T.T. Cloete: Silhoeët van Beatrice

Acht vertalingen van gedichten van T.T. Cloete (1924)

door Carina van der Walt & Geno Spoormans

4. 

T.T. Cloete

Silhoeët van Beatrice
     Dante Par. 1: 112-114

Frontaal gaan vanaf die voorkop
die ronding oor in die verfynde wip
van die neuspunt, buig dan trug en weer op
sag in die welwende bolip.

Soos ’n klein watergolf puil
die onderlip wat diep duik
trug na die ken met die klein kuil
en oorgaan in ’n volronde kaaklyn. ’n Kruik

is die hals. Daarvandaan langsaam
gaan die bors fyn uittas na die tuit
en golf na die buikstootjie terug geskaam.
Die lyn loop in die lang bobeen uit

in ’n effe boog wat stadig gestrek plooi
tot die sagte knieronding, terug
buig en oorgaan in die effense skeenboog, afglooi
af aarde toe tot in die ronde voetbrug.

Dít is soos die frontlyn golwend afstrek.
Agter van bo na onder
loop die ronde skedel af na die dun nek
en is daar ’n soepel wonder

van konvekse skouers, die rug se konkawe krul
af deur die vlesige boude, die dye en kuite se swel.
… Tussen die baie dwalinge só vervul
bewaar sy die getroetelde model 

van die kurwe, die diep ingebore istinto
wat neig in die ronding van die appel
of die haai en die leeu of die koedoe
se grasie en in haar entelegiese sublieme lynwil.

T.T. Cloete

Silhouet van Beatrice 
     Dante Par. 1: 112-114

Frontaal gaat vanaf het voorhoofd
de ronding over in een verfijnde wip
van de neuspunt, buigt dan terug en veroorlooft 
zich de zachte welving naar de bovenlip. 

Zoals een kleine watergolf pruilt 
de onderlip en neemt een diepe duik
terug naar de kin met het kuiltje dat schuilt
in de volronde kaaklijn. Een kruik

is de hals. Langzaam reikt van daar
de borst delicaat uit voorbij de tuit
en golft na het buikje terug in een beschaamd gebaar.
De lijn loopt van het bovenbeen uit 

in een lichte boog die zich strekt en plooit
tot een zachte knieronding, terug 
buigt naar de ijle scheenboog, afglooit 
naar de aarde in de ronde voetbrug.   

Zo is het front golvend uitgelijnd.
Van achteren en van boven naar beneden
loopt de ronde schedel af en verdwijnt 
in de nek, een wonder gesneden 

uit convexe schouders en een ruggelingse draaiing 
dan af langs vlezige billen, dijen en kuiten die zwellen 
… Tussen al deze dwalingen en lustvolle verfraaiing 
bewaart ze de geliefkoosde modellen 

van curven, het diepgewortelde is tinto
dat neigt in de rondingen van de appel
of de gratie van de haai, de leeuw of de koedoe 
en in haar entelechisch verheven lijnspel.

T.T. Cloete 8 gedichten: Vertalingen uit het Zuid-Afrikaans door Carina van der Walt & Geno Spoormans 2010

(wordt vervolgd)

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive C-D, T .T. Cloete, Walt & Spoormans