Anton Eijkens: Vademecum van een liefhebber (10)

Anton Eijkens

Vademecum van een liefhebber (10)

Te gast bij dichters

 

Zwanezang

Eens zwom ik op de waterplas,

de mooiste van de vogelklas,

toen ik een trotse zwaan nog was.

O bittere smart,

ik ben roetzwart

van kop tot start.

 

Ik was eertijds als hagel wit

de mooiste vogel in ‘t gelid;

nu ben ik zwarter nog dan git.

O bittere smart…

 

Het wrede vuur verzengt mij zeer,

het braadspit draait me keer om keer,

de kok zet mij op tafel neer.

O bittere smart…

 

Ik die gedreven door mijn lust

zo zalig vloog van kust tot kust

ben in de peper uitgeblust.

O bittere smart…

 

Nu lig ik op uw bord, meneer,

vliegen dat kan ik nu niet meer,

uw wrede tanden doen me zeer.

O bittere smart…

 

 

Anonymus

Vlees eet ik maar bij mondjesmaat,

mijn maag is niet zo sterk,

maar drinken kan ik net zo goed

als edelman en klerk.

 

Al ben ik niet te best gekleed,

‘t zal mij een zorg zijn:

ik stop mijn buikje lekker vol

met goede, oude wijn.

 

Van achteren en van voren bloot,

handen en voeten koud:

maar buik, God geef je wijn genoeg,

‘t zij piepjong of stokoud.

 

Ik hou slechts van geroosterd brood

en een gegrilde krab;

veel brood is uit den boze, mij

volstaat een enkele hap.

 

Noch vorst, noch sneeuw, noch schrale wind

doen mij een centje pijn,

ik ben gebakerd als een kind

in goede, oude wijn.

 

Om kleren maak ik mij geen zorg,

ik houd me toch wel warm,

als ik maar goede, oude wijn

laat zakken in mijn darm.

 

Ik hoef voor niemand, nog zo sterk

en dapper, bang te zijn,

als ik maar flink geharnast ben

in goede, oude wijn.

 

Laat drinken ons zo lang het kan

en drinkend vrienden zijn:

wij vinden ziel en zaligheid

in goede oude wijn.

 

Anton Eijkens: Vademecum van een liefhebber (10)

wordt vervolgd

kempis.nl poetry magazine

More in: Eijkens, Anton