Eugene Marais: Don Quixote

E u g e n e   M a r a i s

(1871-1936)

 

Don Quixote

Na A. von Chamisso

 

Nog ‘n avontuur

wat my roem beloof!

Sien jy al dié reuse,

klaar om weer te roof?

Toringhoog, misgeskape;

as jy vinnig kyk,

is dit of die rakkers

net soos meules lyk!

 

Met verlof, heer Ridder,

kyk hulle stip maar aan.

Dit is blote meules,

wat daar draaiend staan.

 

Sien jy, arme domkop,

gapend waar jy staan,

al die ongediertes

vas vir meules aan?

Oogverblindery

mag ‘n Kneg bedrieg,

maar ‘n edel Ridder

kan g’n Reus belieg.

 

Met verlof, heer Ridder,

glo my dit is waar,

net opregte meules

op die bultjie daar!

 

Beef, jy, vette lafaard?

Dit is klaar en hel,

stryd met sulke skepsels

is net kinderspel!

Een teen almal – daag ek,

vol van riddermoed!

Netnou drink die aarde

al jou ketterbloed!

 

Ag, my liewe Ridder,

glo my tog dié keer!

Meules is dit waarlik;

ek kan dit besweer!

 

“Soetste Dulcinea!

Bron van al my hoop!”

– En die brawe ridder

druk sy ros op loop;

storm af op die eerste

met die lans gemik –

en oorrompel stort hy

in die stof verstik.

 

Leef jy, edele Ridder?

Ek het jou gesê –

net so seker Meules

as jy nou daar lê!

 

Vra jy my miskien –

– soos baie mense meer –

was dit werklik reuse

soos die Baas beweer?

 

Of net blote Meules

glo ek met die Kneg?

Gee ek onbedenklik

onse Ridder reg?

 

Met die heer ooreenstem

is die kloekste kreet.

Wat van sulke dinge

kan ‘n Kneg tog weet?

 

Eugene Marais poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive M-N, Marais, Eugène