Paul van Ostaijen gedicht: Marcel Schwob

Marcel Schwob

Ik wil de wonderlijke wonden
van uw voeten zoenen, ik, de boetende,
en gij die reeds gekruisigd werd.

Ik weet ook gij
werd aan het kruis gekromd,
mijn stille kruistochtkind.

Gij zijt de stem van de Doper,
doch ik ben niet de Tetrarch.
Gij zijt het gans gebeuren.

U tegenover zal ik niet zondigen,
want uwe wonde ken ik,
zonder dat mijn hand hare kilte voelt.

Van uwe lippen wil ik de liefde drinken,
was ook uw lijf nog slechts een vreselijk offer,-
de melaatse kluizenaar in de woestijn.

Mijn handen zijn nog niet doorwond,
de koorden snijden enkel het vlees
van mijn arme armen.

Doch zeg slechts een woord, gekruisigde,
en de lichten in mij zullen zich omzetten
tot de kaarsen van het paradijs.

Paul van Ostaijen
(1896 – 1928)
Gedicht: Marcel Schwob

Marcel Schwob (1867 – 1905),
was a Jewish – French symbolist writer.

fleursdumal.nl magazine

More in: *Concrete + Visual Poetry K-O, Archive O-P, Marcel Schwob, Ostaijen, Paul van, Paul van Ostaijen, Paul van Ostaijen