Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Georg Trakl
(1887-1914)
Der Herbst des Einsamen
Der dunkle Herbst kehrt ein voll Frucht und Fülle,
Vergilbter Glanz von schönen Sommertagen.
Ein reines Blau tritt aus verfallener Hülle;
Der Flug der Vögel tönt von alten Sagen.
Gekeltert ist der Wein, die milde Stille
Erfüllt von leiser Antwort dunkler Fragen.
Und hier und dort ein Kreuz auf ödem Hügel;
Im roten Wald verliert sich eine Herde.
Die Wolke wandert übern Weiherspiegel;
Es ruht des Landmanns ruhige Geberde.
Sehr leise rührt des Abends blauer Flügel
Ein Dach von dürrem Stroh, die schwarze Erde.
Bald nisten Sterne in des Müden Brauen;
In kühle Stuben kehrt ein still Bescheiden
Und Engel treten leise aus den blauen
Augen der Liebenden, die sanfter leiden.
Es rauscht das Rohr; anfällt ein knöchern Grauen,
Wenn schwarz der Tau tropft von den kahlen Weiden.
Georg Trakl poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Trakl, Georg
Vriendinnen, woorden weghalend
hoorde je de man naast je op een terras niet zeggen
oude vriendin is weg en nieuwe vriendin is ook al weg
niet dat ze weg zijn
van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden,
van hun verstrekkers van omcirkelde intimiteit, van begoocheling
rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen
weg zijn ze, losgelaten
zoals de briefschrijver na veel bedenktijd
een anekdote achter zijn plompe woorden opheft
zoals de huid aan zomerse tinten inboet
naarmate in een handspiegel de herfst verstrijkt
bevind je roekeloos in hun gezichtsveld, op hun schootsafstand
ontwaar velden en distanties die ze eenmaal onderweg
in de korte boot aan het uitroeien zijn
wat door de ene verbluffend is afgedaan
als een anekdote op de rand van het adorabele
blijft voor anderen een bloedernstig bod tegen het ongenaakbare
Richard Steegmans
(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)
Richard Steegmans (Hasselt, 1952) is dichter en muzikant met een grote voorliefde voor rock, pop, soul, blues, country uit de jaren 60. Hij publiceerde de dichtbundels Uitgeslagen zomers, uitgeverij Perdu, Amsterdam, 2002, en Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005. Gedichten van zijn hand verschenen in de literaire tijdschriften De Gids, Poëziekrant, Parmentier, DWB, Deus ex Machina, De Brakke Hond, Tortuca, Krakatau, Tzum en in talrijke bloemlezingen.
Richard Steegmans gedichten
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Steegmans, Richard
Grand café Lichtenstein
(ooit te Leeuwarden)
de stad leeft op
de oude hoer
de nacht wacht
ongeduldig
de stemming stijgt
tot aan mijn raam
tachtig treden
boven de kroeg
mijn geest daalt
de trappen af
mijn lichaam blijft
het antwoord schuldig
het is nog lang
geen sluitingstijd
de gastvrouw lacht
wat ben je vroeg
Bennie Spekken
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Spekken, Bennie
William Shakespeare: Sonnet 87
nieuwe vertaling Cornelis W. Schoneveld
Sonnet 87
Farewell! thou art too dear for my possessing,
And like enough thou know’st thy estimate,
The charter of thy worth gives thee releasing:
My bonds in thee are all determinate.
For how do I hold thee but by thy granting,
And for that riches where is my deserving?
The cause of this fair gift in me is wanting,
And so my patent back again is swerving.
Thy self thou gav’st, thy own worth then not knowing,
Or me to whom thou gav’st it, else mistaking,
So thy great gift upon misprision growing,
Comes home again, on better judgement making.
Thus have I had thee as a dream doth flatter,
In sleep a king, but waking no such matter.
Sonnet 87
Vaarwel, jij bent als mijn bezit te kostbaar,
En vast is jou je opbrengst wel bekend,
Het handvest van je waarde is opzegbaar:
Geen van mijn claims op jou wordt nog erkend.
Want hoe houd ik je vast als jij ‘t niet toestaat,
En waar is mijn verdienste voor die weelde?
Ik mis de aanspraak op die schone weldaad,
En zo vervalt ‘t gebruiksrecht dat ik deelde.
Jij gaf jezelf, onkundig van je waarde,
Of met van mij een drogbeeld, bij die schenking;
Jouw grote gift, die valse winst vergaarde,
Komt dus retour, na betere bedenking.
‘t Bezit van jou was zo, als wat een droom biedt,
Slapend een koning, wakker in ‘t geheel niet.
Cornelis W. Schoneveld poetry in translation
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets, Archive S-T, Shakespeare
De trip
we speelden een rol
we kregen opdrachten
ik was niemand
langer dan ik dacht
niemand verdwaalde
in die vreemde nacht
niemand was op de vlucht
niemand die het serieus nam
kwam de volgende dag
een ander mens terug
Bennie Spekken
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Spekken, Bennie
.jpg)
Henry David Thoreau
(1817-1862)
The Inward Morning
Packed in my mind lie all the clothes
Which outward nature wears,
And in its fashion’s hourly change
It all things else repairs.
In vain I look for change abroad,
And can no difference find,
Till some new ray of peace uncalled
Illumes my inmost mind.
What is it gilds the trees and clouds,
And paints the heavens so gay,
But yonder fast-abiding light
With its unchanging ray?
Lo, when the sun streams through the wood,
Upon a winter’s morn,
Where’er his silent beams intrude,
The murky night is gone.
How could the patient pine have known
The morning breeze would come,
Or humble flowers anticipate
The insect’s noonday hum–
Till the new light with morning cheer
From far streamed through the aisles,
And nimbly told the forest trees
For many stretching miles?
I’ve heard within my inmost soul
Such cheerful morning news,
In the horizon of my mind
Have seen such orient hues,
As in the twilight of the dawn,
When the first birds awake,
Are heard within some silent wood,
Where they the small twigs break,
Or in the eastern skies are seen,
Before the sun appears,
The harbingers of summer heats
Which from afar he bears.
.jpg){kind=small}
Henry David Thoreau poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Henry David Thoreau
Letterenhuis Antwerpen
Soldatenbrieven Snoek-Pernath
28.5.2011 – 10.7.2011
Vijftig jaar geleden verscheen de bundel ‘Soldatenbrieven’. Ontdek een aantal van de ‘brieven’ in een kleine presentatie in het Letterenhuis in Antwerpen.
In 1961 verscheen Soldatenbrieven van Paul Snoek en Hugues C. Pernath. Deze bundel bestaat uit proza en poëzie in briefvorm.
De experimentele dichters Snoek en Pernath leerden elkaar kennen in 1955 als redacteuren van het avant-gardetijdschrift gard sivik, waarvan Gust Gils de initiatiefnemer was.
Pernath had op zijn zestiende vrijwillig dienst genomen in het Belgische leger, Snoek werd in juli 1957 opgeroepen voor zijn legerdienst. Beroepsmilitair Pernath en dienstplichtige Snoek begonnen in die periode aan een literair project dat bestond uit experimentele poëzie in briefvorm. Een keuze uit deze correspondentie werd in 1961 gepubliceerd in Soldatenbrieven.
De vijftigste verjaardag van het verschijnen van de bundel is aanleiding voor een kleine presentatie in het Letterenhuis. U ontdekt er meer over beide dichters en krijgt originelen van teksten uit Soldatenbrieven te zien. Uit een aantal van de échte brieven die Snoek en Pernath elkaar schreven, leert u meer over hun literaire bezigheden en plannen.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Pernath, Hughues C.
.jpg)
Henry David Thoreau
(1817-1862)
The Summer Rain
My books I’d fain cast off, I cannot read,
‘Twixt every page my thoughts go stray at large
Down in the meadow, where is richer feed,
And will not mind to hit their proper targe.
Plutarch was good, and so was Homer too,
Our Shakespeare’s life were rich to live again,
What Plutarch read, that was not good nor true,
Nor Shakespeare’s books, unless his books were men.
Here while I lie beneath this walnut bough,
What care I for the Greeks or for Troy town,
If juster battles are enacted now
Between the ants upon this hummock’s crown?
Bid Homer wait till I the issue learn,
If red or black the gods will favor most,
Or yonder Ajax will the phalanx turn,
Struggling to heave some rock against the host.
Tell Shakespeare to attend some leisure hour,
For now I’ve business with this drop of dew,
And see you not, the clouds prepare a shower–
I’ll meet him shortly when the sky is blue.
This bed of herd’s grass and wild oats was spread
Last year with nicer skill than monarchs use.
A clover tuft is pillow for my head,
And violets quite overtop my shoes.
And now the cordial clouds have shut all in,
And gently swells the wind to say all’s well;
The scattered drops are falling fast and thin,
Some in the pool, some in the flower-bell.
I am well drenched upon my bed of oats;
But see that globe come rolling down its stem,
Now like a lonely planet there it floats,
And now it sinks into my garment’s hem.
Drip drip the trees for all the country round,
And richness rare distills from every bough;
The wind alone it is makes every sound,
Shaking down crystals on the leaves below.
For shame the sun will never show himself,
Who could not with his beams e’er melt me so;
My dripping locks–they would become an elf,
Who in a beaded coat does gayly go.
.jpg){kind=small}
Henry David Thoreau poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: 4SEASONS#Summer, Archive S-T, Henry David Thoreau
Owner of a lonely heart
mens dom
loeder natuur
wie ik liefheb
wil ik weten
ik, wat je
noemt no match
in haar lijf stijl
leven met haar
engelen haar
demonen
uit den bose boxen
knalt een castraat
Bennie Spekken
Bennie spekken woont en werkt in Leeuwarden. Hij publiceerde eerder o.a. in: Krakatau, Brakke Hond, Opspraak en Hard Gras.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Spekken, Bennie
Henry David Thoreau
(1817-1862)]
The Moon
Time wears her not; she doth his chariot guide;
Mortality below her orb is placed.
–Raleigh
The full-orbed moon with unchanged ray
Mounts up the eastern sky,
Not doomed to these short nights for aye,
But shining steadily.
She does not wane, but my fortune,
Which her rays do not bless,
My wayward path declineth soon,
But she shines not the less.
And if she faintly glimmers here,
And paled is her light,
Yet alway in her proper sphere
She’s mistress of the night.
Henry David Thoreau poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Henry David Thoreau
.jpg)
Georg Trakl
(1887-1914)
An die Verstummten
O, der Wahnsinn der großen Stadt, da am Abend
An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume starren,
Aus silberner Maske der Geist des Bösen schaut;
Licht mit magnetischer Geißel die steinerne Nacht verdrängt.
O, das versunkene Läuten der Abendglocken.
Hure, die in eisigen Schauern ein totes Kindlein gebärt.
Rasend peitscht Gottes Zorn die Stirne des Besessenen,
Purpurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht.
O, das gräßliche Lachen des Golds.
Aber stille blutet in dunkler Höhle stummere Menschheit,
Fügt aus harten Metallen das erlösende Haupt.
.jpg)
Georg Trakl poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Trakl, Georg
.jpg)
Georg Trakl
(1887-1914)
Abendlied
Am Abend, wenn wir auf dunklen Pfaden gehn,
Erscheinen unsere bleichen Gestalten vor uns.
Wenn uns dürstet,
Trinken wir die weißen Wasser des Teichs,
Die Süße unserer traurigen Kindheit.
Erstorbene ruhen wir unterm Holundergebüsch,
Schaun den grauen Möven zu.
Früblingsgewölke steigen über die finstere Stadt,
Die der Mönche edlere Zeiten schweigt.
Da ich deine schmalen Hände nahm
Schlugst du leise die runden Augen auf,
Dieses ist lange her.
Doch wenn dunkler Wohllaut die Seele heimsucht,
Erscheinst du Weiße in des Freundes herbstlicher Landschaft.
Ein Winterabend
Wenn der Schnee ans Fenster fällt,
Lang die Abendglocke läutet,
Vielen ist der Tisch bereitet
Und das Haus ist wohlbestellt.
Mancher auf der Wanderschaft
Kommt ans Tor auf dunklen Pfaden.
Golden blüht der Baum der Gnaden
Aus der Erde kühlem Saft.
Wanderer tritt still herein;
Schmerz versteinerte die Schwelle.
Da erglänzt in reiner Helle
Auf dem Tische Brot und Wein.
Afra
Ein Kind mit braunem Haar. Gebet und Amen
Verdunkeln still die abendliche Kühle
Und Afras Lacheln rot in gelbem Rahmen
Von Sonnenblumen, Angst und grauer Schwüle.
Gehüllt in blauen Mantel sah vor Zeiten
Der Mönch sie fromm gemalt an Kirchenfenstern;
Das will in Schmerzen freundlich noch geleiten,
Wenn ihre Sterne durch sein Blut gespenstern.
Herbstuntergang; und des Holunders Schweigen.
Die Stirne rührt des Wassers blaue Regung,
Ein harnes Tuch gelegt auf eine Bahre.
Verfaulte Früchte fallen von den Zweigen;
Unsäglich ist der Vogel Flug, Begegnung
Mit Sterbenden; dem folgen dunkle Jahre.
.jpg)
Georg Trakl poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Trakl, Georg
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature