Joep Eijkens: Je allereerste herinnering

In 2006 begon ik met een project over Tilburgse familiefoto’s, foto’s uit familiealbums van Tilburgers uit alle lagen van de bevolking. Dat project leidde in 2009 tot de publicatie van het boek Tilburgs familiealbum. Sindsdien werk ik verder aan een vervolg op de website van het Stadsmuseum Tilburg.

Bij het bekijken van de duizenden kiekjes die al die jaren onder mijn ogen zijn gekomen, legde ik af en toe een foto apart. En dat doe ik nog steeds. Nu eens omdat het beeld me intrigeert, in de zin van: waarom is deze foto eigenlijk gemaakt, wat is hier aan de hand? Dan weer omdat ik het gewoon een bijzondere foto vind.
Met Tilburg hoeven die foto’s ook niks te maken te hebben. Nu eens tref ik ze aan in een familiealbum, dan weer op een rommelmarkt of in een tweedehandsboekenzaak, of dat nu in Nederland is of elders. En die foto’s bewaar ik in een apart album.

De komende tijd passeren enige foto’s uit dat album de revue in deze nieuwe rubriek, vergezeld van een meestal korte tekst. Maar het hoeft natuurlijk niet te blijven bij éénrichtingsverkeer. Hebt u zelf ook een ongewone, bijzondere, raadselachtige of anderszins opmerkelijke foto in uw bezit? Dan kunt u mij een scan sturen via deze website emailadres: redactie@fleursdumal.nl

Zet er dan wel bij wat u zelf van de foto in kwestie kunt vertellen – hoe weing ook – zodat ik de betreffende informatie eventueel in mijn stukje kan verwerken. En een telefoonnummer is ook handig – voor een nadere toelichting over en weer. Ook aparte albums of verzamelingen mogen uiteraard gemeld worden.
En voor alle duidelijkheid: de foto’s hoeven er absoluut niet perfect uit te zien om over technische onvolkomenheden nog te zwijgen. 

De ervaring leert dat ‘mislukte’ foto’s in dit genre doorgaans hoger scoren dan ‘gelukte’.

Joep Eijkens (febr. 2014)

Fotoalbum Joep Eijkens

Je allereerste herinnering

Ik ken een antiquaar die alles wat hij in boeken tegenkomt in een apart laatje legt. Er zitten briefjes bij, postzegels, medailles, bidprentjes en foto’s. Zelf heb ik ook wel eens een fotootje aangetroffen in een oud boek en dat was dit kiekje. Wat voor boek het was is me ontschoten, maar dat is ook helemaal niet belangrijk. Het zou waarschijnlijk ook niks geholpen hebben om wat meer te weten te komen over de mensen op de foto.

Een kind op de schoot van zijn moeder waarschijnlijk. Een jongetje. Of toch een meisje? Het is vooral de blik waarmee dat kleine kind de wereld in kijkt die me treft. Mankeert het iets aan zijn ogen? Maar een zorgenkindje, nee, dat zou ik niet zeggen. Er liggen nog maar een paar stukjes van de witte snee brood op het bordje en het kind eet zo te zien rustig verder terwijl zijn moeder flink doorpraat. Nee, ze zijn niet thuis. Aan dat linker stoeltje te zien denk ik eerder aan een café – ook de donkerte rechts waarin een schoen opblinkt past daar wel bij. Misschien een familiefeestje, de kleine is wakker geworden en krijgt ook wat te eten en te drinken. Misschien is het zo’n zeldzaam moment dat je je vele jaren later weer herinnert, je allereerste herinnering. Dat een deur opeens open ging, dat je uit bed getild werd, naar beneden gedragen en opeens in een helverlichte ruimte was met overal mensen om je heen en de geur van sigaren en sigaretten en de hoge stem van je moeder.

Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)