Bert Bevers: Languit in de vonk (Rustdag)

 

Languit in de vonk (Rustdag)

 

Hij voelt zich nu jonger dan gisteren.

Er mag geen schilfer van de bloedlijn,

vindt hij. In zijn hoofd een rare kalmte

vol gaten. En het ongeloof dat dit dorp

 

stil zal wezen als zij er straks vertrekken.

Met zijn snelheid laat hij langzaam iets

achter in de dikke boeken waarin hij ooit

graag bladeren zal. Het is hard te weten

 

dat je dan slechts de schim van jezelf

zult zijn, van de kampioen van vroeger

die je vandaag nog aan het worden bent.

Dat je ooit op de krater van jezelf terug

 

zult blikken op de volheid die toen, en

het kabaal dat daarna. Later zal zijn zoon

hem vragen hoe het was, maar nu is die er

nog niet. Leg je dus maar even languit

 

in de vonk van voorlopig geluk. Allez.

 

Bert Bevers

uit Geelzucht III, De Letterloods, Puyvelde, 2012

kempis.nl poetry magazine

More in: Archive A-B, Bevers, Bert