John Milton: On time (Vertaling Cornelis W. Schoneveld)

John Milton

On Time

Fly envious Time, till thou run out thy race,

Call on the lazy leaden-stepping hours,

Whose speed is but the heavy plummets pace;

And glut thy self with what thy womb devours,

Which is no more than what is false and vain,

And merely mortal dross,

So little is our loss,

So little is thy gain;

For when as each thing bad thou hast entombed,

And last of all, thy greedy self consumed,

Then long Eternity shall greet our bliss

With an individual kiss,

And Joy shall overtake us as a flood;

When every thing that is sincerely good

And perfectly divine

With Truth, and Peace, and Love shall ever shine

About the supreme throne

Of him, to whose happy-making sight alone,

When once our heavenly-guided soul shall climb,

Then, all this earthy grossness quit,

Attired with stars we shall for ever sit,

Triumphing over Death, and Chance, and thee O Time.

 

 

John Milton

Op de Tijd

Vlieg Tijd, jaloers, tot waar je landing ligt,

Spoor loden uren en hun luie stappen aan

Met slechts de valkracht van hun zwaar gewicht;

Zwelg, en verslind wat door je buik kan gaan,

Al is ’t niet meer dan valsheid zonder zin,

Verderfelijk slechts en vies:

Zo klein is ons verlies,

Zo klein is jouw gewin;

Want als jij al het kwade hebt verdelgd,

En dan tot slot je gulzige zelf verzwelgt,

Dan zegent ons de eeuwigdurendheid

Met ’n kus elk toebereid,

En overspoelt ons vreugde als een vloed;

Als alles wat waarachtig is en goed

En opperst goddelijk

Steeds straalt in waarheid, vredig, liefderijk

Rondom de hoogste troon

Van Hem, wiens zaligmakende betoon

Eens onze ziel ten hemel begeleidt,

Dan zetelen wij, alle aardse grofheid kwijt,

Getooid met sterren in de eeuwigheid,

Met zeges op de Dood, het Lot en jou, O Tijd.

 

Vertaling; Cornelis W. Schoneveld (2012)

kempis.nl poetry magazine

More in: Archive M-N, Milton, John, More translations