Richard Steegmans gedicht: Blues met bekentenis

Blues met bekentenis

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens,

loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit.

Hij neemt voor kort de kleur aan

van een overgewaaid bevattelijk lied,

zeult het knaagdier als in de voering

van winterjassen mee in bluesmuziek.

Verlamde neger, doordrenkte schoenenen een grof pak, vlooit zijn stem na

in ritmes waarop zijn mannelijkheid is

vertrapt. Een man van herhaalde malen.

Blues is uitgelicht een botsing

van klank op dichtgeslagen deuren.

Blues is achteropgeraakte

liefde, een uitgeleefde die overgaat in schoongewreven instrumenten, waarmee

voor nieuwe liefde weer geen mond kan gesnoerd.

Straten, met de lome lengte nu van veel nog te vergeten dagen,

waren hun zij aan zij zo gewend van

blues is geen onderdak bekend.

Richard Steegmans

(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)

Richard Steegmans gedichten

kempis.nl poetry magazine

Fleurs du Mal Magazine