Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (39)

Adriaan en de anderen

Een toekomstroman waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

 

negenendertig

Een wijze, oude vrouw

Ondanks hun fanatieke verzet werden de fundies door de Damstraat teruggedrongen naar het hart van de opstand, de Dam.

Tjeepie, die begreep dat ze zo plots een bron van inspiratie was geworden voor de gristelijke jongeren, groeide in haar rol. Ze vuurde hen aan en tot haar verbazing accepteerden de fundies haar leiding.

Ze was blij. Dit waren jongeren die nog respect hadden voor een wijze, oude vrouw. Ze zou een deel van haar theorieën over het verval van normen en waarden in de maatschappij moeten herzien. De zekerheden van de Statenbijbel waren blijkbaar zo gek nog niet.

Ze greep een knuppel en hief die dreigend naar de politie. Enigszins verbaasd hielden de agenten even pas op de plaats, wat de fundies de tijd gaf zich te verzamelen rond het monument op de Dam.

Vanaf deze plek, te midden van de stenengooiende jongeren, zag Tjeepie pas hoe haar stad bij avond was. Het was haar vroeger nooit opgevallen. Dat kon ook niet, want toen ze nog jong was, stond ze elke avond achter de tap bij café De Kwelling. Als ze dan midden in de nacht naar huis wankelde, had ze geen oog meer voor schoonheid.

Tegenwoordig kwam ze na zonsondergang niet meer in de stad, hield ze zich verscholen in het park, de tijd verpratend met een paar vaste bewoners zoals Barrie, of schrijvend aan haar levenswerk. Niet eerder had ze gezien dat de stad in de afgelopen jaren een bolwerk was geworden van regeringsterreur. De maatschappij had zich teruggetrokken achter tralies, stalen rolluiken en staketsels, maar de gevels van het Koninklijke Paleis en De Bijenkorf waren onveranderd mooi.

‘Ken ik je ergens van, mevrouw?’ vroeg Turk aan haar.

‘Ik zit vaak in het park,’ zei ze wat voorzichtig.

‘Ik hou ook van de natuur,’ zei Turk. ‘Maar als hopman van de fundies houdt de politie me voor het grootste rapalje dat er in Nederland rondloopt.’

‘Je lijkt me juist heel aardig.’

‘Dank je. Ik en mijn mensen zijn alleen maar onaardig als ze aan onze vrijheid en ons geloof komen. In óns vinden ze de duivel tegenover zich als ze onze zondagen willen afschaffen en als ze onze protestantse scholen willen sluiten.’

‘Mandarijn moet met zijn poten van ons erfgoed afblijven,’ zei Tjeepie fel.

‘U staat ook nog steeds achter het geloof der vaderen?’

‘Als een blok,’ zei Tjeepie, bijna vergetend dat ze in Limburg rooms was opgevoed.

‘Wij hebben er alles voor over,’ zei Turk. ‘Desnoods ons leven.’

‘Dat respecteer ik. Zo was ik in mijn jeugd ook. De pastoor stelde me ten voorbeeld. Hij liet me knielen voor de hele groep. Ik weigerde.’

Turk keek haar wat bevreemd aan.

‘Wij zijn juist diepgelovig,’ zei hij.

‘Ik nu ook,’ zei Tjeepie, begrijpend dat ze een fout had gemaakt door te praten over haar ruzie met de pastoor.

‘We trekken ons terug,’ zei Turk. ‘Voor vandaag is het mooi geweest. Het grote feest is morgen. Koninginnedag. Het grote werk. Morgen moeten we fit zijn.’

Langzaam trokken de gristelijke jongeren zich terug en verdwenen in de pijpenlaatjes rond de Dam.

‘Zie ik u morgen weer?’ vroeg Turk.

‘Zeker,’ zei Tjeepie.

‘Dat verheugt ons.’ Turk verdween.

Even later stond Tjeepie helemaal alleen op het plein. Ze liet de knuppel vallen. Een politieman kwam op haar af.

‘Mevrouwtje, gaat u toch naar huis.’

‘Goed, goed.’

Tjeepie zag dat er in Kras een feestje aan de gang was. Door de grote ramen kon ze naar binnen kijken. Ze ontwaarde Adriaan en Deesje, Bodarius en een hele rits anderen die ze kende van vroeger. Ze begreep dat het een feestje was voor de paus die vandaag was aangekomen. Waarom was zij niet uitgenodigd? Schaamde men zich tegenwoordig voor haar?

Ze liep naar de deur van Grand Hotel Krasnapolsky en belde aan.

De portier keek naar buiten door een spionnetje.

‘Wij geven niet aan bedelaars,’ zei de man. Hooghartig hield hij de deur gesloten.

Tjeepie begreep dat ze buitengesloten was.

Ze zwoer wraak. Ze zou van zich laten horen.

Hoofdstuk 39 – Donderdag 6 mei 2010 (vervolg vrijdag)

Adriaan en de anderen verschijnt op 7 mei 2010 bij Uitgeverij Compaan in Maassluis, ISBN: 978-94-903740-6-8, aantal pagina’s: 288, prijs: € 17,90

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl  ( X = @ )

kempis poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen, Merel van der Gracht