rondleidingen scholen
Door de week zijn er voor groepen uit het lager en middelbaar onderwijs gratis rondleidingen, mits vooraf afgesproken. De belangstelling is groot, wees tijdig met uw aanmelding: 013 5358041.
Deze expositie kwam tot stand m.m.v. ‘Fundación ‘Bosch Y Bosco’ en ‘Stichting Ateliers Tilburg’.
De toegang is gratis en u bent natuurlijk van harte welkom. Kinderen onder begeleiding.
Informatie en programma, zie: www.sjonbrands.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Brands, Sjon, Sjon Brands, Theater van de Verloren Tijd
Jo Glanville: The Charlie Hebdo principle (PEN director Jo Glanville responds to the withdrawal of six writers from PEN American Center’s annual gala over their decision to honour Charlie Hedbo)
The distaste of eminent writers such as Peter Carey at PEN American Center’s decision to honour Charlie Hebdo at its gala next month, highlights once again the fundamental inconsistency that underpins attitudes towards free speech. Within days of the ‘Je Suis Charlie’ outpouring of solidarity, French police were arresting citizens for glorifying terrorism, while David Cameron’s government was busy pushing a counter terrorism bill through Parliament that would severely curtail universities’ liberty as a forum for freedom of expression. We may be used to the double standards of politicians, but what about writers?
Becoming a member of PEN (one of the oldest human rights organisations in the world, and the largest international community of writers) means pledging ‘to oppose any form of suppression of freedom of expression in the country and community to which [writers] belong, as well as throughout the world wherever this is possible’. That’s a sentiment one would hope any writer might be happy to support and PEN depends, on a regular basis, on its members speaking out and standing up for fellow writers at risk. That’s the source of its influence and moral authority.
One of the writers, Francine Prose, a former PEN President, who decided to withdraw from the gala in protest, was reported as saying that giving an award signified ‘admiration and respect’ for the winner’s work. ‘I couldn’t imagine being in the audience when they have a standing ovation for Charlie Hebdo.’ But Charlie Hebdo is in fact being recognised for its courage: the courage to publish in the face of threats and intimidation, and the courage to continue publishing after the shocking murders in January.
We are more used to seeing that courage at a greater distance – in Mexico, Russia, Bangladesh or Egypt – and feel safe celebrating writers and journalists who may be prosecuted for outraging public morals in their own culture.
On our own doorstep, when faced with a satirical publication that provokes and offends, there is an underlying view implicit in the protest of Peter Carey and fellow writers that this kind of speech is not worth defending. Carey questioned whether it even was a freedom of expression issue; the writer Deborah Eisenberg voiced concerns (as have many others) about Charlie Hebdo’s ‘denigrating portrayals of Muslims’. Yet one of the most important, if uncomfortable, responsibilities for any free speech advocate is to defend the right to express speech which may be shocking, disturbing or offensive. Without that broad defence, the limits of everyone’s speech, as well as writers and publishers, are at risk of being restricted to suit the political agenda or prevailing morality, at a cost to artistic licence as well as individual freedom.
Most of the great free speech battles in history have been fought over issues that were not deemed deserving of defence. The subjects of the famous obscenity prosecutions of the 70s in the UK (the Oz trial or Linda Lovelace’s memoir) were seen as publications of no merit. But what was at stake, as in the case of Charlie Hebdo, was the principle: the freedom to publish and the freedom to write. A freedom on which all writers depend. Victory in court (in the face of moral outrage) led to greater freedom for publishers and writers. In one of his last interviews, the writer and barrister John Mortimer, who famously defended both the Oz and the Lovelace trials, spoke of the retreat from ‘the abiding principle … that you lived in a country where you could read anything you like’. The growth of the idea that we should at all costs avoid causing offence (and that this may be even more important than defending the right to free speech) continues to undermine that principled protection for freedom of expression.
Salman Rushdie, a notable supporter of English PEN and the PEN American Center, who has excoriated the withdrawal of Carey and others from the gala, was similarly criticised 26 years ago for causing gratuitous offence (by fellow writers) after the fatwa. Roald Dahl even called him a dangerous opportunist. There may be ‘good faith differences of opinion within our community’ as PEN American Center generously acknowledged on Sunday but it’s in the interests of all writers to stand up for the principle.
Jo Glanville is director of English PEN
(This piece first appeared in The Bookseller (28 April 2015). Source: website English PEN)
# More information on website English PEN
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, LITERARY MAGAZINES, PRESS & PUBLISHING, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Draw the Line Here: Cartoonists respond to the Charlie Hebdo killings. Cartoons for the families of the victims of the Charlie Hebdo attacks, and in support of free speech.
English PEN is delighted to announce the publication of Draw The Line Here, a collection of cartoons drawn in response to the Charlie Hebdo attacks in Paris in January 2015.
The book is a collaboration between the Professional Cartoonists’ Organisation (PCO), Crowdshed, and English PEN. It features cartoons drawn by British artists in the days immediately after the attacks. The work of 66 cartoonists is featured, including Steve Bell, Dave Brown, Martin Rowson, Peter Brooke and Ralph Steadman.
Proceeds from the book will be split equally between the fund for the victims of the Charlie Hebdo murders, and English PEN’s Writers at Risk programme.
Production of the book was made possible by a crowd-funding campaign launched in February. Over 200 people pledged their support to the project, and will be receiving their copies of the book in the coming days.
Draw The Line Here includes a foreword by Libby Purves, patron of the PCO, who writes:
Some cartoons here are gentle, others savage; some merely encapsulate the bafflement and sadness of a world where mockery is met not with the proper response, a shrug, but with murder. Again and again the theme is of the fragility of the sceptical, laughing pencil: its simplicity and its splendour, the opposite of the vainglorious, meaningless squalor of the gun and the bomb.
Jo Glanville, director of English PEN, said:
We are extremely grateful to the PCO and to Crowdshed for choosing English PEN as a beneficiary of this project, and of course to all the cartoonists who have contributed to the book. By exercising their own right to freedom of expression, these artists are helping to defend the free speech of others.
The publication of this book could not be more timely. Sunday 3 May is World Press Freedom Day, the perfect time to stand in solidarity with Charlie Hebdo.
Draw The Line Here may be purchased online at: www.englishpen.org/campaigns/draw-the-line-here
Supporters to the Crowdfunding campaign will receive their copies in the coming days
Books cost UK £15.00 each. UK delivery is £2.00 and international delivery is £4.00.
# More information on website English PEN
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, LITERARY MAGAZINES, PRESS & PUBLISHING, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Gesteund door Nederlandse mediabedrijven, zijn jonge filmreporters uit de sloppenwijken van Kenia succesvol met eigen mediabedrijf: ‘AFRICAN SLUM JOURNAL’
Met het uitkomen van de 100ste editie van ‘African Slum Journals’ hebben tien jonge Afrikaanse reporters uit de sloppenwijken van Nairobi, Kenia hun eigen mediabedrijf stevig vorm gegeven. Ze maken journalistieke filmproducties voor de Keniaanse en internationale markt. Op 4 mei a.s. in de week van de ‘Internationale Dag van de Persvrijheid’ verschijnt de 100ste aflevering van African Slum Journal!
In 2011 richtten de jonge filmreporters met steun van Voices of Africa Media Foundation (VoAMF) het eigen mediabedrijf Nairobi Community Media House (NCMH) op. Van hieruit geven ze hun sloppenwijken een stem. Elke twee weken maken ze een korte reportage, waarmee ze op verrassende wijze het leven in de ‘slums’ in beeld brengen voor een breed internationaal publiek.
In de African Slum Journals vertellen de jonge reporters de verhalen van slumbewoners. De video’s tonen moeilijke én mooie beelden over het leven in de sloppen. Elke twee weken verschijnt een nieuw Journal over leven, werken, wonen, liefhebben, opvoeden, leren en overleven in de slums. Met uiteenlopende thema’s zoals kunst, ondernemen, recycling, alcoholgebruik, koken of mode.
Pim de Wit, directeur VoAMF: “De Journals geven ons een authentiek beeld over wat het echt betekent om in een sloppenwijk te leven en te overleven. Door juist ‘slum’bewoners een stem te geven wordt bovendien de locale mediasector in Afrika versterkt. Niet door mensen van buitenaf, maar juist door mensen die in de sloppenwijk wonen. Dat is hard nodig, omdat een zwakke media corruptie in de hand werkt.”
Op dit moment werken er tien reporters voor het NCMH. Sinds de oprichting ontvangen zij een salaris en hebben zij een bestaan voor zichzelf en hun familie kunnen opbouwen. Zo is het project duurzaam.”
In de jaren 2013 en 2014 heeft het NCMH een kleine winst kunnen boeken, die dit jaar een hoger peil moet bereiken om echt onafhankelijk te worden. Momenteel heeft VoAMF nog 37% van de aandelen van het NCMH. De overige 63% is al in handen van de werknemers van NCMH. In de loop van dit jaar zal VoAMF haar aandeel geheel overdragen en laten we graag een financieel gezond mediabedrijf achter.
Nairobi Community Media House gebruikt het African Slum Journal platform om nog veel meer reportages over de slums in de openbaarheid te brengen. Het is mogelijk voor NGO’s om hun projecten in Kenia via een Slum Journal onder de aandacht te brengen. Hiervoor is een partnership programma ontwikkeld.
Alle African Slum Journal video’s zijn via www.africanslumjournal.com te bekijken.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, FDM in Africa, PRESS & PUBLISHING
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature