Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (41)

Adriaan en de anderen

Een toekomstroman

waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

 

eenenveertig

Een eenzame ziel zwierf door de buitenwijken van de stad. Het was de ooit zo daadkrachtige heer Foppert Uitterlaan, directeur en uitgever van de verdwenen uitgeverij De Woedende Wesp. Hij was op zoek naar jong talent voor zijn nieuwe, nog op te richten uitgeverij, die hij onder de oude naam wilde stichten, zodra de dictatuur ten val was gekomen. Om de verveling het hoofd te bieden reciteerde hij uit zijn favoriete boek Ik heb altijd gelijk, van Willem Frederik Stermans, waardoor concurrerend uitgeversbedrijf Van Voorschot vroeger veel geld had verdiend. Misschien waren die gouden jaren niet voorgoed voorbij en zouden de mensen na het verdwijnen van de dictatuur weer naar boeken grijpen. Boeken van nieuwe schrijvers. En van oude schrijvers die schreven over hoe verschrikkelijk het was geweest ten tijde van de dictatuur onder Mandarijn.

Er zou een schrijver moeten opstaan die een meesterwerk over die tijd schreef. Een nieuwe Goelag Archipel, over Kamp Vledder, waar jonge kunstenaars en schrijvers dwangarbeid moesten verrichten. Of een schrijver als Konsalik die een hele serie bestsellers over de Tweede Wereldoorlog had voortgebracht. Dat had een klusje kunnen zijn voor Movo. Jammer dat hij seniel was.

Foppert was hoopvol gestemd. De bewegingen die hij overal waarnam in de stad leken op de voorboden van een revolutie. Maar bracht deze revolutie wel wat goeds? Als de gristenen aan de macht kwamen, werd dan niet de ene dictatuur ingeruild voor een andere?

Hij keek omhoog naar de sobere flatgebouwen. Konden hier talenten opbloeien? Konden talenten groeien en rijpen op die galerijen in die eenvormige stapelwoningen? Vroeger hadden getalenteerde schrijvers meestal een turbulente jeugd gehad, en misschien was dat nog wel zo. Zielen vol ongenoegen en schrijfdrang. Maar wat kon je in jezusnaam aan lezenswaardigs schrijven over een gekwelde jeugd in een kleurloze wijk als Amsterdam-Noord?

Droomkind had De Avonden geschreven over een dodelijk saaie jeugd in een stadswijk. Waren er nog steeds uitzonderlijke talenten die opgroeiden in een dodelijk saai milieu?

 

Hoofdstuk 41 – Maandag 8 november 2010 (vervolg dinsdag)

Adriaan en de anderen: Uitgeverij Compaan in Maassluis, ISBN: 978-94-903740-6-8, aantal pagina’s: 288, prijs: € 17,90

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl  ( X = @ )

kempis.nl = kempis poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen