BERT BEVERS: REMEDIES TEGEN ONGELOOF
bert
bevers
Remedies tegen ongeloof
Toen hij nog klein was, was hij erg bang om zijn
haren te laten groeien omdat je met lange manen
als je niet uitkeek op je galopperend paard in takken
van een boom kon blijven hangen. Maar nu, op deze
Rogate, denkt hij in een doezeling van waarheid aan
de lichtheid van de biecht, aan het herhalingsgebod,
aan zijn weelderig ontbijt, aan de zwijgruimte van zijn
sacristie en aan het Requiem van Peter Benoit. Aan
die ijlte waarnaar sopranen je verheffen kunnen.
Bert Bevers
Ongepubliceerd, uit de reeks in wording Gedichten uit een stadje in de heuvels
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert