Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Sibylla Schwarz
(1621 – 1638)
Poëten gehn
dem unadelichen Adel
weit vohr
Ob zwar mein schlechter Leib
zu deme sich muß halten
was schlecht und niedrig ist
und lassen alles walten
was reiche Güter hat
was grossen Titul führet
was Weißheit
Kunst und Lob mit
blassem Ansehn zieret.
So bleibt dennoch mein Sinn
allzeit am Himmel kleben
da ein Poëte kan
ohn Schimpff und Schaden leben
da niemand sagen kan: Sih
diser geht dich für!
da keine Leumder sein
da bloß des Himmels Zier
mit ihnen Sprache helt
da alles muß erbleichen
da ein vom Adel muß
dem schlechsten Diener weichen.
Und wenn ein hoher Heldt
bey seinem Degen geht
der sehe sich wohl für
daß er ja feste steht;
denn wer
auß Hoffahrt nur
den Degen angehencket
dem wird gemeinlich auch
der Schwerdter Schmach geschenket
und wenn die Hoffart denn
wird endlich untergehn
wird der Poëten Volck
doch immer oben stehn.
Sibylla Schwarz poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, SIbylla Schwarz
Spring Pictures
by Katherine Mansfield
I
It is raining. Big soft drops splash on the people’s hands and cheeks; immense warm drops like melted stars. “Here are roses! Here are lilies! Here are violets!” caws the old hag in the gutter. But the lilies, bunched together in a frill of green, look more like faded cauliflowers. Up and down she drags the creaking barrow. A bad, sickly smell comes from it. Nobody wants to buy. You must walk in the middle of the road, for there is no room on the pavement. Every single shop brims over; every shop shows a tattered frill of soiled lace and dirty ribbon to charm and entice you. There are tables set out with toy cannons and soldiers and Zeppelins and photograph frames complete with ogling beauties. There are immense baskets of yellow straw hats piled up like pyramids of pastry, and strings of coloured boots and shoes so small that nobody could wear them. One shop is full of little squares of mackintosh, page 185 blue ones for girls and pink ones for boys with Bébé printed in the middle of each …
“Here are lilies! Here are roses! Here are pretty violets!” warbles the old hag, bumping into another barrow. But this barrow is still. It is heaped with lettuces. Its owner, a fat old woman, sprawls across, fast asleep, her nose in the lettuce roots … Who is ever going to buy anything here …? The sellers are women. They sit on little canvas stools, dreamy and vacant looking. Now and again one of them gets up and takes a feather duster, like a smoky torch, and flicks it over a thing or two and then sits down again. Even the old man in tangerine spectacles with a balloon of a belly, who turns the revolving stand of ‘comic’ postcards round and round cannot decide …
Suddenly, from the empty shop at the corner a piano strikes up, and a violin and flute join in. The windows of the shop are scrawled over—New Songs. First Floor. Entrance Free. But the windows of the first floor being open, nobody bothers to go up. They hang about grinning as the harsh voices float out into the warm rainy air. At the doorway there stands a lean man in a pair of burst carpet slippers. He has stuck a feather through the broken rim of his hat; with what an air he wears it! The feather is magnificent. It is gold epaulettes, frogged coat, page 186 white kid gloves, gilded cane. He swaggers under it and the voice rolls off his chest, rich and ample.
“Come up! Come up! Here are the new songs! Each singer is an artiste of European reputation. The orchestra is famous and second to none. You can stay as long as you like. It is the chance of a lifetime, and once missed never to return!” But nobody moves. Why should they? They know all about those girls—those famous artistes. One is dressed in cream cashmere and one in blue. Both have dark crimped hair and a pink rose pinned over the ear … They know all about the pianist’s button boots—the left foot—the pedal foot—burst over the bunion on his big toe. The violinist’s bitten nails, the long, far too long cuffs of the flute player—all these things are as old as the new songs.
For a long time the music goes on and the proud voice thunders. Then somebody calls down the stairs and the showman, still with his grand air, disappears. The voices cease. The piano, the violin and the flute dribble into quiet. Only the lace curtain gives a wavy sign of life from the first floor.
It is raining still; it is getting dusky … Here are roses! Here are lilies! Who will buy my violets? …
II
Hope! You misery—you sentimental, faded female! Break your last string and have done with it. I shall go mad with your endless thrumming; my heart throbs to it and every little pulse beats in time. It is morning. I lie in the empty bed—the huge bed big as a field and as cold and unsheltered. Through the shutters the sunlight comes up from the river and flows over the ceiling in trembling waves. I hear from outside a hammer tapping, and far below in the house a door swings open and shuts. Is this my room? Are those my clothes folded over an armchair? Under the pillow, sign and symbol of a lonely woman, ticks my watch. The bell jangles. Ah! At last! I leap out of bed and run to the door. Play faster—faster—Hope!
“Your milk, Mademoiselle,” says the concierge, gazing at me severely.
“Ah, thank you,” I cry, gaily swinging the milk bottle. “No letters for me?”
“Nothing, mademoiselle.”
“But the postman—he has called already?”
“A long half-hour ago, mademoiselle.”
Shut the door. Stand in the little passage a moment. Listen—listen for her hated twanging. Coax her—court her—implore her to play just once that charming little thing for one string only. In vain.
III
Across the river, on the narrow stone path that fringes the bank, a woman is walking. She came down the steps from the Quay, walking slowly, one hand on her hip. It is a beautiful evening; the sky is the colour of lilac and the river of violet leaves. There are big bright trees along the path full of trembling light, and the boats, dancing up and down, send heavy curls of foam rippling almost to her feet. Now she has stopped. Now she has turned suddenly. She is leaning up against a tree, her hands over her face; she is crying. And now she is walking up and down wringing her hands. Again she leans against the tree, her back against it, her head raised and her hands clasped as though she leaned against someone dear. Round her shoulders she wears a little grey shawl; she covers her face with the ends of it and rocks to and fro.
But one cannot cry for ever, so at last she becomes serious and quiet, patting her hair into place, smoothing her apron. She walks a step or two. No, too soon, too soon! Again her arms fly up—she runs back—again she is blotted against the tall tree. Squares of gold light show in the houses; the street lamps gleam through the new leaves; yellow fans of light follow the dancing boats. For a moment she is a blur against the tree, white, grey and black, melting into the stones and the shadows. And then she is gone.
Spring Pictures (1915)
by Katherine Mansfield (1888 – 1923)
From: Something Childish and Other Stories
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Spring, Archive M-N, Katherine Mansfield, Mansfield, Katherine
Sibylla Schwarz
(1621 – 1638)
Die Lieb ist Blind
Die Lieb ist blind
und gleichwohl kan sie sehen
hat ein Gesicht
und ist doch stahrenblind
sie nennt sich groß
und ist ein kleines Kind
ist wohl zu Fuß
und kan dannoch nicht gehen.
Doch diss muß man auff ander’ art verstehen:
sie kan nicht sehn
weil ihr Verstand zerrint
und weil das Aug des Herzens ihr verschwindt
so siht sie selbst nicht
was ihr ist geschehen.
Das
was sie liebt
hat keinen Mangel nicht
wie wohl ihm mehr
als andern
offt gebricht.
Das
was sie liebt
kan ohn Gebrechen leben;
doch weil man hier ohn Fehler nichtes find
so schließ ich fort: Die Lieb ist sehend blind:
sie siht selbst nicht
und kans Gesichte geben.
Sibylla Schwarz poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, SIbylla Schwarz
Sibylla Schwarz
(1621 – 1638)
Wer kan jederman gefallen?
Ob schon des Höchsten Hand
die ganze Welt versehen
daß nicht es drinn gebricht
doch sol noch in der Welt
gebohren werden der
der allen wohl gefält
und eh der lebend wird
wird wohl die Welt vergehen.
Sibylla Schwarz poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, SIbylla Schwarz
De kunstenaar en zijn muze: liefde, begeerte, desillusie en onontkoombare verbondenheid
Een onconventionele relatie tussen twee bijzondere mensen leidt hen naar de toppen van de roem, maar ook naar afgronden van ellende en vertwijfeling: van drank, opium en vooral wederzijdse afhankelijkheid. Het is de symbiotische relatie van een gedreven kunstenaar die alles – ook zijn eigen geluk en dat van anderen – opoffert voor de kunst, en een vrouw die haar bestaansrecht ontleent aan haar uitzonderlijke schoonheid, terwijl ze faalt in haar eigen artistieke ambities.
Lizzie geeft een levendig en panoramisch beeld van het bruisende Londen van de 19de eeuw, met zijn culturele elite, zijn bohémiens en zijn zelfkant. Hij biedt zowel kostuumdrama en ‘Gothic horror’ als erotische en indringende psychologische scènes. Het is een groots opgezet drama, van de allereerste ontmoeting in 1849 tussen het onbekende naaistertje en het aanstormende genie, tot aan diens dood als beroemde, maar eenzame weduwnaar in 1882.
Lizzie is een boeiende roman, die alle facetten van een man-vrouwrelatie toont, van prille liefde en begeerte, via wederzijdse ontrouw, vervreemding en desillusie tot aan het besef van absolute lotsverbondenheid.
Eva Wanjek is het pseudoniem waaronder twee auteurs van Uitgeverij Wereldbibliotheek hun krachten hebben gebundeld: de romanschrijver Martin Michael Driessen en de dichteres Liesbeth Lagemaat.
De pers over Lizzie:
‘Een samenwerkingsverband tussen Martin Michael Driessen en Liesbeth Lagemaat leidt tot een historische roman waarin kunstzinnige verhevenheid en de liefde het pijnlijk afleggen tegen de zelfdestructie. ****’ NRC Handelsblad
‘De auteurs hebben dit tranentrekkende, vuistdikke verhaal schittering opgebouwd. beelden trekken als een film aan je voorbij en laten je niet los. En al ben je broodnuchter, raak je door hun liefdesgeschiedenis die gedoemd is te mislukken, bedwelmd, en leest die in één gelukzalige roes uit.’ Baarnsche Courant
Een fragment uit: ‘Lizzie’
En als Miss Siddall maar lang genoeg in dit water ligt terwijl ik schilder, en vergeet waar ze is, dan krijg ik misschien juist de uitdrukking die ik zoek. Die van vergetelheid, van opgave, alsof ze op de wateren van de Lethe drijft. Misschien helpt een beetje laudanum. En ze is mooi genoeg om ook dan nog begeerlijk te zijn. Want dat is waarom het gaat. Ophelia moet in haar dood begeerlijk zijn. Want alleen dan is het tragisch dat niemand haar ooit zal beminnen.
Hij vroeg zich af wie van hen Miss Siddall als eerste bezitten zou. Ik niet, dacht hij, ze is zo kwetsbaar, daar zit je voor de rest van je leven aan vast. Hunt was te rechtschapen, die zou alleen met zijn wettige echtgenote naar bed gaan. En Deverell ook niet. Walter was idolaat van haar, maar hij was een ziek man. Het zou Dante wel zijn. Lizzie was Dante’s meisje.
Nog een fragment uit: ‘Lizzie’
Ik ben Rossetti,’ zegt hij en ik hoor zijn stem vertraagd, alsof hij weerkaatst wordt door een gewelf. ‘Mijn naam is Dante Gabriel Rossetti, u zult wel nooit van mij gehoord hebben. Ik ben dichter en schilder.
Er is een beweging, de Prerafaëlitische Broederschap… zo noemen we ons… waarvan ik de leider ben. En nu ik u heb gezien, wil ik u vragen…’
Als een mens ooit werd opgetild van de aarde, dan werd ik het, nu. Ik wist niet wat me overkwam. Maar ik wist wel wat ik nu wilde zeggen…
Ze glimlachte en reciteerde – bevangen, als iemand die onwennig op een bruiloft of uitvaart spreekt en bang is iets verkeerds te zeggen – twee van zijn eigen verzen, uit ‘The Blessed Damozel’:
I’ll take his hand and go with him
To the deep wells of light…
Hij knielde voor haar en kuste haar hand. Het was voor het eerst in haar leven dat een man voor haar knielde. Nu mocht en kon er niets meer gezegd worden.
In de deuropening draaide hij zich om. Ze zat nog steeds op haar stoel, haar ene hand op het tafelblad, blank en haast doorschijnend, als door een Hollandse meester geschilderd. Ze keek over haar schouder naar het beroete raam, dat nauwelijks licht doorliet, en scheen weer onbereikbaar, in haar eigen gedachten verzonken. Was ze zo, of poseerde ze? Wat het ook was, ze deed het goed.
Voordat Dante de deur weer sloot, maakte hij met zachte stem de strofe af:
As unto a stream we will step down,
And bathe there in God’s sight
Eva Wanjek:
Lizzie
paperback met flappen
15×23 cm.
464 pagina’s
ISBN 9789028426160
prijs € 24,95
Uitgeverij Wereldbibliotheek
Johannes Vermeerstraat 63, 1071 DN Amsterdam
Tel: 020 570 61 00
Fax: 020 570 61 99
E-mail: info@wereldbibliotheek.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: *The Pre-Raphaelites Archive, - Book News, Archive W-X, Lizzy Siddal, Rossetti, Dante Gabriel, Siddal, Lizzy
Ingrid Jonker – André Brink
Vlam in de sneeuw
Van de jonggestorven, iconische dichter Ingrid Jonker is bekend dat ze mannen het hoofd op hol wist te brengen. Een van hen was de onlangs gestorven schrijver André Brink. Tot kort voor Ingrids zelfgekozen dood, op haar eenendertigste, was hij haar vurige minnaar. Op geografische afstand, wat voor de literatuurgeschiedenis nu een zegen blijkt. Want het noodde hen tot een jarenlange, ongekend intense liefdescorrespondentie. Vlam in de sneeuw biedt allereerst een intieme blik op de jonge levens van twee veelbelovende schrijvers die, nog zoekende naar hun plek in de wereld, tot over hun oren verliefd op elkaar worden. Maar ze delen niet alleen hun liefde voor elkaar, ook delen ze hun twijfels over hun schrijverschap en hun diepste overtuigingen over geloof, literatuur en politiek. Het is met grote trots dat wij deze tot vurige woorden gestolde passie, kort na verschijning in Zuid-Afrika, nu voor de Nederlandse lezer mogen ontsluiten.
512 pagina’s
omslag: Studio Ron van Roon
ISBN: 978 90 5759 775 6
Nur: 320
originele titel: Vlam in die sneeu
vertaler: Karina van Santen, Rob van der Veer en Martine Vosmaer
€ 34,90
uitgeverij Podium
fleursdumal.nl magazine
More in: # Archive S.A. literature, - Book News, André Brink, Archive A-B, Archive I-J, Ingrid Jonker, Ingrid Jonker
Amy Winehouse: A Family Portrait
Tentoonstelling van 29 februari tot en met 4 september 2016
Amy Winehouse, een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen decennia, staat van 29 februari tot en met 4 september 2016 centraal in het Joods Historisch Museum. Amy Winehouse: A Family Portrait is een persoonlijke en intieme tentoonstelling, samengesteld door Amy’s broer Alex Winehouse en The Jewish Museum in Londen. Eerder trok deze expositie in Londen, Tel Aviv, Wenen en San Francisco veel bezoekers.
In de tentoonstelling ligt de nadruk op Amy’s passie voor muziek en mode, maar ook op haar joodse familiegeschiedenis en haar schooltijd. Verder is er aandacht voor Londen, in het bijzonder Camden Town, waar Amy lange tijd woonde. De bezoeker krijgt een nog onbekende kant van Amy te zien: als tiener en jonge vrouw die nog niet is beïnvloed door de enorme media-aandacht en sensatiezucht die haar later fataal werden.
De familie Winehouse stelde voor de tentoonstelling veel van Amy’s persoonlijke bezittingen ter beschikking die, dankzij de begeleidende teksten van Alex, nog intiemer worden: foto’s van haar jeugd, een videoclip van een schooloptreden, haar tapschoenen en lievelingsgitaar, haar platencollectie en verschillende tijdens concerten gedragen jurken. Op de tentoonstelling hangen ook fotoportretten van Amy en is de Grammy Award te zien, die haar na haar overlijden in 2011 werd toegekend.
Amy Winehouse: A Family Portrait neemt de bezoeker mee voorbij de hype en laat Amy zien zoals ze als privépersoon was. Alex Winehouse zei over zijn zus: ‘Amy was iemand die ongelofelijk trots was op haar Londense joodse roots. We waren niet gelovig, maar wel traditioneel. Ik hoop dat de wereld deze andere kant van Amy leert kennen, die van onze typische joodse familie.’
Het evenementenprogramma bij de tentoonstelling bevat onder meer een opstelwedstrijd voor scholieren (gebaseerd op een opstel van Amy dat in de tentoonstelling te zien is), de recreatie van een klein deel van de hippe Londense wijk Camden market en de vertoning van de BBC-documentaire Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle uit 2006.
De gelijknamige Engelstalige geïllustreerde catalogus zal verkrijgbaar zijn in de Museumshop van het Joods Historisch Museum.
# Meer info op website Joods Historisch Museum Amsterdam
Amy Winehouse: A Family Portrait
Joods Historisch Museum
Nieuwe Amstelstraat 1, 1011 PL Amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Amy Winehouse, Amy Winehouse, Art & Literature News
Laure
(Colette Peignot 1903 – 1938))
D’où viens-tu ?
D’où viens-tu avec ton cœur
déchiré aux ronces du chemin.
Les mains calleuses de casseur de pierre
et ta tête gonflée comme une
outre piquée ?
Nous sommes ceux qui crient dans le désert
qui hurlent à la lune.
Je le sens bien maintenant : « mon devoir m’est remis. » Mais
lequel exactement ?
C’est parfois si lourd et si dur que je voudrais courir dans la
Campagne.
Nager dans la rivière
oublier tout ce qui fut, oublier l’enfance sordide et timorée.
Le vendredi saint, le mercredi des cendres.
l’enfance toute endeuillée à odeur de crêpe et de naphtaline
L’adolescence hâve et tourmentée.
Les mains d’anémiée.
Oublier le sublime et l’infâme
Les gestes hiératiques
Les grimaces démoniaques.
Oublier
Tout élan falsifié
Tout espoir étouffé
Ce goût de cendre
Oublier qu’à vouloir tout
on ne peut rien
Vivre enfin
« Ni tourmentante
Ni tourmentée »
Remonter le cours des fleuves
Retrouver les sources des montagnes
les femmes les vrais hommes travailleurs
qui enfantent
moissonnant
M’étendre dans les prairies
Quitter ce climat
Ses dunes, ses landes sablonneuses, cette grisaille et
ses déserts artificiels,
Ce désespoir dont on fait vertu,
Ce désespoir qui se boit
se sirote à la terrasse des cafés
s’édite… et ne demanderait qu’à nourrir très bien son homme
Vivre enfin
Sans s’accuser
ni se justifier
Victime
ou coupable
comment dire ?
Un tremblement de terre m’a dévastée
On t’a mordu l’âme
Enfant !
Et ces cris et ces plaintes
Et cette faiblesse native
Oui –
Et s’ils ont vu mes larmes
Que ma tête s’enfonce
jusqu’à toucher
le bois
et la terre
LAURE (Colette Peignot) poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: - Archive Tombeau de la jeunesse, Archive K-L, Laure (Colette Peignot)
Writers Unlimited brengt schrijvers, dichters, denkers en wetenschappers uit de hele wereld met elkaar in gesprek over literatuur, kunst, wetenschap en samenleving. Jaarlijks in januari in het Winternachten festival en maandelijks in de Centrale Bibliotheek in Den Haag, en in het buitenland tijdens de schrijverstournees.
Tientallen internationale auteurs, grote schrijvers uit eigen land en veelbelovende nieuwkomers komen samen op Winternachten, het mooiste internationale literatuurfestival van Nederland. Bezoekers kunnen zich warmen aan de kosmopolitische sfeer, met auteurs in gesprek gaan over een lievelingsboek of favoriete film en inspiratie vinden in voordracht, debat en gesprek. Onder het motto ‘Hello Darkness’ gaat Winternachten in deze 21e editie op zoek naar het gezicht van het kwaad. Licht en duister, ernst en knipoog, grote thema’s of de menselijke maat. Van Connie Palmen tot Jung Chang (China), van P.F. Thomése tot Neel Mukherjee (India), van Adriaan van Dis tot Adonis (Frankrijk/Syrië) en van Maud Vanhauwaert tot Karl Ove Knausgård (Noorwegen): het woord is aan de schrijvers.
Adonis – Adriaan van Dis – Ahmed Aboutaleb – Alaa al Aswani – Andrej Koerkov – Anna Luyten – Arjan Peters – Connie Palmen – DJ Socrates – Daan Heerma van Voss – Dick van der Harst- Florejan Verschueren – Francis Broekhuijsen – Frank Westerman – Geert Mak – Geert van Istendael – Gerlinda Heywegen – Guy Danel – György Dragomán – Hassnae Bouazza – Helmut Lotti – Herman Koch – Inge Schilperoord – Jamal Ouariachi – Jeroen van Rooij – Joanna Bator – Johan de Boose – José Eduardo Agualusa – Kristien Hemmerechts – Lex Bohlmeijer – Lieselot de Wilde – Maria Vlaar – Marieke de Lange – Marja Pruis – Maud Vanhauwaert – Michael Krüger – Mira Feticu – Neel Mukherjee – P.F. Thomése – Paul van der Gaag – Petina Gappah – Pieter Boskma – Reinier Voet – Rodaan Al Galidi – Runa Svetlikova – Sheila Sitalsing – Slavenka Drakulić – Stine Jensen – Susan Neiman – Tom Dommisse – Wim Brands – Wim Konink
do 14 januari, 20:00
Winternachten 2016
Opening Night: Free the Word!
vr 15 januari, 20:00
Winternachten 2016
Friday Night Unlimited
za 16 januari, 11:00
Winternachten 2016
Theater aan het Spui – foyer
Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
informatie over Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Dakota Theater
Wereldverhalen in Theater Dakota
informatie over Wereldverhalen in Theater Dakota
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Institute of Social Studies
World Storytelling in het Institute of Social Studies
informatie over World Storytelling in het Institute of Social Studies
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Theater De Vaillant
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
informatie over Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
donderdag 14 januari 2016
Op de Opening Night staat de vrijheid van meningsuiting centraal. De Brits-Chinese Jung Chang weet wat het betekent om niet vrij te kunnen spreken in je land.
vrijdag 15 januari 2016
De gevarieerde vrijdagavond vormt (met de zaterdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen ……..
zaterdag 16 januari 2016
Een informele literaire brunch in het festivalhart: de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Programma i.s.m. CLEEFT, de community voor liefhebbers van films, boeken, exposities, concerten, enz ………..
zaterdag 16 januari 2016
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
De belangrijkste dichter uit het Arabische taalgebied is te gast in de Schilderswijk. Adonis oefende grote invloed uit op de hedendaagse Arabische cultuur en hij wordt bewonderd om zijn klassieke stijl, gebaseerd op de traditionele Arabische dichters, zijn moderne ideeën en zijn kritische geluid over de Arabische samenleving. De grote dichter draagt voor uit zijn werk en Hassnae Bouazza gaat met hem in gesprek. Met muziek van het ensemble van Dick van der Harst. Arabischtalig
zaterdag 16 januari 2016
Niets mooiers dan elkaar verhalen vertellen. Vanmiddag verhalen van de dichters Runa Svetlikova en Rodaan al Galidi, van studenten van de Haagse Hogeschool, van de winnaars van de verhalenwedstrijd van Theater Dakota en van het publiek. Dramadocente Martine Zeeman begeleidde de studenten van de Haagse Hogeschool. Het thema is ‘Met de Beste Bedoelingen’. Heeft u zelf een verhaal van vijf minuten dat past in het thema? Presentator Francis Broekhuijsen nodigt u van harte uit om mee te doen!
zaterdag 16 januari 2016
NRC Leesclub live: ‘Lucifer’ van Connie Palmen
Een traditie op het festival, de NRC Leesclub live. Het panel, met daarin NRC-medewerkers Margot Dijkgraaf, Arjen Fortuin en Toef Jaeger, bespreekt onder leiding van chef boeken Michel Krielaars Lucifer (2007) van Connie Palmen. In deze filosofische whodunit valt de vrouw van componist Lucas Loos in de zomer van 1981 op een Grieks eiland in een diepe afgrond. Vijfentwintig jaar later gaat de ik-figuur op onderzoek uit. Via de kleurrijke personages die het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkten, stuit ze op onverwachte bronnen. Was deze dood al jarenlang aangekondigd in een muzikaal oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Niet voor niets draagt de roman een citaat uit ‘Sympathy for the Devil’ van de Rolling Stones als motto: ‘But what’s confusing you / is just the nature of my game’.
Iedereen is welkom bij deze bijeenkomst en uiteraard kunt u, de lezer van het boek, uw steentje bijdragen in de discussie. Aansluitend kunt u het programma bezoeken waarin Connie Palmen wordt geïnterviewd door Anna Luyten.
zaterdag 16 januari 2016
Wim Brands in gesprek met Karl Ove Knausgård
Karl Ove Knausgård (Noorwegen, 1968) is een literaire ‘rockster’. Zijn romancyclus Min kamp ( Mijn strijd ) uit 2009-2011 is wereldwijd een hit.
http://www.writersunlimited.nl/
zaterdag 16 januari 2016
Anna Luyten in gesprek met Connie Palmen
“Alle grote literatuur gaat over de strijd tegen het kwaad.” Het zijn woorden die Connie Palmen in haar meest recente roman, Jij zegt het, in de mond legt van de dichter Ted Hughes, een fictieve autobiografie van de dichter die 35 jaar lang zweeg nadat zijn vrouw, dichteres Sylvia Plath, in 1963 zelfmoord pleegde. Maar hoe kan Palmens personage de strijd tegen het kwade voeren terwijl hij zich ervan bewust is dat in het hart van de liefde geweld en vernietiging schuilen? Als in een liefdesrelatie destructie en creatie afwisselend de boventoon voeren? Als in hem zelf het rationele telkens met het dierlijke strijdt? Heeft strijden überhaupt wel zin als alles in de sterren ligt besloten? In een vraaggesprek met Anna Luyten gaat Connie Palmen in op deze dilemma’s. Hoe ziet zij zelf de verhouding tot de werkelijkheid van een verhaal als dat van Hughes?
Voorafgaand aan dit programma kunt u de NRC Leesclub live bijwonen, die zich buigt over Lucifer, de roman van Connie Palmen uit 2007.
Leesclub Wim Brands: ‘Vrouw’ van Karl Ove Knausgård
Wim Brands (VPRO Boeken) gaat met het publiek in gesprek over Vrouw, het laatste deel uit de serie Mijn strijd van de Noorse schrijver Karl Ove Knausgård. Maar eerst geven filosofe Stine Jensen en schrijver Jamal Ouariachi hun ongezouten mening in een gesproken recensie. In Mijn strijd gaat Karl Ove Knausgård (1968) het dagelijks gevecht aan met zijn leven als vader, zoon en echtgenoot. In het eerste deel, Vader, voert de hoofdpersoon strijd met zijn overleden alcoholische vader, in deel 2, Liefde, wordt Knausgård zelf vader en moet hij strijd leveren met zijn vrouw Linda en hun kinderen. In de delen 3 en 4, Zoon en Nacht, beschrijft hij hoe hij opgroeide en leraar werd, in deel 5, Schrijver, worstelt hij met schrijven, liefde, ontrouw en jaloezie. Nu is deel 6 verschenen: Vrouw, waarin hij terugkijkt op zijn literaire project, zich afvraagt of hij wel zo open over zichzelf en zijn familie had mogen schrijven, essayeert over literatuur, geschiedenis en Het Kwaad, en schrijft over zijn manisch-depressieve vrouw.
Voorafgaand kunt u het Engelstalige programma bezoeken, waarin Karl Ove Knausgård wordt geïnterviewd door Wim Brands. Er is ook een signeersessie met de schrijver, om 13:45 uur.
De gevarieerde zaterdagavond vormt (met de vrijdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen in een feestelijke, informele sfeer. De auteurs dragen voor uit werk dat zij in opdracht van het festival schreven, lezen voor uit hun boeken of gaan met elkaar in gesprek over actuele thema’s. Er zijn zowel Engelstalige- als Nederlandstalige programma’s, waardoor een ‘Language No Problem’ route door de avond mogelijk is. Op zaterdagavond houdt de Amerikaanse filosofe Susan Neiman de Winternachtenlezing, over de omgang met zwarte bladzijden in het verleden. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op met op muziek gezette poëzie. Voorts te gast Alaa al Aswani (Egypte), José Eduardo Agualusa (Angola/Portugal), Joanna Bator (Polen), Adriaan van Dis, György Dragomán (Hongarije), Slavenka Drakulić (Kroatië/Zweden), Rodaan Al Galidi, Petina Gappah (Zimbabwe), Daan Heerma van Voss, Andrej Koerkov (Rusland/Oekraïne), Geert Mak, Neel Mukherjee (GB/India), Connie Palmen, Frank Westerman en vele anderen. Een ticket geeft toegang tot alle programmaonderdelen.
zondag 17 januari 2016
Een van de best beluisterde programma’s van Radio 1 is VPRO’s OVT. Elke zondagmorgen staat de actualiteit van de geschiedenis centraal. Inmiddels is het een traditie dat de programmamakers ten tijde van het festival verhuizen naar Den Haag, dit keer om live uit te zenden vanuit de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Reken op bijdragen van festivalgasten Adriaan van Dis en Rodaan Al Galidi. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op en natuurlijk is er de gesproken column van Nelleke Noordervliet. Zij maakt – als lid van de jury – ook de winnaar bekend van de Erasmusprijs 2016, de prestigieuze Europese oeuvreprijs die dit jaar aan een een schrijver wordt toegekend. De presentatie is in handen van Paul van der Gaag en Jos Palm. Publiek is van harte welkom, de toegang is vrij – wel even reserveren via www.writersunlimited.nl
Een feestelijk programma rond de uitreiking van de Jan Campert-prijzen, de literatuurprijzen van de gemeente Den Haag. We vieren de Nederlandse literatuur met diverse optredens van schrijvers, dichters en musici. Rodaan Al Galidi opent het programma met een gedicht. Michael Krüger, dichter en voormalig uitgever van vele Nederlandse auteurs bij Hanser Verlag in Berlijn, geeft zijn visie op ‘De Staat van de Nederlandse letteren’. Vervolgens reikt Joris Wijsmuller, wethouder voor cultuur van de gemeente Den Haag, de prijzen uit. Ilja Leonard Pfeijffer ontvangt de Jan Campert-prijs voor zijn poëziebundel Idyllen. Femke Halsema houdt een lofrede voor hem. Annelies Verbeke krijgt de F. Bordewijk-prijs voor haar roman Dertig Dagen. Kora-speler Lamin Kuyateh vertolkt een ‘praise song’ voor haar. De prijs voor jeugdliteratuur – de Nynke van Hichtum-prijs – gaat naar Anna Woltz voor de roman Honderd uur nacht. Edward van de Vendel zwaait haar lof toe. De middag culmineert in de uitreiking van de Constantijn Huygens-prijs voor een geheel oeuvre, die dit jaar wordt uitgereikt aan Adriaan van Dis, geliefd schrijver en festivalvriend van het eerste uur. Hij wordt toegesproken door een groot bewonderaar, Job Cohen, en toegezongen door Typhoon. Een programma in samenwerking met de Jan Campert-stichting / Letterkundig Museum en het Nederlands Letterenfonds.
WINTERNACHTEN 2016 DEN HAAG
do 14 – zo 17 januari 2016
# meer informatie op website writers unlimited
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Art & Literature News, Literary Events, Margot Dijkgraaf, MODERN POETRY, MUSIC, STREET POETRY, Sylvia Plath, The talk of the town, THEATRE, TRANSLATION ARCHIVE, Winternachten
Nieuw boek van Ton Kors geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van de jonge verzetsstrijder Hannie Schaft.
Verzetsstrijdster Hannie Schaft werd op 17 april 1945 – drie weken voor de bevrijding – doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd: ‘Ik schiet beter’, waarna een SD’er zijn machinepistool op haar leegschoot.
Hannie Schaft groeide uit tot een legendarische figuur in het Nederlandse verzet tegen de Duitse bezetter. De net als Schaft uit Haarlem afkomstige journalist Ton Kors raakte in toenemende mate door haar geïntrigeerd. Nadat hij een reeks artikelen aan Schaft had gewijd besloot hij tot het schrijven van haar levensverhaal.
Een groot aantal mensen die haar gekend hebben, vertellen in dit boek over haar. Hun getuigenissen geven gestalte aan deze jonge vrouw, die ook het liquideren van tegenstanders en verraders niet uit de weg ging. In zijn boek brengt Kors ook de controverse na haar dood, of zij al dan niet behoord had tot de illegale CPN, ter sprake.
Ton Kors’ Hannie Schaft geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van een van de belangrijkste figuren van het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aan deze uitgave wordt een uitgebreid nawoord toegevoegd.
Ton Kors (1946-1993) was correspondent in Zuid-Afrika, werkte voor het Haarlems Dagblad en was chef reportage bij Nieuwe Revu.
Auteur: Ton Kors
Hannie Schaft
Het levensverhaal van een vrouw in verzet tegen de nazi’s
Uitgever: Just Publishers
ISBN 9789089759405
Paperback, 225 p.
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Hannie Schaft, In Memoriam, The Ideal Woman
Foto’s gemaakt van overledenen roepen al ruim anderhalve eeuw afgrijzen en ontroering op. Uitvaartmuseum Tot Zover heeft vanaf 2 november een expositie over deze opmerkelijke traditie. ‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ bevat 185 historische post-mortemfoto’s uit de grootste Europese collectie met dit onderwerp, die van de Britse verzamelaar Paul Frecker. Het is de eerste keer dat zijn collectie wordt getoond. ‘Post Mortem’ toont ook moderne post-mortemfoto’s. Bovendien roept het museum iedereen op zelfgemaakte foto’s op te sturen.
Foto’s van na het overlijden zijn meestal bestemd voor privégebruik en je ziet ze zelden in musea. Freckers collectie doodsportretten is de grootste van Europa en een van de grootste ter wereld. Museum Tot Zover slaagde er in het belangrijkste deel van zijn collectie naar Nederland te halen. De meeste foto’s uit deze unieke collectie stammen uit de periode 1860-1920. Twee derde bestaat uit foto’s van kinderen. De kindersterfte was hoog en vaak was dit de enige foto die men van het kind had. Het zijn bijzondere foto’s die een inkijkje geven in het gevoelsleven van onze voorouders.
‘Post Mortem’ laat ook foto’s zijn die de laatste jaren door uitvaartfotografen zijn gemaakt. Zij zetten een oude traditie voort met prachtige, ontroerende foto’s. Van kunstenaar Margriet Luyten zijn bovendien twee foto’s uit haar serie ‘Insomnia’ te zien; een daarvan is een bewerking van een foto uit de Frecker-collectie. Post-mortemfoto’s tonen een intiem soort verdriet en soms is het ook schrikken, een dode op de foto. Maar de foto’s zijn gemaakt uit liefde voor iemand, ze zijn een warme herinnering en een vastlegging van een moment dat niet vergeten mag worden.
Dankzij de smartphone hebben we dagelijks een camera op zak en zijn we gewend alles wat we doen vast te leggen. Tijdens opbaringen en uitvaarten wordt er druk gefotografeerd. Zo belandt ook de post-mortemfotografie in een nieuwe fase. Museum Tot Zover roept op om foto’s naar het museum te sturen. Ze worden dan geprint en opgehangen. Zelf een foto meenemen en ophangen mag ook.
‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ wordt financieel mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, het VSBfonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds. De audiotour is ingesproken door fotodetective Hans Aarsman, Frits Gierstberg (Nederlands Fotomuseum) en Hripsimé Visser (Stedelijk Museum). De expositie is te zien van 2 november 2015 t/m 10 april 2016.
Post Mortem
Foto's vol liefde en verdriet
Museum Tot Zover is gevestigd op begraafplaats, crematorium en gedenkpark De Nieuwe Ooster.
Kruislaan 124 – 1097 GA Amsterdam – tel. 020-6940482
Openingstijden: Dinsdag t/m zondag 11.00 – 17.00 uur. Het museum is gesloten op 1 januari, 27 april en 25 december. Op 26 en 31 december is het museum geopend van 11.00 – 15.00 uur. Café Roosenburgh is iedere dag open van 10.00 tot 17.00 uur, met uitzondering van 27 april. Op 25 en 26 december en op 1 januari is het café open van 11.00 – 15.00 uur. Op 31 december is het café geopend van 10.00 tot 15.30 uur.
# meer info website museum tot zover
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie des Morts, In Memoriam, Photography, TOMBEAU DE LA JEUNESSE - early death: writers, poets & artists who died young
Amy Winehouse: A Family Portrait 29 februari t/m 4 september 2016
De onbekende kant van een wereldster in het Joods Historisch Museum Amsterdam
Het Joods Historisch Museum toont vanaf 29 februari tot en met 4 september 2016 de tentoonstelling ‘Amy Winehouse: A Family Portrait’.
De verwachtingen zijn hoog gespannen, want het museum hoopt een groot en breed publiek te trekken. Amy Winehouse is immers een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen decennia en wordt door alle generaties bewonderd. Haar muziek is onverminderd populair, wordt elke dag op de radio gedraaid en nog steeds veel verkocht. Ook uit de hoge bezoekerscijfers van ‘Amy’, de onlangs verschenen documentaire van regisseur Asif Kapadia, blijkt de grote belangstelling voor deze wereldster.
Amy Winehouse (°1983 – †2011): A Family Portrait’ werd gemaakt door het Jewish Museum London in samenwerking met Amy’s broer Alex Winehouse. Na Londen oogstte de tentoonstelling overweldigend succes in Tel Aviv, Wenen en San Francisco.
De tentoonstelling schetst niet het overheersend tragische beeld van Amy, maar laat juist een minder bekende kant van haar leven zien. De bezoeker krijgt een kijkje in Amy’s privéleven en ziet haar als tiener en jonge vrouw die nog niet is beïnvloed door de enorme media-aandacht en sensatiezucht die haar later fataal werden. Bovendien zal het voor velen een verrassing zijn dat Amy joods was en is opgegroeid in een typisch Londens joods milieu.
Alex Winehouse heeft in de tentoonstelling nadruk willen leggen op Amy’s familiegeschiedenis, op haar schooltijd, op Londen en Camden Town, waar ze aan het begin van haar carrière naar toe verhuisde, op haar muziek- en modevoorkeuren en, tot slot, op haar nalatenschap. De familie Winehouse stelde daartoe Amy’s persoonlijke bezittingen ter beschikking die dankzij de door Alex geschreven teksten tot intieme voorwerpen worden: foto’s van haar jeugd, een videoclip van een schooloptreden, haar tapschoenen en lievelingsgitaar, haar platencollectie en verschillende tijdens concerten gedragen jurken. Op de tentoonstelling hangen ook mooie portretten van Amy en is de Grammy Award te zien, die haar na haar overlijden in 2011 werd toegekend.
‘Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle’. Bij de tentoonstelling is een gelijknamige Engelstalige geïllustreerde catalogus verschenen, die verkrijgbaar zal zijn in de Museumshop van het JHM. Het evenementenprogramma bevat onder meer een lezing over de joden van Engeland, een opstelwedstrijd voor scholieren (analoog aan een opstel van Amy dat in de tentoonstelling te zien is), de recreatie van een klein deel van de hippe Londense wijk Camden market en de vertoning van de BBCdocumentaire Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle uit 2006. Hierin zien we Amy in topvorm, in een periode waarin haar droom werkelijkheid was geworden.
Amy Winehouse, een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen decennia, staat van 29 februari tot en met 4 september 2016 centraal in het Joods Historisch Museum. Amy Winehouse: A Family Portrait is een persoonlijke en intieme tentoonstelling, samengesteld door Amy’s broer Alex Winehouse en The Jewish Museum in Londen. Eerder trok deze expositie in Londen, Tel Aviv, Wenen en San Francisco veel bezoekers.
In de tentoonstelling ligt de nadruk op Amy’s passie voor muziek en mode, maar ook op haar joodse familiegeschiedenis en haar schooltijd. Verder is er aandacht voor Londen, in het bijzonder Camden Town, waar Amy lange tijd woonde. De bezoeker krijgt een nog onbekende kant van Amy te zien: als tiener en jonge vrouw die nog niet is beïnvloed door de enorme media-aandacht en sensatiezucht die haar later fataal werden.
De familie Winehouse stelde voor de tentoonstelling veel van Amy’s persoonlijke bezittingen ter beschikking die, dankzij de begeleidende teksten van Alex, nog intiemer worden: foto’s van haar jeugd, een videoclip van een schooloptreden, haar tapschoenen en lievelingsgitaar, haar platencollectie en verschillende tijdens concerten gedragen jurken. Op de tentoonstelling hangen ook fotoportretten van Amy en is de Grammy Award te zien, die haar na haar overlijden in 2011 werd toegekend.
Amy Winehouse: A Family Portrait neemt de bezoeker mee voorbij de hype en laat Amy zien zoals ze als privépersoon was. Alex Winehouse zei over zijn zus: ‘Amy was iemand die ongelofelijk trots was op haar Londense joodse roots. We waren niet gelovig, maar wel traditioneel. Ik hoop dat de wereld deze andere kant van Amy leert kennen, die van onze typische joodse familie.’
Het evenementenprogramma bij de tentoonstelling bevat onder meer een opstelwedstrijd voor scholieren (gebaseerd op een opstel van Amy dat in de tentoonstelling te zien is), de recreatie van een klein deel van de hippe Londense wijk Camden market en de vertoning van de BBC-documentaire Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle uit 2006.
De gelijknamige Engelstalige geïllustreerde catalogus zal verkrijgbaar zijn in de Museumshop van het Joods Historisch Museum.
De tentoonstelling ‘Amy Winehouse: A Family Portrait is vanaf 29 februari tot en met 4 september 2016 te zien in het Joods Historisch Museum in Amsterdam.
Amy Winehouse: A Family Portrait
Tentoonstelling van 29 februari tot en met 4 september 2016 in Joods Historisch Museum in Amsterdam
# meer info op website joods historisch museum amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Amy Winehouse, Amy Winehouse, Art & Literature News
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature