Cees van Raak gedicht: De hotelkamer

C e e s  v a n  R a a k

(1954)

 

De hotelkamer

Het register neemt zijn naam en adres op

– hoe zijn ogen razendsnel de handschrifen…

Een sleutel met een verweerd nummer

leidt hem naar de deur. Daarachter heropent

de kamer de geschiedenis

voor zijn komst (denkt hij).

 

Hij wilde zien, hij wilde beleven.

En het interieur eist alle aandacht.

 

Een massief bed, ongenaakbaar, waarop

een lichtgroene, serene sprei.

Twee stoelen, tenger, toeschikkelijk.

Een zware kast die slechts zijn binnenkant

prijsgeeft. Bij het raam,

naast de buitenwereld, een tafeltje

met een telefoon en een beduimelde gids.

Hij opent de deur van de badkamer…

 

Zoveel is zeker, dit alles is reeds gebruikt.

Attributen nu, die zwijgen, afwachten.

Hij heeft ervoor betaald, maar de indringer

blijft (die spanning!). Ondanks

het bloedloze aroma van proper en orde,

de anonieme geur van gewassen lakens, boenwas,

is dit de plek. Hij is binnen…

 

(zij was een bloot meisje,

zij was een vrouw

die haar benen spreidde)

 

Zien is benoemen, zien is ook

beschrijven, aanvullen, toekennen.

De frêle nachtkastjes tonen zich, geklemd

in de hoeken van het behang en dat bed.

De oren van de liefde en de leugen (denkt hij),

dadelijk openen de bolle kussens zich als ogen.

 

Vergeet de kastdeurspiegel niet! (hoe zij

handen omvat die haar borsten kneden,

hoe haar hoofd naar achteren draait, haar ogen

verwilderen, tanden zich ontbloten, hoe

kreunend, heftig ademend, zich bevrijdend…)

 

Plots grijpt hij zijn koffer, smijt hem op het bed,

opent hem gehaast, graait erin en

diept verfommeld papier op.

 

`Sinds haar vertrek, voor mijn aankomst

is de kamer gelucht en bezoedeld en nu ben ik er,

tastend en dromend, omdat ik zoeken moest,

omdat ik weten wilde hoe zij…’

 

– hoe hij, laatste bewoner van haar rijk

(zo denkt hij), zijn fantasie vette brokken voert.

 

Diezelfde avond zal hij vertrekken (de gekreukelde

sprei, een bevuilde asbak, een prop papier),

hij kan niet meer wachten.

 

Op 30 augustus 2009 wordt Cees van Raak tijdens de 12e editie van Boeken rond het Paleis in Tilburg, geïnstalleerd als stadsdichter van Tilburg. Cees van Raak (1954) is de vierde stadsdichter van Tilburg en is benoemd voor de periode 2009 – 2011.

KEMP=MAG – kempis poetry magazine

More in: City Poets / Stadsdichters, Raak, Cees van