LANDVERBEUREN (66) DOOR TON VAN REEN

Kaffa hoorde heel goed dat ze over hem praatten terwijl ze bier of jenever dronken. Zoals gewoonlijk verlieten de twee bedelwijfjes als laatsten de kerk en schuifelden over het plein. Ze zagen Kaffa zitten en hielden wat afstand. Hun handen schuierden elkaars kleren, maar het vuil kregen ze er niet af. Het was een haast ziekelijke neiging van hen geworden zich steeds schoon te wrijven, hoewel ze altijd even smoezelig bleven. Ze liepen door de caféhof en bedelden rond de tafeltjes, steeds God lone het u zeggend, hoewel ze maar van weinigen iets kregen. Kaffa lokte de vogels. Tegen hen pratend en hen bezwerend, zodat ze op zijn schouders en op zijn handen kwamen zitten. Ze kwetterden tegen hem, alsof ze hem veel te vertellen hadden. Hij leek hen allemaal te begrijpen, de merel Rosa, de kraai Jessie en de hele zwerm mussen en duiven.

Met zijn ogen volgde hij de mieren die rond een holletje te hoop liepen en onder enorm gedrang in de grond verdwenen. Een spreeuw pikte zo nu en dan in het kluwen, wat de beestjes tot razernij bracht omdat ze zich niet konden verweren. Kaffa haalde het mes uit zijn zak, klikte het open en tekende in één haal een cirkel in het zand tussen zijn voeten. Verdeelde de cirkel in twee gelijke helften en had nu twee landen. Azurri zag dat de gek een spelletje wilde doen. Tegenover al het volk op het plein wilde hij nog eens bevestigd zien dat hij de nieuwe kampioen was. Hij verliet het groepje mannen met wie hij stond te praten, kwam naar Kaffa toe en hurkte tegenover hem neer. Kaffa begreep dat de slager revanche wilde geven. Hij wist nog niet met welke hand hij zou spelen. Hij weifelde. Normaal was zijn linkerhand het sterkst, maar vandaag miste hij alle zekerheid. Hoewel het trillen afgelopen was, had hij niet genoeg vertrouwen in zijn linkerhand.

Als uitgedaagde mocht Kaffa beginnen. In een plotselinge opwelling mikte hij toch met zijn linkerhand. Het mes stak krachtig in het zand en bleef trillend staan, als een zoevende en zich ontspannende veer. Met een vlugge beweging greep Kaffa het mes en sneed in de lengteas van de messnede een stuk van Azurri’s land. Diens koning moest een eind oprotten. Met de punt van zijn mes mikte Kaffa Azurri’s koning in het hem resterende stuk. Bij zijn volgende worp viel zijn mes om. Kaffa was af. Hij wierp het mes hoog in de lucht. De slager ving het behendig op en gooide het zonder aarzelen in het zojuist verspeelde gebied, trok met de punt een rechte lijn vanuit de kerf in het zand, dwars door het gebied van zijn tegenstander. De mannen uit de caféhof kwamen om hen heen staan. Ze volgden het spel met grote aandacht. Kaffa was weer aan de beurt. Hoewel hij gewend was dat veel mensen naar zijn spel kwamen kijken, maakte hun aanwezigheid hem ditmaal zenuwachtig.

Ton van Reen: Landverbeuren (66)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine

More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van