Ton van Reen gedicht: Het uur van het onheil

Ton van Reen

HET UUR VAN HET ONHEIL

De middag trilt, moe van de hitte
de hemel ligt als een beslapen laken
over de vuilbestoven bomen
dit is het uur van het onheil
de aarde stoomt als een pan op het vuur
de lucht ruikt naar dood

Gebukt onder het gewicht van de dag
schuilen de mensen bij elkaar
beurs van de warmte
klitten de honden op een hoop
beducht voor hun armzalig lot
dringen de koeien samen in de kraal

In de gloed van het smeulend kookvuur
tekenen de angsten zich af
vaag nog, schaduwen tegen de avond vechtend
de dag wurgend
met de zwarte vlechten van de nacht

Ton van Reen: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten
kempis.nl poetry magazine

More in: -De naam van het mes, Ton van Reen