Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Robert Bridges
(1844 – 1930)
Sweet compassionate tears
Sweet compassionate tears
Have dimm’d my earthly sight,
Tears of love, the showers wherewith
The eternal morn is bright:
Dews of the heav’nly spheres.
With tears my eyes are wet,
Tears not of vain regret,
Tears of no lost delight,
Dews of the heav’nly spheres
Have dimm’d my earthly sight,
Sweet compassionate tears.
Robert Bridges poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bridges, Robert
Saint-Étienne-de-Tinée
I
Quatorze Juillet wordt tot in
de kleinste gehuchten gevierd. Hier
in de bergen lijkt het vuurwerk
zelfs op zijn hoogste punt omlaag
te zijn tegen dat zwaarmassief décor.
Wijn vloeit, er wordt gelachen en
beschonken is men katholiek
in hart en ziel, in koor.
De slaap zo’n nacht schijnt
voortzetting te zijn van
feestgedruis en echolach en
vol wordt stilte dan gedroomd.
II
Quinze Juillet. Vanuit het raam van ’t hotel
waarachter jij toevallig even woont zie je
een oude dorpspastoor het plein aanvegen.
Zijn takkenbezem raspt net zo scherp de stilte
weg als het scheermes de stoppels van je wang.
De klokken gaan luiden: heel kalm zet hij
de bezem aan de kant en schuifelt zich
aan het hoofd van de uitvaartstoet die
doorheen de confetti de kerk aandoet.
De morgen na een feest of niet: er
wordt begraven want het leven moet weer door.
Achter de bergen rommelt donder.
Bert Bevers
Eerder verschenen in ’t Kofschip, Dilbeek, 16de jaargang, nummer 5
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Robert Bridges
(1844 – 1930)
The Evening Darkens Over
The evening darkens over
After a day so bright,
The windcapt waves discover
That wild will be the night.
There’s sound of distant thunder.
The latest sea-birds hover
Along the cliff’s sheer height;
As in the memory wander
Last flutterings of delight,
White wings lost on the white.
There’s not a ship in sight;
And as the sun goes under,
Thick clouds conspire to cover
The moon that should rise yonder.
Thou art alone, fond lover.
Robert Bridges poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bridges, Robert
Dada Manifesto by Hugo Ball (1886–1927)
Read at the first public by Dada soirée, Zurich, July 14, 1916.
Dada is a new tendency in art. One can tell this from the fact that until now nobody knew anything about it, and tomorrow everyone in Zurich will be talking about it. Dada comes from the dictionary. It is terribly simple. In French it means “hobby horse”. In German it means “good-bye”, “Get off my back”, “Be seeing you sometime”. In Romanian: “Yes, indeed, you are right, that’s it. But of course, yes, definitely, right”. And so forth.
An International word. Just a word, and the word a movement. Very easy to understand. Quite terribly simple. To make of it an artistic tendency must mean that one is anticipating complications. Dada psychology, dada Germany cum indigestion and fog paroxysm, dada literature, dada bourgeoisie, and yourselves, honoured poets, who are always writing with words but never writing the word itself, who are always writing around the actual point. Dada world war without end, dada revolution without beginning, dada, you friends and also-poets, esteemed sirs, manufacturers, and evangelists. Dada Tzara, dada Huelsenbeck, dada m’dada, dada m’dada dada mhm, dada dera dada, dada Hue, dada Tza.
How does one achieve eternal bliss? By saying dada. How does one become famous? By saying dada. With a noble gesture and delicate propriety. Till one goes crazy. Till one loses consciousness. How can one get rid of everything that smacks of journalism, worms, everything nice and right, blinkered, moralistic, europeanised, enervated? By saying dada. Dada is the world soul, dada is the pawnshop. Dada is the world’s best lily-milk soap. Dada Mr Rubiner, dada Mr Korrodi. Dada Mr Anastasius Lilienstein. In plain language: the hospitality of the Swiss is something to be profoundly appreciated. And in questions of aesthetics the key is quality.
I shall be reading poems that are meant to dispense with conventional language, no less, and to have done with it. Dada Johann Fuchsgang Goethe. Dada Stendhal. Dada Dalai Lama, Buddha, Bible, and Nietzsche. Dada m’dada. Dada mhm dada da. It’s a question of connections, and of loosening them up a bit to start with. I don’t want words that other people have invented. All the words are other people’s inventions. I want my own stuff, my own rhythm, and vowels and consonants too, matching the rhythm and all my own. If this pulsation is seven yards long, I want words for it that are seven yards long. Mr Schulz’s words are only two and a half centimetres long.
It will serve to show how articulated language comes into being. I let the vowels fool around. I let the vowels quite simply occur, as a cat meows . . . Words emerge, shoulders of words, legs, arms, hands of words. Au, oi, uh. One shouldn’t let too many words out. A line of poetry is a chance to get rid of all the filth that clings to this accursed language, as if put there by stockbrokers’ hands, hands worn smooth by coins. I want the word where it ends and begins. Dada is the heart of words.
Each thing has its word, but the word has become a thing by itself. Why shouldn’t I find it? Why can’t a tree be called Pluplusch, and Pluplubasch when it has been raining? The word, the word, the word outside your domain, your stuffiness, this laughable impotence, your stupendous smugness, outside all the parrotry of your self-evident limitedness. The word, gentlemen, is a public concern of the first importance.
Dada Manifesto by Hugo Ball (1886–1927)
Dada soirée, Zurich, July 14, 1916.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Ball, Hugo, DADA, Dada
William Blake
(1757-1827)
The Garden Of Love
I went to the Garden of Love,
And saw what I never had seen:
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.
And the gates of the Chapel were shut,
And Thou shalt not writ over the door;
So I turn’d to the Garden of Love
That so many sweet flowers bore,
And I saw it was filled with graves,
And tomb-stones where flowers should be:
And Priests in black gowns were walking their rounds,
And binding with briars my joys & desires.
William Blake poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Blake, William
Elizabeth Barrett Browning
(1806-1861)
If Thou Must Love Me
If thou must love me, let it be for naught
Except for love’s sake only. Do not say
“I love her for her smile…her look…her way
Of speaking gently…for a trick of thought
That falls in well with mine, and certes brought
A sense of pleasant ease on such a day” –
For these things in themselves, Belovéd, may
Be changed, or change for thee, – and love, so wrought,
May be unwrought so. Neither love me for
Thine own dear pity’s wiping my cheeks dry, –
A creature might forget to weep, who bore
Thy comfort long, and lose thy love thereby!
But love me for love’s sake, that evermore
Thou mayst love on, through love’s eternity.
Elizabeth Barrett Browning poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Barrett Browning, Elizabeth
Op 31 maart 2015 overleed Adriaan Cornelis (Ad) den Besten op 92 jarige leeftijd. Ad den Besten (1923-2015) was dichter, vertaler, essayist, psalmberijmer en uitgever van poëzie.
Ad den Besten debuteerde op 17-jarige leeftijd in het tijdschrift Opwaartsche Wegen. Hij studeerde eerst theologie, later Duits. Tijdens de oorlogsjaren schreef Den Besten bijdragen voor het surrealistische maandblad De Schone Zakdoek.
Ad den Besten zou zeer gewaardeerd worden als medewerker aan het Liedboek voor de Kerken en de Psalmberijming van 1968.
Na een prijs te hebben ontvangen voor zijn medewerking aan het Liedboek voor de Kerken, ontving hij in 1989 de Martinus Nijhoff Prijs voor zijn vertaling van gedichten van Friedrich Hölderlin.
Als redacteur van de Poëziereeks De Windroos, o.a. een springplank voor de Beweging van Vijftig, had hij grote invloed op de vernieuwing van de Nederlandse poëzie.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Art & Literature News, In Memoriam
Wachtend op lijn 3
Nu hoor ik voor de tweede keer in een minuut
een zelfde conversatie. Doodernstig staat een meisje
op dit ondergronds perron met een recordertje
te spelen. Daar drukt ze weer de opnameknop in,
luistert met haar stalen oor, spoelt rroetssjj terug
en draait met fonkelende ogen stemmen af die zij bezit:
dertig seconden terug in de tijd op dezelfde plek,
met geluiden van mensen die niet weten wat
ze moeten vinden. Ze oogt niet gek. Daar is de metro.
Zij hoeft niet mee. Ik kijk haar na, zie nieuwe
woorden zinloos op haar band verdwalen.
Waar ligt betekenis? In kogelgaten of de ruimte
daar tussen? Ik weet het niet, en zie verder leven,
verder.
Bert Bevers
(verschenen in Antwerpen – De stad in gedichten, Uitgeverij 521, Amsterdam, 2003)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Hugo Ball
(1886–1927)
Ich liebte nicht die Totenkopfhusaren
Und nicht die Mörser mit den Mädchennamen
Und als am End die großen Tage kamen,
Da bin ich unauffällig weggefahren.
Gott sei’s geklagt und ihnen, meine Damen:
Gleich Absalom blieb ich an langen Haaren,
Dieweil sie schluchzten über Totenbahren
Im Wehbaum hängen aller ihrer Dramen.
Sie werden auch in diesen Versen finden
Manch Marterspiel und stürzend Abenteuer.
Man stirbt nicht nur durch Minen und durch Flinten.
Man wird nicht von Granaten nur zerrissen.
In meine Nächte drangen Ungeheuer,
Die mich die Hölle wohl empfinden ließen.
Hugo Ball poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Ball, Hugo, Dada
Luise Büchner
(1821-1877)
Warum o armes Herz
Warum, o armes Herz,
Willst du so tief versenken
Dich in Erinnerungsschmerz,
Und weinend nur gedenken
An Alles, was du je
Geliebet und besessen,
Kannst der Enttäuschung Weh
Denn niemals du vergessen?
O, sieh auf’s Leben frei,
Als wär’ es eine Bühne:
Am bunten Mancherlei
Zu freuen dich erkühne;
Warum willst du allein
Die Treue stets bewahren?
Mach’ es wie Andre fein,
Lass’ hin, lass’ hin sie fahren!
Pflück’ heute dieses Blatt,
Und jene Blume morgen,
Und bist du ihrer satt,
Dann wirf’ sie ohne Sorgen
Hinweg, so hat man dich
Ja weise auch belehret –
Ein Thor nur fraget sich,
Ob er ein Herz verheeret!
Genieße, spricht die Welt,
Genieße rasch das Neue,
Wenn’s nicht mehr dir gefällt,
Geh’ von ihm ohne Reue!
Und wahrlich, sie hat Recht,
Drum werde klug mein Herze –
Sei wen’ger warm und ächt,
Verlache und verschmerze!
Luise Büchner poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Buiten in maart
Ook dit jaar opnieuw een maandlang maart, veel buiten
nu. Herinner me hoe ik, de voeten vast in zegelaarde,
in de polder naar de vroege eerste kwikstaart staarde
onder prille lentezon en dat wat later die dag de ruiten
haast bezweken onder plotselinge storm. Een buur alleen
hield zich voor dat ook gebroken harten blijven kloppen,
maar bouwde zich een kooi rond de ziel. De stoppen
sloegen door, winter sloeg wild weer om zich heen.
Vandaag kiemt in alle tuinen schrikbarend groen de bladsla.
Lente, net van stal, laat blauwe wolkjes uit de neusgaten stromen.
Ze hangen boven deze vette akkers als pas ontwaakte dromen.
Wind brengt uit een verre radio meerstemmig vlagen Abba.
Bert Bevers
(Verschenen in 12 gedichten omarmend rijm, Het Noord-Brabants Genootschap, Den Bosch, 2002)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Waartoe zijn wij?
De deur dichtdoen en weer open,
verliefd zijn en verliezen leren,
de schaamte uit de kleren helpen,
af en toe een paperclip verbuigen,
het kind dat later weg zal lopen
wassen, de planeet ontluisteren,
slapen gaan en soms ontwaken,
zo nu en dan een ui verplanten,
hier en daar een oorlog beginnen,
of nog een, een droom begraven,
van huid veranderen, de kraan
openzetten en niet meer sluiten –
Sjon Brands
“De Tilburgse kunstenaar Sjon Brands maakt dadaïstische paradijsvogels. Absurde wezens samengesteld uit metalen gebruiksvoorwerpen, radiobuizen, struisvogelveren, pollepels, enz. Vogels die regelrecht uit het surrealistisch rariteitenreservaat van Jeroen Bosch fladderen.”
Het is een bos bonte karikaturen van ons bestaan, een vrolijke verzameling menselijke eigenaardigheden en ondeugden, die het leven soms hard, maar alleszins de moeite waard maken. Zie: www.sjonbrands.nl/vogels
‘Odd|Birds|on|the|Move’ is een project groteske ‘luchtschepen’, grote dynamische vogels met wonderlijke bouwsels en zonderlinge vogeltjes. Zie: www.sjonbrands.nl/airships
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Brands, Sjon, Theater van de Verloren Tijd
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature