Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
In Memoriam Anton (Toon) Eijkens
(1920-2012)
Anton Eijkens schreef de Tilburgse historie in 1000 dichtregels
TILBURG – In het verzorgingshuis Koningsvoorde is afgelopen zaterdagochtend Antonius Maria Eijkens overleden. Toon Eijkens heeft diverse boeken op zijn naam staan en schreef ook de Tilburgse rijmkroniek die burgemeester Jan van de Mortel in 1946 bij zijn afscheid aangeboden kreeg van de Tilburgse bevolking. Het beschrijft de geschiedenis van Tilburg in duizend dichtregels.
Eijkens werd in 1920 te Tilburg geboren en volgde het gymnasium op het St. Odulphuslyceum waar hij zich al vroeg ontpopte als een jongeman met talent voor taal en muziek én als dichter. Zijn vader vond een baan voor hem bij Bureau Van Spaendonck. Het stond zijn literaire ambities niet in de weg. Onder de naam Anton Eijkens schreef hij artikelen en verhalen in de bladen Brabantia Nostra en Edele Brabant, waar hij ook in de redactie zat.
In 1946 beleefde Anton Eijkens zijn productiefste jaar. Hij publiceerde toen onder meer de verhalenbundel Rond de toren, de bloemlezing De Sprookjeshoorn en Een handvol verzen. Bovendien schreef hij samen met Jan Naaijkens het scenario en de teksten voor het massale openluchtspel Kruis en Ploeg dat in de zomer van 1946 bij gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Noord-Brabantse Christelijke Boerenbond (NBC) opgevoerd werd in het Willem II-stadion. Kort erna werd aan burgemeester Van de Mortel het gedenkboek Rijmkroniek van Tilburg, het hart van Brabant aangeboden, een uniek in kalfsleer gebonden boek waarvan de door Eijkens geschreven tekst geheel gekalligrafeerd was door zijn zwager Kees Mandos.
Ook in de daarop volgende jaren bleef Eijkens actief als schrijver, zij het vooral van gelegenheidsliederen voor zijn collega’s en van gedenkboeken voor het bedrijfsleven en voor Bureau Van Spaendonck zelf. Daar nam hij in 1984 afscheid als secretaris van diverse werkgeversorganisaties en directeur van de Sector Secretariaten.
Toon Eijkens was getrouwd met Thea Mandos met wie hij zeven kinderen kreeg. In 1982 werd hij geridderd in de Orde van Oranje Nassau.
Anton Eijkens
(1920-2012)
Voor de Beminde
Mijn liederen zijn gering als schaamle kinderen,
die voor een aalmoes komen zingen aan je raam,
als ‘t daglicht in de straat begint te minderen
en aan de avondlucht de eerste sterren staan.
Wie zal mij in mijn schamelheid verhinderen
mijn leed en vreugd te komen zingen aan je raam?
Ik weet: jij kunt het lied van schaamle kinderen
niet zonder mildheid langs je venster laten gaan.
Ontmoeting
Ik had maar de kortste weg genomen,
een weg vol distels en woekerkruid,
want de avond viel dichter in de bomen
en de wind blies langzaam de sterren uit.
Maar aan de rand van een bloeiende tuin,
geurend van appels, pruimen en peren,
blies een bultenaar op zijn kranke bazuin;
“Kunt gij het geluk uw rug toekeren?”
Hoe vreemd: teruggaand heb ik genomen
de langste weg, langs de hoogste bomen.
Anton Eijkens: Twee gedichten
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Eijkens, Anton, In Memoriam
Joep Eijkens
In Memoriam Riet van Beurden (1926-2012)
Riet, 29 januari 2003.
Riet samen met haar ‘evacuatievriendin’ Nelleke Wiltingh herinneringen ophalend aan oorlog en bevrijding.
Riet en Adje die ze nog kende van sociaal pension Transvaalplein.
Riet bij mijn jaarlijkse boekenkraam op het Willemsplein in gesprek met dichter Jef van Kempen en fotograaf Wijnand van Lieshout.
Riet en haar buurvrouw Paula met wie ze zoveel lief en leed deelde.
Riet met Lotje 2, het onafscheidelijke poedeltje dat ze zo verwende.
Riet op haar tachtigste verjaardag.
Riet aan de wandel met Lotje 2.
Riet voor haar huis. ‘Verdorie waar blijft onze historie?’ staat er op de poster voor het raam.
Riet bij het portret van Peer de Koning, de boerenknecht die ze in Goirle ‘Pietje de Vuilik’ noemden.
Riet in haar tuin waar ze ook kippen hield.
Riet met Angelique, de vrouw van Gerrit Poels, de Broodpater.
Riet, voorjaar 2010.
Riet met 1ejaars psychologiestudenten die Tilburg verkennen.
Riet met Adje die ook ouder wordt.
Riet tijdens de reünie van oud-bewoners van De Koningswei.
Zo zouden de bijschriften kunnen luiden bij een deel van de foto’s die ik de afgelopen tien jaar bij diverse gelegenheden maakte van Riet van Beurden. Een markante Tilburgse wier naam voor altijd verbonden is met het behoud van Huize Nazareth waar ze tegenover woonde in de Nazarethstraat.
Nu ik al die foto’s waar Riet op staat terugzie, vind ik haar er zorgelijker uitzien dan ik me herinner. Misschien vond ze het niet zo leuk om op de foto te gaan. Misschien associeerde ze het op de foto gaan met ernstig kijken, serieus zijn. Bovendien had ze nu eenmaal haar momenten dat ze zich kwaad maakte en dan zag je niet de vrolijke, enthousiaste, levendige vrouw zoals ze toch op de eerste plaats in mij voortleeft.
Waar ze zich druk of kwaad om maakte? Niet op de laatste plaats om mensen die anderen het leven zuur maakten. Riet van Beurden had een groot rechtvaardigheidsgevoel en kwam altijd op voor de mensen die het minder goed getroffen hadden. ‘Ik ben zo blij dat ik sociaal voelende ouders heb gehad’, vertrouwde ze me eens toe. Ze mocht dan wel ooit gezelschapsjuffrouw zijn geweest bij een rijke dame op een kasteel, haar mooiste jaren bracht ze als vrijwilligster door tussen zwervers, junks, daklozen en alleenstaande moeders met kinderen in sociaal pension Transvaalplein.
Wijnand van Lieshout noemde haar ‘een Coba Pulskens-typeke’. Een beetje oneerbiedig? Nee hoor, zo had de Tilburgse kunstenaar het zeker niet bedoeld. Riet van Beurden had in elk geval ook het strijdbare van Tilburgs bekendste verzetsstrijdster.
Ze zal al tegen de zestig gelopen hebben toen ik voor de eerste keer kennis met haar maakte. Ik werkte toen bij het Nieuwsblad van het Zuiden (later: Brabants Dagblad) waar ik onder meer schreef over onderwerpen uit de Tilburgse geschiedenis. Nou, heemkunde en historie waren een kolfje naar Riets hand. En dat liet ze merken. Ik weet niet hoe vaak ik gebeld werd op de krant. En als je ze eenmaal aan de lijn had, was je zomaar niet van haar af. Want Riet had altijd wat meegemaakt en zat vol mooie verhalen. Ik heb haar wel eens gezegd dat ze alles eens op papier moest zetten – maar daar was het de vrouw niet naar. Ze vond het gewoon leuk om te vertellen. Dat zal ik, denk ik, ook het meest missen: gewoon even bij Riet langs, even op de koffie en luisteren. En lachen. Het waren nu eenmaal vaak verhalen van een lach en een traan.
Wél viel me op dat ze de laatste jaren wel eens minder vrolijk gestemd was. Natuurlijk had dat ook te maken met gezondheidsproblemen. Maar werd ze ook niet pessimistischer? Ook de vele krantenartikelen over seksueel misbruik in de katholieke kerk vielen haar zwaar. Zelfs de Fraters van Tilburg bleken erbij betrokken, nota bene van hetzelfde Huize Nazareth dat mede dankzij haar inzet gespaard was gebleven voor de slopershamer. Maar ik geloof dat ze ook wel bleef vinden dat het meeste wat de fraters gedaan hadden voor Tilburg goed was.
De laatste keer dat ik haar fotografeerde was afgelopen najaar tijdens een mooie reünie van oud-bewoners van de roemruchte volkswijk De Koningswei. Het was denk ik al geen goed teken dat ze er maar even haar gezicht liet zien.
Daarna kwam ik haar nog een paar keer tegen op straat met haar onafscheidelijk Lotje 2.
Ja, ik heb nog een paar foto’s van haar gemaakt. Maar dat was op 25 mei j.l. toen ze opgebaard lag in een rouwcentrum.
De dag erna kreeg ze een mooie uitvaartdienst in de Heikese kerk. En vond ze tenslotte een laatste rustplaats op begraafplaats St. Jan te Goirle, naast haar ouders. Het kind is weer thuis. Een mooi kind, een goed mens. Ik ben dankbaar dat ik haar mee heb mogen maken.
In dankbare herinnering aan Riet van Beurden (1926-2012)
Joep Eijkens foto’s & tekst
fleursdumal.nl magazine
More in: In Memoriam, Joep Eijkens Photos, The talk of the town
Kunstenaar JCJ van der Heyden (83) overleden
Beeldend kunstenaar JCJ van der Heyden, ook wel JCJ Vanderheyden genoemd, is op maandag 27 februari 2012, op 83-jarige leeftijd, in zijn woonplaats Den Bosch overleden. Van der Heyden was de eerste Nederlandse kunstenaar die met nieuwe media werkte. Hij werd onder meer bekend met zijn experimenten met kopieermachines. Vorig jaar wijdde het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam nog een tentoonstelling aan zijn werk.
JCJ Van der Heyden studeerde aan de kunstacademies in Den Bosch en Maastricht. Hij schilderde abstracte schilderijen maar hield zich ook bezig met fotografie, film en het maken van installaties. Van der Heyden experimenteerde met rechthoekige vormen en maakte schilderijen naar aanleiding van foto’s die hij uit het raam nam als hij met een vliegtuig onderweg was.
Van der Heyden heeft in veel belangrijke musea geëxposeerd. Vorig jaar werden nog twee van zijn werken gestolen uit Galerie 68 in Den Bosch.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, In Memoriam
Poolse dichteres Wislawa Szymborska overleden
2 feb 2012
Gisteren is de Poolse dichteres Wislawa Szymborska op 88-jarige leeftijd overleden. Szymborska won in 1996 de Nobelprijs voor de Literatuur. De juryleden van de Nobelprijs noemden de dichteres de ‘Mozart van de poëzie’.
Volgens haar woordvoerder is de dichteres ‘vredig, in haar slaap, overleden’. Ze woonde in de Zuid-Poolse stad Krakau.
Szymborska, geboren in 1923 in Kornik bij Poznan, studeerde letterkunde en sociologie in Krakau. Haar eerste gedichten publiceerde ze in 1945. De gedichten van Szymborska zijn zowel politiek als speels en geven blijk van een groot gevoel voor humor.
Wislawa Szymborska heeft een klein (niet meer dan 350 gedichten) maar geniaal oeuvre nagelaten.
Een titel hoeft niet
Hier zit ik dan onder een boom
aan de oever van een rivier,
op een zonnige morgen.
Een nietige gebeurtenis
die niet de geschiedenis ingaat.
Het zijn geen veldslagen en pacten
waarvan de motieven worden onderzocht,
of gedenkwaardige tirannenmoorden.
Toch zit ik aan de rivier, dat is een feit.
En nu ik hier ben,
moet ik ergens vandaan zijn gekomen
en daarvoor
op nog vele andere plaatsen zijn geweest,
net zoals veroveraars van landen
voor ze aan boord gingen.
Zelfs een vluchtig ogenblik heeft een rijk verleden,
een vrijdag voor een zaterdag,
een mei die aan juni voorafging.
Het heeft zijn eigen horizons,
even werkelijk als in de veldkijkers van bevelhebbers.
De boom is een populier die hier al jaren wortelt.
De rivier is de Raba die langer stroomt dan vandaag.
Het paadje is niet eergisteren pas
door de struiken gebaand.
Om die wolken te kunnen verjagen,
moet de wind ze eerst hierheen hebben gewaaid.
En hoewel in de buurt niets groots gebeurt,
is de wereld daardoor nog niet armer aan details,
niet minder gefundeerd, niet zwakker gedefinieerd
dan toen volksverhuizingen haar in hun greep hielden.
Niet alleen geheime komplotten worden in stilte gehuld,
niet alleen kroningen gaan van een gevolg van oorzaken vergezeld.
Rond kunnen niet alleen de jubilea van opstanden zijn,
maar ook de omspoelde steentjes aan de waterkant.
Dicht en verstrengeld is het borduursel van de omstandigheden.
De steken van de mier in het gras.
Het gras dat aan de aarde is genaaid.
Het golfpatroon waardoor een twijgje wordt geregen.
Het is zo gegaan dat ik hier ben en kijk.
Boven me fladdert een witte vlinder in de lucht
met vleugeltjes die alleen van hem zijn
en over mijn handen vliegt zijn schaduw,
geen andere, niet zomaar een, alleen de zijne.
Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid
dat wat belangrijk is
belangrijker is dan wat onbelangrijk is.
Wislawa Szymborska (1923-2012)
(vertaling Gerard Rasch)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Y-Z, In Memoriam
31 januari 2012
Schrijfster Doeschka Meijsing overleden
In haar woonplaats Amsterdam is gisteravond de schrijfster Doeschka Meijsing overleden. Zij werd vierenzestig jaar. Meijsing stierf aan de complicaties van een zware operatie.
Doeschka Meijsing schreef vele verhalen, gedichten, essays en romans. Ze debuteerde in 1974 bij Querido met De hanen en andere verhalen. Voor Tijger, tijger! (1980) ontving ze de Multatuliprijs. De tweede man (2000) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en betekende Meijsings doorbraak naar het grote publiek. Haar roman 100% chemie (2002) werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs en kan worden gezien als een opmaat tot Moord, haar deel van de roman Moord & Doodslag (2005), die ze samen met haar broer Geerten Meijsing schreef. In 2008 publiceerde ze de roman Over de liefde, die bekroond werd met de F. Bordewijkprijs, de Opzij Literatuurprijs en de AKO Literatuurprijs. Dit aangrijpende relaas over de schaamte die liefde heet, werd haar laatste boek.
Annette Portegies, directeur/uitgever Querido: ‘Doeschka Meijsing verborg een diepe kwetsbaarheid achter een superieure vorm van ironie, zowel in haar werk als in haar leven. Weerspannig als ze was, was ze een vrouw om van te houden. Querido rouwt om de dood van Doeschka, die bijna veertig jaar aan de uitgeverij verbonden was. De Nederlandse literatuur verliest opnieuw een auteur van wereldformaat.’
De begrafenis zal in besloten kring plaatsvinden.
Daarachter
De diepte ja,
die kennen we.
Die is vaak nogal hartgrondig.
Maar de geur van violieren.
De deur naar de andere
kamer.
Waar ieder
voorwerp specifiek de geliefde
spiegelt.
Waar ieder
ander een rivaal is.
Die deur.
Daarachter.
Wie er liederen zingt.
Die.
(uit: ‘Paard Heer Mantel’, 1986)
Doeschka Meijsing (1947-2012) schreef verhalen, gedichten, essays en romans. Ze debuteerde in 1974 met De hanen en andere verhalen. Voor Tijger, tijger! (1980) ontving ze de Multatuliprijs. De tweede man (2000) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en betekende Meijsings doorbraak naar het grote publiek. Haar roman 100% chemie (2002) werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs en kan worden gezien als een opmaat naar Moord, haar deel van de spraakmakende roman Moord & Doodslag (2005), die ze samen met haar broer Geerten schreef. In 2007 publiceerde ze de kleine roman De eerste jaren en in 2008 volgde haar veelgeprezen bestseller Over de liefde die bekroond werd met de die bekroond werd met de F. Bordewijkprijs, de Opzij Literatuurprijs en de AKO Literatuurprijs. Doeschka Meijsing heeft een indrukwekkend oeuvre op haar naam staan, dat in 1997 werd bekroond met de Annie Romeinprijs.
romans en verhalen:
De hanen en andere verhalen (1974)
Robinson (1976)
De kat achterna (1977)
Tijger, tijger! (1980)
Utopia of De geschiedenissen van Thomas (1982)
Beer en Jager (1987)
De beproeving (1990)
Vuur en zijde (1992)
Beste vriend (1994)
De weg naar Caviano (1996)
De tweede man (2000)
100 % chemie (2002)
Moord & Doodslag (2005) met Geerten Meijsing
De eerste jaren (2007)
Over de liefde (2008)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, In Memoriam
Schrijfster Hella S. Haasse overleden
Amsterdam, 30 september 2011
Gisteren is in haar woonplaats Amsterdam de schrijfster Hella S. Haasse na een kort ziekbed overleden. Zij werd drieënnegentig jaar.
Hella S. Haasse werd in 1918 geboren in Batavia. Na een korte toneelcarrière begon ze tijdens de Tweede Wereldoorlog te schrijven. Oeroeg(1948), haar prozadebuut, betekende haar grote doorbraak.
In de jaren die volgden bouwde zij een indrukwekkend en monumentaal oeuvre op, dat bestaat uit historische romans (zoals Het woud der verwachting en De scharlaken stad), documentair-historische romans (zoals Mevrouw Bentinck en Heren van de thee), Indische romans (Oeroeg en Sleuteloog) en contemporaine romans (als De wegen der verbeelding en Fenrir).
De literaire kern van haar oeuvre beslaat meer dan twintig romans, een verhalenbundel, vijf autobiografische boeken en enkele essaybundels. Daarnaast schreef zij talloze toneelstukken en liedteksten.
Haar werk wordt in negentien landen in vertaling uitgegeven.
Hella S. Haasse werd bekroond met de Constantijn Huygensprijs, de Annie Romeinprijs, de P.C. Hooftprijs, de Dirk Martensprijs en tweemaal de Publieksprijs. Voor ‘de artistieke en menselijke waarde van haar veelzijdige oeuvre’ ontving zij in 2004 uit handen van koningin Beatrix de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren.
Op haar uitdrukkelijke verzoek vindt de uitvaart van Hella S. Haasse in besloten familiekring plaats. Over enkele maanden zal er een voor het publiek toegankelijk programma georganiseerd worden waarin haar oeuvre centraal staat.
Er is gelegenheid het condoleanceregister te tekenen bij uitgeverij Querido, Singel 262 in Amsterdam. De uitgeverij is geopend op werkdagen van 9.00 uur tot 18.00 uur.
Bron: Uitgeverij Querido
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Hella Haasse, In Memoriam
Harry Muskee, 10 juni 1941 – 26 september 2011
Cuby in concert
De zaal lacht, bruist, suist, op en top hot
verwachtingsvol wachtend op de blues
die weldra ontspruit aan loden strot
van mister blues Cuby Blizzard himself
aren’t we ready to dwell in his hell.
Stem is brul, loeit, beukt zich een weg
naar binnen, niemand ontkomt ook al
zou men nog ergens willen ontkomen
achter de storm ontwaart men nog net
rotsvaste Harry, black t-shirt, black pet.
Diep in het duister zoekt Erwin’s gitaar
gierend, tierend, klierend naar de climax
maar steeds als men denkt dat die komt
dan komt het nog niet, teveel verdriet, zijn
klagende, jagende snaren vinden het niet.
(c)2009 Freda Kamphuis
fleursdumal.nl magazine
More in: In Memoriam, Kamphuis, Freda
In memory of
Amy Winehouse
(1983-2011)
Back to Black
We only said good-bye with words
I died a hundred times
You go back to her
And I go back to black
fleursdumal.nl magazine
More in: Amy Winehouse, Amy Winehouse, Exhibition Archive, In Memoriam
De dichteres Ellen Warmond (pseudoniem van Pietronella Cornelia van Yperen) is, na een lang ziekbed, op 28 juni 2011 overleden. Naast haar dichtwerk (debuut: Proeftuin 1953), schreef ze veel secundaire literatuur, zoals biografieën van o.a. Louis Couperus, Herman Gorter, Adriaan Roland Holst, E. du Perron en Anna Blaman.
Ellen Warmond
(1930-2011)
Jong als kinderstemmen
Jong als kinderstemmen
reeds met de tongval van de ouderdom
te kunnen zeggen:
zie achter mij hoeveel ik al tot stof geleefd heb
en hoeveel as zich ophoopt in mijn ogen
en hoeveel stof en as mijn hand daarvan
bevatten kan en samenbalt tot niets.
en toch en desondanks
wachten – onmatig –
– want matigheid is zwakte –
en nieuwe kleren kopen voor de hoop
hoewel de laatste zekerheden naakt gaan
en trachten waar men niet bestond
toch te ontstaan
om het onmogelijk natuurverschijnsel:
zon in de maan
rondlopende weg terug
of het oog in de rug.
omdat geloof ontspringt
uit de zekerheid dat er geen hoop meer is
omdat het hart zich voedt
met wat de hand ontvalt.
Ellen Warmond (1930-2011) gedichten
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive W-X, In Memoriam
.jpg)
IN MEMORIAM
Willem Barnard
Guillaume van der Graft
(1920 – 2010)
Dichter, schrijver en theoloog Willem Barnard (Rotterdam, 15 augustus 1920 – Utrecht, 21 november 2010) is afgelopen zondagmorgen op 90-jarige leeftijd in Utrecht overleden. Hij publiceerde sinds de Tweede Wereldoorlog tientallen dichtbundels onder het pseudoniem Guillaume van der Graft.
Brood op de wereld
Naaldhout is droog als peper,
als oostenwind in de neus.
Brood op de akker is beter,
het is door de wind gemalen,
het is door de zon gebakken,
het ligt op het ovale
bord van de wereld.
Ik wil bij de bossen niet leven,
de scherpe smaak van de schoonheid
brandt in de keel.
Mijn dorst wil ik lessen die hevig
tussen de wervels, tussen de regels
roept om water, om bloed
van lang overleden godinnen.
Bossen, de groene golven,
het witte berkenschuim,
de dorst heeft mij bedolven,
peper, zout en aluin.
Maar nee, ik wil ook niet leven
bij hartslag en vloed van de zee,
de bijslaap zou gaan vervelen,
schelpen kreeg ik voor kruim,
weekdieren in mijn oren
niet de gevederde woorden.
Dit wil ik: zitten aan tafel,
mijn ogen, mijn handen wassen
in het licht van de haan
en woorden als verse gewassen
op linnen zien staan.
Dit wil ik: ‘s morgens opstaan
en brood op de wereld zien staan.
Guillaume van der Graft (1920-2010)
Uit: Verzamelde Gedichten
Uitgever: de Prom, Baarn, 1985²
1946 Achterstand – 1946 In exilio – 1948 Poëzie in practijk – 1950 Mythologisch – 1951 Landarbeid – 1953 De vijf maagden – 1954 Vogels en Vissen – 1956 Woorden van brood – 1957 De maan over het eiland – 1957 Een ladder tegen de maan – 1957 Het laatste kwartier – 1958 Het landvolk – 1958 Het oude land – 1960 Tussen twee stoelen – 1961 Gedichten – 1962 Lieve gemeente – 1963 De tale kanaäns, een leergang liederen – 1963 Schijngestalten – 1964 Een keuze uit zijn gedichten – 1965 Binnen de Tijd – 1969 Stem van een roepende – 1973 Na veertig – 1975 Oude & nieuwe gedichten – 1975 Papier als reisgenoot – 1980 Op een stoel staan – 1981 Guillaume van der Graft – Willem Barnard – 1982 Verzamelde gedichten – 1982 Verzamelde gedichten – 1982 Verzamelde gedichten Deel: Dl.2 – 1982 Randgebied – 1983 Bezig met Genesis. Van hoofde aan – 1984 Winter en later – 1985 Over dichters – 1985 Verzamelde gedichten – 1986 Du aber wohnst in meiner Hand – 1986 Verzamelde liederen – 1987 Roepend om gehoor te vinden – 1987 Ter gedachtenis – 1987 Bezig met Genesis. Van ark en altaar – 1988 Rozendaal – 1988 Tegen de bosrand – 1989 Over de brug – 1989 Verzameld vertoog – 1990 Leven in zinsverband – 1990 Licht komt uit zwarte doeken – 1990 Niettegenstaande de tijd – 1991 Geloof, vertrouwen – 1992 Stille omgang. Notities in het dagelijks verkeer met de Schriften – 1993 De hondewacht – 1994 Wat heeft Cecilia gezien? – 1995 De kiezels van Klein Duimpje – 1997 Mythologisch – 1997 Onbereikbaar nabij – 1998 Dichter bij het geheim – 1999 Een ongedurige dageraad – 1999 Uw naam is met wijn geschreven – 2000 80 – 2000 Als een moeder haar zoontje van tachtig – 2001 De weg van de wind. Gedichten korter dan een sonnet – 2002 De mare van God-bewaar-me. Over de eerste drie hoofdstukken van het vierde evangelie – 2003 Lijfeigen. Liefdesgedichten 1942-2002 – 2003 Tegen David aan praten. Gepeins bij psalmen – 2004 Een stille duif in de verte. Gepeins bij psalmen – 2004 Psalmgetier. Gepeins bij psalmen – 2004 Anno Domini. Dagboeken 1978-1992 – 2005 Lofzang is geen luxe. Gepeins bij psalmen – * 2005 Een dubbeltje op zijn kant. Dagboeken 1945-1978 – 2005 Tot in Athene. Handelingen 1-17: Leesoefeningen bij het tweede boek van Lukas – 2006 Een winter met Leviticus – 2007 Praten tegen langzaam water. Gdichten 1942-2007: een keuze – 2008 Orthodox of niks. Notities en overpeinzingen – 2009 Een zon diep in de nacht. Verzamelde dagboeken 1945-2005
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, In Memoriam
In Memoriam Harry Mulisch
(1927-2010)
Harry Mulisch overleden
zaterdag 30 oktober 2010
‘En ‘s avonds klonk er pianospel door het open raam.
De kamer was dan verlicht; een heel zacht rose licht.
Ik bleef altijd staan en luisterde, urenlang. Totdat de
muziek eensklaps ophield en het licht uitging.’
(De kamer, 1947)
Fictie – De kamer (1947) – Tussen hamer en aambeeld (1952) – archibald strohalm (1952) – Chantage op het leven (1953) – De diamant (1954) – De sprong der paarden en de zoete zee (1955) – Het mirakel (1955) – Het zwarte licht (1956) – De versierde mens (1957) – Het stenen bruidsbed (1959) – Paralipomena Orphica (1970) – De verteller (1970) – Twee vrouwen (1975) – De grens (1976) – Oude lucht (1977) – De verhalen 1947-1977 (1977) – De aanslag (1982) – De gezochte spiegel 1983) – Hoogste tijd (1985) – De pupil (1987) – De elementen (1988)- Het beeld en de klok (1989) – Voorval (1989) – De ontdekking van de hemel (1992) – Vijf fabels (1995) – De oer-aanslag (1995) – Mulisch’ universum (1997) – De procedure (1998) – Het theater, de brief en de waarheid (2000) – Siegfried (2001) – Vonk (2002) Non-fictie – Manifesten (1958) – Voer voor psychologen (1961) – Wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf, tijdens de jongste dag (1961) – De zaak 40/61 (1962) – Bericht aan de rattenkoning (1966) – Wenken voor de Jongste Dag (1967) – Het woord bij de daad (1968) – Over de affaire Padilla (1971) – De Verteller verteld (1971) – Soep lepelen met een vork (1972) – De toekomst van gisteren (1972) – Het seksuele bolwerk (1973) – Mijn getijdenboek (1975) – Het ironische van de ironie (1976) – Paniek der onschuld (1979) – De compositie van de wereld (1980) – De mythische formule (1981) – Ongewijzigde maar thans geheime wenken voor de bescherming van uw gezin en uzelf, tijdens de jongste dag (1981) – Het boek (1984) – Wij uiten wat wij voelen, niet wat past (1984) – Het Ene (1984) – Aan het woord (1986) – Grondslagen voor de mythologie van het schrijverschap (1987) – Het licht (1988) – De zuilen van Hercules (1990)- Op de drempel van de geschiedenis (1992) – Een spookgeschiedenis (1992) – Twee opgravingen (1994) – Bij gelegenheid (1995) – De oer-Aanslag (1996) – Zielespiegel (1997)- Het zevende land (1998) – Moderne atoomtheorie voor iedereen (2002) – Anekdoten rondom de dood (2004)- Poëzie – Woorden, woorden, woorden (1973) – De vogels (1974) – Tegenlicht (1975) – Kind en kraai (1975) – De wijn is drinkbaar dankzij het glas (1976) – Wat poëzie is (1978) – Opus Gran (1982) – Egyptisch (1983) – De gedichten 1974-1983 (1987) – Schetsen en tekeningen. Voorstudies voor Opus Gran (1990) – Theater – Tanchelijn (1960)- De knop (1960) – Reconstructie (1969), (libretto met Hugo Claus) – Oidipous, Oidipous (1972)- Bezoekuur (1974) – Volk en vaderliefde (1975) – Axel (1977) – Theater 1960-1977 (1988)
Amsterdam, Leidseplein , 6 november 2010
Photos © Anton K.
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Harry Mulisch, In Memoriam
Al wat beweegt zal in beweging blijven
Erop en/of eronder: een keus is er niet
Niets dat beklijft en alles zal verdwijnen
Je leven een vuurwerk … of niet
Simon Vinkenoog
Dichter
18 juli 1928 – 12 juli 2009
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, In Memoriam, Simon Vinkenoog
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature