Alice Nahon: O Kind’ren van mijn Droomen (Gedicht)

O KIND’REN
VAN MIJN DROOMEN

O kind’ren van mijn droomen,
O bloemkens van mijn tuin,
Wat buigt ge droef en loome
Uw teng’re kopkens schuin…

Ge waart zo frisch te voren
Als klokskens van de Mei,
O lievekens, geboren
Uit droom en mijmerij…

En ‘k heb u, stil-bewogen,
Gevoed, bij nacht en dag,
Met regen van mijn oogen,
Met zonne van mijn lach.

Ik wil u niet zien welken;
Ge moet herleven nog.
O liefde…, warm die kelken,
O zonne…, zoen ze toch,

En koester, lieve, goede
Mijn zielekind’ren weêr;
Ik kan ze niet meer voeden:
‘k Heb geen illuzies meer.

Alice Nahon
(1896-1933)
O Kind’ren van mijn Droomen

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive M-N, Archive M-N, Nahon, Alice