P.A. de Génestet: Hoe zich een dichter troost

P. A.  d e  G é n e s t e t

(1829 – 1861)

 

Hoe zich een dichter troost

Probatum est

 

Geen goud heeft ooit mijn oog getrokken

Dan ’t zijden goud van maagdenlokken,

Dan ’t purpren goud van d’avondstond;

Dan, rijke muze dezer dalen,

Aurora met den krans van stralen!

De gouden rozen in uw mond;

Dan ’t bruine goud der beukeblaêren,

Het blonde goud der ruischende aren,

Het maatgeluid van gouden snaren;

Dan ’t heilig goud, dat Liefde en Echt

Door ’s Bruigoms witbesneeuwde haren

In groene mirtekransen vlecht,

Of – op de voorjaars milde wegen

De stroomen van den gouden regen.

 

P.A. de Génestet gedichten

k e m p i s   p o e t r y   m a g a z i n e

More in: Génestet, P.A. de