Esther Porcelijn: In Breda en in Tilburg

foto joep eijkens

Esther Porcelijn

In Breda en in Tilburg

 

Ik woonde in een ansichtkaart

Breda is één groot vroeger

Een raam op zolder starend naar

De kerk en alle kroegen;

Waar mensen feestend zweterig

Zich door de biertjes zwoegen.

 

Omlijst is elk klein detail

De hofjes en de muren

Van baksteen staat elk huis zo lang

Dat al eeuwenoude uren

Mensen turend hun gedachten

Op de stad afvuren.

 

Toch lijken de inwoners

De schoonheid niet te delen

Ze ogen rijk en carnaval

Religie gaat vervelen;

Het boordje is geruild voor polo

‘t Verstikt nog steeds hun kelen.

 

Hen lijkt de vreemdheid ongehoord

Ze houden niet van anders

Geen polo: is te stumperig

En de rest, de omstanders?

Zij drinken er lustig op los

En dansen hun polonaise om de bijstanders.

 

Nu ik verhuis naar een andere stad

Waar oude muren zeldzaam

En hofjes onbestaand

Kijk ik door mijn nieuwe raam:

Een plein met auto’s en bomen

Vroeger heeft hier een andere naam.

 

De mensen, echter, zijn zélf anders

Sferen van raarheid, hun gelaat

Is minder strak hooghartig

Rokerige dronkenmanspraat,

Tijdens lange cafénachten,

Dragen ze als een sieraad.

 

Ik woonde in een ansichtkaart

Waar ik de schoonheid had

De nieuwe plaats is anders, ja,

Maar vrolijk en minder glad

Bij dat besef verscheur ik mijn post

Een ansichtkaart is toch maar plat.

 

Esther Porcelijn is stadsdichter van Tilburg

Kempis.nl poetry magazine

More in: City Poets / Stadsdichters, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther