BERT BEVERS: GRAFFIGUUR

Graffiguur

Bij het beeld van Julien Dillens

Uit het meisje dat poseerde voor
dit beeld moet haast zeker weer een
vrouw gegroeid zijn, die misschien

nog altijd niet weet of ze zichzelf terug
ging zien. Ze kan, over het definitieve
dezer vorm, haar grieven hebben gekend.

Je went niet graag aan jezelf als dat je
huiveren doet. Er is een moed die dat ontstijgt:
Je zwijgt, leeft voort en vermoedt je eigen graf.

Hoe kan marmer, koud als steen toch, warme
tranen laten vloeien over vlees? Is zij, deze
graffiguur, de ware grootte van verdriet?

Bert Bevers

(Verschenen in Afglans – Gedichten 1972-1997, WEL, Bergen op Zoom, 1997)
fleursdumal.nl magazine

More in: Archive A-B, Bevers, Bert