P.A. de Génestet: Naar de natuur

P. A.   d e   G é n e s t e t

(1829 – 1861)

Naar de natuur

 

Ik zie een graf gedolven

Op ’t kerkhof te Bloemendaal;

De lijkbaar staat te wachten

Vlak bij het kerkportaal.

 

De schooljeugd – het is vakantie,

Iets zeldzaams in de week,

Maar Meester is uitgetogen

In ’t zwart, met een grooten steek –

 

De schooljeugd – zij vindt haar genoegens

Op ’t kerkhof als overal –

Loopt saam: er wordt begraven,

Dat is een aardig geval!

 

Zij komen nieuwsgierig, en kijken

En keuvelen met elkaêr;

Zij klimmen op ’t hek van het kerkhof

En duikelen over de baar.

 

Zij peilen den gapenden grafkuil

Met onbezorgden zin.

De een zegt: Het is een diepert:

En de ander: Durf jij er in?

 

Een derde neemt een vuistvol

Van ’t opgedolven zand,

En laat het als een fonteintje

Weer vloeien uit zijn hand.

 

Nu gaan ze krijgertje spelen

Rondom het open graf;

Ook ranslen twee vechtersbazen

Elkander eens eventjes af.

 

Maar Teunis zit met Klaartje

Al op den grafkuilrand,

Naar ’t schijnt, een deuntje te vrijen

Op kinderlijken trant.

 

Zij spelen – in verwachting

Van ’t geen er komen zal;

Daar wordt er een begraven,

Dat is een aardig geval!

 

Zij spelen – daar nadert langzaam

De statie het wachtend graf….

Zij steken de hoofden te zamen,

En nemen de petjes af.

P.A. de Génestet gedichten

k e m p i s   p o e t r y   m a g a z i n e

More in: Archive G-H, Génestet, P.A. de