Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (44)

Adriaan en de anderen

Een toekomstroman

waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

 

vierenveertig

Midden in de nacht voelde Erwin Krentenbrood de aandrang om te plassen. Hij gooide de klamme deken van zich af en slofte op zijn blote voeten naar de toiletten.

In een van de kamertjes, speciaal ingericht voor mensen die ’s nachts niet konden slapen, zag hij Movo van Brabant bezig, een pen schaatsend over het papier van een schrijfblok. Merkwaardige man, die bolle met zijn moeilijke voeten.

In het toilet trof hij zijn broer Ronald aan.

‘Heppie ook zo’n trek in ‘n peuk?’

‘Konnie slaop’n,’ zei Ronald. ‘Een naore dreum.’

‘Die heppik altied,’ zei Erwin. ‘Ik dreum vaok da ik trainer ben van ’t vrouw’nteam van Ajax. Heel griezelig.’

‘Zeg da wel,’ zei Ronald. ‘Ik dreumde da ik trainer was bie Barcelona. En toen de ploeg moest aontreed’n veur de wedstried teeg’n Real Madrid, stond’n er elf geraomtes in ‘t veld. Met doodskopp’n.’

‘Wa zoe da beteek’n’n? Je wit toch da dreum’n altied iets veurspell’n?’

‘Een van die geraomtes was Johan,’ zei Ronald. ‘’n Ander was jij.’

‘Denkie dat wie binn’nkort dood zien?’

‘Nee, zeker nie,’ zei Ronald. ‘Johan is onsterfelijk. Wie toch ook een beetje?’

‘Ik las in De Telegraof dat er een boek uutkomt waorin wie twee ook veurkoom’n,’ zei Erwin, die altijd al de slimste van de twee was geweest en die zelfs een beetje kon lezen. ‘Allemaol grote naom’n.’

‘Wat schrieven ze euver ons?’

‘‘t Kan niks anders zien dan wa ze altied euver ons schriev’n,’ zei Ronald. ‘Iets nieuws is er euver ons niet te meld’n.’

‘Misschien da we hier zitt’n, ’s nachts, op het schijthuis van het Leger des Heils. Da is nieuws veur de mens’n. Da we ’s nachts een peuk will’n reuk’n.’

‘Welnee. Da is iets wat de mens’n nie eens will’n weet’n. Volgens mij voeg’n onze supporters weinig toe aon de geschiedschrijving van Nederland.’

‘Jao, heel weinig. Ik wit nie eens of wie nog supporters hebb’n. We hebb’n toch ooit een fanclub in Grunningen ´had?’

‘Die mens’n zien al jaor’n dood. Supporters zien zuupers.’

‘Maor da boek?’

‘Ach, zo’n boek. Wat heppie nou aon ’n boek?’

‘Ik ha vruuger thuus ‘n boek,’ zei Erwin. ‘Da lag altied onder de taofelpoot die een bietje te kort was. ‘n Boek teeg’n het wiebel’n.’

‘Wa stond ‘rin?’

‘Domme vraog. Ik kon er toch nie in kiek’n? ‘t Lag altied onder die taofelpoot.’

Vakkundig rolde Erwin een sigaret en schoof de buil shag naar zijn broer.

‘Hier, neem er eentje van mie.’ Erwin stak op en begon te hoesten.

 

Hoofdstuk 44 – Donderdag 11 november 2010 (vervolg vrijdag)

Adriaan en de anderen: Uitgeverij Compaan in Maassluis, ISBN: 978-94-903740-6-8, aantal pagina’s: 288, prijs: € 17,90

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl  ( X = @ )

kempis.nl = kempis poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen