Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
William Shakespeare
(1564-1616)
Now is the winter of our discontent
Now is the winter of our discontent
Made glorious summer by this sun of York,
And all the clouds that loured upon our house
In the deep bosom of the ocean buried.
Now are our brows bound with victorious wreaths,
Our bruised arms hung up for monuments,
Our stern alarums changed to merry meetings,
Our dreadful marches to delightful measures.
Grim-visaged war hath smoothed his wrinkled front;
And now, instead of mounting barbed steeds
To fright the souls of fearful adversaries,
He capers nimbly in a lady’s chamber
To the lascivious pleasing of a lute.
But I, that am not shaped for sportive tricks,
Nor made to court an amorous looking-glass;
I, that am rudely stamped, and want love’s majesty
To strut before a wanton ambling nymph;
I, that am curtailed of this fair proportion,
Cheated of feature by dissembling nature,
Deformed, unfinished, sent before my time
Into this breathing world, scarce half made up,
And that so lamely and unfashionable
That dogs bark at me as I halt by them,–
Why, I, in this weak piping time of peace,
Have no delight to pass away the time,
Unless to spy my shadow in the sun.
William Shakespeare, “King Richard III”, Act 1 scene 1
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Winter, Archive S-T, Shakespeare, William
William Shakespeare
(1564-1616)
The poet’s eye
The poet’s eye, in fine frenzy rolling,
Doth glance from heaven to earth, from earth to heaven;
And as imagination bodies forth
The forms of things unknown, the poet’s pen
Turns them into shapes, and gives to airy nothing
A local habitation and a name.
William Shakespeare, A Midsummer Night’s Dream, Act 5, Scene 1.
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
De stenen die de huizen bouwen
Kate Tempest
De debuutroman van bekroonde dichter en succesvolle rapper Kate Tempest
De jonge Londenaren Becky, Harry en Leon verlaten de stad in een vierdehands Ford Cortina met een koffer vol gestolen geld. Pete, Becky’s vriendje, laten ze ook achter, op de avond van zijn surpriseparty. In De stenen die de huizen bouwen laat Kate Tempest je het hedendaagse leven in rauw Londen verkennen, bekeken door een haarscherpe morele microscoop. Ze neemt je mee naar de huizen en harten van gewone mensen en hun families en laat je op die manier momenten van schoonheid, teleurstelling, ambitie en mislukking zien. En ze laat zien: goede bedoelingen leiden niet altijd tot goede beslissingen.
Scherp maar nooit cynisch, en gedreven door empathie en ethiek roept De stenen die de huizen bouwen de vraag op hoe we met elkaar kunnen leven en van elkaar kunnen houden
“Het trekt in je botten. Je beseft het pas als je erdoorheen rijdt en kijkt naar alle vertrouwde dingen die je achter je laat. Ze passeren de straten, de winkels, de hoeken waar ze zich hebben opgewerkt. Overal starende schimmen. Slechte huid en holle ogen, waanzinnig naar hen grijnzend vanuit het verleden.
Het zit in hun botten. Brood en drank en beton. De schoonheid ervan. Al die kleine momenten op hun netvlies gebrand. Predikanten, ouders, arbeiders. Dof kijkende dromers zonder bestemming. Straatlantaarns en verkeer, lichamen te begraven en baby’s te baren. Een baan. Gewoon een baan.
Mensen moorden opnieuw uit naam van goden. Geld vermoordt ons allemaal. Ze leven in een allesoverheersende eenzaamheid waaruit vanzelf vriendschappen ontstaan. Hun dagen brengen ze starend naar dingen door. Ze bestaan binnen de massa en voelen zich deel van het geheel. Ze vertrouwen alleen op trends. Hoogstens hopend op een avondje hard gaan, naar de kloten door drank en drugs die de volgende ochtend hun vijand zijn.”
De stenen die de huizen bouwen
Kate Tempest
Uitgave: Paperback met flappen
Vertaling: Roos van de Wardt, Astrid Huisman
Publicatiedatum: sept. 2016
Pagina’s: 384
Prijs: € 19,99
Uitg. Meulenhoff
ISBN: 9789029091329
Over De stenen die de huizen bouwen
‘Een van de meest briljante Britse talenten.’ The Guardian
‘Ik wilde hier een kritiekloze ode houden aan Kate Tempest. De 29-jarige rapper, dichter, toneelschrijver uit Londen is “aanstormend” – ze won poëzieprijzen en treedt op in uitverkochte concertzalen – maar in Nederland is ze nog onbekend bij het grote publiek.’ Simone van Saarloos, NRC Handelsblad
“Een indrukwekkende roman.” Theo Hakkert, verstwee.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive S-T, Art & Literature News, Kate/Kae Tempest, Tempest, Kate/Kae
Kate Tempest vecht met twee wapens; haar pen en haar stem. Als artiest won ze meerdere poetry slams en bracht in 2014 als rapper haar tweede album ‘Everybody Down’ uit. Daarnaast publiceerde ze als schrijfster een dichtbundel en een roman en schreef tussendoor nog een toneelstuk. Op het podium brengt Kate Tempest verhalen tot leven met haar unieke mix van indie-hiphop vol rauwe, poëtische raps over het grauwe stadsleven in Londen. Tekstueel één van de meest interessante en urgente lyricisten van dit moment.
donderdag 10 november 2016 – 19:30 uur
The Max
Melkweg
Lijnbaansgracht 234a
1017 PH Amsterdam
Telefoon: 020-5318181
# Meer info op website Melkweg Amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: #More Poetry Archives, Archive S-T, Art & Literature News, Kate/Kae Tempest, Performing arts, Tempest, Kate/Kae, THEATRE
Shakespeare Sonnetten
Mis het niet: alleen op zaterdag 19 november!
Op zaterdag 19 november 2016 organiseert Toneelgroep De Appel een middag waarin zoveel mogelijk sonnetten van Shakespeare worden voorgedragen. Een uniek evenement waaraan vele (ex) Appelacteurs en andere bekenden uit de wereld van theater, onderwijs en politiek aan deelnemen. Tussen de sonnetten door kan er bij de bar een drankje gekocht worden.
Inmiddels hebben de volgende gasten toegezegd om mee te doen: Sara Bergen, Casper van Bohemen, Peter Bolhuis, Marjet van Cleeff, Jan van Eijndthoven, Stephan Evenblij, Stef Feld, Hubert Fermin, Casper Gimbrère, Flore Hageman, Roel Janssen, Tom Jaspers, Katarina Justic, Sofieke de Kater, Joop Keesmaat, Yvonne Keuls, Trudi Klever, Leonoor Koster, Marjolein Linck, Hugo Maerten, Martine de Moor, Marcel Ott, Jan Pronk, Tatiana Radier, Trins Snijders, Gertjan Spuij, Nicolien van der Veer, René Vernout, Leny Vos en Daan Wetering.
Toneelgroep De Appel
Toneelgroep De Appel staat o.a. voor bijzondere en groot gemonteerde theaterproducties. Het gezelschap is wat betreft artistieke uitstraling en publieksbereik niet weg te denken uit het Nederlandse theaterlandschap.
Het ensemble
Binnen het Nederlands toneel is een hecht ensemble een zeldzaam verschijnsel geworden. Voor De Appel is het ensemble essentieel. Dat betekent dat ook in de repertoirekeuze rekening wordt gehouden met een optimale bezetting vanuit het eigen ensemble. Natuurlijk worden er bij vrijwel iedere productie ook gastacteurs aangetrokken.
Het Appeltheater
De Appel bespeelt al vele jaren het eigen Appeltheater aan de Duinstraat in Scheveningen. Ooit de remise van de Haagse paardentram, maar door De Appel omgebouwd tot een flexibel sfeervol theater. Een theater waarin het gezelschap naar eigen inzicht kan experimenteren, waarin gezocht kan worden naar publieksopstellingen die passen bij het stuk. Geen gezelschap heeft de flexibiliteit van de eigen ruimte zozeer in haar voorstellingen zichtbaar weten te maken. Vormgevers als Tom Schenk, André Joosten, Guus van Geffen en Theo Tienhooven hebben – ruimtelijk gezien – in het Appeltheater hun grootste wonderen verricht.
Het Appeltheater is een uniek gebouw waar het publiek steeds wordt verrast en zich in een andere omgeving waant. Het hart van het gezelschap wordt gevormd door het spelersensemble waarin alle generaties zijn vertegenwoordigd.
Het Appeltheater beschikt over drie zalen waarin de voorstellingen worden gemaakt, de grote zaal met een capaciteit van tussen de 300 en 500 toeschouwers (afhankelijk van de tribune opstelling) en twee studio’s met ieder ongeveer 100 stoelen.
zaterdag 19 november 2016, aanvang 14.30 uur, Appeltheater
kaarten € 17,50 / Appelvrienden/CJP + Studentenkaart + Cultuurkaart € 15,-
# Kaarten bestellen klik hier
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Art & Literature News, Shakespeare, William, THEATRE
William Shakespeare
(1564-1616)
Good name in man and woman
Good name in man and woman, dear my lord,
Is the immediate jewel of their souls:
Who steals my purse steals trash; ’tis something, nothing;
‘Twas mine, ’tis his, and has been slave to thousands;
But he that filches from me my good name
Robs me of that which not enriches him
And makes me poor indeed.
William Shakespeare, “Othello”, Act 3 scene 3
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
Adele Schopenhauer
(1797 – 1849)
An die Nacht
O stille Freundin Du! O wortlos ernste Nacht!
Nimm meinen lauten Schmerz in Deine Mutterarme!
Verhüll′ mein müdes Haupt in Deiner Schleier Pracht,
Daß dieses starre Herz in Thränenthau erwarme.
Zeig′ mir Ihn fern im Traum, erwecke heiß′res Sehnen –
Die harte Wirklichkeit nahm mir den Trost der Thränen.
Des Tages Forderung und seiner Fragen Qual,
Sie bleiben, fern gebannt, in weitem Kreise stehen –
Und frei von fremdem Zwang erhebt zum erstenmal
Die Seele sich empor, will weithin rückwärts sehen
Dorthin – wo sie geglaubt, dem Tod sich hinzugeben,
Und ach! so tief geirrt! sie gab sich hin – dem Leben!
Adele Schopenhauer Gedichte
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, CLASSIC POETRY
William Shakespeare
(1564-1616)
The quality of mercy
The quality of mercy is not strain’d,
It droppeth as the gentle rain from heaven
Upon the place beneath. It is twice blest:
It blesseth him that gives and him that takes.
‘T is mightiest in the mightiest: it becomes
The throned monarch better than his crown;
His sceptre shows the force of temporal power,
The attribute to awe and majesty,
Wherein doth sit the dread and fear of kings;
But mercy is above this sceptred sway,
It is enthroned in the hearts of kings,
It is an attribute to God himself;
And earthly power doth then show likest God’s,
When mercy seasons justice. Therefore, Jew,
Though justice be thy plea, consider this,
That in the course of justice none of us
Should see salvation: we do pray for mercy;
And that same prayer doth teach us all to render
The deeds of mercy.
William Shakespeare, “The Merchant of Venice”, Act 4 scene 1
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
William Shakespeare
(1564-1616)
To-morrow
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life’s but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
William Shakespeare, “Macbeth”, Act 5 scene 5
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
William Shakespeare
(1564-1616)
In this dagger
Is this a dagger which I see before me,
The handle toward my hand?
Come, let me clutch thee.
I have thee not, and yet I see thee still.
Art thou not, fatal vision, sensible
To feeling as to sight? or art thou but
A dagger of the mind, a false creation,
Proceeding from the heat-oppressed brain?
William Shakespeare, “Macbeth”, Act 2 scene 1
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
William Shakespeare
(1564-1616)
Come, gentle night
“Come, gentle night; come, loving, black-browed night;
Give me my Romeo; and, when I shall die,
Take him and cut him out in little stars,
And he will make the face of heaven so fine
That all the world will be in love with night …”
William Shakespeare, Romeo and Juliet
Shakespeare 400 (1616 – 2016)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Shakespeare, William
Adele Schopenhauer
(1797 – 1849)
Stolz und stumm
“Ich weiß es wohl, Du hast um mich geweint”
Es soll kein Wort, kein Hauch die Überzeugung nennen,
Es soll Dein Wesen nur still leuchtend in mir brennen;
Wenn Alles an mir kalt und regungslos erscheint,
Was kümmert es die Welt? Du hast um mich geweint!
Du weißt es wohl, wir haben stumm geweint!
Wir tragen durch die Welt die schwere Last im Innern,
Es braucht kein flüchtig Wort zu ewigem Erinnern,
Da uns kein glückliches zu ew’gem Bund vereint –
Was böte mir die Welt? Du hast um mich geweint!
Adele Schopenhauer Gedichte
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, CLASSIC POETRY
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature