‘Messe ocus Pangur bán’. Middeleeuws Iers gedicht vertaald door Lauran Toorians
Middeleeuws Iers gedicht
vertaald door Lauran Toorians
Messe ocus Pangur bán,
cechtar nathar fria aindán;
bíth a menma-sam fri seilgg,
mu menma céin im aincheirdd.
Caraim-se fos, ferr cach clú,
oc mu lebrán léir ingnu;
ni foirmtech frimm Pangur bán,
caraid cesin a maccdán.
Ó ru-biam – scél cen scís –
innar tegdais ar n-óendís,
táithiunn – díchríchide clius –
ní fris’tarddam ar n-áthius.
Gnáth-húaraib ar gressaib gal
glenaid luch inna lín-sam;
os mé, do-fuit im lín chéin
dliged ndoraid cu ndronchéill.
Fúachaid-sem fri frega fál
a rosc a nglé-se comlán;
fúachimm chéin fri fégi fis
mu rosc réil, cesu imdis.
Fáelid-sem cu ndéne dul,
hi nglen luch inna gérchrub;
hi tucu cheist ndoraid ndil,
os mé chene am fáelid.
Cía beimmi amin nach ré,
ni derban cách a chéle.
maith la cechtar nár a dán,
subaigthius a óenurán.
Hé fesin as choimsid dáu
in muid du-ngní cach óenláu;
du thabairt doraid du glé
for mu mud céin am messe.
[Mijn] ‘witte Pangur’ en ik,
wij hebben elk onze eigen vaardigheid.
Zíjn gedachten gaan uit naar de jacht,
en die van mij naar míjn specialiteit.
Ik verkies rust boven roem –
in mijn boekje studerend met vlijt;
de witte Pangur benijdt mij niet,
hij houdt het liever bij jolijt.
Wanneer wij samen – dat is nooit saai –
met zijn tweetjes in ons huisje zijn,
dan hebben wij – in onbeperkt spel –
allebei iets dat ons scherp houdt.
Gewoonlijk na een fel gevecht
blijft er in zijn net een muis,
terwijl ik een duistere regel vang
die maar moeilijk te begrijpen is.
Hij richt zijn scherpe blik
vol aandacht naar de kale wand.
Zelf richt ik mijn open ogen,
hoewel zwak, op het scherpen van verstand.
Vangt hij met zijn scherpe klauw een muis
dan is hij blij en dartelt heen en weer;
en als ik een lief-lastig probleem bevat,
verheugt mij dat al net zo zeer.
Hoe lang we ook zo zullen zijn,
nooit zijn wij elkaar tot last.
Elk van ons bemint zijn kunst,
en geniet wat hem het beste past.
Hijzelf is een meester in
hetgeen hij elke dag weer doet;
wat moeilijk is tot klaarheid brengen,
doe ik zelf steeds vol goede moed.
Middeleeuwse Ierse gedichten vertaald door Lauran Toorians
kempis.nl poetry magazine
More in: CELTIC LITERATURE, Lauran Toorians