Hendrik Marsman gedicht: Herman Gorter

H e n d r i k   M a r s m a n

(1899-1940)

Herman Gorter

Hij was van vuur.
een golf, een vlam,
een stromend stuk natuur,
blinkend als water in de zomerdag.
nooit, sinds ik hem zag,
zag ik nog een man
wiens wezen zo bezielend overkwam
tot in zijn blik, zijn praten en zijn gang.
een rechte beuk, ook toen zijn einde kwam.
de bliksem sloeg
en van de bergen dreunde het naar zee,
met echo’s naar de sterren en de sneeuw
en door de bloemen drong het in de grond:
– ‘hij, die voor jaren in ons midden stond
en afscheid nam om in de taal
der mensen, juichend en kermend,
niets dan het verhaal
te zingen van het geluk,
hij keert terug,
hij is al doorgedrongen
in aarde’s moederschoot
en blinkend in zijn oorsprong
opgenomen, en zijn dood
gezuiverd van de pijn
dichter te zijn
in een verschroeide tijd.
hij, die vol hartstocht
langs de aarde dwaalde,
de schoonheid zocht en zong
onder de blauwe tenten van de zomer
en bij het gouden vuur des winters,
hij kwam terug,
hij is weer element onder de elementen
een golf, een vlam, een stromend stuk natuur.’

Hendrik Marsman poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Gorter, Herman, Marsman, Hendrik