Bert Bevers: Vlissinger snapshots

 

Vlissinger snapshots

 

Mijn vader heeft Michiel de Ruyter goed gekend.

Toch zeker tot hij acht of negen was sprak hij dagelijks

zijn bronzen vriend toe die zo koppig richting Chatham

bleef staan kijken. Tot hij moest komen eten. Zinkwit

de avond het westen. Later had hij het zachtjes over

 

willen van legendes. Dat haren van dapperen harder

kunnen wapperen. En dat zeelui graag op maandag uit

vechten gaan, omdat ze dan nooit bang zijn. Perspectief

dat verspringt. Matrozen moeten varen. Aan wal wankelen

ze toch in leegte maar rond, als leerlingen zonder meesters.

 

Liever ruim sop. De hogeschool van het bloed, zomers in

die sneller dan thuis gaan. Hij zei voorts dat hij ze zo zag

passeren. Zingend op hun boten tot hun admiraal uit volle

borst, en scherend langs een boulevard waarop geen beeld

nog. De zee is wild, de zee is zilt, de zee is nooit gesloten.

 

Bert Bevers

(Verschenen in Ballustrada, 21ste jaargang, nummer ¾, Middelburg, december 2007)

kempis.nl poetry magazine

More in: Archive A-B, Bevers, Bert