MARTIN BEVERSLUIS GEDICHT: MIJN EEUWIGE INCARNATIE

Martin
Beversluis

Mijn eeuwige incarnatie

In een vorig leven was ik misthoorn
ik identificeerde rampen brulde
in twijfeldonker monosyllaben
tegen boeien en boten
ik gaf plaats aan

hier

nu ik dichter ben heb ik de dood
gevangen in een potvisprotocol
ik spring als in een computergame
van level naar level van leven naar leven

van de ene werkelijkheid in de andere
hier schrijf ik gedichten in gebarentaal
daar schiet ik voorbijgaand een bad guy neer
meer dan negen levens mij kun je niet raken

en mocht ik toevallig toch doodgaan
dan sta ik onmiddellijk weer op in een
volgend leven in een ander spel
altijd klaar die volgende strofe
te schrijven te dulden
te duiden en te brullen

ik ben hier

en ik zal de Boeddha maar niet vragen
hoeveel gedichten ik nog ga maken
eer ik verlichting bereik.

Martin Beversluis

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive A-B, Beversluis, Martin